Συντάκτης: Κωνσταντίνα Ντουντούμη

Σας περίσσεψε βασιλόπιτα; Φτιάξτε απίθανα cakepops!

Εννοείται πως δε θα πετάξετε τη βασιλόπιτα που έμεινε από το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι της οικογένειάς σας! Ακολουθηστε τις οδηγίες του Infokids.com.cy και δείτε πώς θα φτιάξετε απίθανα και άκρως γευστικά cakepops που θα ενθουσιάσουν μικρούς αλλά και μεγάλους!

Υλικά:

  • 500 γρ βασιλόπιτα σε κέικ ή τσουρέκι
  • 365 γρ. τυρί κρέμα
  • 190 γρ. ζάχαρη άχνη
  • 60 γρ. μέλι
  • 105 γρ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου

Για τη διακόσμηση

  • διαφορες λιωμένες σοκολάτες
  • πολύχρωμα τρουφάκια, καραμελωτά, ξηροί καρποί, καρύδα τριμμένη
  • ξυλάκια

Πώς θα τα φτιάξετε

Θρυμματίζουμε το κέικ σε ένα μπολ. Σε ένα μίξερ χτυπάμε το βούτυρο και το τυρί κρέμα μέχρι να αφρατέψουν. Προσθέτουμε το μέλι και τη ζάχαρη άχνη και χτυπάμε. Μόλις είναι έτοιμο το μείγμα με το βούτυρο και την άχνη, αρχίζουμε και το προσθέτουμε στο τριμμένο κέικ και πλάθουμε με τα χέρια μας. Προσοχή το προσθέτουμε λίγο λίγο μέχρι να ομογενοποιηθεί η ζύμη μας. Ανακατεύουμε καλά τα υλικά και τα ζυμώνουμε μέχρι να έχουμε μια συμπαγή μάζα. Δε θέλουμε σφιχτή ζύμη γιατί σκοπός μας είναι από έξω να είναι τραγανά και μέσα να είναι μαλακά τα Cake Pops μας.

Τυλίγουμε το μπολ με πλαστική μεμβράνη και το βάζουμε στο ψυγείο για 1 ώρα. Έπειτα, πλάθουμε μεσαίες μπαλίτσες τις οποίες τοποθετούμε πάνω σε ένα ταψί που έχουμε βάλει λαδόκολλα. Για πιο εύκολο πλάσιμο βρέχουμε τα χέρια μας με νερό. To ιδανικό είναι να αφήσετε τις μπαλίτσες στο ψυγείο για 8-12 ώρες (ολόκληρο το βράδυ) ώστε να σφίξουν τα τρουφάκια μας.

Για τη διακόσμηση, λιώνουμε τις κουβερτούρες σε μπεν μαρί. Παίρνουμε ένα ξυλάκι και το βουτάμε στη σοκολάτα, κρατώντας από την πλευρά που έχει τη μύτη, κι έπειτα το τοποθετούμε στη μπαλίτσα.
Μόλις ολοκληρώσουμε με τη διαδικασία θα περιμένουμε τουλάχιστον για 1 ώρα προκειμένου να ενωθεί το ξυλάκι με τη μπαλίτσα στο ψυγείο. Μόλις είναι έτοιμα, περνάμε κάθε cake pop από την κουβερτούρα κι έπειτα από την τρούφα ή την καρύδα ή ότι άλλο διακοσμητικό θέλουμε. Μόλις το διακοσμήσουμε το βάζουμε σε ένα μεγάλο ποτήρι για να σταθεί και τα βάζουμε στο ψυγείο και τα αφήνουμε μέχρι να τα χρειαστούμε.

Αυτό είναι το λάθος που κάνουν οι γονείς και ανατρέφουν επιθετικά παιδιά

Έρευνες στον τομέα της εξελικτικής κι σχολικής ψυχολογίας αναφέρουν πως οι αρνητικές οικογενειακές εμπειρίες στην παιδική ηλικία μπορεί να σχετίζονται με την ανάπτυξη συμπεριφορικών δυσκολιών στην πορεία του παιδιού. Τι εννοούμε όμως με τον όρο «αρνητικές εμπειρίες στην παιδική ηλικία»; Με τον όρο αυτό μπορούν να εννοηθούν η ελλιπής επίβλεψη των παιδιών, η αυστηρή πειθαρχία και οι σκληρές τιμωρίες, η αντιφατικότητα και η αμφιθυμικότητα της συμπεριφοράς των γονέων, οι ψυχικές διαταραχές των γονιών, οι συχνές γονεϊκές συγκρούσεις.

H σκληρή πειθαρχία και οι επιπτώσεις

Η σκληρή πειθαρχία που μπορεί να επιβάλλουν οι γονείς στα παιδιά είναι ο πιο κοινός παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη εναντιωματικής, επιθετικής ή υπερκινητικής συμπεριφοράς στα παιδιά.

Ένας άλλος παράγοντας είναι η χρήση σωματικών και επιθετικών μορφών τιμωρίας από την πλευρά των γονιών. Ακόμη τα χαμηλά ποσοστά γονεϊκής τρυφερότητας και η χαμηλή συναισθηματική εμπλοκή ή ψυχρότητα των γονιών, οι κακές ή ανύπαρκτες σχέσεις των μελών της οικογένειας μπορεί να σχετίζονται με την ανάπτυξη εναντιωματικής συμπεριφοράς στη σχολική ηλικία. Ένας ακόμη παράγοντας, αυτός της επικριτικής και απορριπτικής στάσης των γονιών προς τα παιδιά προσχολικής ηλικίας φάνηκε να σχετίζεται με την εκδήλωση επιθετικών συμπεριφορών.

