«Ο γιος μου κοιμήθηκε και δεν ξύπνησε ποτέ, λίγο πριν τα πρώτα του γενέθλια. Όμως του τα γιόρτασα»

Ήρθε στον κόσμο έπειτα από μία δύσκολη γέννα… Ένα παιδί που πάντα χαμογελούσε και του άρεσε να τριγυρίζει στο σπίτι, τρέχοντας πίσω από τις αδελφές του. Όμως, η ζωή είχε άλλα σχέδια…

«Θα ήθελα να ξεκινήσω την ιστορία μου λέγοντας ότι μία από τις πιο συναρπαστικές εμπειρίες της ζωής μου ήταν η γέννηση των τριών παιδιών μου. Το να γίνω μητέρα ήταν ευλογία. Εάν με ρωτούσατε 5 χρόνια πριν τι θα κάνω στη ζωή μου, θα σας έλεγα να γυρίσω όλον τον κόσμο. Όμως, η ζωή είχε άλλα σχέδια για μένα.

Έγινα πρώτη φορά μαμά το 2015, όταν απέκτησα δύο δίδυμα κοριτσάκια. Πέρασαν λίγες εβδομάδες στην νεογνολογική εντατική και επειδή γεννήθηκαν εξαιρετικά ελλιποβαρή κινδύνευαν με το σύνδρομο του αιφνίδιου βρεφικού θανάτου. Όμως, τελικά τα κατάφεραν.

Τον Δεκέμβιο του 2016 ανακάλυψα ότι θα φέρω στον κόσμο το τρίτο μου παιδί και τον Αύγουστο του 2017, έπειτα από έναν δύσκολο τοκετό που κράτησε 15.5 ώρες γέννησα το αγοράκι μου. Ένιωσα πιο πλήρης από ποτέ. Από τη στιγμή που ήρθε στην ζωή μου, ήταν με ένα τεράστιο χαμόγελο στο προσωπάκι του. Του άρεσε να μπουσουλά και να ακολουθεί τις αδελφές του μέσα στο σπίτι. Ήθελα να τον δω να μεγαλώνει, να κάνει πάρτι, να μαθαίνει ποδήλατο, να πηγαίνει σχολείο, να ερωτεύεται.. Έβλεπα ένα υπέροχο, γερό μικρό αγοράκι.

Πάλι, όμως, η ζωή φρόντισε να μου τα φέρει διαφορετικά. Ήταν μόλις τέσσερις ημέρες πριν κλείσει τους 8 μήνες. Δεν είχε κανένα μα κανένα πρόβλημα υγείας, έμοιαζε πιο χαρούμενος από ποτέ, είχε αρχίσει δειλά δειλά να λέει: “μαμά”. Και ξαφνικά φεύγει. Ένα τηλεφώνημα με διέλυσε με έναν τρόπο που δεν θα φανταζόμουν ποτέ. Ο γιος μου δεν ανέπνεε. Οι γιατροί έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν, όμως το μικρό μου αντράκι έφυγε. Θυμάμαι να τρέχω μέσα στα επείγοντα και να ρωτάω για το παιδί μου. Με έστειλαν σε ένα δωμάτιο, όπου ήρθε ο γιατρός, με κοίταξε στα μάτια και μου είπε: Λυπάμαι…

Ένιωσα σαν να ξεκολλούσε κάθε κομμάτι από το σώμα μου. Ο γιατρός με πήγε στο δωμάτιο, όπου βρισκόταν ο μικρός μου. Τόσο γαλήνιος, όπως ακριβώς κοιμόταν κάθε βράδυ. Τον αγκάλιασα και κουλουριάστηκα στο κρεβάτι δίπλα του για τελευταία φορά. Θυμάμαι να σκέφτομαι ότι δεν θα τον ξανακρατήσω αγκαλιά. Ήταν παγωμένος. Θυμάμαι να τον καλύπτω με τις κουβέρτες για να τον κρατήσω ζεστό, αλλά ήταν ήδη μαζί με τον Θεό. Θυμάμαι την ιατροδικαστή να μου λέει ότι πρέπει να τον πάρει, αλλά δεν ήθελα να της τον δώσω. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το συναίσθημα.

Αυτή είναι η πραγματικότητα του Συνδρόμου του Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου. Δεν είχε δείξει το παραμικρό δείγμα και σχεδόν 8 μηνών το μωρό μου έφυγε. Κι ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω. Ήμουν για πέντε μήνες σε σοκ και απόγνωση. Η ψυχική μου υγεία δέχθηκε ένα πολύ δυνατό χτύπημα. Έπρεπε να πάρω χάπια και κάποια στιγμή νοσηλεύτηκα, γιατί έπρεπε να είμαι υγιής για τα δύο κορίτσια μου. Πήρα άδεια από τη δουλειά μου. Όμως δεν έπαψα ποτέ να σκέφτομαι το αγοράκι μου, τον θάνατό του. Ήταν όλα τόσο ζωντανά στο μυαλό μου.

Μερικές φορές νιώθω θυμό, άλλες θλίψη, άλλες μπορώ να το διαχειριστώ και να πάω παρακάτω και μένω πάλι πίσω. Κι αυτό γιατί δεν μου δόθηκε καμία επιλογή. Να παλέψω, να τον σώσω. Κι αν τώρα κάτι με κρατάει από το να θρηνήσω κι άλλο, είναι επειδή δεν είναι πλεόν τίποτα στο χέρι μου. Θρηνώ, επειδή ποτέ δεν είχε τα πρώτα του γενέθλια και την πρώτη του τούρτα.

Μία μέρα είχα μία ιδέα. Ήθελα ο μικρός μου να έχει τα πρώτα του γενέθλια με κάθε τρόπο. Έστειλα ένα μήνυμα σε μία φωτογράφο και της ζήτησα αν θα ήθελε να κάνει μία φωτογράφιση για ένα μωρό που πλέον έχει γίνει άγγελος. Εκείνη χάρηκε πολύ.

Αφότου είδα αυτές τις φωτογραφίες, συνειδητοποίησα ότι η ιστορία μου, ίσως, να μπορούσε να διδάξει και να δώσει ένα τέλος στο στίγμα της απώλειας ενός παιδιού. Καθένας θα μπορούσε να νιώσει λύπηση, όμως ο χρόνος περνά και ο κόσμος εξελίσσεται. Μπορεί να νιώσεις μόνος και σκαλωμένος, όμως πρέπει να συνεχίσεις.

Άρχισα να ανακτώ τον έλεγχο μίας κατάστασης που δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Πάντα θα γιορτάζουμε τα γενέθλιά του και τη ζωή του, σαν να ήταν εδώ. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το χαμόγελό του»

Διαβάσαμε την ιστορία αυτής της μαμάς στο Love What Matters