Τι να κάνω αν το παιδί μου πέσει θύμα bullying – Οι συμβουλές της Αστυνομίας Κύπρου

Η Αστυνομία Κύπρου εξέδωσε μια σειρά συμβουλών προς τους γονείς σε περίπτωση όπου το παιδί τους πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού. Όταν οι γονείς διαπιστώσουν ότι το παιδί τους έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού πρέπει να δράσουν άμεσα και χωρίς χάσιμο χρόνου! Οφείλουν να δώσουν ιδιαίτερη σημασία στο θέμα και να μιλήσουν μαζί του. Να το διαβεβαιώσουν ότι δεν θα πάθει κακό εάν τους πει τι συμβαίνει, εξηγώντας του ότι ως γονιοί θα το προστατεύσουν.

Ακολούθως, παρατίθενται χρήσιμες συμβουλές ώστε να μπορέσετε να παρέμβετε βοηθητικά:

• Ποτέ μην πείτε στο παιδί σας να αγνοήσει την εκφοβιστική συμπεριφορά ούτε να του ρίξετε οποιανδήποτε ευθύνη. Αντιθέτως, ενθαρρύνετε το να μιλήσει και παροτρύνετε το σε συζήτηση.

• Εξηγείστε του ότι ο εκφοβισμός είναι απαράδεκτη συμπεριφορά και ότι το ίδιο δεν φταίει σε κάτι, γι’ αυτό και πρέπει να μιλήσει σε εσάς.

• Μην ενθαρρύνετε το παιδί σας να έλθει σε αντιπαράθεση με τον θύτη, ελέγξτε τα δικά σας συναισθήματα και χειριστείτε την κατάσταση διακριτικά.

• Επικοινωνήστε ΑΜΕΣΑ με τον αρμόδιο εκπαιδευτικό του σχολείου και θέστε υπόψη του το περιστατικό, για να επιληφθεί της κατάστασης.

• Συνεργαστείτε στενά με τον υπεύθυνο δάσκαλο/καθηγητή για επίλυση του προβλήματος.

• Ενθαρρύνετε το παιδί σας να αναπτύξει εξωσχολικά ενδιαφέροντα που θα το βοηθήσουν να ενδυναμωθεί ψυχικά και να συναναστρέφεται με μαθητές που είναι πιο φιλικοί απέναντι του.

Έχετε υπόψη σας ότι όταν ένα παιδί πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού παρουσιάζει μεταξύ άλλων, μειωμένη διάθεση ή άρνηση να πάει σχολείο, απροσδόκητη μαθησιακή πτώση, ξαφνικές αλλαγές στη διάθεση, παραπονιέται για ψυχοσωματικά προβλήματα, στα διαλείμματα περνά τον χρόνο του στην τάξη ή γύρω από τους εκπαιδευτικούς και τα γραφεία τους, ενώ κάποιες φορές φέρει ανεξήγητα σημάδια και μελανιές σε σημεία του σώματός του για τα οποία αποφεύγει να εξηγήσει πώς συνέβησαν.

Να θυμάστε ότι η αποτελεσματική παρέμβαση και η πρόληψη αποτελούν σημαντικά στοιχεία αντιμετώπισης της εκδήλωσης βίας μεταξύ των μαθητών.

Διαβάστε επίσης

Αληθινή ιστορία: Οι γονείς που ξεπουλούν τα παιδιά τους για λίγα ψάρια

Παιδική Καρναβαλίστικη Παρέλαση: Κυριακή 10 Μαρτίου στην Λεμεσό

Πώς βοηθάμε συναισθηματικά ένα υιοθετημένο παιδί

Όπως τα πάντα σχεδόν στη ζωή, η υιοθεσία έχει τη θετική αλλά και την αρνητική της πλευρά. Κανείς μας, όμως, δε θέλει να παραδεχτεί την αρνητική και επώδυνη πλευρά της υιοθεσίας, η οποία σχετίζεται άμεσα με την απώλεια. Η αλήθεια είναι πως η απώλεια αποτελεί προϋπόθεση της υιοθεσίας. Για τους βιολογικούς γονείς, είναι η απώλεια του βιολογικού απογόνου τους και της σχέσης που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μαζί του. Για τους θετούς γονείς, απώλεια είναι το γεγονός ότι δε μπόρεσαν να αποκτήσουν φυσικούς απογόνους κι ότι το πρόσωπό τους δε θα καθρεφτιστεί ποτέ στο πρόσωπο του παιδιού τους. Για το υιοθετημένο παιδί, είναι η απώλεια των βιολογικών του γονιών, η απώλεια του πρώτου βιώματος πως κάπου ανήκει. Αν δε δεχτούμε ότι η απώλεια προϋπάρχει της υιοθεσίας, είναι σαν να αρνούμαστε τα συναισθήματα όλων των εμπλεκόμενων μερών.

Τι συμβαίνει με τα συναισθήματα 

Σπάνια συζητάμε για την ψυχολογική κατάσταση του υιοθετημένου παιδιού και τα ψυχικά τραύματα που έχει. Υποκρινόμαστε πως δεν τα βλέπουμε, πως δεν υπάρχουν. Φυσιολογική αντίδραση στην απώλεια είναι η θλίψη, κι όσοι εμπλέκονται στην υιοθεσία πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να νιώσουν τον πόνο, να εκφράσουν το θυμό τους, να κλάψουν, κι ύστερα ν’αφεθούν στην αγάπη των ανθρώπων γύρω τους. Αν δεν εκφραστούν όλα αυτά τα συναισθήματα, τότε μπορεί να δημιουργηθεί πρόβλημα ακόμη και στις πιο δεμένες οικογένειες και δεν αποκλείεται να γίνει αιτία πολύ ισχυρών συγκρούσεων στην ψυχή του παιδιού.
Τη δεκαετία του ’40, οι ειδικοί συμβούλευαν καλοπροαίρετα τους θετούς γονείς να μη συζητάνε με τα παιδιά τους το θέμα της υιοθεσίας τους ή της γέννησής τους και της φυσικής τους οικογένειας. Αυτές οι συμβουλές, έχουν πια αποδειχθεί λανθασμένες για χιλιάδες υιοθετημένα παιδιά και τις οικογένειές τους, επειδή δεν τους επιτρέπουν να αντιμετωπίσουν τη βαθιά κρυμμένη απώλεια που είναι άμεσα συνυφασμένη με την υιοθεσία, ούτε να θρηνήσουν γι’ αυτήν. Ο James Gritter (1977) αναφέρει: «Πρέπει να προσέξουμε να μην απωθήσουμε, να μη δραματοποιήσουμε, αλλά και να μην εξωραΐσουμε τον πόνο που πηγάζει από την υιοθεσία. Είναι αληθινά βαθύς πόνος, τόσο πρωταρχικός, που είναι πραγματικά αδύνατο να περιγραφεί». Βέβαια, δε νιώθουν όλα τα υιοθετημένα άτομα την απώλεια με τον ίδιο τρόπο ή στον ίδιο βαθμό. Παρ’ όλα αυτά τα περισσότερα άτομα έχουν αλληλοσυγκρουόμενα ή οδυνηρά συναισθήματα για την υιοθεσία τους, σε κάποια φάση της ζωής τους.
Παρακάτω γίνεται αναφορά σε ορισμένες σκέψεις και συναισθήματα, όπως προκύπτουν από μαρτυρίες υιοθετημένων ατόμων:
«Έχεις ένα αόριστο συναίσθημα μέσα σου που σου λέει πως κάτι δεν πάει καλά».
«Έχω την αίσθηση πως λείπει ένα κομμάτι του εαυτού μου».
«Είναι μια ανεξήγητη μάχη ανάμεσα στα αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματά μου».
«Υπάρχουν φορές που νιώθω ότι δε στέκομαι σταθερά στα πόδια μου».
«Ψάχνω για απαντήσεις, δε μου είναι όμως καθόλου εύκολο να τις βρω».
«Ζω συνέχεια με το φόβο της απόρριψης».

