Τους τελευταίους μήνες παρακολουθούμε ολοένα και περισσότερα περιστατικά ακραίας βίας στις εφηβικές -και όχι μόνο- ηλικίες να έρχονται στο φως της δημοσιότητας. Και όλοι αναρωτιόμαστε, γιατί. Τι συμβαίνει και τα εφηβάκια τρέφονται με τόση πολλή βία; Ασύλληπτης μορφής βία, εξαπολύουν απειλές κατά της ζωής, χτυπούν αλύπητα, ξυρίζουν με φαλτσέτες.
Η ψυχολόγος Φρόσω Φωτεινάκη με μία ανάρτησή της παραθέτει τις σκέψεις της για το φαινόμενο αυτό που παίρνει διαστάσεις. Τελικά, η εφηβική βία είναι ο καθρέφτης μας;
Ειδικότερα, αναφέρει:
«Η βία των εφήβων σήμερα είναι ένας εκκωφαντικός συναγερμός, που χτυπά ασταμάτητα στην κοινωνία μας, ένας συναγερμός, που δεν γίνεται να μην ακούσουμε.
Είναι η παραβίαση, που δεν μπορούμε να κάνουμε πως δεν βλέπουμε, είναι ο πόνος, που δεν μπορούμε να χωρέσουμε, είναι η σειρήνα που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.
Οι έφηβοι μας αναγκάζουν σήμερα να σκεφτούμε, να αναρωτηθούμε, να αναζητήσουμε λύσεις. Έτσι είναι πάντα τα παιδιά, μας ωθούν να εξελιχθούμε, να βγούμε από τα στενά όρια του εαυτού μας.
Άλλωστε τα παιδιά εκφράζουν το σύμπτωμα, από τη νόσο του περιβάλλοντος που τα κλείνει μέσα του. Το περιβάλλον που αποτελούν η οικογένεια, το σχολείο, η κοινωνία, το κράτος.
Πριν μιλήσεις, όμως, για τους σημερινούς εφήβους, πριν αναρωτηθείς, γιατί φέρονται έτσι, σκέψου εσύ ενήλικα:
Πώς φέρθηκες σήμερα στον άνθρωπο που δουλεύει μαζί σου; Κι ακόμη πιο σπουδαία σε εκείνον που δουλεύει για σένα;
Πώς φέρθηκες σήμερα σε εκείνον που διαφώνησες;
Πώς φέρθηκες σήμερα σε εκείνον που ζεις μαζί του, αλλά και σε εκείνον που ζει στο απέναντι σπίτι;
Πώς φέρθηκες σε εκείνον που οδηγούσε δίπλα σου;
Πώς φέρθηκες σε εκείνον που σου ζήτησε βοήθεια;
Πώς φέρεσαι στα αδέσποτα ζώα της γειτονιάς σου;
Πώς φέρεσαι εσύ ενήλικα στον άλλον;
Κι έπειτα, πώς επιθυμείς και διεκδικείς να φέρεται το κράτος σε εσένα και στα παιδιά σου;
Οι ψυχολόγοι στα σχολεία, που παραμένουν λίγοι, οι αφρόντιστοι εκπαιδευτικοί, οι αστήρικτοι γονείς, οι υποστελεχωμένες έως ανύπαρκτες υπηρεσίες ψυχικής υγείας παιδιού και εφήβου.
Πώς τα παραπάνω θα καλλιεργήσουν το κοινωνικό αίσθημα που μας ενώνει; Αυτήν την πολύτιμη αίσθηση της κοινότητας, της ενότητας, του κρατήματος και της στήριξης, της ασφάλειας, πως έχουμε ο ένας τον άλλον, που συνθλίβουν τη βία;
Οι έφηβοι, λοιπόν, σήμερα μας καλούν να κοιτάξουμε στον καθρέφτη. Να κοιτάξουμε την κοινωνία που τους φτιάχνουμε με τα χέρια μας. Να συντρίψουμε την προσβολή, την αδικία, την αγένεια, την ανθρωποφαγία.
Οι έφηβοι μας καλούν να μάθουμε –και να τους μάθουμε δύο λέξεις – αξίες: ενσυναίσθηση και φροντίδα. Στο σπίτι, στη γειτονιά, στο σχολείο, στην κοινωνία, στο κράτος».
Διαβάστε επίσης
9 σκίτσα περιγράφουν τι σημαίνει πραγματικά να είσαι γονιός
