Συντάκτης: Έλενα Μπούλια

Οι πιο γλυκούληδες παππούδες του κόσμου αγκαλιάζουν τα εγγόνια τους έπειτα από 9 μήνες χάρη στις στολές πολικές αρκούδες!

Πολλά μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος, όμως το να είσαι παππούς και να μην μπορείς να αγκαλιάσεις τα εγγόνια σου είναι μάλλον από τις πιο δύσκολες δοκιμασίες! Έτσι, αυτό το ζευγάρι παππούδων που είχαν να αγκαλιάσουν τα δικά τους από τον περασμένο Μάρτιο εξαιτίας του Covid-19 βρήκαν αυτή την απίθανη ιδέα για να το κάνουν επιτέλους με ασφάλεια!

Η Barbara και ο Clive Walshaw είπαν ότι η συγκινητική αυτή αγκαλιά ήταν τα «καλύτερα έξι λεπτά» που είχαν όλο το χρόνο! Κατάφεραν να κρατήσουν στα χέρια τους τα τρία εγγόνια τους Quinn, 6 ετών, Morgan, 8 ετών και Mackenzie, 14 ετών, για πρώτη φορά από την 1η Μαρτίου, αφού πρώτα τα εξέπληξαν με τα φοβερά κοστούμια!

 

Το ζευγάρι είχε απομονωθεί και η Μπάρμπαρα είπε ότι ήταν θλιβερό για τα παιδιά, όταν τους είπαν ότι δεν μπορούσαν να τους δουν για τα Χριστούγεννα.

 

Αρχικά είχαν προγραμματίσει να περάσουν τα Χριστούγεννα «μαζί» σε μια κλήση Zoom με ένα φορητό υπολογιστή στο τραπέζι.

 

Όμως, η έξυπνη γιαγιά «έπεσε» πάνω σε αυτές τις απίθανες φουσκωτές πολικές αρκούδες, ενώ πραγματοποιούσε τα χριστουγεννιάτικα ψώνια της στο διαδίκτυο, και συνειδητοποίησε ότι είχε βρει έναν τρόπο να αγκαλιάσει τα αγαπημένα της εγγόνια με ασφάλεια, στις 25 Δεκεμβρίου!

Όπως είπε, ήταν τα  οι καλύτερες 15 λίρες που ξόδεψε ποτέ καθώς έφεραν τόση χαρά και ένα «αγνό χριστουγεννιάτικο πνεύμα».

Το 70χρονο ζευγάρι, λοιπόν, εμφανίστηκε έτσι ντυμένο στο σπίτι των εγγονιών, στο Leeds του Ην. Βασιλείου, και αγκάλιασε τα παιδιά προστατευμένο χάρη στα τεράστια κοστούμια!

«Δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερη ιδέα!», είπε η γιαγιά.

Όσο για το πώς έγινε η έκπληξη; Το μεσημέρι των Χριστουγέννων, ο μπαμπάς της οικογένειας είπε στα αγόρια, ότι μόλις διάβασε στις ειδήσεις πως δύο πολικές αρκούδες κυκλοφορούν στην περιοχή καλώντας τα να βγουν έξω να τις βρουν. Φαντάζεστε τι έγινε, όταν ανακάλυψαν τους παππούδες τους πίσω από τις 2μιση μέτρων στολές!

Δίκαια όλοι συμφώνησαν πως πρόκειται για τους καλύτερους παππούδες στο Leeds!

πηγή: goodnewsnetwork.org

Γιατί δεν πρέπει να αφήνετε τα παιδιά να κερδίζουν στα επιτραπέζια;

«Πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά να κερδίζουν στα επιτραπέζια;». Εάν ανήκετε κι εσείς στην κατηγορία των γονέων που έχουν αναρωτηθεί πολλές φορές, οι ειδικοί ψυχολόγοι αναφέρουν ότι η απάντηση είναι ένα ηχηρό ΟΧΙ.

Οι γονείς θα πρέπει να αρχίζουν να παίζουν επιτραπέζια με τα παιδιά τους πιο σοβαρά και υπεύθυνα, από τη στιγμή που κλείνουν τα 5 ή 6 έτη. Πιο συγκεκριμένα, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να «συντρίψετε» τα παιδιά γιατί είναι πολύ πιθανό να μην θελήσουν να ξαναπαίξουν μαζί σας, αλλά θα πρέπει να καταλάβουν ότι ο μπαμπάς και η μαμά είναι «δυνατοί» αντίπαλοι.

