Οι σχέσεις των πρώην συζύγων μπορούν να είναι σχέσεις οργής, μπορούν όμως να είναι και πολιτισμένες. Σε κάποιες -λίγες- περιπτώσεις αυτές οι σχέσεις μοιάζουν… Σουηδία και λίγα λέμε.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η ιστορία μίας αναγνώστριας που στο πρόσωπο της πρώην συζύγου του ανθρώπου της ζωής της, βρήκε την αδελφή που δεν είχε ποτέ.
«Όταν γνώρισα τον σύντροφό μου, ήξερα ότι είχε ένα παιδί από προηγούμενο γάμο. Μου είχε μιλήσει γιατην πρώην γυναίκα του, ότι ήταν μία εξαιρετική κοπέλα και ότι οι σχέσεις τους ήταν εξαιρετικές, κυρίως λόγω του παιδιού. Ωστόσο, αντιλαμβάνεστε, ότι ούσα το επόμενο βήμα στη ζωή αυτού του ανθρώπου μία ας το πούμε καχυποψία (;), επιφύλαξη (;), τη ένιωθα.
Πάντα μου μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για εκείνη. Για να λέμε του στραβού το δίκιο, ένα τσιμπηματάκι ζήλειας δεν μπορώ να πω, ότι δεν το ένιωθα. Σκεφτόμουν: «Είναι όντως πια τόσο καλή; Μήπως είναι πολύ καλή για να είναι αληθινή; Μήπως ο δικός μου είναι τόσο καλόψυχος που τα βλέπει όλα πάνω σε πολύχρωμα συννεφάκια; «. Είχα απορίες, ομολογουμένως.
Η πρώην σύζυγος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που έμαθε για τη σχέση μας. Όταν μου είπε εκείνος, ότι η Αλίκη έμαθε για τη σχέση μας, μπορώ να πω ότι «πάγωσα».
«Και; Πώς αντέδρασε;», τού είπα. «Δεν φαντάζεσαι πόσο χάρηκε, θέλει να σε γνωρίσει από κοντά. Μου είπε, πώς τόσο καιρό που δεν είχα κάνει κάτι στη ζωή μου, ένιωθε πως με είχε κρατήσει κάτι σαν «συναισθηματικό σκλάβο» χωρίς να το θέλει για χάρη του παιδιού», απάντησε εκείνος. Έμεινα αποσβολωμένη. Δεν ήξερα τι να πω. Πάντα, όμως κρατούσα αυτήν την επιφύλαξη του «πολύ καλό για να είναι αληθινό».
Μέχρι που ήρθε η ώρα να γνωριστούμε. Ήρθαν να με πάρουν να πάμε για φαγητό. Εκείνη κατέβηκε από το αυτοκίνητο, στη μέση του δρόμου για να με αγκαλιάσει. Ήταν μία αγκαλιά που σπάνια την είχα νιώσει άλλη φορά. Μία αγκαλιά της αδελφής που έμοιαζε με της κολλητής φίλης, της αδελφής που δεν είχα.
Πήγαμε για φαγητό και περάσαμε εξαιρετικά. Μου μίλησε για το δικό της νέο ξεκίνημα στη ζωή της, με τα ψιλοπροβλήματά του και τα πάνω και τα κάτω του. Έδειξε, όμως, ότι η ίδια ήταν καλά και ήθελε κάτι ανάλογο για τον πατέρα του παιδιού της.
Μέχρι που έσκασε η καραντίνα. Το γεγονός, ότι το σπίτι του συντρόφου μου και της πρώην γυναίκας του ήταν σε κοντινή απόσταση ήταν μία συνθήκη που με έβαλε σε ένα τριπάκι να φοβάμαι. Να φοβάμαι μήπως έρθουν πάλι κοντά, μήπως το ξανασκεφτούν για το παιδί; Χίλια μύρια γιατί. Δεν πολυτολμούσα να του τα εκφράσω, γιατί είναι κι ένας άνθρωπος που είναι ανοιχτό βιβλίο και μπορώ να βάλω για αυτό το χέρι μου στη φωτιά.
Ήμουν και άνεργη, οπότε το γεγονός, ότι τον εβλεπα μία φορά στο τόσο στα κλεφτά συν το άγχος, ότι μπορεί να μείνω οικονομικά ξεκρέμαστη, μου προκάλεσε κατάθλιψη. Έκλαιγα όλη τη μέρα, κρίσεις πανικού, φόβοι, εφιάλτες, αϋπνία και μία μόνιμη ανησυχία. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να φύγω, να σηκωθώ και να πάω αλλού, σε άλλη πόλη, χώρα…
Δεν άντεξα και πολύ. Μίλησα στον άνθρωπό μου και του είπα όλα όσα σκεφτόμουν. Όλα όσα με απασχολούσαν, τις σκέψεις μου, τα συναισθήματά μου, τις αγωνίες μου. Εκείνος χλώμιασε και προσπάθησε να με καθησυχάσει. Μάταιος κόπος. Ωστόσο, επειδή με την πρώην γυναίκα του έχουν ακριβώς αυτήν την ανιδιοτελή – μέχρι τελικής πτώσης- σχέση, της μίλησε.
Εκείνη ανέλαβε δράση. Με πήρε τηλέφωνο και μου εξήγησε μεταξύ σοβαρού κι αστείου, ότι μέσα σε όλη αυτήν την καραντίνα το να τον βλέπει κάθε τρεις και λίγο στο σπίτι, πιο πιθανό ήταν να «φαγωθούν» σαν τα κοκόρια, παρά να ξανασμίξουν. Μου μίλησε με τον πιο γλυκό τρόπο για αυτά που αξίζω, ότι δεν είμαι μόνη μου και ότι κανείς δεν θα με αφήσει στην μοίρα μου. Με στήριξε, όσο κανείς άλλος σε αυτήν την δύσκολη κατάσταση. Η αισιοδοξία της, το γέλιο της, τα αστεία της, με έκαναν να νιώσω όμορφα.
Και συνεχίζει ακόμη και τώρα. Είναι πάντα δίπλα μου, όποτε τη χρειαστώ, συγκινείται όταν με βλέπει αγκαλιά με το παιδί της και εκείνο να μου δείχνει την αγάπη του παίζοντας και διαβάζοντας μαζί, είναι εκείνη που με προετοίμασε για το τι μπορεί να ακούσω από τη μέλλουσα πεθερά μου -και φυσικά να μη δώσω σημασία και να «κάνω την πάπια».
Ένας άνθρωπος πρόθυμος πάντα να βοηθήσει, οποιονδήποτε δυσκολεύεται και βρίσκεται γύρω του.
Όταν οι δικοί της έμαθαν για την όλη κατάσταση, μάς είπαν: «διδάσκετε όλοι σας πολιτισμό». Κι αυτό θα ήταν η δική μου ευχή για όλους τους ανθρώπους που τυχόν θα βρεθούν σε ανάλογη θέση»
