Η πρώτη μέρα στο σχολείο είναι πολύ σημαντική υπόθεση τόσο για το παιδί όσο και για τους γονείς του. Εκείνο ετοιμάζεται για μια νέα αρχή στην ζωή του και οι γονείς του για μια νέα πραγματικότητα στη δική τους. Ειδικά, όταν ένας γονέας δεν εργάζεται ή εργάζεται από το σπίτι, η καθημερινότητά του αλλάζει κατά πολύ.
Και όπως παραδέχεται η μαμά ενός 5χρονου αγοριού που μόλις ξεκίνησε τον παιδικό σταθμό, τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα…
«Ο 5 ετών γιος μου ξεκίνησε τον παιδικό σταθμό και νιώθω ότι η αποστολή μου ως “μαμά στο σπίτι” τελείωσε. Το μοναδικό παιδί μου πηγαίνει σχολείο πια και πίσω μένω μόνο… εγώ. Πλέον, μπορώ να σκεφτώ και κάτι πέρα από τραγουδάκια παιδικά, σειρές για φανταστικούς ήρωες και παραμύθια. Μπορώ να σκεφτώ τι θα κάνω με τη ζωή μου. Αν θα ξαναπάω για δουλειά, αν θα πάω γυμναστήριο, αν θα ασχοληθώ με κάτι άλλο πέρα από τα μωρουδιακά. Το μόνο πρόβλημα είναι, ότι δεν θέλω να κάνω αυτές τις σκέψεις. Δεν θέλω τα πράγματα να αλλάξουν. Αυτή είναι μία αλλαγή που δεν μου αρέσει καθόλου!
Ο παιδικός σταθμός κλόνισε τον κόσμο μου. Περίμενα ο γιος μου να δυσκολευτεί να προσαρμοστεί στην νέα τάξη πραγμάτων, αλλά τελικά εκείνη που περνά δύσκολα είμαι εγώ. Και όλο αυτό εξ’ αιτίας του χρόνου που έχω πλέον για τον εαυτό μου, τον οποίο και δεν απολαμβάνω πάρα πολύ. Ακούγεται ειρωνικό, αλλά αναπολώ τις μέρες που έπρεπε να τον βοηθάω να πάει στην τουαλέτα, να του καθαρίζω το μήλο του ή να μαζεύω τα παιχνίδια που πετούσε πίσω του. Τώρα έχω ώρες ολόκληρες για τον εαυτό μου, οι οποίες με κατακλύζουν συναισθηματικά. Όταν εξομολογήθηκα στην μαμά μου ότι “τον έχασα” μου είπε με αποστομωτική ειλικρίνεια: “Τα χρόνια πέρασαν πολύ γρήγορα. Πάντα έτσι γίνεται”.
Ταλαιπωρήθηκα πολύ για να γίνω μαμά και είχα την ευκαιρία να είμαι μαμά στο σπίτι, δίπλα στο παιδί μου συνέχεια και τώρα δεν είμαι ακόμη έτοιμη να το αποχωριστώ όλο αυτό. Ο γιος μου βαδίζει πλέον στο μονοπάτι που θα το κάνει ένα ανεξάρτητο παιδί – όπως πρέπει, φυσικά – αλλά είναι πραγματικά στενάχωρο να σκέφτομαι, ότι τα δεδομένα αλλάζουν στη σχέση μας. Μου άρεσε η “δουλειά” της μαμάς όπως ήταν πριν. Με το γιο μου στο σχολείο, όμως, νιώθω όλο και συχνότερα… λιγότερο μαμά, λιγότερο ικανή, λιγότερο άνθρωπο.
Ίσως αν απαντούσα στα ερωτήματα που γεννούνται στο μυαλό μου τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Ίσως ένιωθα περισσότερο γυναίκα και άνθρωπος, αν ξεκινούσα κάτι καινούριο. Μια δουλειά, ένα χόμπι, μια σχολή. Δεν θα το κάνω όμως. Δεν απαντώ σε αυτές τις ερωτήσεις, γιατί μου θυμίζουν ότι η ζωή μου αλλάζει και πάλι. Δεν ήμουν ποτέ καλή με τις αλλαγές και ο παιδικός παίρνει το παιδί μου μακριά μου. Αυτή η αλλαγή είναι δυσκολότερη από όσο περίμενα. Μου λείπει πολύ να είμαι μια full-time μαμά.
Αφού, λοιπόν, δεν απαντώ σε αυτές τις ερωτήσεις, μάλλον δεν είμαι έτοιμη να το κάνω. Δεν μπορώ να τις αποφεύγω για πάντα, αλλά όσο προσπαθώ να προσαρμοστώ στη νέα part-time θέση μου, ανυπομονώ να παραλάβω τον μικρό μου άγγελο από το σχολικό και να μάθω τα πάντα για την ημέρα του. Ανυπομονώ να είμαι η μαμά του. Λατρεύω τις ώρες που περνάμε μαζί, γιατί αισθάνομαι το πόσο φευγαλέες είναι. Αυτό είναι και το σημείο που αρχίζω να ισορροπώ μεταξύ των δύο εαυτών μου.
Τελικά, ίσως η αλλαγή που χρειάζεται να αγκαλιάσω να μην είναι τόσο μακριά. Ίσως και εγώ να μην νιώθω ξένη μέσα στο σώμα μου όσο ο γιος μου είναι μακριά μου, ίσως να αρχίσω να γίνομαι περισσότερο ο εαυτός μου και πάλι…».
πηγή: popsugar.com
Διαβάστε επίσης
Πίστευε πως το παιδί της ήταν νεκρό, μέχρι που το ανακάλυψε σε παιδικό πάρτι!