Επιπλέον παράγοντες όπως φτωχές επικοινωνιακές δεξιότητες των γονιών, χαμηλή συναισθηματική ανταποκρισιμότητα, χρήση επιθετικών τρόπων επικοινωνίας, γονική ψυχοπαθολογία, κυριαρχία αντικοινωνικών αξιών ή ανήθικων τακτικών και εκφοβιστικών συμπεριφορών στην οικογένεια, συχνοί καβγάδες και έντονες συγκρούσεις του ζευγαριού, σωματική, λεκτική και ψυχολογική κακοποίηση, έλλειψη επιβολής ορίων, συγχυσμένα οικογενειακά πρότυπα, ανωριμότητα των γονιών, αδυναμία και ευαλωτότητα των γονιών, παραβατικότητα των γονιών, απουσία του ενός εκ των δύο γονέων μπορεί να συμβάλουν στην εμφάνιση επιθετικών συμπεριφορών στα παιδιά.

Τα παιδιά που έχουν βιώσει αυτές τις αρνητικές εμπειρίες πολλές φορές μεταφέρουν τα κακά πρότυπα συμπεριφοράς στις αλληλεπιδράσεις τους με τους συνομήλικους τους. Από την άλλη πλευρά, οι συνομήλικοι αναγνωρίζουν στη συμπεριφορά αυτών των παιδιών, την κακή πρόθεση. Η έρευνα δείχνει πως τα παιδιά που έχουν υποστεί σωματική κακοποίηση παρουσιάζουν περισσότερα προβλήματα πειθαρχίας από παιδιά που δεν έχουν κακοποιηθεί.

Young girls fighting, pulling hairs isolated in white

Μπορεί ωστόσο, να μην υπάρχουν προβλήματα σαν αυτά που αναφέρθηκαν πιο πάνω, όμως μπορεί να εκδηλώνονται επιθετικές συμπεριφορές από την πλευρά των παιδιών. Για αυτές τις περιπτώσεις, η έρευνα αναφέρει πως ενδεχομένως κάποιες στάσεις των γονέων να δημιουργούν είτε τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη επιθετικών συμπεριφορών των παιδιών είτε να ενισχύουν την ιδιοσυγκρασιακή τάση των παιδιών προς την εκδήλωση επιθετικών συμπεριφορών.

Η έλλειψη ορίων και οι επιπτώσεις

Κάποιες γονεϊκές στάσεις που θα μπορούσε να ειπωθεί πως μπορεί να σχετίζονται με την εκδήλωση επιθετικών συμπεριφορών είναι η πλήρης έλλειψη ορίων από μέρους των γονιών όταν τα παιδιά τους βρίσκονται στην προσχολική ηλικία.

Αυτή η στάση δεν βοηθά καθόλου τα παιδιά, τα οποία, καθώς μεγαλώνουν αδυνατούν να ελέγξουν την συμπεριφορά τους και καταφεύγουν σε παρορμητισμούς. Αυτή η αδυναμία των παιδιών να αυτοελέγξουν τη συμπεριφορά τους, τους δημιουργεί άγχος. Κατά συνέπεια κλιμακώνονται οι παρορμητικές και αντιδραστικές συμπεριφορές τους με αποτέλεσμα να συναντούν μεγάλες δυσκολίες ένταξης σε σχολικά πλαίσια.

Η αντιδραστικότητα αυτή αυξάνεται επιπλέον όταν οι συμμαθητές τους, τους απορρίψουν και όλος αυτός ο φαύλος κύκλος της αντιδραστικής συμπεριφοράς κορυφώνεται με τη λανθασμένη τακτική των γονιών αυτή της εκ των υστέρων επιβολής σωματικής τιμωρίας, η οποία κάνει τα παιδιά πιο επιθετικά εδραιώνοντας την αντικοινωνική ανταπόκριση τους σε κοινωνικά πλαίσια. Άλλη περίπτωση είναι αυτή που τα παιδιά εκδηλώνουν επιθετική συμπεριφορά στο σχολείο ή σε διάφορες κοινωνικές συνθήκες καθότι αυτή η συμπεριφορά είναι αποδεκτή από το οικογενειακό πλαίσιο.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις πολύ δύσκολων παιδιών που έχουν γεννηθεί με μια δύσκολη ιδιοσυγκρασία και που αυτή η συνθήκη εκ των πραγμάτων είναι πολύ δύσκολη στο χειρισμό της από τους γονείς.

Σε οποιαδήποτε από τις παραπάνω περιπτώσεις το παιδί και η οικογένεια του θα πρέπει να κατανοήσει τη δυναμική διαδικασία επώασης επιθετικών πράξεων μέσα από την ψυχοθεραπευτική διαδικασία προκειμένου να διαφοροποιηθεί με όφελος την αλλαγή του πλαισίου συμπεριφορικής αντίδρασης του παιδιού.

 

Αριστονίκη Θεοδοσίου Τρυφωνίδου
Ψυχολόγος Σχολικής-Εξελικτικής κατεύθυνσης
Ψυχολόγος
Διδάκτορας Εξελικτικής-Σχολικής ψυχολογίας
Μ.Α Διοίκηση εκπαιδευτικών μονάδων
Msc Χρηματοοικονομικά και Ναυτιλιακά
Μ.Α ART therapist
Pgp Συμβουλευτική ψυχολογία
Ειδίκευση στη Συστημική θεραπεία και στη Γνωστική-Αναλυτική θεραπευτική αντιμετώπιση
ΤΗΛ. 97836335

Η καλύτερη σπανακόπιτα για το εορταστικό τραπέζι

Το Infokids.cy σας παρουσιάζει την καλύτερη χριστουγεννιάτικη σπανακόπιτα για να σερβίρετε τις φετινές γιορτές στο εορταστικό τραπέζι. Eίναι εύκολη, εντυπωσιακή και άκρως γευστική!

