“Προς το αγόρι που αποκάλεσε την κόρη μου άσχημη”: Το μήνυμα του μπαμπά που έγινε viral

“Προς το αγόρι που αποκάλεσε την κόρη μου άσχημη”: Το μήνυμα του μπαμπά που έγινε viral

O Brandon Janous είναι ένας μπαμπάς, ο οποίος έχασε την σύζυγο και μαμά των παιδιών του πριν από λίγο καιρό και πλέον μεγαλώνει μόνος τα δύο κορίτσια και το ένα αγόρι του. Πρόκειται για έναν επιτυχημένο επιχειρηματία, ο οποίος ταυτόχρονα είναι και συγγραφέας, ωστόσο ο ρόλος του μπαμπά είναι για εκείνον ο πιο σημαντικός. Το παρακάτω κείμενο έγινε viral καθώς μεταφέρει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα αναφορικά με τον τρόπο που μιλάνε τα παιδιά μεταξύ τους, το οποίο κάθε γονιός θα έπρεπε να “περάσει” στα παιδιά του.

“Προς το αγόρι που αποκάλεσε την κόρη μου άσχημη στο σχολικό λεωφορείο τις προάλλες, έχω κάποια πράγματα να σου πω:

Καταλαβαίνω ότι μάλλον δεν σε νοιάζει τι έχω να πω. Γιατί; Είμαι απλά ένας μπαμπάς. Δεν είμαι φίλος σου. Δεν θα είμαι στο λεωφορείο σήμερα το απόγευμα και δεν θα είμαι στο σπίτι σου για να γελάσω με τα αστεία σου ή να σε ενθαρρύνω όταν κοροϊδεύεις τους άλλους. Είμαι ένας ‘κανένας’ για σένα. Γιατί λοιπόν να σε νοιάζει τι έχω να πω;

Ωστόσο, εγώ θα πω κάποια πράγματα. Θα τα πω με την ελπίδα ότι μια μέρα θα φτάσουν στα αυτιά σου. Γιατί μια μέρα, εσύ θα είσαι εγώ. Ένας μπαμπάς. Και θα νιώθεις αυτό που εγώ νιώθω.

Αυτό που είπες στην κόρη μου δεν ήταν μόνο ένα μεγάλο ψέμα, αλλά και κάτι πραγματικά επώδυνο. Ξέρω ότι μάλλον δεν σε νοιάζει ότι την πλήγωσες. Μάλιστα, ίσως αυτή ήταν η πρόθεσή σου. Βάζω στοίχημα ότι έκανες και μερικούς από τους φίλους σου να γελάσουν όταν είπες αυτό που είπες. Και στοιχηματίζω ότι έκανε και εσένα να νιώσεις καλά.

Όμως τα λόγια σου κατέστρεψαν όλη τη μέρα της κόρης μου. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις πόσο πολύ τα λόγια σου μπορούν να πληγώσουν τους ανθρώπους. Εγώ είμαι εδώ για να σου πω πόσο το κάνουν.

Και το ακόμη χειρότερο είναι, ότι η κόρη μου πίστεψε αυτό που είπες! Όσο κι αν της λέω ότι δεν ισχύει, εκείνη σε πίστεψε!

Και επειδή σε πίστεψε, περνάει τώρα περισσότερο χρόνο κοιτάζοντας την αντανάκλασή της στον καθρέφτη από όσο θα έπρεπε ποτέ ένα εννιάχρονο. Επειδή σε πίστεψε, αφιερώνει περισσότερο χρόνο από ό,τι θα έπρεπε για να ετοιμαστεί το πρωί. Επειδή σε πίστεψε, όση επικύρωση κι αν της δώσω, όλη η συμπεριφορά της έχει αλλάξει.

Επειδή σε πίστεψε, δεν πιστεύει εμένα πια.

Τα λόγια σου άλλαξαν τον τρόπο που βλέπει τον εαυτό της. Τα λόγια σου έκαναν το κοριτσάκι μου να χάσει την αυτοπεποίθησή του. Για σένα ήταν μόνο λόγια, αλλά για εκείνη (και για εμένα) ήταν σαν γροθιές.

