«Είχα έναν επίπονο και δραματικό τοκετό, με βοήθησε ο 4χρονος γιος μου»

«Είχα έναν επίπονο και δραματικό τοκετό, με βοήθησε ο 4χρονος γιος μου»

Μία μαμά βίωσε έναν δύσκολο και πολύωρο τοκετό και περιγράφει πόση δύναμη της έδωσε ο 4χρονος γιος της. Μία στιγμή που θα θυμάται σε όλη της τη ζωή.

«Όταν ετοιμαζόμουν για αυτήν την γέννα, ένιωθα πολύ ήρεμη, γνωρίζοντας ότι όποτε και να ερχόταν αυτό το μωρό δεν θα είχα κανένα άγχος για αυτό. Θα ήταν στην ώρα του, ούτε νωρίτερα, ούτε αργότερα.

Ομολογώ, ότι είχα ένα άγχος ότι το δεύτερο μωρό μου, ο Λούκα θα ερχόταν στα γενέθλια του 4χρονου γιου μου, Λίο, στις 6 Δεκεμβρίου. Και όσο η ημέρα κυλούσε, ένιωθα ακόμη πιο έτοιμη για τον ερχομό του νέου μωρού. Είχα ενθουσιαστεί, αλλά και αγχωθεί ταυτόχρονα μετά την τραυματική εμπειρία που είχα με το πρώτο μου παιδί. Είχα κάνει τη δουλειά που έπρεπε να κάνω για να ξεπεράσω αυτό το τραύμα.

Πριν την Ημέρα των Ευχαριστιών αποφάσισα να πάω σε ένα μάθημα ανώδυνου τοκετού. Ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα μέσα στην εγκυμοσύνη μου. Ενώ παρακολουθούσα και άκουγα, καθόμουν στην φουσκωτή μπάλα μου σε μία προσπάθεια να βρω μία καλή θέση.

Κάποια στιγμή ενώ καθόμουν στην μπάλα ένιωσα μία μικρή κίνηση. Όταν σηκώθηκα να πάω στο μπάνιο, ήξερα ότι ερχόταν γιατί πίεζε την λεκάνη μου. Στο ραντεβού των 38 εβδομάδων η μαία μου επιβεβαίωσε ότι το μωρό ήταν σε μία καλή θέση. Είχα ενθουσιαστεί! Το γεγονός ότι το μωρό ήταν σε καλή θέση ήταν σημαντικό για μένα, καθώς ο πρώτος μου γιος βρισκόταν σε ανάποδη θέση και ο τοκετός μου ήταν αρκετά δύσκολος.

Σε μία προσπάθεια να διατηρηθεί ο Λούκα σε καλή θέση, συνέχιζα να χρησιμοποιώ τη μπάλα, ενώ πήγαινα σε χειροπρακτικό. Είχα κράμπες στο κάτω μέρος της κοιλιάς και ήξερα ότι το σώμα μου ετοιμαζόταν να υποδεχθεί τον Λούκα.

Δύο μέρες μετά, ένιωσα μία σύσπαση διαφορετική από τις προηγούμενες. Ήταν πιο σκληρή και ήξερα, ότι το μωρό ερχόταν μέσα στις επόμενες μέρες. Το άλλο πρωί είχα ραντεβού με τον βελονιστή για να προετοιμάσω το σώμα μου για τον τοκετό. Όμως, είχα ακόμη συσπάσεις αντίστοιχες με το προηγούμενο βράδυ και στο δρόμο για τον βελονιστή χρειάστηκε να δώσω λίγο βάση στην αναπνοή μου. Δεν πονούσα, αλλά οι κράμπες μου ήταν λίγο παραπάνω έντονες.

Κατά τη διάρκεια της πρακτικής άρχισα να μην νιώθω άνετα, γιατί οι συσπάσεις ήταν ακόμη μεγαλύτερες και κατάλαβα να τρέχει λίγο υγρό και με κινητοποίησε. Πήγα στο μπάνιο και είδα λίγο αίμα. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα, ότι ο τράχηλός μου είχε ανοίξει και σύντομα θα έβλεπα και άλλο αίμα.

Έγραψα στη μαία μου για να γνωρίζει και εκείνη μου επιβεβαίωσε αυτό που περίμενα. Όταν γύρισα στο αυτοκίνητό μου, έγραψα στον άντρα μου κι εκείνος ενθουσιάστηκε. Οι συσπάσεις αυτές συνεχίστηκαν όλη την ημέρα, όμως ακόμη δεν πονούσα. Απλά ένιωθα τις κράμπες, οι οποίες, ωστόσο, ήταν διαχειρίσιμες.

Όταν ξάπλωσα, το μόνο μου άγχος ήταν μην ξεκινήσει η διαδικασία του τοκετού μέσα στη νύχτα, κάτι που η αλήθεια είναι ότι με πανικόβαλλε γιατί δεν είχα ιδέα τι να περιμένω. Έτσι δεν κατάφερα να κοιμηθώ. Το επόμενο πρωί δύο πιο δυνατές συσπάσεις με ταρακούνησαν και σκέφτηκα, ότι σήμερα μπορεί να ήταν η μεγάλη μέρα και είπα στον άντρα μου να έχει τον νου του. Το μεσημέρι κατάφερα να κάνω έναν καλό ύπνο και να ξυπνήσω καλά.