Μάλιστα, τα παιδιά καταλαβαίνουν πότε οι γονείς χάνουν επίτηδες. Αν μάθουν συνέχεια να νικούν, δεν θα ξέρουν να αντιμετωπίσουν μια ενδεχόμενη ήττα στο μέλλον ή μια ανταγωνιστική συμπεριφορά.

Ο σωστός τρόπος συναγωνισμού στα επιτραπέζια παιχνίδια βοηθά τα παιδιά να διαμορφώσουν χαρακτήρα και προσωπικότητα και να δημιουργήσουν καλή αίσθηση της ευγενούς άμιλλας και της δικαιοσύνης. Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι ακόμα και σε κάποια φαινομενικά ανόητα παιχνίδια, υπάρχουν μεγάλα διδάγματα για τον αθλητισμό, τις επιχειρήσεις και τη ζωή γενικότερα.

Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία: Σαν σήμερα κυκλοφόρησε το διάσημο διήγημα του Κάρολου Ντίκενς

Παραμονή Χριστουγέννων, το 1843, στη Βικτωριανή Αγγλία. Ο σπαγγοραμένος και τσιφούτης Εμπενίζερ Σκρουτζ, είναι ένας ελεεινός, άπληστος τοκογλύφος, του οποίου μοναδική χαρά αποτελεί η δυστυχία των συνανθρώπων του. Μισεί τα Χριστούγεννα, υποστηρίζοντας πως όλα είναι μια απάτη, ενώ απεχθάνεται τους ανθρώπους που είναι χαρούμενοι τις γιορτές. Εκμεταλλεύεται τον φτωχό και εργατικό υπαλληλάκο του, Μπομπ Κράτσιτ, βάζοντάς τον να δουλεύει όλη μέρα, πληρώνοντάς τον ελάχιστα, αδιαφορώντας παγερά για την τραγική οικονομική του κατάσταση.

Το βράδυ της Παραμονής, όταν ο Σκρουτζ πηγαίνει σπίτι του, το φάντασμα του πρώην συνεργάτη του, Τζέικομπ Μάρλεϋ, εμφανίζεται μπροστά του, προσπαθώντας να του εξηγήσει πως αν δεν αλλάξει τρόπο και στάση ζωής, θα έχει την ίδια κατάληξη με αυτόν… Την ίδια νύχτα 3 πνεύματα θα επισκεφτούν τον ξεροκέφαλο γεροτσιγκούνη. Θα τον ταξιδέψουν στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον και θα προσπαθήσουν να ζεστάνουν την καρδιά του, δείχνοντάς του τα λάθη στη ζωή του και προτρέποντάς τον να αλλάξει τη διαγραφόμενη πορεία του… Είναι δυνατόν να αλλάξει ο γεροτσιφούτης;…

Η ιστορία της συγγραφής της πιο γνωστής χριστουγεννιάτικης ιστορίας

Ο Ντίκενς ξεκίνησε να γράφει τη Χριστουγεννιάτικη Ιστορία τον Οκτώβριο του 1843 και του πήρε περίπου δύο μήνες για να την ολοκληρώσει. Εκείνες τις ημέρες στην Αγγλία επικρατούσε ένας απίστευτος παγετός. Έτσι, στο βιβλίο του, ο συγγραφέας συνδύασε τον καιρό με τα Χριστούγεννα και μάλιστα λέγεται πως γι’ αυτό τα Χριστούγεννα, για όλο τον κόσμο, είναι συνδεδεμένα με το χιόνι.

Ο Ντίκενς, έπεσε «με τα μούτρα» στη δουλειά και μέσα από την αγάπη που έτρεφε ο ίδιος για τα Χριστούγεννα, προσπάθησε να κάνει τους αναγνώστες του να ανακαλύψουν ξανά τις μικρές, απλές, γεμάτες ζεστασιά οικογενειακές στιγμές, γεμίζοντας τις καρδιές τους καλοσύνη και κάνοντάς τους να ξεχάσουν έστω και για λίγο τη φτώχεια και τη δυστυχία τους. Όταν ολοκλήρωσε το βιβλίο, πλήρωσε ο ίδιος τα χρήματα για την έκδοσή του, ενώ απαίτησε η τιμή να είναι εξαιρετικά χαμηλή, ούτως ώστε όλοι οι άνθρωποι να μπορούν να το αγοράσουν.