Υλικά:

400γρ σπανάκι ψιλοκομμένο
170γρ. τυρί κρέμα
2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες
1 μικρό κρεμμύδι
½ κ.γ. αλάτι
¼ κ.γ. πιπέρι
1 κ.γ θυμάρι, ρίγανη,
1 κ.γ. τσίλι σε σκόνη
½ φλιτζάνι τριμμένη παρμεζάνα
1 φλιτζάνι τριμμένο τυρί τσένταρ ή μοτσαρέλα

μία έτοιμη ζύμη (λεπτή ιταλικού τύπου για πίτσα)

Για την επάλειψη
2 κουτ. βούτυρο
½ κ.γ. ψιλοκομμένο σκόρδο, αλάτι, θυμάρι, ρίγανη

Εκτέλεση

Καθαρίζετε, πλένετε και κόβετε το σπανάκι. Το στύβετε καλά ώστε να φύγουν όλα τα υγρά. Σε ένα μπολ χτυπάτε με το μίξερ το σπανάκι και το τυρί κρέμα. Προσθέτετε το σκόρδο, το κρεμμύδι, το αλάτι, το πιπέρι, το τσίλι, το θυμάρι και τη ρίγανη. Προσθέτετε την παρμεζάνα και το ½ φλιτζάνι από το τσένταρ (ή την μοτσαρέλα) και τα χτυπάτε μέχρι να γίνουν ένα ομοιόμορφο μείγμα.

Για μεγαλύτερη ευκολία, σας προτείνουμε να χρησιμοποιήσετε μία έτοιμη ζύμη. Ανοίξτε τη συσκευασία της ζύμης σύμφωνα με τις οδηγίες που θα βρείτε πάνω στο κουτί.

Ξετυλίξτε τη ζύμη και τοποθετήστε τη σε ταψί στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί. Με την βοήθεια του εργαλείου που κόβετε την πίτσα, κόβετε το φύλλο σε τρία τρίγωνα όπως δείχνει η φωτογραφία. Έτσι έχετε ένα μεγάλο τρίγωνο (που αποτελεί με την βάση του δέντρου σας) και δύο μικρότερα που αν τα ενώσετε μεταξύ τους, θα έχετε ένα μεγαλύτερο, όμοιο με εκείνο της βάσης σας.

Ρίχνετε το μείγμα που ετοιμάσατε με το σπανάκι και το απλώνετε προσεκτικά σε όλη την επιφάνεια της βάσης σας. Πασπαλίζετε με το υπόλοιπο τυρί μου σας είχε περισσέψει και τοποθετείτε από πάνω το δεύτερο τρίγωνο. Στο σημείο αυτό μπορεί να χρειαστεί να ανοίξετε λιγάκι την ζύμη σας ώστε το πάνω φύλο να καλύπτει ακριβώς την βάση σας.

Παίρνετε το εργαλείο που κόβετε την πίτσα και κόβετε σε φαρδιές λωρίδες (όπως δείχνει η φωτογραφία) από έξω προς τα μέσα. Μην το κόψετε από την μία άκρη ως την άλλη. Θα πρέπει στο κέντρο της κάθε λωρίδας να υπάρχει περίπου 1,5 εκατοστό άθικτο.

Πιάνετε την κάθε λωρίδα και την στρίβετε. Προσοχή, το τρίγωνο της κορυφής το αφήνετε ως έχει. Την πρώτη λωρίδα που είναι πιο μικρή την στρίβετε μισή φορά, τη επόμενη μία και τις υπόλοιπες λωρίδες όσες φορές σας βγαίνουν.

Ψήνετε στους 190οC για περίπου 25 λεπτά μέχρι να ροδοκοκκινίσει το πάνω μέρος. Προσοχή: Ακόμα και αν το πάνω μέρος φαίνεται να έχει ψηθεί, εσείς θα πρέπει να ελέγξετε να έχει ψηθεί καλά και η βάση σας. Αν η βάση θέλει λίγο παραπάνω, κατεβάστε την σχάρα πιο χαμηλά, βάλτε μόνο τον κάτω φούρνο και σκεπάστε το πάνω μέρος με μια λαδόκολλα.

Μόλις ψηθεί, με ένα πινέλο αλείφετε την επιφάνεια με λιωμένο βούτυρο, σκόρδο και μυρωδικά.

 

Πώς θα κάνετε αξέχαστα τα πρώτα Χριστούγεννα του μωρού σας

Τα φετινά Χριστούγεννα είναι διαφορετικά για εσάς, καθώς κρατάτε στην αγκαλιά σας το νεότερο μέλος της οικογένειας σας. Πώς όμως είναι τα πρώτα Χριστούγεννα με ένα νεογέννητο μωράκι στο σπίτι και τι μπορούμε να κάνουμε για να του μείνουν αξέχαστα;

1.Αφιερώστε του όσο περισσότερο χρόνο μπορείτε για να παίξετε και να διασκεδάσετε μαζί του.

2.Αρχίστε να δημιουργείτε μικρές οικογενειακές συνήθειες που μέσα στο επόμενα χρόνια θα γίνουν παράδοση για την οικογένειά σας.

3. Η πρώτη γνωριμία με τον Άγιο Βασίλη είναι απαραίτητη.

4. Φτιάξτε το οικογενειακό χριστουγεννιάτικο άλμπουμ φωτογραφιών, καθώς και ένα video με διάφορες στιγμές της κάθε ημέρας του μωρού κατά τη διάρκεια των εορτών.

5. Βάλτε του να ακούσει χριστουγεννιάτικα τραγούδια.

