Κάνω αρκετά;
Η ερώτηση που με στοιχειώνει περισσότερο από κάθε άλλη ως μαμά. Ευτυχώς ταυτόχρονα με εμπνέει κιόλας. Να είμαι καλύτερη, να το ψάχνω περισσότερο, να προσπαθώ. Αλλά συνεχίζω να ανησυχώ. Γιατί; Επειδή αυτές οι μέρες είναι τόσο δύσκολες, και τόσο μεγάλες κι όμως… τόσο φευγαλέες. Και επειδή είμαι μαμά η λέξη «ανησυχία» είναι, βασικά, το δεύτερο όνομά μου.
Κλαψούριζα πρόσφατα σε μια φίλη, ότι μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες μου ως μαμά είναι, ότι δεν περνώ αρκετό ωφέλιμο χρόνο με τα παιδιά μου. Για παράδειγμα, κάνω αρκετά για να παραμένω δεμένη με τα παιδιά μου; Θέλω να πω, είμαστε πολλές ώρες μαζί -τρέχουμε σε εράνους, κάνουμε τα μαθήματά τους, τακτοποιούμε το σπίτι- αλλά μετράνε πραγματικά αυτές οι στιγμές ως ποιοτικές;
Δεν θέλω απλά να υπάρχουμε στον ίδιο χώρο
Θέλω τα παιδιά μου και εγώ να έχουμε τον πνευματικό χώρο και χρόνο για να κάνουμε ερωτήσεις. Θέλω να νιώθουν ότι έχουν την αμέριστη αφοσίωσή μου. Λαχταρώ τις στιγμές που μαθαίνω περισσότερα για εκείνα και για το πώς λειτουργεί το μυαλουδάκι τους, ενώ λατρεύω να τους μιλώ για την ζωή και να γεμίζω με ελπίδα την καρδούλα τους. Όλα αυτά δεν συμβαίνουν έτσι απλά, χωρίς προσπάθεια, χωρίς να το βάλεις σκοπό.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι η ποσότητα του χρόνου γεννά και ποιότητα χρόνου. Οι ατελείωτες ώρες μας μαζί τους δίνουν χρόνο στην ευκαιρία να ωριμάσει. Αλλά δεν θέλω ποτέ να θεωρήσουν, ότι επειδή πάμε μαζί στο σούπερ μάρκετ ή φτιάχνουμε κέικ, απολαμβάνομε πραγματικά τον χρόνο μας μαζί.
Θέλω περισσότερα
Θέλω περισσότερα για εκείνα και για εμένα. Αυτά τα πλασματάκια είναι οι άνθρωποί μου. Αυτοί που αγαπώ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Αξίζουν όλα όσα μπορώ να τους δώσω.
Η φίλη μου με άκουσε εκείνη τη μέρα. Ένιωσε την ανησυχία μου. Και την μετέτρεψε σε πράξη; Πώς; Μου θύμισε τι κάνει εκείνη μαζί μου. Και αυτό με ενθουσίασε, γιατί μπορούσα να το κάνω και εγώ με το παιδιά μου.
Μου είπε, ότι ένα από τα «κόλπα» της είναι να επενδύει σε 9 συγκεκριμένα λεπτά κάθε μέρα. Ποια εννέα; Δείτε πώς τα χωρίζει: Τρία λεπτά αμέσως μόλις τα παιδιά ξυπνήσουν. Τρία λεπτά αφού επιστρέψουν από το σχολείο και τρία λεπτά πριν πέσουν για ύπνο κάθε βράδυ. Συνολικά 9 ουσιαστικά λεπτά. Σε τρεις στιγμές μεταβατικές που μας δίνουν την ιδανική ευκαιρία να «συνδεθούμε». Ένας συγκεκριμένος χρόνος μέσα στη μέρα που κάνει τις συζητήσεις μας σημαντικές.
Και είναι ρεαλιστικό
Με τέσσερα παιδιά αυτό μου παίρνει πρακτικά 36 λεπτά κάθε μέρα. Κι έτσι, είναι ρεαλιστικό. Ειδικά αν το πρωί δεν κοιτάξω καθόλου του κινητό μου.
Εδώ και μερικές εβδομάδες, το έχω προσπαθήσει πολύ. Τρία λεπτά το πρωί, τρία λεπτά μετά το σχολείο και τρία λεπτά πριν πέσουν για ύπνο το βράδυ.
Η πρακτική αυτή έχει φέρει έναν όμορφο ρυθμό στις μέρες μας. Μια παύση και μια υπενθύμιση, ότι χρειάζεται πού και πού να αγκαλιαζόμαστε και να λέμε «σ’αγαπώ», μόνο οι δυο μας. Εγώ με το κάθε παιδί ξεχωριστά.
Το πρωί συνήθως τα ρωτάω τι ωραία πράγματα ανυπομονούν να κάνουν μέσα στη μέρα και σε τι μπορεί να χρειάζονται τη βοήθειά μου. Το μεσημέρι αρχίζω να τους λέω πόσο υπερήφανη είμαι για εκείνα για κάτι που έκαναν μέσα στη μέρα. Και πριν τον ύπνο ανακεφαλαιώνουμε τη μέρα, λέμε προσευχούλα και πόσο ευγνώμονες είμαστε.
9 λεπτά που αλλάζουν όλη τη μέρα σου
Εννιά λεπτά με το κάθε μου παιδί ξεχωριστά: Οι αγαπημένες μου στιγμές κάθε μέρα. Ο χρόνος αυτός μαζί τους έχει βελτιώσει σημαντικά τη μεταξύ μας σχέση. Το βλέπω στα μάτια τους, από τον τρόπο που λαμποκοπούν, όταν ξέρουν ότι είναι η σειρά τους και το νιώθω στις αγκαλιές τους όταν τρέχουν προς εμένα.
Είμαι τόσο χαρούμενη που μίλησα για την ανησυχία μου αυτή στη φίλη μου και που μου έδωσε μια χειροπιαστή λύση. Γι’αυτό έχει σημασία να ανοιγόμαστε. Να μοιραζόμαστε αυτά που νιώθουμε και μας προβληματίζουν. Ειδικά εμείς οι μαμάδες, μεταξύ μας. Γιατί μαζί μπορούμε να κάνουμε τις ζωές μας καλύτερες.
Ξεκινήστε, λοιπόν, με 9 λεπτά τη μέρα. Θα το λατρέψετε –και το παιδί σας επίσης!