Τι να κάνει ο γονιός 

Μιλήστε στο παιδί σας για την υιοθεσία του, από την πρώτη μέρα που θα το πάρετε κοντά σας. Όταν του αλλάζετε τις πάνες ή το κρατάτε στην αγκαλιά σας, μπορείτε να λέτε: «Είμαι τόσο ευτυχισμένη που σε υιοθετήσαμε. Είμαι τόσο χαρούμενη που έγινες δικό μας παιδί». Με αυτό τον τρόπο παραδεχόμαστε την αλήθεια, ότι είναι υιοθετημένο και, παράλληλα εξοικειωνόμαστε και οι δυο με αυτό το γεγονός.
Ανοίξτε συζήτηση για τον τρόπο που βλέπει την περίοδο της ζωής του πριν την υιοθεσία. Δηλαδή: «Σκέφτεσαι καμιά φορά τη βιολογική σου μητέρα; Αναρωτιέσαι αν της μοιάζεις; Περνάει κι από το δικό μου μυαλό μερικές φορές». Αν υιοθετήσατε κάποιο παιδί μεγαλύτερης ηλικίας, που πέρασε κάποιο χρόνο της ζωής του με τη βιολογική του οικογένεια, μπορείτε να του πείτε: «Πώς ζούσες με τη βιολογική σου μητέρα (ή το βιολογικό σου πατέρα); Όποτε νιώσεις την ανάγκη να μας μιλήσεις για τις αναμνήσεις σου, είμαστε πρόθυμοι να σε ακούσουμε».
Πείτε του πόσο σημαντικό γεγονός είναι για σας η υιοθεσία του και πόσο πολύ θέλετε να τα βγάλετε πέρα με επιτυχία στις δυσκολίες που θα συναντήσετε. Μια θετή μητέρα πέντε παιδιών λέει ότι η υιοθεσία είναι καθημερινό θέμα συζήτησης ανάμεσα σε αυτήν και τα παιδιά της, γιατί έχει επίδραση στη ζωή τους κάθε μέρα – δεν είναι ένα απλό γεγονός που έγινε κάποτε και πέρασε.
Μην επικρίνετε το παιδί όταν βιώνει κάποια αβεβαιότητα και βοηθήστε το να νιώσει ασφάλεια, για να εκφράζει όλα του τα συναισθήματα, όλες τις σκέψεις και τα ερωτήματα. Πείτε: «Είναι φυσικό να νιώθεις έτσι. Να μου λες πώς νιώθεις, θέλω να το συζητάμε».
Παραδεχτείτε ότι δε μοιάζετε με το υιοθετημένο παιδί σας και μιλήστε θετικά για τα σημεία που διαφέρετε. «Η δημιουργικότητά σου ομορφαίνει τη ζωή μας, έδωσες μια διάσταση που έλειπε από την οικογένειά μας. Είμαστε πολύ τυχεροί που σε έχουμε!».
Ακόμα κι αν δεν σας το έχει πει ποτέ, το παιδί σας νιώθει την ανάγκη να έχει στην κατοχή του ένα αντικείμενο που θα αποτελεί συνδετικό κρίκο με το παρελθόν και τη βιολογική του οικογένεια. Δείξτε ευαισθησία σε αυτήν την ανάγκη του. Μια μητέρα, την ημέρα που έδωσε την κόρη της για υιοθεσία, της χάρισε ένα ασημένιο δολάριο – δώρο που συμβόλιζε ότι ποτέ δε θα την ξεχνούσε. Σε κάθε επέτειο της υιοθεσίας, οι θετοί γονείς του κοριτσιού κατέθεταν στην τράπεζα 1 ασημένιο δολάριο, σε ανάμνηση του δώρου της ζωής στην κόρη τους από τη βιολογική της μητέρα. Αλλιώς μπορείτε να φτιάξετε μαζί με το παιδί ένα αντικείμενο που θα συνδέεται με το παρελθόν του.
Καθώς μεγαλώνει το παιδί σας, σεβαστείτε την ανάγκη του να αναζητήσει να βρει τη βιολογική του οικογένεια. Πείτε του ότι θα το βοηθήσετε. Μπορεί να έχει ανάγκη την επανασύνδεση, για να μπορέσει να διευθετήσει μέσα του τα κενά ή ακόμα και τα τραύματα του παρελθόντος. Σεβαστείτε τις ανάγκες του παιδιού σας και παράλληλα φροντίστε για την ασφάλειά του, άσχετα από το αποτέλεσμα που θα έχει το ταξίδι του στο παρελθόν.

