Σεξουαλική κακοποίηση και η εύλογη σιωπή των επιζώντων: Γιατί τα θύματα μιλούν χρόνια μετά ή ποτέ

«Η πιο τραγική υπόθεση βιασμού στην ιστορία»: 16χρονη κατήγγειλε ότι βιάστηκε από 400 άνδρες

Τα σεξουαλικά αδικήματα είναι από τα λιγότερο καταγγελθέντα αδικήματα. Τα άτομα επιζώντες της σεξουαλικής βίας καταγγέλλουν τη θυματοποιηση τους χρόνια μετά ή ποτέ.

Τα συναισθήματα ντροπής, ένοχης και εξευτελισμού που βιώνουν τα θύματα για χρόνια μετά το περιστατικό κακοποίησης αποτρέπει την καταγγελία. Το θύμα αναλώνεται στην αυτοκριτική και την ενοχοποίηση του εαυτού χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι για η θυματοποίηση οφείλεται εξολοκλήρου και αναμφίβολα στη συμπεριφορά του δράστη.

Ο φόβος της εκδίκησης και ο φόβος να μην γίνει πιστευτός/η , η οικονομική ή η συναισθηματική εξάρτηση στον δράστη, η εύλογη δυσπιστία στην αστυνομία και το σύστημα δικαιοσύνης όπου τα θύματα θυματοποιούνται εκ νέου αντιμετωπίζοντας αμάθεια, διάκριση και επικριτικές συμπεριφορές καθώς επίσης και επίπονη έκθεση σε εξετάσεις και αναβίωση της κάθε λεπτομέρειας που χρειάζεται να εξιστορήσουν.

Η δυσπιστία στην νομική διαδικασία, η ατιμωρησία, οι ανύπαρκτες καταδίκες και ο εξευτελισμός κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αποτελούν βασικό λόγο μη καταγγελίας εφόσον βασική προϋπόθεση για ένα άτομο να μπορέσει να αντεπεξέλθει σε αυτά είναι το ψυχικό απόθεμα δύναμης.

Τα θύματα σεξουαλικής βίας δεν γνωρίζουν πόσο σημαντικό είναι να αναζητήσουν βοήθεια και πώς να το πράξουν, είτε πρόκειται για ιατρική η ψυχολογική η νομική βοήθεια. Δεν υπάρχει η ενημέρωση ούτε η προσβασιμότητα σε υπηρεσίες στήριξης και αυτό δεν βοηθά στην ενθάρρυνση του θύματος να προσπεράσει την δυσπιστία για την ικανότητα των αρχών να παρέχουν βοήθεια και να ζητήσει στήριξη.

Το κοινωνικό στίγμα είναι ο παράγοντας με τον οποίο βρίσκεται αντιμέτωπο το θύμα σε όλα τα στάδια της αποκάλυψης της θυματοποίησης και ο παράγοντας που καθορίζει τον χειρισμό του θύματος κατά την αναζήτηση βοήθειας, στήριξης και δικαιοσύνη.

RISE Correctional Counseling and Prevention