Η Χριστουγεννιάτικη Ιστορία κυκλοφόρησε στις 19 Δεκεμβρίου 1843 και μέσα σε μια εβδομάδα, 6.000 αντίτυπα του βιβλίου κυριολεκτικά εξαφανίστηκαν… Ο κόσμος κυριολεκτικά, αγκάλιασε την ιστορία, λες και έψαχνε απεγνωσμένα κάτι να κρατηθεί, να τον γεμίσει αισιοδοξία…Όσον αφορά τα έσοδα, σίγουρα δεν ήταν τα αναμενόμενα, η επιτυχία όμως ήταν τεράστια και ακόμη μεγαλύτερη η χαρά που έδωσε ο Ντίκενς σε όλους τους ανθρώπους, εκείνη την άθλια εποχή..

Αυτή η 12χρονη είναι μέρος της νέας γενιάς που θα σώσει τον κόσμο –Το παιδί μας θα έκανε ό,τι κι εκείνη;

Όσο συναντάμε παιδιά που εν μέσω πανδημίας, εν μέσω αυτών των εξαιρετικά δύσκολων συνθηκών (των πιο δύσκολων που βίωσαν ποτέ) συνεχίζουν όχι μόνο να προσπαθούν, αλλά και να προσφέρουν, μπορούμε με ασφάλεια να ελπίζουμε, ότι αυτός ο κόσμος έχει ελπίδα.

Στην παραπάνω φωτογραφία, βλέπουμε μια 12χρονη η πράξη της οποίας αξίζει να διαδοθεί, καθώς λίγα είναι τα παιδιά που σε αυτή την ηλικία σκέφτονται τους ηλικιωμένους… Η γιαγιά της γράφει στη σχετική ανάρτηση, την οποία διαβάζουμε στο Love What Matters:

«Η 12χρονη εγγονή μου με τις 88 κάλτσες που η οικογένειά μας έφτιαξε, γεμάτες με δώρα για το τοπικό γηροκομείο. Κάτι που ξεκίνησε ως project από την Ομάδα Προσκόπων στην οποία συμμετέχει, στο πλαίσιο του οποίου έπρεπε να αναζητήσει δωρεές για ύφασμα και δώρα, προκειμένου να γεμίσει 25 κάλτσες, εξελίχθηκε σε ένα σπουδαίο έργο: Να χαρίσει σε κάθε ένοικο του γηροκομείου της περιοχής μας από μία κάλτσα, αφού εξαιτίας του κορωνοϊού κανείς δεν θα έχει την χαρά να δεχτεί επισκέψεις τα φετινά Χριστούγεννα.

Πρόκειται για ένα έργο αγάπης για τον συνάνθρωπο, το οποίο ελπίζουμε να φέρει χαρά και να φτιάξει την διάθεση στους μοναχικούς ηλικιωμένους που ζουν εκεί, αυτές τις μέρες.»

Ελπίζουμε κι εμείς, το έργο αυτό να βρει μιμητές, γιατί αν μη τι άλλο, αυτό είναι και το πραγματικό μήνυμα των γιορτών ημερών: Το μοίρασμα της χαράς και της αγάπης.

Υπάρχει Άγιος Βασίλης – Τον συνάντησε πρόσφατα αυτό το αγόρι με νοητική αναπηρία!

Πόσο πεζοί, μονόχνωτοι και μουντοί γινόμαστε ώρες-ώρες εμείς οι μεγάλοι… Πόσο εύκολο μας είναι να γκρεμίζουμε τα παιδικά όνειρα και μαζί με αυτά κάθε ίχνος παιδικότητας που έχει μείνει μέσα μας. Αν βέβαια, υπήρξε κάποτε έστω λίγη. Και πώς, όμως, έρχεται μερικές φορές η πραγματικότητα να μας διαψεύσει: Να μας βγάλει τη γλώσσα και να μας θυμίσει ότι η μαγεία υπάρχει και ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.

Κρύβεται σίγουρα μέσα στην καρδιά του Άγιου Βασίλη. Αυτού του Άγιου Βασίλη, ο οποίος πριν από μερικές ημέρες έκανε ένα παιδί πραγματικά ευτυχισμένο, καλώντας το να μη σταματήσει ποτέ να πιστεύει.