Αναζητώντας τη βιολογική του οικογένεια 

Οι περισσότεροι θετοί γονείς τρέμουν την ώρα που το παιδί τους θα εκφράσει την επιθυμία να αναζητήσει/ έρθει σε επαφή με τη βιολογική του οικογένεια. Είναι φυσικό! Μην ανησυχείτε, ακόμη κι αν αποφασίσει το παιδί να αναζητήσει τη βιολογική του οικογένεια, θα θέλει πάντα να είστε εσείς οι γονείς του!
Όταν το παιδί εκφράσει αυτήν την επιθυμία, τα συναισθήματά του είναι ανάμεικτα. Εκτός από το φόβο της απόρριψης, υπάρχουν κι άλλες σκέψεις στο μυαλό του, κι άλλα συναισθήματα στην ψυχή του: «Θέλω να μάθω», «Δε θέλω να σας πληγώσω», «Είμαι επιτέλους ειλικρινής με τον εαυτό μου». Χρειάζεται τη δική σας ενθάρρυνση για να συνεχίσει. Προσπαθήστε, λοιπόν, να του δείξετε ότι δε χρειάζεται να αισθάνεται υπεύθυνο για τα δικά σας συναισθήματα, αποκαλύψτε όλες τις πληροφορίες που έχετε για να το βοηθήσετε στη έρευνά του, παρακινήστε το να υπολογίσει το ψυχικό κόστος των ενεργειών του και βεβαιώστε το ότι η αναζήτηση, άσχετα από το αποτέλεσμα, θα το βοηθήσει να ωριμάσει.
Μια θετή μητέρα είπε στο παιδί της, όταν εκείνο τη ρώτησε ποια από τις δυο είναι η πραγματική του μητέρα: «Η βιολογική σου μητέρα σε είχε στο σώμα της εννιά μήνες και πόνεσε πολύ για να σε γεννήσει, αυτό είναι αλήθεια. Είναι ένας άνθρωπος που σου έχει προσφέρει συγκεκριμένα πράγματα. Όπως κι εγώ. Άλλαζα τις πάνες σου, σου έδινα γάλα με το μπιμπερό, σ’ έκανα μπάνιο, σε νανούριζα και σου τραγουδούσα ατελείωτες ώρες, σου διάβαζα παραμύθια. Όλα αυτά είναι αλήθεια, επίσης. Η βιολογική σου μητέρα είχε το δικό της μερίδιο κι εγώ το δικό μου. Είμαστε και οι δυο πραγματικές σου μητέρες». Η Betty Jean Lifton (1988) δίνει μια θαυμάσια περιγραφή της πραγματικής μητέρας: «Κατά τη γνώμη μου, πραγματική μητέρα είναι εκείνη που αποδέχεται και αντιμετωπίζει με σεβασμό ολόκληρη την ταυτότητα του παιδιού της και δεν του ζητάει να αρνηθεί κάποιο κομμάτι του εαυτού του».

 

Υπάρχει ελπίδα

Χρειάζονται πολλές προϋποθέσεις για να δημιουργηθούν υγιείς σχέσεις στις οικογένειες με υιοθετημένα παιδιά. Καταρχάς, χρειάζεται ανιδιοτελής αγάπη και αφοσίωση, που χτίζονται όταν ο γονιός εντοπίσει στη συμπεριφορά του παιδιού τον τρόπο που εκδηλώνεται ο πόνος για την απώλεια που έχει βιώσει. Χτίζονται αν ο γονιός κατανοήσει τις σιωπηλές ανάγκες του παιδιού και τα συναισθήματα που κρύβονται πίσω από τη συμπεριφορά του. Μπορεί να συζητήσει μαζί του και να το βοηθήσει να αναγνωρίσει και να εκφράσει με λόγια τα συναισθήματα και τις ανάγκες του. Σε αυτό το σημείο, αρχίζει η επούλωση του τραύματος. Η στιγμή που οι θετοί γονείς και το υιοθετημένο παιδί δημιουργήσουν μια σταθερή σχέση αγάπης, που θα του χρησιμεύσει ως πρότυπο για υγιείς μελλοντικές σχέσεις στη ζωή του.
Το πρόβλημα της απώλειας που συνδέεται με την υιοθεσία μπορεί να ξεπεραστεί! Τα υιοθετημένα άτομα, άσχετα με την ηλικία τους, μπορούν να μάθουν να σχετίζονται με τους άλλους συναισθηματικά και να δημιουργούν υγιείς σχέσεις. Όταν κατανοήσουμε τις δυσκολίες που συναντάμε, κι όταν μάθουμε τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να τις ξεπεράσουμε μαζί με το παιδί, τότε θα έχουμε κάθε λόγο να ελπίζουμε ότι θα βάλουμε τις βάσεις για να χτίσουμε υγιείς σχέσεις.

Βιβλιογραφία
– Προσαρμοσμένο από το βιβλίο της Eldridge S. (2004). “Τι θα ήθελα να γνώριζαν οι γονείς μου όταν με υιοθέτησαν”,
– Gritter J. (1977). “The spirit of Open Adoption”, Washington, DC: CWLA Press
– Lifton B.J. (1988). “Lost and found: The adoption experience”. New York: Harper Collins

Από την Μαρία Παπαδοπούλου,
Συμβουλευτική Ψυχολόγος Παίδων & Ενηλίκων
Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας Παιδιών – Εφήβων
Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης

10 υπερτροφές που δεν πρέπει να λείπουν από το διατροφολόγιο των παιδιών

Η διατροφή των παιδιών απασχολούσε και απασχολεί πάντα τους γονείς. Το τι τρώμε είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την καλή μας υγεία, ενώ στα παιδιά αποτελεί και σημαντικό κομμάτι της ανάπτυξής τους.

Επειδή, όμως, η δίαιτα ενός παιδιού μπορεί κάποιες φορές να είναι ελλιπής, μεγιστοποιήστε τις θρεπτικές ουσίες (όπως, βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, φυτικές ινές και καλά λίπη) που λαμβάνει με μερικές σούπερ – τροφές που μπορείτε να συμπεριλάβετε στο κανονικό φαγητό του ή στα σνακς του.

Μούρα

Τα μούρα θεωρούνται «εργοστάσια παραγωγής ενέργειας» και είναι πλούσια σε βιταμίνες και αντιοξειδωτικά. Μπορείτε να τα βρείτε φρέσκα – η εποχή τους ξεκινά τώρα – αποξηραμένα, με ή χωρίς φλοιό και να τα χρησιμοποιήσετε σε γλυκά, μαζί με γιαούρτι ή ακόμα και με πλιγούρι. Μπορείτε, επίσης, να τα καταναλώσετε σκέτα και να λάβετε πιο άμεσα τις θρεπτικές τους ουσίες.

Ψάρια και θαλασσινά

Είναι πλούσια σε Ω-3 λιπαρά, τα οποία ωφελούν τον εγκέφαλο και την ανάπτυξή του. Αν τα παιδιά σας δεν τρελαίνονται γι’ αυτά δοκιμάστε ευφάνταστους τρόπους να τα σερβίρετε – όπως σουβλάκι από ψάρια – ή προσφέρετέ του γαρίδες, για πιο ήπια γεύση. Επίσης, μια καλή επιλογή είναι και τα sticks ψαριών, τα οποία απολαμβάνουν όλα τα παιδιά.

Πράσινα λαχανικά

Πλούσια σε σίδηρο, ασβέστιο, φυτικές ίνες, βιταμίνη C και Ω-3 λιπαρά οξέα, τα πράσινα λαχανικά δεν πρέπει να λείπουν από το πιάτο του παιδιού σας. Για να κάνετε ένα παιδί να φάει πράσινα λαχανικά, ξεκινήστε από νωρίς την κατανάλωσή τους και μην υποκύπτετε στις αντιδράσεις του. Έρευνες έχουν αποδείξει, ότι όσο πιο νωρίς ένα παιδί φάει ωμά πράσινα λαχανικά, θα τα καταναλώνει με μεγάλη ευκολία και στο μέλλον.

