“Αυτή είναι η Λούσι. Σήμερα ξεκίνησε την πρώτη της μέρα στο Γυμνάσιο. Είναι επίσης η πρώτη μέρα της επιστροφής της σε ένα επαρχιακό σχολείο, αφού πέρασε τα 6 πρώτα χρόνια του Δημοτικού σε ένα σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Η Λούσι ήταν νευρική και αγχωμένη όλο το καλοκαίρι.
Φοβάται ότι τα παιδιά θα την κοροϊδέψουν επειδή έχει εγκεφαλική παράλυση.
Ανησυχεί ότι θα κοροϊδέψουν το μικρότερο δεξί της χέρι που δεν ανοίγει τελείως, τον τρόπο που περπατά, το σώμα της που δεν έχει το σχήμα που η ίδια πιστεύει ότι θα έπρεπε να έχει και ότι δεν μπορεί να κάνει όσα τα άλλα παιδιά μπορούν.
Ανησυχεί ότι δεν θα τους αρέσει. Ανησυχεί ότι δεν θα κάνει φίλους. Ανησυχεί ότι τα μαθήματά της θα είναι δύσκολα και δεν θα ξέρει τι να κάνει. Ανησυχεί ότι αν πάθει κρίση οι νέοι της δάσκαλοι δεν θα ξέρουν τι να κάνουν. Ανησυχεί ότι θα της λείπω όσο θα είναι εκεί. Ανησυχεί ότι θα είναι μόνη.
Αυτοί οι φόβοι είναι κατά κάποιο τρόπο πρωτόγνωροι στη Λούσι, αλλά αρκετά παρόμοιοι με τους φόβους και τις ανησυχίες που έχουν τα περισσότερα παιδιά και έφηβοι. Η εμπειρία μου είναι ότι όταν οι άνθρωποι καταλαβαίνουν, πάντα στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Σκεφτείτε, λοιπόν, να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να διδάξετε στα παιδιά σας πως υπάρχουν και άλλα παιδιά, όπως η Λούσι.
Διδάξτε τους ότι η Λούσι αντιμετωπίζει καθημερινά προκλήσεις που μοιάζουν ανυπέρβλητες, αλλά το μόνο πράγμα που θέλει περισσότερο είναι να την αγαπούν, να την εκτιμούν και να την αποδέχονται—όπως θέλουμε όλοι μας.
Διδάξτε τους ότι έχουν την απίστευτη δύναμη να ‘χτίζουν’ ή να ‘γκρεμίζουν’ ανθρώπους και έχουν να κάνουν τις επιλογές αυτές κάθε μέρα. Μάθετε στα παιδιά σας να είναι γενναία και να απευθύνονται σε αυτούς που φαίνονται μόνοι.
Διδάξτε τους να μην είναι τόσο πρόθυμοι να ανέβουν την κοινωνική σκάλα και να ανακουφίζονται τόσο όταν το καταφέρνουν πως να ξεχνούν πώς ήταν να βρίσκεσαι στον πάτο. Δεν χάνουμε τίποτα από την καλοσύνη μας προσφέροντας λίγη από αυτήν σε άλλους —αυτή είναι η μαγεία της καλοσύνης!
Διδάξτε τους ότι όλοι δίνουν σκληρές, αόρατες μάχες και ότι ένα χαμόγελο ή ένας χαιρετισμός ή μια καλή κουβέντα δεν τους κοστίζει τίποτα, αλλά έχει τη δυνατότητα να αλλάξει την τροχιά της ημέρας κάποιου.
Διδάξτε τους να είναι ανοιχτοί στην προσπάθεια να κατανοήσουν τις διαφορετικές απόψεις και υπόβαθρα των ανθρώπων—ότι δεν χρειάζεται να συμφωνούν με κάποιον σε όλα για να τον αγαπήσουν και να εκτιμήσουν αυτά που έχει να προσφέρει.
Διδάξτε τους να μην χρησιμοποιούν τη λέξη “καθυστερημένο”. Διδάξτε τους ότι -αν και πιθανότατα δεν είναι η πρόθεσή τους- εκφράζει μίσος και πληγώνει τα άτομα με διανοητική αναπηρία.
Το να είσαι παιδί είναι δύσκολο. Το να είσαι γονιός είναι δύσκολο – αποτυγχάνω και προσπαθώ ξανά και ξανά. Η καλοσύνη και η αγάπη, όμως, σίγουρα τα κάνουν όλα πολύ πιο εύκολα.”
Γράφει η μαμά-blogger Stephanie Cook. – Δείτε την αρχική της ανάρτηση εδώ:
Διαβάστε ακόμα:
Απορρίφθηκε η μήνυση του «μωρού των Nirvana» που υποστηρίζει ότι έπεσε θύμα παιδικής πορνογραφίας
Πρώτη μέρα σχολείο για τα δίδυμα του Μονακό με αυτιά γάτας, παγιέτες και Super Mario (εικόνες)