Η μαμά του 15χρονου Jack, με μία ανάρτησή της στο Twitter περιγράφει τι ακριβώς συνέβη και γιατί δεν πρέπει να σταματήσουμε ποτέ να πιστεύουμε στον Άγιο Βασίλη:

«Έγραψα ένα σημείωμα και το έδωσα με τρόπο στον Άγιο: ‘Ο γιος μου, ο Jack, είναι 15 ετών και έχει νοητική αναπηρία. Πιστεύει στον Άγιο Βασίλη με όλη του την καρδιά. Σε παρακαλώ, κράτα τη μαγεία ζωντανή για εκείνον.’

Ο Άγιος τότε μου έκλεισε το μάτι και χαιρέτισε τον γιο μου σαν να ήταν φίλοι από παλιά λέγοντάς του: ‘Γεια σου Jack! Χαίρομαι που σε βλέπω πάλι!’

Η καλοσύνη είναι σημαντική!»

Δείτε την σχετική ανάρτηση της μαμάς:

Αποχαιρετάμε το 2020 με τα καλύτερα παιχνίδια-δώρα για τα παιδιά μας

Η ιστορία του παιχνιδιού με τη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα είναι μακρά, πολύχρωμη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Μεταβάλλεται, ανάλογα με τις εποχές, την διάθεση πρώτων υλών και τις επιρροές από κοινωνικούς παράγοντες, όμως έχει πάντα ένα ανώτερο σκοπό: Το παιδικό χαμόγελο! Η ιστορία του παιχνιδιού όπως το ξέρουμε, θα μπορούσε να συνοψίζεται σε δύο μόνο λέξεις: Fisher Price. Αξίζει, όμως, να την ξετυλίξουμε για να διαπιστώσουμε τι είναι αυτό που κάνει τα παιχνίδια της Fisher Price να υπερέχουν.

Ήταν το 1930 όταν ο Herm Fisher αποφάσισε πως ο κόσμος χρειάζεται καλύτερα παιχνίδια, τα οποία θα αναπτύσσουν τη φαντασία των παιδιών, θα τους προκαλούν έκπληξη, θα είναι διασκεδαστικά και θα κάνουν, τέλος πάντων, κάτι καινούργιο. Ένωσε, λοιπόν, τις δυνάμεις του με τον Irving Price και την Helen Schelle και μαζί δημιούργησαν την πρωτοπόρα σειρά με τα χαριτωμένα παπάκια «16 hopefuls».

Η αρχή για παιχνίδια που συμβάλλουν ουσιαστικά στη Βρεφανάπτυξη είχε ήδη γίνει και ξαφνικά οι πρώτοι μήνες ενός μωρού γίνονται πολύ πιο διασκεδαστικοί!

Τριάντα χρόνια μετά η Fisher Price ιδρύει το Κέντρο Ερευνών της, το οποίο αποτελεί βασικό πυρήνα κάθε ιδέας που έπειτα θα γίνει παιχνίδι. Εκεί τα παιδιά μπορούν να πάνε να παίξουν, να κάνουν θόρυβο, να πατήσουν κουμπιά, να πετάξουν κύβους, να ρίξουν κάτω φιγούρες… και καθώς τα κάνουν όλα αυτά, οι ειδικοί παρακολουθούν τις κινήσεις και τις αντιδράσουν και αποφασίζουν τι απαιτείται, ώστε ένα παιχνίδι να γίνει ακόμα πιο διασκεδαστικό.

Με σύνθημα «Ας Γίνουμε Πάλι Παιδιά», όταν τα πάντα γύρω μας ήταν ένα παιχνίδι και το μόνο που χρειαζόταν για να διασκεδάσουμε ήταν η φαντασία μας, η Fisher Price μας καλεί να καθίσουμε στο πάτωμα, να τραγουδήσουμε και να χαρούμε τις ανέμελες στιγμές που μόνο τα παιδιά μας μπορούν να μας χαρίσουν με το παιχνίδι τους.

Αποχαιρετάμε, λοιπόν, το 2020 έχοντας στα παιδικά δωμάτια του σπιτιού μας παιχνίδια-αριστουργήματα που όχι μόνο γίνονται οι καλύτεροι πρώτοι φίλοι των μικρών μας, αλλά τους δίνουν και τα απαραίτητα πρώτα ερεθίσματα για να ανακαλύψουν -και να αγαπήσουν- τον κόσμο που τα περιβάλλει, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό!