Πορτοκαλί λαχανικά και φρούτα

Καρότο, γλυκοπατάτα, κολοκύθα, μάνγκο, λωτοί, πεπόνι: Πλούσια σε κάλιο, λικοπένιο και βιταμίνες A και C, θεωρούνται βασικά για την διατροφή ενός παιδιού. Κι αν το παιδί σας τα αποστρέφεται, κάντε ό,τι ακριβώς και στην περίπτωση των πράσινων λαχανικών. Εντάξτε στην διατροφή του από νωρίς και μην υποκύπτεται στις αντιδράσεις του.

Τρόφιμα ολικής άλεσης

Από το πιο διαδεδομένο καστανό ρύζι μέχρι το κινόα, τα τρόφιμα ολικής άλεσης είναι στην κορυφή της σωστής διατροφής. Γιατί; Επειδή, μειώνουν τον κίνδυνο για χρόνιες παθήσεις και ενισχύουν καθολικά τον οργανισμό. Αν τα παιδιά σας δεν τα προτιμούν, ξεκινήστε να τα προσθέτετε αργά και σε μικρές ποσότητες στην καθημερινότητά του.

Γιαούρτι

Ένα από τα πιο θρεπτικά τρόφιμα. Γεμάτο με ευεργετικά βακτήρια, πρωτεΐνες και ασβέστιο, συμβάλλει θετικότητα στην υγεία των παιδιών. Αποφύγετε τα παιδικά επιδόρπια γιαουρτιού, καθώς έχουν πρόσθετη ζάχαρη και δεν αφήνουν το παιδί να γνωρίσει την πραγματική γεύση του γιαουρτιού. Αν θέλετε να κάνετε το γιαούρτι πιο φιλικό στο παιδί, προσθέστε εσείς λίγο μέλι ή κάποια σπιτική μαρμελάδα.

Βρώμη

Ίνες, σίδηρος, πρωτεΐνες μας προσφέρουν τα προϊόντα βρώμης, ενώ συμβάλλουν θετικότατα στην ενέργεια του οργανισμού μας. Γι’ αυτό και προτείνονται από τους ειδικούς ειδικά για το πρωινό γεύμα της ημέρας. Συνδυάστε την βρώμη  με φρούτα – φρέσκα ή αποξηραμένα –μέλι, ζάχαρη ή γιαούρτι. Φυσικά, μπορείτε να επιλέξετε και δημητριακά βρώμης για το πρωινό του παιδιού, αλλά πάντα το γνήσιο προϊόν είναι και το καλύτερο.

Σπόροι

Ηλιόσποροι, κολοκυθόσποροι, λιναρόσποροι είναι πλούσιοι σε μαγνήσιο, φυτικές ίνες, καλά λιπαρά οξέα και μαγνήσιο. Γαρνίρετε σαλάτες και φαγητά με αυτούς ή συγκεντρώστε λίγους σε ένα πιάτο και αφήστε τα παιδιά να τους δοκιμάσουν. Προσπαθήστε να μην τους αλέθετε πριν την κατανάλωση, για να αφομοιωθούν καλύτερα από τον παιδικό οργανισμό.

Ξηροί καρποί και φυστικοβούτυρο

Τα τελευταία χρόνια το φυστικοβούτυρο έχει ανέβει πολύ στις προτιμήσεις μικρών και μεγάλων. Δύο μόνο κουταλιές την ημέρα αρκούν για να λάβει το παιδί τις μισές από τις πρωτεΐνες που χρειάζεται καθημερινά, ενώ είναι και πλούσιο σε μαγνήσιο, βιταμίνη Β και καλά λιπαρά οξέα. Οι ξηροί καρποί συγκαταλέγονται χρόνια στις σούπερ – τροφές και ταιριάζουν άψογα σε γλυκά, smoothies, muffins, ακόμα και σε σάντουιτς.

Φρούτα πλούσια σε νερό

Τα περισσότερα παιδιά υποφέρουν από αφυδάτωση. Για να τα βοηθήσετε να καλύψουν το κενό δώστε τους καρπούζι, πορτοκάλια, αγγούρι, πεπόνι. Πέρα από την ανάγκη τους σε νερό θα καλύψουν και τα κενά τους σε φυτικές ίνες, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Αν τα παιδιά σας δεν προτιμούν ωμά τα φρούτα μπορείτε να φτιάξετε χυμούς ή νοστιμότατα smoothies με αυτά!

Πηγή: parents.com

Διαβάστε επίσης

SOS: Για 13 επικίνδυνα παιδικά παιχνίδια προειδοποιεί η Υπ. Προστασίας Καταναλωτή

Γέννησα την κόρη μου και πέθανε στην αγκαλιά μου μόλις έξι ημέρες αργότερα

«Αν είμαστε αγάπη, τα παιδιά θα γίνουν αγάπη. Αν εμείς είμαστε βία, θα γίνουν βία»

Καθημερινά,  έρχομαι σε επαφή με τους προβληματισμούς και τις αγωνίες δεκάδων γονιών για τους κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα παιδιά τους. Αν κάποιος συμμαθητής του το δείρει; Εάν το παρενοχλήσουν σεξουαλικά; Αν το κοροϊδεύουν στο σχολείο; Πως θα αναπτύξει τις άμυνες που θα το προστατέψουν; Μήπως δεν αρκεί το καράτε; Να μάθουν να εκβιάζουν τους πιθανούς θύτες τους; Λέτε να φταίνε τα ηλεκτρονικά;

Γονείς που θεωρούν δεδομένο πως τα παιδιά τους θα γίνουν θύματα μιας άσκοπης βίας, αλλά κανείς δεν ανησυχεί μήπως γίνουν οι θύτες. Γονείς που μαθαίνουν στα παιδιά πώς δεν θα γίνουν θύματα, αλλά δεν τους μαθαίνουν πώς να μη γίνουν θύτες. Τα παιδιά γεννιούνται άγραφα βιβλία…

Όπως γράφει και το παρακάτω κείμενο, αυτό που θα τελικά θα γίνουν είναι αυτό που θα τους μάθουμε.

«Όχι, δεν είναι απλά ένα παιδί.
Όχι, δεν έπαιζε απλά και ξέφυγε.
Όχι, δεν ήταν μια κακή στιγμή.

Ήταν η βία που διδάχτηκε. Η βία στην οποία εκτέθηκε. Η βία από την οποία δεν το προστατεύσαμε απ’ όταν γεννήθηκε.

Ήταν η βία που έγινε το δεύτερο πετσί του και οι κλοτσιές σ’ ένα δύστυχο γατί, μοιάζουν κάτι “απλό”.

Ήταν η βία που του είναι οικεία, η μαγκιά να αποδείξει πόσο άντρας θα γίνει μεγαλώνοντας.

