Είναι 4 το πρωί.
Ταίζω το μωρό, το αλλάζω και αφιερώνω μία ώρα να το ηρεμήσω.
Επιστρέφω στο κρεβάτι στις 5.30 το πρωί.
Δεν ξανακοιμάμαι.
Ο σύζυγός μου ετοιμάζεται για τη δουλειά. Ξυπνά το νήπιο. Την ταίζω, την άλλαζω, αφιερώνω μισή ώρα να ηρεμήσω ένα ξέσπασμα θυμού της.
Αδειάζω το πλυντήριο πιάτων, στρώνω τα κρεβάτια και βάζω ένα πληντύριο πιάτων. Ξεκινώ να της διαβάζω ένα βιβλίο.
Ξυπνάει το μωρό.
Σταματώ να της διαβάζω, πρέπει να διαχειριστώ το θυμό της, ενώ θηλάζω το μωρό, ξεχνώ να φάω το πρωινό μου. Το ταίζω για σχεδόν μια ώρα.
Είναι σαν να παρατηρώ το παιδί μου από μακριά, ενώ οι συναισθηματικές της αντιδράσεις της πέφτουν πάνω μου. Νιώθω το βάρος τους, αλλά καταφέρνω να ρυθμίσω τα δικά μου συναισθήματα.
Το μωρό κοιμάται κατά τη διάρκεια του θηλασμού οπότε αποφασίζω να το βάλω στην κούνια του. Με ακολουθεί η μικρή. Κλείνω την πόρτα, αφήνοντάς την απέξω.
Κάνει φασαρία. Ξυπνά το μωρό.
Την βάζω στο παιχνίδι. Σύμμαχο, να κοιμήσουμε το μωρό. Τα καταφέρνουμε. Καθόμαστε στο σαλόνι την παρακαλώ να μείνει ήσυχη. Της φτιάχνω μεσημεριανό. Δεν της αρέσει αυτό που έφτιαξα. Της διαβάζω 3 βιβλία. Τελικά κοιμάται.
Είναι μεσημέρι.
Τακτοποιώ το πλυντήριο, βγάζω κρέας για το δείπνο, τηλεφωνώ στο σύζυγό μου για κάτι που μου φάνηκε σημαντικό. Το μωρό ξυπνά ανήσυχο. Το κάνω βόλτες στην αγακαλιά μου πάνω κάτω στο διάδρομο. Ξανά και ξανά. Ξυπνά το νήπιο. Τα φροντίζω και τα δύο.
Εκείνη στα γόνατά μου απαιτώντας προσοχή και εκείνος στον ώμο μου κλαίγοντας. Καταφέρνω και τα ταίζω. Τα βγάζω βόλτα. Καθόμαστε κάτω από ένα δέντρο. Παρακολουθούμε τα φύλλα. Εξηγώ τα χρώματα.
Αυτό είναι το μόνο που δούλεψε. Και είχα δοκιμάσει τα πάντα.
Ο σύζυγός μου γυρνά σπίτι. Ήταν 5 το απόγευμα. Πώς γίνεται να είναι τόσο αργά; Μαγειρευώ το δείπνο. Τα κάνει μπάνιο. Τρώμε μαζί. Κλαίω. Το μωρό κοιμήθηκε. Ο σύζυγός μου προσπάθησε να κοιμήσει τη μικρή. Εγώ τακτοποιώ το χάος της ημέρας. Το μωρό ξυπνά ξανά. Είναι 9 το βράδυ. Το ταίζω και το ηρεμώ. Τελικά κοιμούνται και οι δύο.
Είναι 10.30 το βράδυ.
Δεν έχω ακόμα κάνει ντους. Δεν είχω απλώσει το πλυντήριο. Δεν έχω φάει αρκετά. Και πολλά άλλα πράγματα. Αλλά τα κατάφερα. Για τις επόμενες μερικές ώρες τουλάχιστον.
Ίσως μέχρι αύριο.
Και αύριο θα προσπαθήσω ξανά.
Γιατί αυτό κάνουν οι μητέρες.
📚 Words of Emma Heaphy
📸 Joolsannie Art
Διαβάστε επίσης:
Στην Κύπρο τον Σεπτέμβριο, η «Μήδεια» του Ευριπίδη
13 μετάλλια στους 6ους Βαλκανικούς Αγώνες Wushu Kung Fu!