Ποιος μπόμπιρας δεν χόρεψε με τον Beatbo το ρομπότ; Ποιος δεν πέρασε ατελείωτες ώρες δοκιμάζοντας το εκπαιδευτικό τραπέζι; Ποιο μωρούλι δεν έσκασε τα πρώτα του γελάκια στο εκπαιδευτικό γυμναστήριο με το μουσικό πιανάκι και ποιο δεν γέμισε χάδια και αγκαλιές το εκπαιδευτικό σκυλάκι; Όσο για τα Linkimals; Με τον Τάρανδο – Μουσικούλη, τον Βραδύποδα – Χορευταρούλη, το Πάντα – Αγκαλίτσα και τα υπόλοιπα ζωάκια της παρέας… τα μικρά μας απολαμβάνουν παιχνίδι και διασκέδαση με την ψυχή τους!

Ευχαριστούμε Fisher Price για τις μοναδικές, ξένοιαστες αυτές στιγμές!

Γιάννης Πάριος: «Ο Νίκολας ξέρει ότι δεν συμφωνώ με τη μουσική του, αλλά ούτε διαφωνώ με τη νέα γενιά»

Μια εφ’όλης της ύλης συνέντευξη του Γιάννη Πάριου στον Νίκο Χατζηνικολάου παρακολουθήσουμε χθες βράδυ στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίο», στο πλαίσιο της οποίας ο σπουδαίος τραγουδιστής μίλησε τόσο για την τεράστια επαγγελματική του πορεία, όσο και για την οικογένειά του, την σχέση του με τους 4 γιους του, αλλά και τους γάμους του.

Διαβάστε ακόμα: Γιάννης Πάριος: Οι τέσσερις γιοι, οι δύο γάμοι και μία σπουδαία καριέρα

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όμως, είχαν όσα είπε για τον μικρότερο γιο του, τον 24χρονο Νικόλα Βαρθακούρη, ο οποίος έχει κάνει ιδιαίτερη αίσθηση τους τελευταίους μήνες με τη μουσική του που καμία σχέση δεν έχει με το λαϊκό ύφος του πατέρα του.

Ακούστε εδώ το τραγούδι του «good job nicky»

Ο Γιάννης Πάριος είπε χαρακτηριστικά: «Ήταν έκπληξη… αλλά εμένα και τον Χάρη δεν μας εξέπληξε τόσο γιατί από 8 ετών, καθόταν στο πιάνο στην Πάρο ο Χάρης κι έπαιζε μια μελωδία. Ήταν ο μικρός από πάνω και κοιτάει και λέει σήκω επάνω να το παίξω εγώ αυτό. Κάθεται, με κοιτάει ο Χάρης και μου λέει μπαμπά τι θα κάνουμε με αυτόν εδώ. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό. Ξέρει ότι δεν συμφωνώ με το στιλ μουσικής του, αλλά ούτε διαφωνώ με τη νέα γενιά. Η Σοφία Αλιμπέρτη είναι ο πολυτιμότερος άνθρωπος και για τους δυο».

Γεγονός είναι, ότι η Σοφία Αλιμπέρτη, η μαμά του Νικόλα και του μεγαλύτερο γιου του Γιαννη Πάριου Μιχαήλ Άγγελου, η οποία ζει μόνιμα στην Πάρο από το 2013, έχει ιδιαίτερα στενή σχέση με τα παιδιά της και βρίσκεται στο πλευρό τους σε κάθε τους βήμα.

Ο δε Νικόλας έχει πει στο παρελθόν, σε συνέντευξη που απαντά στο τι έχει πάρει από εκείνη: «Το κουράγιο της. Δεν έχει κανέναν φόβο η μάνα μου και με έχει πείσει από πολύ μικρή ηλικία, όχι με λόγια αλλά με τη στάση της, ότι εγώ γεννήθηκα γι’ αυτό. Αυτοί οι δύο άνθρωποι [εκείνη και ο Γιάννης Πάριος] ήρθαν κοντά και δημιούργησαν κάποιον που ελπίζει κάποια στιγμή να κάνει την οικογένειά του και την πατρίδα του περήφανη».