Ήταν όλα εκείνα τα άθλια “οι άντρες δεν κλαίνε”, εκείνα τα “ρίξε ρε, άντρας είσαι”.
Κι ένα παιδί, μετατρέπεται σιγά σιγά σε μικρό τύραννο.
Ένα παιδί που εκ γενετής είναι tabula rasa, εμείς το χαράζουμε σιγά σιγά με τα βιώματά μας, με το σκοτάδι μας.

Κάθε παιδί γεννιέται καθαρό, κι εμείς το βρομίζουμε. Το βρομίζουμε με τις ανασφάλειες μας και του φορτώνουμε τα μπαγκάζια μας..

Κι ακριβώς επειδή είναι η δική μας προβολή τα παιδιά μας, μπροστά στη βία, που εμείς τα διδάξαμε, ψάχνουμε την δικαιολογία.

Την έχουμε έτοιμη…

Και μέσα από τέτοιες “κακές στιγμές”, αρχίζουμε να μετράμε θύματα bullying, θύματα βίας, γυναίκες χτυπημένες, δολοφονημένες, πάνω σε μια “κακιά στιγμή”.

Όχι, η αλήθεια είναι πως δεν φταίνε τα παιδιά.
Τα παιδιά έρχονται καθαρά σ’ αυτόν τον κόσμο.
Και μετά, συναντάνε εμάς.. τους μεγάλους.

Κι αν εμείς είμαστε αγάπη, τα παιδιά θα γίνουν αγάπη.
Κι αν εμείς είμαστε χάδι, τα παιδιά θα γίνουν χάδι.
Κι αν εμείς είμαστε βία, τα παιδιά θα γίνουν βία.

Κι εκεί, το κερδίζουμε ή το χάνουμε το παιχνίδι…»

 

Πηγή: www.loveletters.gr

Η μία και μοναδική λέξη που χρειάζεται να πείτε στο παιδί σας όταν λέει: “Δεν μπορώ!”

Πόσο περήφανή νιώθετε όταν τα μικρά σας καταφέρνουν να κάνουν μόνα τους όσα θέλουν; Και πόσα επίμονα εκείνα αρνούνται την βοήθειά σας όταν ξεκινούν τις προσπάθειές τους για κάτι καινούριο;

Αυτή ακριβώς την κατάσταση ζούσε και μία μαμά με την 3χρονη κόρη της, μέχρι τη στιγμή που η μικρή της ξεστόμισε κάτι που η εκείνη δεν περίμενε να ακούσει:

«Μπορώ να το κάνω εγώ αυτό;»

Η Kelly περιγράφει στο happyfamily. com τι ακριβώς ένιωσε και έκανε, όταν η κόρη της ζήτησε για πρώτη φορά να… καθαρίσει καρότα με τον μπαμπά της.

«Δεν είχε ξανακάνει ποτέ κάτι τέτοιο και εγώ πανικοβλήθηκα. Ο άντρας μου, ευτυχώς, είναι πιο ψύχραιμος και της είπε, προς δυσάρεστη έκπληξή μου,  “Ναι”! Κρύος ιδρώτας με έλουσε, αλλά δεν έκανα τίποτα.

Η κόρη μου πήρε τον αποφλοιωτή και με αργές κινήσεις άρχισε να καθαρίζει το καρότο. Την πλησίασα και πριν προλάβω να πω πόσο περήφανη ήμουν που τα κατάφερνε εκείνη είπε:

«Δεν είμαι καλή σε αυτό!»

Άφησε τον αποφλοιωτή και το καρότο στον πάγκο και το πρόσωπό της σκοτείνιασε. Τι είχε πάθει το αποφασιστικό και δυναμικό μου κορίτσι; Γιατί υποτιμούσε τον εαυτό της;

Όπως ξέρετε η αρνητική κριτική είναι καταστροφική για την παιδική ψυχή, αλλά όλα δείχνουν το ίδιο και για την αρνητική κριτική που ασκούμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Το να λες στον εαυτό σου ότι δεν είσαι καλή σε κάτι είναι το ίδιο καταστροφικό και σκληρό με το να στο λέει κάποιος άλλος!

Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται αυτό-εκπληρούμενη προφητεία και ουσιαστικά συμβαίνει όταν “ακυρώνουμε” τον εαυτό μας μόνοι μας. Αυτό, ακριβώς, έκανε και η κόρη μου.

Και οι πιο συνηθισμένες απαντήσεις σε αυτή την απορία της, δεν ήταν οι λύσεις. “Μα, τι λες; Τα πας μια χαρά. Μπορείς να τα καταφέρεις. Προσπάθησε, πιστεύω σε εσένα”.

Παρατηρήσατε ότι, κάθε φορά που προσπαθείτε να τονώσετε την αυτοπεποίθηση του παιδιού σας με θετικές λέξεις, δεν πιάνει;

Μου πήρε και εμένα καιρό να το καταλάβω. Κάθε φορά που έκανα κάτι αντίστοιχο η συμπεριφορά της 9χρονης, σήμερα, κόρης μου γινόταν χειρότερη. Τι δεν καταλάβαινα;

Αυτή της η αντίδραση δεν οφειλόταν στην προσπάθειά της να τα καταφέρει. Έχανα την ουσία της υπόθεσης.

Όταν ένα παιδί λέει πως δεν μπορεί να τα καταφέρει, νιώθει μπερδεμένο, πως κάνει λάθη, φοβάται, ότι δεν θα τα καταφέρει.

Κι όταν εμείς προσπαθούμε να το βοηθήσουμε με θετικά σχόλια, εκείνο καταλαβαίνει, ότι δεν πρέπει να μπερδεύεται, δεν πρέπει να φοβάται, δεν πρέπει να κάνει λάθη.

Τι πρέπει να πούμε για να κάνουμε το παιδί μας να προσπαθήσει ξανά;

Μια και μόνο λέξη αρκεί. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που το παιδί σας θα εκφράσει την αμφιβολία για τον εαυτό του συμπληρώστε την παρακάτω φράση:

“Δεν είμαι καλός σε αυτό. Δεν θα τα καταφέρω” με τη λέξη:  “Ακόμα”.

Δεν μπορεί να τα καταφέρει, ακόμα. Μια απλή λέξη μπορεί και θα κάνει τη διαφορά! Η αυτοπεποίθηση του παιδιού σας θα ανέβει, όταν καταλάβει ότι τα πράγματα δεν τελείωσαν εδώ και υπάρχει η δυνατότητα να ξαναπροσπαθήσει στο μέλλον! Μια καθημερινή λέξη που το παιδί σας έχει ανάγκη να ακούσει και θα συγκρατήσει και εσάς από το να ξεστομίσετε χιλιάδες ενθαρρυντικές φράσεις που μπορεί να μην έχουν και κανένα θετικό αντίκτυπο, τελικά!

Σίγουρα μια λέξη δεν θα φέρει την Άνοιξη, αλλά θα ενθαρρύνει το παιδί σας να ξαναπροσπαθήσει.