Ξέρω ότι είσαι μόνο 9. Ξέρω ότι έχεις χρόνο ακόμα για να μεγαλώσεις. Και ξέρω ότι μάλλον δεν θα το δεις ποτέ αυτό. Ελπίζω όμως να το δει η μαμά ή ο μπαμπάς σου και να σου το διαβάσει. Και ελπίζω ότι αφού εκνευριστείς πολύ και ξεφυσήξεις βαριεστημένα, θα αναγνωρίσεις την αλήθεια σε αυτά που έγραψα.

Ελπίζω να σκεφτείς τις ενέργειές σου και τον αντίκτυπο που έχουν στους άλλους. Ελπίζω να σκεφτείς τις λέξεις που θα επιλέξεις στο μέλλον, και ίσως να μην ταπεινώσεις το επόμενο κορίτσι που θα συναντήσεις. Ελπίζω προτού η συμπεριφορά σου δημιουργήσει ένα ακόμα θύμα, θα σκεφτείς. Και σε έναν ιδανικό κόσμο, θα ζητούσες συγγνώμη.

Η κόρη μου είναι έξυπνη. Είναι γενναία, πνευματώδης, ανθεκτική, ταλαντούχα, ευγενική, αποφασιστική, υποστηρικτική και τολμηρή. Θα μπορούσα να συνεχίζω για πάντα. Είναι πλημμυρισμένη από αγάπη και είναι, χωρίς αμφιβολία, πανέμορφη, τόσο μέσα όσο και έξω.

Και προς τους γονείς, ελπίζω να το χρησιμοποιήσουμε αυτό ως διδακτική στιγμή. Συνειδητοποιώ ότι ο εκφοβισμός και η ονοματολογία θα συμβαίνουν κάθε μέρα, σε κάθε σχολικό λεωφορείο και σε κάθε δωμάτιο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να το αγνοήσουμε. Η διαφορά ξεκινάει από το σπίτι και η καλοσύνη ξεκινά από εμάς.

Πρέπει να μιλήσουμε στα παιδιά μας για αυτό το θέμα. Για να προετοιμαστούν, για να εξοπλιστούν.

Πρέπει να τους ενθαρρύνουμε να πουν κάτι, όταν γίνονται μάρτυρες αγένειας.

Πρέπει να τους ενημερώσουμε ότι το γενναίο πράγμα που πρέπει να κάνουν είναι να πουν κάτι και ότι δεν θα μετανιώσουν ποτέ που μίλησαν.

Τα λόγια τους θα κάνουν την διαφορά στη ζωή κάποιου.

Τέλος, μια τελευταία παρατήρηση για όλους μας. Γονείς, παιδιά, δάσκαλοι, αφεντικά, συνάδελφοι κ.λπ. – όλοι είμαστε διαφορετικοί. Έχουμε διαφορετικές προσωπικότητες. Όλοι έχουμε διαφορετικές πεποιθήσεις. Ψηφίζουμε διαφορετικά. Ξοδεύουμε τα χρήματά μας διαφορετικά. Πηγαίνουμε σε διαφορετικές εκκλησίες ή καθόλου σε εκκλησίες. Ζούμε σε διαφορετικά μέρη.

Αλλά, υπάρχει ένα πράγμα που όλοι έχουμε κοινό και αυτό είναι η εκτίμηση για την καλοσύνη. Ανεξάρτητα από το τι πιστεύουμε, ποιον ψηφίσαμε, πού ζούμε ή πού πηγαίνουμε στην εκκλησία (ή όχι), όλοι κλίνουμε στην καλοσύνη.

Ας επιλέξουμε λοιπόν την ευγένεια. Γιατί όπου υπάρχει άνθρωπος, υπάρχει μια ευκαιρία για καλοσύνη, και για να είμαι ειλικρινής, δεν χρησιμοποιείται πολύ.”

πηγή: genmindful.com