6. Κάντε του ένα ξεχωριστό χριστουγεννιάτικο δώρο που θα το έχει για πάντα και θα του θυμίζει τα πρώτα του Χριστούγεννα.

7. Στολίστε το δωμάτιο του μωρού. Μπορείτε μάλιστα να φτιάξετε ένα στολίδι με το όνομα του μωρού σας.

8. Φτιάξτε χριστουγεννιάτικη οικογενειακή κάρτα και στείλτε τη σε φίλους και συγγενείς για να τους δείξετε πόσο μεγάλωσε το μικρό σας.

Όσα χρόνια  και να περάσουν πάντα θα τα θυμάστε!

 

 

6 συμβουλές που πρέπει να διαβάσουν οι γονείς που έχουν μοναχοπαίδι

Τα μοναχοπαίδια δεν ξέρουμε αν είναι σε χειρότερη ή καλύτερη μοίρα από τα παιδιά που έχουν αδέλφια. Είναι απλώς διαφορετικά και η εξέλιξή τους μπορεί να είναι πολύ θετική, αν βοηθήσει με τον κατάλληλο τρόπο και η οικογένεια.

Το Infokids.com.cy συγκέντρωσε και σας παρουσιάζει 6 συμβουλές που πρέπει να διαβάσουν οι γονείς που έχουν μοναχοπαίδι.

1. Το μοναχοπαίδι δεν είναι προέκταση του εαυτού σου ούτε είναι σαν και εσένα

Πολλοί γονείς με μοναχοπαίδια πέφτουν στη παγίδα να τα αντιμετωπίζουν σαν μικρούς ενήλικες και ξεχνάνε ότι είναι παιδιά. Δεν χρειάζεται να καταπιέζεις το παιδί σου να κάνει όλα όσα δεν κατάφερες εσύ. Το μοναχοπαίδι είναι το μοναδικό σου παιδί, όχι η δεύτερη ευκαιρία σου σε όνειρα που δεν πραγματοποίησες.

2. Μην παρεμβαίνεις διαρκώς στη ζωή του

Καλό θα είναι να αντισταθείς στην ανάγκη να παρεμβαίνεις σε κάθετι που αφορά το παιδί σου. Το γεγονός ότι δεν έχεις άλλο παιδί δεν σου δίνει την απόλυτη ελευθερία να ανακατεύεσαι διαρκώς σε προσωπικές του υποθέσεις. Αφήστε το μόνο του. Θα το βοηθήσει να γίνει πιο ανεξάρτητο και αυτόνομο.

3. Μάθε του να μοιράζεται

Οι ειδικοί, μας προτρέπουν να ξεκινήσουμε τις πρώτες προσπάθειες για να μάθουμε στο παιδί να μοιράζεται από νωρίς. Με το που θα αρχίσει να δηλώνει με έμφαση «δικό μου», το παιδί είναι αναπτυξιακά έτοιμο να καταλάβει τη διαφορά του τι είναι δικό του και τι ανήκει σε κάποιον άλλον. Μόλις, δηλαδή, καταλάβει την έννοια της ιδιοκτησίας βρίσκεται στο σωστό δρόμο για να μάθει και να μοιράζεται. Απαιτείται χρόνος, διαρκής υπενθύμιση και ακούραστη προσπάθεια από μέρους μας.

4. Μην του κάνεις διαρκώς τα χατήρια

Όλα τα παιδιά είναι απαιτητικά. Δεν ικανοποιούνται εύκολα και συνεχώς ζητάνε. Είτε είναι μόνα τους είτε με αδέλφια, ζητάνε. Είναι στο χέρι των γονιών, να το ελέγξουν ώστε να μην εξελιχθεί σε ένα παιδί, που μόνο απαιτεί.

5. Βοήθησέ το να είναι κοινωνικό

Τα μοναχοπαίδια δεν έχουν ένα αδερφάκι να μιλάνε, να ανταλλάσουν απόψεις και να παίζουν. Η λύση ποια είναι; Να καλείτε κόσμο σπίτι. Προσκαλέστε φίλους, συμμαθητές του από το σχολείο, ξαδερφάκια κτλπ. Με αυτόν τον τρόπο το παιδί σας δε θα νιώθει μόνο και θα κοινωνικοποιείται.

6. Μάθε του να παίρνει πρωτοβουλίες

Να αποκτήσει ευθύνες και να κάνει τα δικά του λάθη. Αυτό σημαίνει, ότι δεν πρέπει να το προστατεύουμε υπερβολικά (ούτε βέβαια και να το αφήνουμε χωρίς όρια), να αποφεύγουμε να το υπηρετούμε αλλά και να το κατευθύνουμε συνέχεια.

 

 

«Έχω δύο παιδιά με αναπηρία και είμαι έγκυος ξανά. Όχι, δεν φοβάμαι…»: Η συγκλονιστική εξομολόγηση μιας μαμάς

Η μαμά blogger Eden Strong, στο κείμενο που ακολουθεί, μοιράζεται με τους αναγνώστες της τη συγκλονιστική αληθινή της ιστορία, καθώς αν και μαμά δύο παιδιών που αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα υγείας, ετοιμάζεται να υποδεχθεί το τρίτο της μωράκι.

«Ήμουν ήδη έγκυος στον γιο μου όταν ανακάλυψα ότι η κόρη μου έπασχε από το σύνδρομο Ehlers-Danlos (ένα νόσημα του συνδετικού ιστού χαρακτηριζόμενο από υπερεκτασιμότητα του δέρματος, ανώμαλη επούλωση των τραυμάτων και υπε­ρευλυγισία των αρθρώσεων.