Και για να επιστρέψω στην ιστορία με την 3χρονη κόρη μου, συγκρατήθηκα. Δεν της είπα όλα όσα ήθελα. Δεν την προέτρεψα να είναι δυνατή, δεν της έδειξα πόσο καλά τα πάει. Είπα, απλώς, “ακόμα”. Και εκείνη με κοίταξε, με πήρε αγκαλιά, της εξήγησα πως νιώθει μπερδεμένη επειδή μαθαίνει κάτι καινούριο και τη ρώτησα πώς θα μπορούσε να γίνει καλύτερη σε αυτό. Τι θα έπρεπε να κάνει.

Λίγα δευτερόλεπτα μετά, τα μάτια της έλαμψαν ξανά με αποφασιστικότητα και μου ζήτησε να της δείξω άλλη μία φορά τι να κάνει… Πήρα τον αποφλοιωτή στα χέρια και όλα ξεκίνησαν ξανά, χάρη στη δύναμη μιας λέξης…»

”Εγώ πότε θα γίνω μάνα;”: Η απάντηση βρίσκεται στα γονίδια

Εμείς αποφασίζουμε για τον εαυτό μας; Η επιστήμη έρχεται να μας δώσει καινούργια δεδομένα, ότι τελικά οι αποφάσεις μας είναι λιγότερο δικές μας από όσο νομίζουμε και περισσότερο θέμα των γονιδίων μας.  Από τα γονίδιά μας φαίνεται πως μπορεί να επηρεαστεί και η απόφαση του πότε κάνουμε για πρώτη φορά σεξ ή το πρώτο μας παιδί σύμφωνα μια νέα μεγάλη επιστημονική έρευνα, που εξέτασε περισσότερους από 380.000 ανθρώπους προκειμένου να βγάλει αυτό το πόρισμα.

Καμία μελέτη δεν έχει αποδείξει μέχρι σήμερα ότι μια γενετική παραλλαγή μπορεί να επηρεάσει εντελώς τη συμπεριφορά χωρίς να λάβουμε υπόψη τους διάφορους κοινωνικούς, περιβαλλοντικούς και συμπεριφορικούς παράγοντες.

Η μελέτη

Αυτό εξακολουθεί να ισχύει. Όμως το νέο εύρημα των επιστημόνων είναι ότι το γονιδιακό μας μοτίβο μπορεί να επηρεάσει σημαντικά το πότε θα επιλέξουμε να έχουμε την πρώτη μας σεξουαλική επαφή. Πρόκειται για τα ίδια γονίδια που σχετίζονται με την πιο ριψοκίνδυνη συμπεριφορά μας ή με το πόσο γκρινιάρηδες είμαστε, επισημαίνουν οι επιστήμονες στην έρευνα που δημοσιεύεται στην Nature Genetics.

Συνολικά, 38 διαφορετικά γονίδια συνδέονται με την απόφασή μας να ξεκινήσουμε τη σεξουαλική μας ζωή. Όπως η παραλλαγή στο CADM2, ένα γονίδιο που ελέγχει τις συνδέσεις των κυττάρων του εγκεφάλου και τη δραστηριότητα του εγκεφάλου. Αυτό το γονίδιο συσχετίζεται και με μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουμε μια ριψοκίνδυνη προσωπικότητα, να κάνουμε νωρίτερα σεξ αλλά και να αποκτήσουμε πιο νωρίς παιδιά αλλά και περισσότερα σε αριθμό κατά τη διάρκεια της ζωής μας.

Για να ολοκληρώσουν την έρευνα, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τρεις διαφορετικές βάσεις δεδομένων από Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ και Ισλανδία. Να σημειωθεί ότι όλοι οι ερευνητές συγκλίνουν στο ότι σίγουρα η ηλικία στην οποία θα κάνουμε σεξ βασίζεται σε «πολλά περισσότερα από τα γονίδιά μας όπως και το πότε είναι ώριμο το σώμα και το μυαλό».

Διαβάστε επίσης

«Επιλέξτε τον σύντροφό σας σοφά – όχι μόνο για εσάς αλλά και για τα παιδιά σας»: Μια μαμά συμβουλεύει

Υπέροχη σαλάτα: Μάνγκο, σπανάκι, μύρτιλα, καρύδια και φέτα

“Επιλέξτε τον σύντροφό σας σοφά – όχι μόνο για εσάς αλλά και για τα παιδιά σας”: Μια μαμά συμβουλεύει

Πολλοί άνθρωποι στον ιδανικό σύντροφο ψάχνουν την ομορφιά και την καλή οικονονική κατάσταση. Στο τέλος της ημέρας, όμως, αυτό που μετράει είναι ο άνθρωπος που είναι δίπλα σου να σε αγαπά, να σε σέβεται και να σε νοιάζεται.

Μία γυναίκα, σύζυγος και μαμά, μοιράστηκε στη σελίδα Lovewhatmatters, τι πραγματικά έχει σημασία σε μία σχέση και πώς πρέπει τελικά να επιλέγουμε τον σύντροφο της ζωής μας.

Διαβάστε το κείμενό της

«Αργότερα στον γάμο, όταν βιώνεις και τη γονεϊκότητα, αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό που πραγματικά θέλεις από τον σύντροφό σου δεν είναι ο παχυλός μισθός ή η ωραία εμφάνιση. Ένα όμορφο πρόσωπο και ένας γεμάτος τραπεζικός λογαριασμός είναι καλό να υπάρχουν, αλλά στο τέλος της ημέρας δεν ψάχνεις για αυτά.

Στις 3 τα χαράματα, όταν το παιδί σου ουρλιάζει, τα μάτια σου δεν ανοίγουν από την κούραση και νιώθεις το κορμί σου βαρύ και σχεδόν ασήκωτο, δεν θα σε βοηθήσουν η ωραία εμφάνιση ή τα χρήματα που κερδίζει ο άντρας σου.

Θα σε βοηθήσουν η κατανόηση και η αγάπη στην καρδιά του για σένα και τα παιδιά σας. Αυτά είναι που θα τον κάνουν να σηκωθεί από το κρεβάτι του για να πάει προς το μωρό και να σου πει:

“Εντάξει, αγάπη, κοιμήσου, πάω εγώ.”

Αν μπορούσα να συμβουλεύσω τα νεότερα παιδιά για το τι να αναζητήσουν όταν ψάχνουν για συντροφιά, θα τους έλεγα να παντρευτούν τον άνθρωπο που θα είναι ο καλύτερος πατέρας για τα παιδιά τους.

Τον άνθρωπο που θα βάλει πιο ψηλά από όλους και όλα την οικογένειά του. Τον άνθρωπο που θα είναι υπεύθυνος για την ανατροφή των παιδιών σας όσο και εσείς, επειδή είστε και οι δύο μαζί σε αυτό!

