«Δεν αντέχω να ακούω άλλους μπαμπάδες να θεωρούν αγγαρεία να κρατήσουν τα παιδιά τους»

«Έχω να κάνω μπέιμπι σίτινγκ απόψε», «Πρέπει και να κρατήσω τα παιδιά σήμερα»…

Ένας μπαμπάς αποδομεί αυτές τις φράσεις που ακούει κατά καιρούς από άλλους μπαμπάδες και τους υπενθυμίζει, ότι τα παιδιά είναι δικά τους, είναι ευλογία και όχι «αγγαρεία» ή δικαιολογία για να μην κάνουν πράγματα.

«Μερικές φορές ακούω μπαμπάδες να λένε: Έχω να κάνω babysitting απόψε. Και πάντα αναρωτιέμαι: τι θα πει babysitting; Νιώθετε ότι είναι επάγγελμα σαν της νταντάς; Εγώ ποτέ δεν το λέω αυτό για τα δικά μου παιδιά. Περνάμε χρόνο μαζί και είναι τέλειο. Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνομαι, ότι ο χρόνος που έχω για να περάσω μαζί τους είναι λίγος.

Όμως, είναι απόλυτη ευθύνη μου. Έχω ευθύνη να είμαι ο μπαμπάς που χρειάζονται. Είναι στο χέρι μου να τους διδάξω, να τα προετοιμάσω να ζήσουν σε έναν κόσμο με δυσκολίες. Είναι μεγάλη ευθύνη.

Τα χρόνια που το παιδί διαμορφώνει περισσότερο τον χαρακτήρα του είναι περίπου στα 7. Αυτό σημαίνει, ότι τα δύο μεγαλύτερά μου έχουν ήδη μάθει από μένα πράγματα που θα τα κρατήσουν στην υπόλοιπη ζωή τους. Όταν έμαθα αυτό πριν από κάποια χρόνια, έθεσα απλές προτεραιότητες προσπαθώντας να ζήσω με αυτές.

1. Η κούραση δεν είναι δικαιολογία: Εάν τα παιδιά μου ζητήσουν να κάνω κάτι (να χοροπηδήσουμε στο τραμπολίνο, να κάνουμε μπάνιο, να παίξουμε ποδόσφαιρο, να διαβάσουμε βιβλία), δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να χρησιμοποιήσω τη φράση «πολύ κουρασμένος» ως δικαιολογία για να το αποφύγω.

2. Τα παιδιά δεν είναι δικαιολογία: Πολλοί άνθρωποι στερούν από τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους από υπέροχες εμπειρίες, με την πρόφαση ότι “δεν μπορούμε, επειδή έχουμε παιδιά”. Εκδρομές με το αυτοκίνητο, γυμναστική κλπ. Αντί να χρησιμοποιείτε, λοιπόν, τα παιδιά ως δικαιολογία για να μην κάνετε κάτι, προσπαθήστε να τα συμπεριλάβετε στις δραστηριότητές σας. Είναι μία σπουδαία ευκαιρία για όλους μας. Αγαπώ το τρέξιμο και προσφατα πήρα ένα μεγάλο διπλό καρότσι. Τα πήρα όλα μαζί μου και τρέχαμε γύρω στην πόλη πολλές φορές την εβδομάδα. Τα παιδιά μου είναι ο λόγος για να τρέχω, όχι δικαιολογία να μην το κάνω.

3. Αυτό που λέω να είναι αυτό που κάνω: Τα μικρά παιδιά δεν δίνουν πολλή σημασία στις λέξεις, μέχρι να δουν τις πράξεις. Το μυαλό τους τότε μπορεί να συνδέσει το αποτέλεσμα με τις λέξεις και αυτό είναι που χρειάζονται. Αυτό που μαθαίνω μέσα από επίπονες εμπειρίες, είναι τα παιδιά να μην δίνουν σημασία στα λόγια μου, όσο σε αυτά που κάνω για εκείνα και με βλέπουν από κοντά. Ναι, να προσέχουν τα λόγια μου, αλλά κυρίως να δίνουν σημασία στις πράξεις μου.

4. Τα παιδιά είναι ευλογία, όχι αγγαρεία: Σημειώστε το: Να ενεργείτε με συνέπεια. Και τι μπορεί να είναι πιο σημαντικό από το να μεγαλώνετε τα παιδιά σας;