Τα 10 πιο «ανεβαστικά» τραγούδια όλων των εποχών σύμφωνα με τους νευροεπιστήμονες

Θα έχετε σίγουρα παρατηρήσει, ότι η μουσική που ακούμε μπορεί να επηρεάσει το πώς νιώθουμε. Και το μόνο σίγουρο είναι, ότι δεν έχουμε τίποτα περισσότερη ανάγκη τους τελευταίους μήνες, από το να βρίσκουμε αφορμές στην καθημερινότητά μας που θα μας κάνουν να νιώθουμε καλά και θα μας «ανεβάζουν» την διάθεση.

Έπειτα από μια εκτενή έρευνα πάνω στην επίδραση της μουσικής στην διάθεσή μας, ο νευροεπιστήμονας Dr. Jacob Jolji, του Πανεπιστημίου Groningen της Ολλανδίας, ανακάλυψε, ότι τα τραγούδια που μας φτιάχνουν τη διάθεση, έχουν συγκεκριμένο γρήγορο τέμπο και αισιόδοξους στίχους. Σημειώνει, βέβαια, ο ίδιος στην έρευνά του, ότι το τι σημαίνει για τον καθένα «ανεβαστικό» τραγούδι είναι προσωπική υπόθεση, ωστόσο αφού ρώτησε μεγάλο μέρος του ακαδημαϊκού πληθυσμού (με φοιτητές από όλον τον κόσμο) και έπειτα από λεπτομερή παρατήρηση των αντιδράσεων των νευρώνων στον εγκέφαλο αυτών, κατέληξε στα 10 τραγούδια που όταν ακούς… σου έρχεται να χορέψεις ή έστω να κουνηθείς στην καρέκλα σου!

Ποια είναι αυτά:

“DON’T STOP ME NOW” – QUEEN, 1978


“DANCING QUEEN” – ABBA, 1976

“GOOD VIBRATIONS” – THE BEACH BOYS, 1966

“UPTOWN GIRL” – BILLY JOEL, 1983

“EYE OF THE TIGER” – SURVIVOR, 1982

“I’M A BELIEVER” – THE MONKEES, 1966

“GIRLS JUST WANNA HAVE FUN” – CYNDI LAUPER, 1983

“LIVING ON A PRAYER” – BON JOVI, 1986

“I WILL SURVIVE” – GLORIA GAYNOR, 1978

“WALKING ON SUNSHINE” – KATRINA & THE WAVES, 1985

Μαμά έκανε τέχνη με τις πεταμένες, βρώμικες κάλτσες της κόρης της και έγινε viral για έναν σημαντικό λόγο

Αν ανήκετε και εσείς στις μαμάδες που έχουν τρελαθεί να μαζεύουν τα βρώμικα ρούχα των παιδιών τους –και δη τις κάλτσες τους!- από διάφορα (συχνά κρυφά) σημεία του σπιτιού, παρόλο που τους έχετε πει αμέτρητες φορές να τα ρίχνουν στα άπλυτα, δεν μπορεί παρά να ταυτιστείτε απόλυτα με αυτή τη μαμά, η οποία με μία της μόνο ανάρτηση «έριξε» το Facebook!

Ο λόγος για την Xep Campbell, η οποία έχοντας απαυδήσει με τις βρώμικες κάλτσες τις κόρης της που βρίσκει πεταμένες κάθε τόσο στο πάτωμα του μπάνιου, είχε την ευφάνταστη ιδέα να κάνει με αυτές έργα τέχνης, τα οποία έπειτα δημοσίευσε, με την ελπίδα να… ταρακουνήσει τη μικρή!

Στην ανάρτησή της γράφει:

«Τα βραδιά των Ευχαριστιών, την ώρα που πήγαινα για ύπνο, παρατήρησα μία από τις κάλτσες της Kestrel στο πάτωμα του μπάνιου. Αποφάσισα να μην το πετάξω στα άπλυτα, αλλά να την αφήσω εκεί για να δω πόσο καιρό θα έμενε στην ίδια θέση, σαν ένα είδος κοινωνικού πειράματος. Σήμερα, μια εβδομάδα αργότερα, η κάλτσα είναι ακόμα εκεί, οπότε σκέφτηκα ότι αυτό είναι σκόπιμο και αξίζει να αναγνωριστεί αναλόγως. Έφτιαξα, λοιπόν, αυτή τη μικρή ετικέτα ελπίζοντας ότι θα παρακινούσε την κόρη μου να την πάρει.