Οι ασθενείς παρου­σιάζουν τραυματισμούς της επιδερμίδας ακόμα και έπειτα από ήπιες κακώσεις, ιδιαίτερα σε περιοχές δεχόμενες πίεση (γό­νατα, αγκώνες) ή είναι επιρρεπείς σε κακώσεις).

Ψάχνοντας λίγο παραπάνω για αυτό το σύνδρομο συνειδητοποίησα, ότι πρόκειταιι για μία σπάνια πάθηση, για την οποία οι περισσότεροι γιατροί δεν γνωρίζουν πολλά.
Μάλιστα, υπάρχουν τόσο λίγοι ειδικοί στον κόσμο, που χρειάστηκε να ψάξω πολύ για να βρω κάποιον να με βοηθήσει να το διαχειριστώ και να βοηθήσω το παιδί μου.

Τρόμος για το ενδεχόμενο αναπηρίας και του 3ου μωρού

Στη σκέψη και μόνο ότι υπήρχε το ενδεχόμενο να αντιμετωπίσει το ίδιο ακριβώς πρόβλημα και το μωρό που κουβαλούσα στα σπλάχνα μου, τρελαινόμουν και φρίκαρα.
Φτάνοντας στο ιατρείο του γυναικολόγου μου, ένιωσα ανακουφισμένη, ακούγοντάς τον να με διαβεβαιώνει ότι το μωράκι μου δεν θα αντιμετωπίσει κανενός είδους αντίστοιχο πρόβλημα.

Πήρα δύναμη και κουράγιο από τα λόγια του γιατρού αλλά ήξερα, ότι μπροστά μου θα είχα έναν Γολγοθά γιατί η κόρη μου θα με χρειαζόταν πιο πολύ από ποτέ.

Η εγκυμοσύνη μου εξελίχθηκε ομαλά, γέννησα το γιο μου και η κόρη μου άρχισε να αντιμετωπίζει τα πρώτα συμπτώματα του συνδρόμου που την ανάγκασαν να περπατά με πατερίτσες για κοντινές αποστάσεις ενώ σε περίπτωση μεγάλης διαδρομής χρησιμοποιεί αναπηρικό καροτσάκι.

Κι όμως ο εφιάλτης της υγείας των παιδιών δεν με εγκατέλειψε. Αν και πάντα φοβόμουν μήπως ο γιος μου γεννηθεί με το ίδιο σπάνιο σύνδρομο που διαγνώστηκε η κόρη μου, δυστυχώς η μοίρα του ήταν να διαγνωσθεί με μια σπάνια καρδιοπάθεια και με επιληψία. Όπως καταλαβαίνετε τα προβλήματά μου αυξήθηκαν με γεωμετρική πρόοδο.

Ο ερχομός του τρίτου παιδιού

Το γεγονός ότι ξαναπαντρεύτηκα πέρσι έφερε στο προσκήνιο το ζήτημα μιας τρίτης εγκυμοσύνης. Τώρα θα μου πείτε: «Μα καλά θέλεις κι άλλο παιδί; Δεν σου φτάνουν τα προβλήματά σου; Δεν φοβάσαι μήπως και το νέο μωρό διαγνωσθεί με πρόβλημα;»

Ναι, θέλω ένα ακόμα μωράκι και είμαι χαρούμενη που ήδη διανύω τον τέταρτο μήνα της τρίτης μου εγκυμοσύνης.

Αγαπώ τα παιδιά μου όσο τίποτα στο κόσμο. Οι δυσκολίες τους μου έχουν δώσει σημαντικά μαθήματα ζωής και δεν μετανιώνω ούτε μια στιγμή που τα γέννησα. Ξέρω από πρώτο χέρι πόσο δύσκολο είναι να μεγαλώνεις παιδιά με σπάνιες παθήσεις, όμως δεν το βάζω κάτω. Δεν μιζεριάζω και δεν νιώθω απογοητευμένη από τη ζωή.

Δεν αποκλείω από τη ζωή μου ένα ακόμα πλασματάκι υπό το φόβο των σχολίων και των αρνητικών κριτικών του κόσμου.

Τα παιδιά μου λαχταρούν όσο τίποτα να σφίξουν στην αγκαλιά τους το αδερφάκι τους. Παρά τα σημαντικά προβλήματα υγείας που έχουν, εντούτοις με στηρίζουν και με βοηθούν όσο μπορούν τώρα που αρχίζω να φουσκώνω και να μην έχω τις δυνάμεις που είχα όταν δεν ήμουν έγκυος. Τα παιδιά μου είναι μαχητές της ζωής και υποκλίνομαι στην θέλησή τους να μην το βάλουν κάτω.

Το τρίτο μου μωράκι μπορεί να μην κληρονομήσει το προβληματικό γονίδιο. Εξάλλου ούτε και το δεύτερο μου παιδί το κληρονόμησε – αλλά η μοίρα του έδωσε μια άλλη σπάνια πάθηση που δεν περνούσε καν από το μυαλό μας ότι θα συνέβαινε.

Δεν ξέρω τι μέλλει γενέσθαι με την υγεία του μωρού μου, ξέρω όμως, ότι θα έρθει σε μια οικογένεια που θα το αγαπά και θα το φροντίζει από την πρώτη στιγμή. Τα αδερφάκια του αδημονούν να το σφίξουν στην αγκαλιά τους και να του δώσουν απλόχερα την αγάπη τους…..»

