Είναι μπαμπάδες που θέλουν, αλλά ντρέπονται να ζητήσουν άδεια για να κρατήσουν το άρρωστο παιδί τους

Είναι μπαμπάδες που θέλουν, αλλά ντρέπονται να ζητήσουν άδεια για να κρατήσουν το άρρωστο παιδί τους

«Είναι επίπονο να θέλεις να δείξεις αγάπη στο παιδί σου και η κοινωνία να σου υπαγορεύει τους όρους της.

Υπάρχουν πατεράδες που ντρέπονται να πουν στην εργασία τους ότι θέλουν άδεια για να κρατήσουν το παιδί τους που είναι άρρωστο. Ντρέπονται αλλά θέλουν. Θέλουν και ντρέπονται.

Δεν είναι το κυρίαρχο παράδειγμα, αλλά υπάρχουν

Να μην ντρέπονται για τον ρόλο τους που δεν είναι μόνο ψηλά πετάγματα και βόλτες. Αλλά και κλάματα, θερμόμετρα, πάνες και νανουρίσματα.

Η στερεοτυπική φωτό πατέρα – παιδιού είναι πέταγμα, βουτιά, άλμα, φως. Ανάταση, ρίσκο, τόλμη.

Ας χωρέσουμε και μια διαφορετική εικόνα: Χαμηλά, δίπλα δίπλα, βροχή, σιωπή. Φροντίδα, στοργή, προστασία»

Δήμητρα Γούναρη

Διαβάστε επίσης:

Μόνοι μπαμπάδες: «Κανένας δεν πρέπει να μεγαλώνει τα παιδιά του με τη σκέψη ότι θα σχολιαστεί από τον κόσμο»

«Δεν αντέχω να ακούω άλλους μπαμπάδες να θεωρούν αγγαρεία να κρατήσουν τα παιδιά τους»

«Μπαμπά, αν κάποιος χτυπήσει τη μαμά, ποια θα είναι η αντίδρασή σου;»