Ωχ όχι. Μου έστειλε ένα μήνυμα ρωτώντας με αν πράγματι το είχα κάνει. Όταν γύρισα στο σπίτι, μου είπε «Της έφτιαξα ένα βάθρο!» Έπαιξε με το ξεμπρόστιασμά μου. Κατάλαβα. Όσο ήταν σε έκθεση, άξιζε ένα κοινό, έτσι έφτασαν τα ζώα. Το βρήκαν πολύ συναρπαστικό!»

Δείτε παρακάτω τις διαστάσεις που πήρε το «έργο» της μαμάς, με τη βοήθεια της κόρης:

Οι φωτογραφίες της μαμάς κέρδισαν κοντά 4 χιλιάδες σχόλια, δεκάδες χιλιάδες Likes και 143 χιλιάδες κοινοποιήσεις! Ο κόσμος ενθουσιάστηκε με την ιδέα της και πολλοί ήταν αυτοί που την ενθάρρυναν ακόμα και βιβλίο να κάνει με τις εικόνες αυτές. Η ίδια εξήγησε, ότι έχει μια εξαιρετική σχέση με την κόρη της που βασίζεται στο χιούμορ και το παιχνίδι, κάτι που τις βοηθά να αντιμετωπίζουν καλύτερα τους μικρο-καβγάδες.

Όσο για τις παραινέσεις να «κερδίσει» κάτι από αυτή τη δημοσιότητα, η ίδια πρότεινα απλά να κάνει ο κόσμος δωρεές σε σωματεία που βοηθούν παιδιά.

Ψυχολογία: Οι 4 καταστάσεις που προκαλούν κατάρρευση στο παιδί

Ο ψυχολόγος Jed Baker αναφέρει στο βιβλίο του «No Μore Μeltdowns» ότι με βάση την εμπειρία του μπορεί να χωρίσει σε 4 ομάδες τις καταστάσεις που λειτουργούν σαν παράγοντες πυροδότησης μιας κατάρρευσης (meltdown) στα παιδιά. Οι ομάδες αυτές είναι οι εξής:

  1. Απαιτήσεις: Όταν ένα παιδί έχει να ολοκληρώσει μια δύσκολη δραστηριότητα όπως οι εργασίες του σχολείου, μια νέα κοινωνική κατάσταση ή όταν το παιδί βιώνει μια δυσάρεστη αισθητηριακή εμπειρία (όπως το να δοκιμάζει μια νέα γεύση φαγητού).
  2. Αναμονή: Όταν ένα παιδί δεν παίρνει αυτό που θέλει αμέσως τη στιγμή που το ζητά ή όταν δεν παίρνει αυτό που ζητά καθόλου ή όταν πρέπει να σταματήσει αυτό που του αρέσει να κάνει π.χ. να πάει για ύπνο.
  3. Απειλή της αυτο-εικόνας: Όταν οι καταστάσεις κάνουν ένα παιδί να νιώθει προσβεβλημένο ή ντροπιασμένο, όπως το να χάσει ένα παιχνίδι, να κάνει κάποιο λάθος, να δέχεται κριτική από κάποιον ή κάποιος να το ενοχλεί με αρνητική διάθεση.
  4. Ανεκπλήρωτες επιθυμίες για τράβηγμα προσοχής: Όταν οι άλλοι αρνούνται να παίξουν με το παιδί ή να αλληλεπιδράσουν μαζί του, όταν ζηλεύει κάποιο άλλο παιδί ή όταν φοβάται να μείνει μόνο του.

Είναι σημαντικό λοιπόν, όπως αναφέρει ο ίδιος, να εξετάζουμε κάθε κατάρρευση ξεχωριστά, να βρίσκουμε την αιτία, καταγράφοντας τι συμβαίνει πριν, τι κατά την διάρκεια και τι μετά, έτσι ώστε να είμαστε ικανοί να σχεδιάσουμε το κατάλληλο πλάνο, με σκοπό την προβλεψιμότητα και την ασφάλεια και να εκπαιδεύσουμε το παιδί στις απαραίτητες δεξιότητες.

 

Πηγή: http://ergo-logo-therapeia.blogspot.gr/