 

 

 

28η Οκτωβρίου 1940: Η συμβολή της Κύπρου στον αγώνα των Ελλήνων για να διωχθεί η γερμανική Κατοχή

Όταν η λαίλαπα του Ναζισμού και του Φασισμού ξεχύθηκε σαν πύρινη λάβα εκραγέντος ηφαιστείου, ενάντια στην υπόλοιπη ανθρωπότητα και έθνη ισχυρά και μεγάλα, ή προσκυνούσαν, χωρίς να πολεμήσουν ή συνετρίβοντο μέσα σε λίγες μέρες, όπως η Πολωνία, η Δανία, η Νορβηγία, η Ολλανδία, το Βέλγιο, η Γαλλία… και περίφημα οχυρωματικά έργα, όπως η περίφημη γραμμή ΜΑΖΙΝΟ, δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τους σιδηρόφρακτους λύκους του Βερολίνου και της Ρώμης, έμελλε, σ’ αυτήν τη μικρή απόφυση της Ευρωπαϊκής ηπείρου, σε αυτόν τον κακοτράχαλο τόπο, που φέρει το όνομα ΕΛΛΑΔΑ, να κερδηθεί η πρώτη νίκη των ελευθέρων ανθρώπων, ενάντια στη συμμαχία του Άξονα Βερολίνου – Ρώμης – Τόκιο.

Εκείνη την αυγή της 28ης Οκτωβρίου 1940, όταν κίνησε ο Ιταλός πρέσβης, σαν όργανο του σκότους και πήγε στο σπίτι του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά, για να ζητήσει από αυτόν «γην και ύδωρ», την παράδοση, δηλαδή, του Έθνους των Ελλήνων στους αυθέντες του, ακούστηκε περήφανη η απάντηση από το γηραιό πρωθυπουργό: «Όχι, δεν θα περάσετε», βγαλμένη από τα βάθη της Ελληνικής Ιστορίας.

Και αυτήν την απάντηση την ενστερνίσθηκε ο Ελληνικός λαός και ξέχασε μεμιάς έριδες και διχοστασίες, που πάρα πολλές υπήρχαν, και ενωμένος ακολούθησε το προσκλητήριο της ηγεσίας του και όρμησε στα αιματόβρεκτα πεδία της τιμής, πιστός στις προσταγές της Ιστορίας του.

Δεν λογάριασε τα οκτώ εκατομμύρια λόγχες του υπερόπτη Μουσολίνι, που τον απειλούσε, ούτε την υπεροπλία των αντιπάλων του, το καυτό σίδερο και τη φωτιά που σκορπούσαν τα αεροπλάνα τους, ούτε τα ατσαλένια κινητά τους φρούρια. Με απίθανο ηρωισμό έδωσε τη μάχη, υπέρ πίστεως και πατρίδος, αναχαίτισε τον εχθρό και τον κατεδίωκε από βουνοκορφή σε βουνοκορφή, πάνω στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου, από πόλη σε πόλη, στα μαρτυρικά χώματα της Β. Ηπείρου και έκανε ν’ ανθίσει το χαμόγελο στα χείλη της παγωμένης από το φόβο Ευρώπης.

Το πάθος του αγωνιζόμενου για την ελευθερία του, Ελληνικού λαού, το 1940, καταύγασε και τα πρόσωπα του Κυπριακού Ελληνισμού.

Αναθάρρησε η πονεμένη Ρωμιοσύνη, που «κανένας δεν ευρέθητζεν για να την ιξηλείψει». Οι Κύπριοι, συμμέτοχοι στους καημούς και στις ανατάσεις του Έθνους, σε κάθε περίοδο της Ιστορίας του, παρά τη δεινή τους θέση, έδωσαν και τώρα γενναία το «παρών», επιβεβαιώνοντας την Ελληνική τους ταυτότητα και αξιοπρέπεια.

Την περίμεναν αυτήν την ώρα οι Έλληνες της Κύπρου. Εννέα χρόνια πριν, είχαν επαναστατήσει ενάντια στον Άγγλο δυνάστη για ενσωμάτωση με τη Μάνα Ελλάδα και υπέστησαν μαρτύρια από την Παλμεροκρατία.

Πληγώθηκε το Εθνικό τους φιλότιμο. Δεν μπορούσαν να ζουν χωρίς το δικαίωμα να υψώνουν την Ελληνική σημαία, χωρίς να διδάσκονται την προγονική τους Ελληνική Ιστορία. Περίμεναν και περίμεναν για εννέα χρόνια. Και μόλις έφθασε το μήνυμα του ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940, τινάχθηκαν με δύναμη.

Τα κρυμμένα, στα άδυτα των σπιτιών τους, Ελληνικά σύμβολα, κυμάτισαν περήφανα σε κάθε σπίτι, σε κάθε κτίριο της Μεγαλονήσου και οι δρόμοι αντιλάλησαν την κραυγή, την ιαχή της βέβαιης νίκης.

Ύψωσαν ως τα μεσούρανα το όνομα της Ελλάδας που το είχε αποκλείσει η στυγνή βία και μάζεψαν χρυσάφι απ’ το υστέρημά τους, προσφέροντάς το στο ταμείο του αγωνιζόμενου Έθνους. Χιλιάδες εθελοντές συγκεντρώθηκαν από το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 έξω από το Ελληνικό Προξενείο και την Αρχιεπισκοπή και ζητούσαν να στρατευθούν κάτω από τη Γαλανόλευκη και ν’ αγωνιστούν για την Ελλάδα, για την ελευθερία.

Έστω, όμως, και ως τμήμα του Αγγλικού στρατού οι Κύπριοι, θα δώσουν όλες τους τις δυνάμεις, για να νικήσει η μάνα Ελλάδα, μαζί με τις άλλες συμμαχικές δυνάμεις, τον άξονα και για να ικανοποιηθούν, όπως τότε τους υπόσχονταν οι Άγγλοι, οι Εθνικές τους διεκδικήσεις.