Επειδή, μέσα σε όλα αυτά, κάθε φορά που θα βλέπετε το σύντροφό σας μαζί με τα παιδιά σας θα καταλαβαίνετε ότι τον ερωτεύεστε ξανά από την αρχή.

Επιλέξτε σοφά, όχι μόνο για εσάς αλλά και για τα παιδιά σας…»

Δείτε εδώ το αρχικό post

Διαβάστε επίσης

θ. Ασκητής: Παιδοφιλία και Παιδεραστία – Δύο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος

Ποιές διατροφικές πρέπει να πληρούνται ώστε το παιδί σας να μην είναι υπερκινητικό!

Παιχνίδια εκμάθησης της προπαίδειας!

Η προπαίδεια είναι ένα δύσκολο απομνημονευτικό κομμάτι των μαθηματικών στο οποίο δυσκολεύονται σχεδόν όλα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες.

Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που έχουν δημιουργηθεί διάφοροι μέθοδοι ή τρικ για την ευκολότερη εκμάθηση της όπως είναι η εικονογραφική μέθοδος. Με στόχο τη συνεχή ανατροφοδότηση γίνονται πολλές ασκήσεις για την αποτελεσματικότερη εγκατάσταση της προπαίδειας στη μνήμη εργασίας.

Άλλη μια τέτοια άσκηση είναι και η κρυμμένη προπαίδεια που βασίζεται στη λογική του κρυπτόλεξου.

Άσκηση: Φτιάχνετε ένα πίνακα και γράφετε αριθμούς στα κουτάκια ώστε οι συνδυασμοί κάποιων απο αυτούς να δίνουν τα γινόμενα της προπαίδειας. Ζητάτε απο το παιδί να διατρέξει προσεκτικά οριζόντια και κάθετα και όπως φαίνεται και στην εικόνα με ένα high lighter να κυκλώσει αυτές τις σχέσεις όπου τις εντοπίζει.

Η άσκηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για εκπαίδευση σε άλλες μαθηματικές πράξειςπχ. προσθέσεις, αφαιρέσεις κτλ.

Tip: Για να βοηθήσουμε την οπτική διάκριση και συγκέντρωση σε παιδιά με δυσλεξία όταν ασχολούμαστε με κρυπτόλεξα χρησιμοποιούμε ένα χάρακα. Ο χάρακας κρύβει το υπόλοιπο κομμάτι του κρυπτόλεξου ώστε να μπορεί το παιδί να κοιτά με μεγαλύτερη προσοχή την οριζόντια ή κάθετη σειρά που εξετάζει.

Απευθύνεται: Σε παιδιά σχολικής ηλικίας με δυσλεξία, δυσαριθμησία και άλλες ειδικές μαθησιακές δυσκολίες για την εκπαίδευση της προπαίδειας. Επίσης μπορεί να γίνει και σε όλα τα παιδιά για εξάσκηση και καλύτερη συγκέντρωση. Εφαρμόζεται απο γονείς, εκπαιδευτικούς, θεραπευτές.

Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός – Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας

http://dyslexiaathome.blogspot.gr/

Διαβάστε επίσης

Νέα μέτρα στη σκιά της Όμικρον: Τι αλλάζει στα τραπέζια της Πρωτοχρονιάς για εμβολιασμένους και μη

Το Μικρό Κοτοπουλάκι: Το υπέροχο βιβλίο της Κατρίνας Τσάνταλη που φροντίζει για τα πρόωρα μωράκια της Κύπρου!

«Θάβοντας τον αδελφό μου στο πεζοδρόμιο»: Ένα δυνατό έργο που θα ενθουσιάσει το εφηβικό κοινό

Μετά την ανακοίνωση του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου για ακύρωση, λόγω ασθένειας συντελεστή, των επικείμενων παραστάσεων του 1984, η προγραμματισμένη παράσταση στο Θέατρο Ριάλτο μεταφέρεται στις 18 Μαρτίου 2022.

Ο ΘΟΚ όμως θα βρίσκεται στις 16 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Ριάλτο με μια άλλη παραγωγή!

Πρόκειται για τη δεύτερη παραγωγή των Δράσεων 2021-2022: «Νέ@ σε έρημο νησί» του Τζακ Θορν, σε σκηνοθεσία Γιάννη Καραούλη και μετάφραση-δραματουργία Ελένης Μολέσκη με τίτλο Θάβοντας τον αδερφό μου στο πεζοδρόμιο.

Ένα δυνατό, σύγχρονο έργο που θα ενθουσιάσει το απαιτητικό και ανήσυχο εφηβικό κοινό.

Η υπόθεση

Αφηγείται την ιστορία ενός αγοριού στην πρώιμη εφηβεία του, του Τομ, που πενθεί το χαμό του Λουκ, του μεγάλου του αδερφού, με έναν τρόπο διαφορετικό απ’ ό,τι συνηθίζεται: αποφασίζει να κατασκηνώσει σε μια κακόφημη γειτονιά και επιμένει να τον θάψει στο σημείο όπου έχασε τη ζωή του.

Η πόλη παίρνει σουρεαλιστικές διαστάσεις στο μυαλό του Τομ, ενώ ο ίδιος κάνει, σχεδόν ακίνητος, ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Τι θα ανακαλύψει για τον εαυτό του, τους άλλους και τη ζωή όσο βρίσκεται εκεί;

Σκηνικά-Κοστούμια: Ελένη Ιωάννου
Μουσική: Αντώνης Χατζηαντώνης
Κίνηση-Χορογραφία: Παναγιώτης Τοφή
Σχεδιασμός φωτισμών: Γεώργιος Κουκουμάς
Βοηθός σκηνοθέτις: Ειρήνη Ανδρέου

Παίζουν: Στέλιος Καλλιστράτης, Γιάννης Μουστάκας, Άντονι Παπαμιχαήλ,
Αντρέας Πατσιάς, Αλέξανδρος Παυλίδης, Μαρία Χατζηχριστοδούλου

Διάρκεια: 90’. Κατάλληλο για ηλικίες 14 +

Θέατρο Ριάλτο: Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου, ώρα 20:30
Εισιτήρια: €12/ 6 E-ticket: www.rialto.com.cy, Rialto App
Tαμείο: 77777745 (Δευ – Παρ 10:00-15:00 και 2 ώρες πριν την έναρξη των παραστάσεων)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Τα εισιτήρια της παράστασης «1984» στις 16 Φεβρουαρίου στο Ριάλτο, μεταφέρονται αυτόματα στη νέα ημερομηνία 18 Μαρτίου.

Όσοι θεατές έχουν εξασφαλίσει εισιτήρια για την παράσταση και δεν ενδιαφέρονται να την παρακολουθήσουν στη νέα ημερομηνία (18 Μαρτίου), παρακαλούνται όπως επικοινωνήσουν με το ταμείο του Θεάτρου Ριάλτο στο 77 77 77 45 (Δευτέρα-Παρασκευή 10:00-15:00) ή στο boxoffice@rialto.com.cy.