«Θυμίσου μαμά πως είναι ένας γλυκός πόνος»

Είχα συνηθίσει και τις συσπάσεις. Ήμουν σε συνεχή επικοινωνία με τη μαία μου, η οποία μου είπε ότι το μωρό πιθανότατα θα ερχόταν μέχρι το βράδυ. Και πράγματι άρχισαν πιο έντονες συσπάσεις και ο άντρας μου ήταν πεπεισμένος, ότι η ώρα του τοκετού είχε φτάσει. Έτσι επικοινώνησα με τη μαία ξανά. Εκείνη μου είπε να κάνω ένα μπάνιο και να δω αν θα σταματούσαν ή θα συνεχίζονταν οι συσπάσεις. Όχι μόνο, όμως, συνεχίστηκαν, αλλά και ο μικρός μου γιος άρχισε να συμμετέχει στην γέννα, κρατώντας μου το χέρι και αγκαλιάζοντάς με όλη αυτήν την ώρα.

Ο άντρας μου άρχισε να συνειδητοποιεί ότι δεν θα φτάναμε εγκαίρως στο μαιευτήριο κι έτσι η μαία μου έστειλε την βοηθό της η οποία έμενε κοντά μας. Με εξέτασε και είδε ότι ήμουν στα 5 εκατοστά διαστολή. Έφαγα ένα καλό πρωινό και κοιμήθηκα όσο μπορούσα. Λίγο αργότερα, φεύγοντας η βοηθός της μαίας μου, οι συσπάσεις άρχισαν να γίνονται ακόμη πιο έντονες, ενώ ήμουν ξαπλωμένη. Ο άντρας μου ήταν στο κάτω δωμάτιο και τον ειδοποίησα να ανέβει επάνω. Για πολλές ώρες ένιωθα περίεργα, μέχρι που στις 2 τα ξημερώματα τον άντρα μου τον πήρε ο ύπνος. Τον άφησα γιατί ένιωσα καλύτερα με της αναπνοές. Προσπάθησα να πάω στο μπάνιο πολλές φορές, όμως η πίεση ήταν τρομερή. ο άντρας μου ξύπνησε και μετά σήκωσε και τον Λίο, λέγοντάς του ότι είχε έρθει η ώρα να υποδεχθεί τον αδελφό του.

Άρχισα να κλαίω και κατεβαίνοντας για να φύγουμε για το μαιευτήριο, ο μικρός μου έλεγε: “Πάρε βαθιές ανάσες μαμά και θυμήσου, ότι είναι ένας γλυκός πόνος”. Μπήκαμε στο αμάξι και φοβόμουν λίγο. Έκανα τα πάντα να πάρω αναπνοές και επέτρεψα στον εαυτό μου να κλάψει για να ξεσπάσει.

«Δώσε της λίγη από τη λιονταρίσια μου δύναμη»

Φτάσαμε στο μαιευτήριο αρκετά γρήγορα και κάθε σύσπαση ήταν ακόμη και πιο επώδυνη. Μπήκα στην μπανιέρα του τοκετού και η ιατρική ομάδα προσπαθούσε να μου δώσει μία μικρή ανακούφιση.

Ο Λίο ήρθε να με βοηθήσει και είπε στην μαία να μου δώσει λίγη από την λιονταρίσια δύναμή του. Κατά τη διάρκεια των συσπάσεων, ένιωσα ότι ήθελα έντονα να σπρώξω. Έσπασαν τα νερά μου. Ήμουν εξουθενωμένη μετά από 2,5 ώρες και δεν πίστευα ότι θα τα κατάφερνα, επειδή πονούσα πάρα πολύ. Ξαφνικά ένιωσα ότι χρειαζόμουν να γεννήσω εκτός μπανιέρας κι έτσι με έβγαλαν και προσπαθούσα να σπρώξω σε διάφορες στάσεις. ήταν τρομερά επίπονο και παρακαλούσα να τελειώσει.

Η ιατρική ομάδα τότε διαπίστωσε ότι οι παλμοί της καρδιάς του μωρού είχαν πέσει δραματικά. Δεν είχαν δει ποτέ να αντιδρά έτσι μία μικρή καρδιά κατά τον τοκετό. Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο. Μου έδωσαν οξυγόνο, συνέχισαν να σπρώχνω, αλλά δεν γινόταν τίποτα. Κάποια στιγμή άκουσα τη μαία να λέει «πρέπει να βγάλουμε το συντομότερο δυνατό το μωρό».

Τελικά τα καταφέραμε και μετά από μερικές ωθήσεις ακόμη γεννήθηκε ο Λούκα! Ήρθε επιτέλους στον κόσμο! Ένιωσα τόσο μεγάλη ανακούφιση. Αμέσως μετά ήρθε ο Λίο και μόλις είδε τον μικροσκοπικό αδελφούλη του ξετρελάθηκε»

Διαβάστε επίσης:

Οι επιστήμονες καλούν τους γονείς να σταματήσουν να δίνουν ζαμπόν στα παιδιά

Αποκάλυψη σοκ: Μαθητής Γυμνασίου σχεδίαζε ένοπλη επίθεση σε σχολείο της Κύπρου!

Είσαι κορίτσι 9-12 ετών; Γνώρισε τον μαγικό κόσμο της Επιστήμης, της Τεχνολογίας και της Μηχανικής