Μάχονται με απαράμιλλο θάρρος οι Ελληνοκύπριοι στρατιώτες για τη σωτηρία και τη δικαίωση της Ελλάδας. Σκαπανείς του Κυπριακού Συντάγματος αναλαμβάνουν την κατασκευή αεροδρομίων και δρόμων στην Ελλάδα και για την προώθηση πολεμοφοδίων στις προκεχωρημένες θέσεις.

Ποιος ξεχνά τους 3000 άντρες, που άλλοι θυσιάστηκαν και οι περισσότεροι αιχμαλωτίσθηκαν στη μάχη της Κρήτης, ή όσους, πριν, έπεσαν ηρωικά στα βουνά της Αλβανίας; Ποιος ξεχνά αυτούς που, μακριά απ’ την πατρώα γη, βρίσκονται θαμμένοι στο στρατιωτικό κοιμητήριο Αθηνών, ή στο συμμαχικό κοιμητήριο Π. Φαλήρου, αφανείς ήρωες του χρέους;

Με θαυμασμό ατενίζουμε τώρα τις γυναίκες της Κύπρου. Δίδουν και αυτές το «παρών» τους σε υπεύθυνες θέσεις στα μετόπισθεν. Πολλές σαν εθελόντριες αδελφές, στέκονται με απαράμιλλη αυταπάρνηση πλάι στους ηρωικούς τραυματίες των μαχών και δίδουν το δικό τους αγώνα για τη νίκη.

Μα και όσων παρέμειναν στη Μεγαλόνησο, ζυγίζονται οι αφανείς πράξεις αυταπαρνήσεως. Όλοι, πλούσιοι και φτωχοί, μικροί και μεγάλοι, θέλουν να συμβάλουν στον έρανο για τη Μάνα Ελλάδα.

Γράφει ο τότε Τύπος: «Σ’ ένα χωριό της Κερύνειας, ένας κωφάλαλος θέλει να συμβάλει και αυτός στον έρανο για την Ελλάδα. Τραβά μέσα από τις τσέπες του μια στερλίνα και την προσφέρει, αρθρώνοντας αυτό που μπορεί να πει: “Μάνα, Μάνα”.

Ένας ψαράς απ’ την Αμμόχωστο, που με κόπο πολύ ψάρεψε 13 οκάδες ψάρι, το πουλά και δίδει με δάκρυα στα μάτια τα χρήματα για την Ελλάδα.

Ένας γέροντας απ’ τη Λευκωσία προσφέρει μια λίρα και 13 σελίνια, λέγοντας “Ό,τι έχω εγώ και ο γιος μου. Πάρτε και τους αρραβώνες της γυναίκας μου κι εμένα. Δεν έχουμε τίποτα άλλο να δώσουμε για την Ελλάδα μας, εκτός από τη διάπυρη ευχή να βγουν και πάλι νικηφόρα τα ελληνικά όπλα».

Μια φτωχή γριούλα λύει το κομπόδεμά της, λέγοντας: «Πάρτε αυτό το δεκασέλινο για την ψυχή του γιου μου που σκοτώθηκε στον προηγούμενο πόλεμο. Λυπούμαι που δεν έχω άλλο γιο για να πολεμήσει κι αυτός για την Ελλάδα μας».

Η Κύπρος, από τα πανάρχαια χρόνια, ως τις μεγάλες εκείνες ώρες κι ως σήμερα, αναπνέει Ελλάδα. Ζει και επιβιώνει από την Ελλάδα. Δοκιμάζεται και μένει ορθή, γιατί είναι Ελλάδα. Τι κι αν ακόμη παραμένουν αδικαίωτοι οι Εθνικοί της πόθοι; Θα συνεχίσει με ελπίδα και δύναμη τον αγώνα του χρέους μέχρι τη δικαίωση.

Για να επιτευχθεί τούτο χρειάζεται πίστη στο Θεό, ομόνοια και ενότητα, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, και διεκδικητική πολιτική.

Με αυτές τις προϋποθέσεις, σύντομα, σε πείσμα όλων των εχθρών μας, θα επιτευχθούν οι στόχοι μας. Θα δρασκελίσουμε ελεύθεροι τον Τουρκοκατεχόμενο τώρα Πενταδάκτυλο. Θα επιστρέψουμε σ’ ολόκληρη την κατεχόμενη τώρα γη μας, όχι σαν τουρίστες, και με εξευτελιστικούς όρους, ξένοι στη γη μας, αλλά περήφανοι και ελεύθεροι, δικαιούχοι, κύριοι τού είναι μας και θ’ αναπετάσουμε στα σπίτια, στους ναούς μας, στους τόπους της θυσίας και στους τάφους των ηρώων μας, τη γαλανόλευκη, να κυματίζει εκεί, περήφανη για πάντα.

«Ναι, Ελληνική πατρίδα, άρματα αν σου λείπουν και κανόνια, σου περισσεύει η πίστη και η καρδιά. Τρεις χιλιάδες τώρα ένδοξα χρόνια, τη χρυσή σου αγιάζουν λευτεριά».

 

Πηγή: Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ

Μωρό και πιπίλα: Αυτά είναι τα 5 προβλήματα που δημιουργεί η παρατεταμένη χρήση της

Η πιπίλα είναι πολύτιμη συντροφιά για τα μωρά όταν κοιμούνται, όταν κλαίνε, όταν είναι κουρασμένα ή απλά παίζουν. Όσο όμως το παιδί μεγαλώνει, η αγωνία των γονιών για το κόψιμο της πιπίλας αυξάνεται.

 

Η παρατεταμένη χρήση πιπίλας, εκτός από αντιαισθητική, μπορεί να δημιουργήσει στο παιδί διάφορα προβλήματα.