Διαβάστε επίσης:

Ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Καρκίνου: 4 παιδιά επιζώντες στέλνουν μήνυμα ελπίδας

Φρίκη: Πατέρας εκτέλεσε εν ψυχρώ τα δύο παιδιά του του και αυτοκτόνησε!

Λίγο πριν ξεψυχήσει από καρκίνο έφηβος συγκεντρώνει ένα τεράστιο ποσό για να σωθεί 6χρονος με την ίδια ασθένεια!

Το φαινόμενο της Σταχτοπούτας: Γιατί κάποιοι γονείς στοχοποιούν ένα από τα παιδιά τους

Το φαινόμενο της Σταχτοπούτας είναι μια καταχρηστική τακτική κατά την οποία ένας γονέας ξεχωρίζει μόνο ένα από τα παιδιά του και το κακοποιεί σωματικά ή λεκτικά. Αυτό το παιδί γνωρίζει πλήρως ότι αποτελεί στόχο του γονέα.

Το φαινόμενο πήρε το όνομά του από την γνωστή πριγκίπισσα του παραμυθιού που μετατρέπεται σε υπηρέτρια της οικογένειάς της, όταν ο πατέρας της φεύγει από τη ζωή. Και μπορεί η ίδια να είχε μια υπέροχη στάση προς ό,τι της συνέβη και ένα αίσιο τέλος, ωστόσο έζησε μια πραγματικά θλιβερή ζωή, αμαυρωμένη από τραγωδία, παραμέληση και κακοποίηση από την θετή μητέρα της. Η ιστορία αφορά έναν κορίτσι που κακοποιείται από έναν σκληρό θετό γονιό, όμως και οι βιολογικοί γονείς μπορεί να είναι εξίσου ένοχοι για αυτό το είδος κακοποίησης στα παιδιά.

Από πού πηγάζει αυτή η μορφή κακοποίησης

Η κακοποίηση μπορεί να είναι σωματική ή ψυχική. Συχνά δεν υπάρχει εξήγηση στο γιατί ένα παιδί στοχοποιείται έναντι των άλλων. Και αυτό μπορεί να κάνει την όλη εμπειρία ακόμα πιο τραυματική για εκείνο. Κι αν υπάρχει λόγος, δεν είναι λογικός. Το ίδρυμα Complex Post-Traumatic Stress Disorder (CPTSD) αναφέρει, ότι αυτό το είδος στοχευμένης κακοποίησης συμβαίνει όταν ο γονέας χρησιμοποιεί αυτό το παιδί για να ξεσπάσει για κάτι που συνέβη στη ζωή του. Περιγράφεται ως «ανακατεύθυνση του θυμού» που βασίζεται σε τραύμα του παρελθόντος. Αυτό το παιδί μπορεί επίσης να θυμίζει στον γονέα κάποιον από το παρελθόν που οδηγεί σε αυτόν τον στόχο

Οι γονείς και οι θετοί γονείς προτιμούν, επίσης, να στοχεύουν περισσότερο την κακοποίηση σε βάρος του παιδιού από του οποίου την προσωπικότητα ενοχλούνται ή εάν το παιδί έχει αναπηρία. Τα υπερκινητικά παιδιά, για παράδειγμα, που είναι πολύ “έντονα” μπορεί επίσης να υπόκεινται μεγάλο βάρος αυτής της κακοποίησης στα σπίτια τους.

Το φαινόμενο της Σταχτοπούτας υφίσταται. Και όσοι πέφτουν θύματά του συχνά παλεύουν μέχρι την ενηλικίωση. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για ένα παιδί να αντιμετωπίσει το γεγονός, ότι υφίσταται κακομεταχείριση ενώ τα αδέρφια του όχι. Η κακοποίηση από το άτομο που υποτίθεται ότι τους αγαπά περισσότερο είναι μια πολύ περίπλοκη κατάσταση.

Το Τραύμα μπορεί να κάνει τα παιδιά αυτά να καταρρεύσουν

Στη ζωή τους, αυτά τα παιδιά θα προσπαθήσουν σκληρά για να γίνουν αποδεκτά και όταν αποτύχουν, μπορεί να τους είναι δύσκολο έως και αδύνατο να το διαχειριστούν. Χωρίς σύστημα υποστήριξης ή χωρίς καμία θετικότητα στην παιδική τους ζωή, αυτή η τακτική μπορεί να αποστραγγίζει κάθε καλό από μέσα τους. Δεν έχουν κανέναν να στραφούν στο σπίτι εκτός ίσως από τα αδέρφια που βλέπουν να αντιμετωπίζονται με αγάπη. Είναι τόσο μπερδεμένο όλο αυτό για τα παιδιά και αφήνει σημάδια δια βίου. Καθώς μεγαλώνουν, είναι επίσης συνηθισμένο για αυτά τα παιδιά να αντιμετωπίζουν δυσκολίες στις ενήλικες σχέσεις τους. Μπορεί να δυσκολεύονται να έρθουν κοντά με ανθρώπους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν βίωσαν την αγάπη ως παιδιά, επομένως δεν ξέρουν πώς να τη δώσουν ως ενήλικες ή να τη λάβουν.

Μπορεί, επίσης, μεγαλώνοντας να αγανακτούν με τα αδέρφια τους επειδή είχαν πολύ καλύτερα παιδικά χρόνια. Υπάρχουν πολλά συναισθήματα που μπλέκονται εδώ και που τα παιδιά χρειάζονται βοήθεια για να τα εκφράσουν και να τα αντιμετωπίσουν.

Ένα από τα χειρότερα αποτελέσματα της κακοποίησης είναι ότι τα θύματα θα βρεθούν εμπλεκόμενα με ένα άτομο που έχει επίσης καταχρηστικά πρότυπα, όπως ακριβώς έκανε ο γονέας τους. Είναι μέρος της ρουτίνας για αυτούς. Χρειάζεται, λοιπόν, δουλειά και αφοσίωση για να ξεπεραστεί αυτό που έχουν βιώσει.

Τα άτομα αυτά έχουν ανάγκη παό θεραπεία, ώστε να μπορέσουν να αγαπήσουν τον εαυτό τους και να φροντίσουν να μην επιτρέψουν να τους συμβεί ποτέ ξανά κάτι τέτοιο. Δεν αξίζει σε κανένα παιδί, όσο δύσκολα διαχειρίσιμο κι αν είναι.

Πηγή: moms.com

 

Διαβάστε ακόμα:

Φρίκη: Πατέρας εκτέλεσε εν ψυχρώ τα δύο παιδιά του του και αυτοκτόνησε!

Μάνα άφησε το παιδί της στο αυτοκίνητο που «έβραζε» για να πάει να παίξει τυχερά παιχνίδια!

Υπ. Παιδείας: «Δεν είναι αποδεκτό ότι μια μερίδα εκπαιδευτικών προτιμά να μην εμβολιαστεί»