Οι πρώτες μέρες στον παιδικό σταθμό αποτελούν ένα στοίχημα και για τις δύο πλευρές.
Οι γονείς χρειάζεται να επιτρέψουν στο παιδί τους να τους «αφήσει» και το μικρό παιδί να μπορέσει να «αφεθεί» με ασφάλεια σε ένα νέο περιβάλλον με καινούργια πρόσωπα.
Οι συμπεριφορές μπορεί να ποικίλουν από έντονο κλάμα ή τάση για απομόνωση και άρνηση να αφήσει το άτομο που το συνοδεύει.
Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα είναι όταν τα παιδιά έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με άλλα συνομήλικά τους, είναι αναμενόμενο να αρχίσουν να αρρωσταίνουν. H επαφή αυτή τις περισσότερες φορές συμπίπτει με το ξεκίνημα του παιδικού σταθμού δημιουργώντας στους γονείς ανησυχία. Στην πραγματικότητα θα ήταν ασυνήθιστο να μην αρρωσταίνει συχνά ένα νήπιο, αφού πρόκειται για έναν οργανισμό που έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με ιούς και μικρόβια που μεταφέρονται μεταξύ των συμμαθητών του.
Ο γνωστός παιδίατρος Στέλιος Παπαβέντσης με μια ανάρτησή του στο Facebook συμβουλεύει τους γονείς για τις πρώτες μέρες στον παιδικό σταθμό και τους προειδοποιεί για 2 βασικά πράγματα που πρέπει να έχουν κατά νου για την προσαρμογή στο παιδικό και για τη συχνότητα με την οποία αρρωσταίνουν τα παιδιά.
To κείμενο του παιδιάτρου
Πρώτες μέρες σε παιδικό σταθμό ή προνήπια για αρκετά μικρά παιδιά. δύο πράγματα θα ήθελα να παρακαλέσω τους γονείς και τους επαγγελματίες του χώρου:
1. Όσο πιο ήπια προσαρμογή γίνεται. Είναι ψυχούλες, όχι ρομπότ. Πως θα νιώθατε αν ήσασταν τρελά ερωτευμένος/η με κάποιον και ξαφνικά τον/την αποχωρίζεστε για μέρες; Έτσι νιώθει και ένα μικρό παιδί που έχει βαθιά σύνδεση με τη μάνα του και ξαφνικά την αποχωρίζεται για ώρες, που για το μικρό παιδί φαίνονται αιώνες. Με τη διαφορά ότι εδώ μιλάμε για κρίσιμες ηλικίες που καθορίζουν την ψυχολογία του παιδιού εφ’όρου ζωής.
2. Μέσα στις πρώτες 5-10 μέρες από το ξεκίνημα του παιδικού και του συγχρωτισμού, μήνα Σεπτέμβριο αρχή φθινοπώρου και αλλαγής καιρού, έρχονται νομοτελειακά οι πρώτες ιώσεις: Είναι ρινίτιδες φαρυγγίτιδες και λαρυγγίτιδες από ρινοιούς και άλλους ιούς. Το παιδί θα μπουκώσει, θα κάνει μύξα, θα έχει δέκατα, ή κακοδιαθεσία με δέκατα, ή πυρετό για 2-3 μέρες, ή βήχα. Τα συμπτώματα αυτά βέβαια είναι κολλητικά με αποτέλεσμα σύντομα όλα να έχουν το ίδιο. Κάντε ότι το δυνατό και για το παιδί και για τα γύρω του να κάνει διάλειμμα, να κάνει αποφυγή επαφής με τα άλλα, να αναρρώσει καλά να κοιμηθεί καλύτερα να φάει καλύτερα να απυρετήσει για ένα 24ωρο και ΜΕΤΑ να ξαναπάει παιδικό. Και για το ίδιο, για να μην βομβαρσίσει την άμυνά του η μία ίωση μετά την άλλη χαμηλώνοντας το ανοσιακό του σύστημα και την άμυνά του, και για τα άλλα που θα κολλήσουν και αυτά.
Αυτήν την εποχή, αν το μικρό παιδί που ξεκίνησε παιδικό έχει δέκατα, είναι ίωση, κολλάει, μην πάει παιδικό. Αν έχει ζωηρή μύξα κολλάει, μεταδίδει, αν έχει έντονο βήχα μεταδίδει. Όλη μαζί μια προσπάθεια για πιο υγιή παιδιά. Και το επιχείρημα ¨μα πρέπει να πηγαίνει κάθε μέρα στον παιδικό για την προσαρμογή του, για να συνηθίσει» δεν στέκει.