Το σχολείο αυτό βρίσκεται στον δεύτερο όροφο του Μακάρειου Νοσοκομείου Λευκωσίας και αποτελεί το διάλειμμα των μικρών ασθενών από τις θεραπείες ενώ, παράλληλα, προσφέρει γνώση και εφόδια.’
Όλα τα παιδιά που νοσηλεύονται στο Μακάρειο Νοσοκομείο έχουν τη δυνατότητα να λάβουν μέρος στο πρόγραμμα διδασκαλίας που προσφέρεται.
Πρόκειται για παιδιά που νοσηλεύονται στους παιδιατρικούς θαλάμους, στο παιδοχειρουργικό, στο παιδοογκολογικό, στην παιδοψυχιατρική και σε κάποιες περιπτώσεις παιδιά που νοσηλεύονται στην εντατική», ανέφερε η εκπαιδευτικός Ελένη Αναστασίου η οποία διδάσκει στο συγκεκριμένο σχολείο τα τελευταία τρία χρόνια.
Μιλώντας στη Cyprus Times, η κυρία Αναστασίου εξήγησε πώς λειτουργεί αυτό το αλλιώτικο σχολείο ενώ μοιράστηκε το πώς η ίδια βιώνει αυτή την εμπειρία σημειώνοντας ότι, λόγω της πανδημίας, πλέον διδάσκει αποκλειστικά τα παιδιά του παιδογκολογικού θαλάμου.
Τι μαθήματα διδάσκονται
Όσο για τα μαθήματα που διδάσκονται τα παιδιά, το ωρολόγιο πρόγραμμα περιλαμβάνει σίγουρα τα βασικά μαθήματα, δηλαδή Ελληνικά και Μαθηματικά. Εντούτοις, η κυρία Αναστασίου επιχειρεί να τους διδάξει όσα περισσότερα μπορεί και έτσι εντάσσει με ένα πιο ενδιαφέρον τρόπο και άλλα μαθήματα όπως Ιστορία, Φυσικές Επιστήμες, Αγγλικά, Γεωγραφία, Μουσική.
«Προσπαθώ να τους τα κάνω όλα. Καμία φορά ”ανακατεύω” την ύλη ώστε να βρω το σημείο που ενδιαφέρει το κάθε παιδί περισσότερο. Φυσικά είμαστε πάντα σε συνεννόηση με το σχολείο τους καθώς τον επόμενο χρόνο θα επιστρέψει πίσω και θέλουμε να έχει το ίδιο υπόβαθρο με τους συμμαθητές του. Εκτός από αυτά, κάνουμε και άλλες δραστηριότητες όπως τραγούδι, μαγειρική στην κουζίνα μας, φτιάχνουμε κατασκευές, κάνουμε ανάγνωση παραμυθιού και πολλά άλλα. Σε όλα συμμετέχουν με ενθουσιασμό. Είναι μία ”ανάσα” και γι’ αυτά αλλά και για τους γονείς τους καθώς εκείνες τις στιγμές έχουν λίγη ώρα για ξεκούραση. Όσο για το ωράριο, αν και ξεκινάμε κανονικά στις 7:30, είναι ευέλικτο γιατί έχουν τις επισκέψεις των γιατρών, τις φυσιοθεραπείες και άλλα τα οποία εντάσσονται στο πλαίσιο της θεραπείας τους».
Τα δάκρυα χαράς, αλλά και λύπης
Η δασκάλα διηγείται πως υπάρχουν στιγμές που συντρίβεται ψυχολογικά καθώς, όπως η ίδια ανέφερε, από την αρχή γνώριζε ότι πιθανόν και να υπάρξουν απώλειες.
«Εκτός από τις απώλειες, έτυχε να με λυγίσουν και κάποιες υποτροπές. Παιδιά που ενώ χτύπησαν το καμπανάκι της νίκης, επέστρεψαν. Ακόμα και μετά από χρόνια. Αλλά υπάρχουν και τα δάκρυα χαράς. Όταν κάποιος μικρός μας ασθενής ολοκληρώνει τον κύκλο των θεραπειών του και χτυπάει εκείνο το καμπανάκι. Κλαίμε το ίδιο αλλά από χαρά. Είναι εντυπωσιακό το πώς ακόμη και τα παιδιά, τα οποία συνεχίζουν να νοσηλεύονται, βγαίνουν στον διάδρομο και χαίρονται για εκείνο/η που τελειώνει και φεύγει. Αναζωπυρώνεται και η δική τους ελπίδα ότι θα έρθει και η σειρά τους».
«Μόνο θαυμασμός για αυτά τα παιδιά»
Η ίδια θυμάται τα όσα καταφέρνουν να κάνουν αυτά τα παιδιά παρά τον αγώνα που δίνουν, νιώθει ενοχλημένη με όσους βλέποντας τα αισθάνονται οίκτο.
«Σημαντικό είναι να αντιληφθούν όλοι ότι πρόκειται για ενεργά και χρήσιμα στην κοινωνία παιδιά. Ότι κι αν κάνουμε γι’ αυτά τα μωρά, δεν πρέπει να είναι ούτε από οίκτο ούτε από φιλανθρωπία. Δεν κάνουμε κάτι επειδή τα λυπόμαστε ή για να περάσει η ώρα τους μέσα στο νοσοκομείο. Όχι, αυτό είναι λάθος. Κάνουμε κάτι ώστε να έχει αποτέλεσμα. Πρέπει, όσο τους επιτρέπεται, να έχουν μία κανονική ρουτίνα. Συνεχίζεται η δράση και η ενέργεια τους ως μαθητών και παιδιών. Δεν πρέπει να λέμε «ου, μάνα μου τούτο το μωρό» αλλά να λέμε «μπράβο του». Είναι άξιοι θαυμασμού και όχι οίκτου. Είναι φυσιολογικά παιδιά!».
Με πληροφορίες από Cyprus Times