Η Χαραλάμπους Άντρη Λογοπαθολόγος/ Λογοθεραπεύτρια εξηγεί τα 5 προβλήματα που δημιουργεί η παρατεταμένη χρήση της και γιατί είναι σημαντικό οι γονείς να την «κόψουν» το συντομότερο δυνατόν.
Όπως εξηγεί η κα Χαραλάμπους, «Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής, συστήνει τη χρήση της μέχρι τα πρώτα γενέθλια του μωρού καθώς μετά από αυτήν την ηλικία αυξάνονται οι πιθανότητες για»:

1️⃣κακή σύγκλειση των δοντιών και προβλήματα στην άρθρωση
2️⃣μειωμένες προσπάθειες για βάβισμα «μπαμπάλισμα» (μαμαμα, παπαπαπα, τατατατατα)
3️⃣ μειωμένες προσπάθειες μίμηση ήχων και λέξεων καθώς είναι το στόμα «βουλωμένο»
4️⃣συχνές ωτίτιδες, άρα περίοδοι που το παιδί έχει μειωμένη ακοή και ως αποτέλεσμα δεν ακούει καθαρά την ομιλία από τους ανθρώπους
5️⃣ανώριμο μηχανισμό κατάποσης- κινήσεις της γλώσσας που είναι απαραίτητες για την ομιλία

Η παιδίατρος προειδοποιεί: Προσοχή στα μαγιώ που φοράνε τα αγοράκια – Δείτε γιατί

Η παιδίατρος Ελένη Ηρ. Ευσταθίου – Παιδίατρος, IBCLC με μια ανάρτησή της προειδοποιεί τους γονείς για τον άγνωστο κίνδυνο που διατρέχουν τα αγοράκια που φοράνε μαγιώ σορτσάκι το οποίο στην εσωτερική του πλευρά έχει διχτάκι.

Όπως εξηγεί η παιδίατρος το διχτάκι στο μαγιώ μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμό της ακροποσθίας (το δέρμα στην κορυφή του πέους), μέχρι και σε “στραγγαλισμός” της, με συνεπακόλουθο οίδημα που χρειάζεται άμεση ιατρική παρέμβαση.

Η εν λόγω ανάρτησή της γίνεται σε μια προσπάθεια να ενημερωθούν οι γονείς και να αφαιρέσουν το συντομότερο δυνατό αυτό το διχτάκι από το μαγιώ του παιδιού τους για να μην έρθουν αντιμέτωποι με κάποιο τέτοιο επώδυνο συμβάν.

Η ανάρτηση της παιδιάτρου

Πολλή-πολλή προσοχή στα αγορίστικα μαγιό που έχουν εσωτερικό διχτάκι. Μπορεί να συμβεί από απλός τραυματισμος της…

Gepostet von Ελένη Ηρ. Ευσταθίου – Παιδίατρος, IBCLC am Mittwoch, 29. Juli 2020

 

Τέτοιου είδους ατυχήματα έχουν συμβεί και μάλιστα υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις παιδιών που παραλίγο  να ακρωτηριάσουν το μόριό τους εξαιτίας αυτού του τραυματισμού.

 

 

«Ο θηλασμός είναι ευλογία….και οφείλουμε να υποστηρίζουμε με όποιο τρόπο τη γυναίκα που θηλάζει»

Κάθε που θηλάζω, έχω μιαν εντύπωση! Πως μέσα από το γάλα περνάει στο μωρό και το συναίσθημα μου εκείνη τη στιγμή.

Φαντάζομαι πως όταν αισθάνομαι ωραία , το γάλα έχει πολύ ωραία γεύση για την νεραιδενια μου.

Κάνω εικόνα την όμορφη ενέργεια να την διαπερνάει, να την θωρακίζει, να την αγκαλιάζει και να την ελευθερώνει.

Με αυτό το τρόπο, κάθε φορά που με αναζητάει για το γάλα της,σταματάω ότι κάνω και επικεντρώνομαι στην επαφή μας.

Γινόμαστε ένα κουβάρι από δύο σώματα.

Ένα σώμα που δημιουργεί την ψευδαίσθηση ενός κύκλου.

Γινόμαστε ηρεμία, χαρά, ενθουσιασμός, δίψα για ζωή, γέμισμα , αγάπη και τρυφερότητα.

Σαν να την ταίζω αγάπη, χαρά και γαλήνη.

Και εκείνη ως ανταπόδοση, μου δίνει την ευκαιρία να αδειάσω, να μοιραστώ.

Ό,τι και αν κάνω, να σταματήσω το σώμα μου, το μυαλό μου, τα άλογα συναισθήματα μου και να επικεντρωθώ στην ύψιστη δύναμη του ανθρώπου.

Την επαφή .

Εγώ της δίνω «τροφή» , εκείνη μου δίνει την άδεια για ξεκούραση, ένα διάλειμμα που το χρειαζόμαστε και οι δύο.

Που το χρειάζεται ο κάθε άνθρωπος.

Ένα διάλειμμα για αγκαλιά, χάδι, να τρίψεις τη μούρη σου στην μούρη του άλλου και να νιώσεις ασφάλεια, ειρήνη και αυτό το γουργουρισμα που κάνουν οι γάτες όταν είναι ευτυχισμένες .

Να ξεχάσεις που βρίσκεσαι, να ξεχάσεις τις ανησυχίες σου, να πάρεις μια ανάσα και να γίνεις ΕΝΑ .

Ο θηλασμός είναι ευλογία.

Ο θηλασμός είναι ένα δώρο και οφείλουμε να υποστηρίζουμε με όποιο τρόπο τη γυναίκα που θηλάζει και την επιθυμία της

 

 

Χαρά Βλαχοδήμου

Ψυχολόγος