Tρία παιδιά και ένα διαζύγιο: Η ιστορία της γυναίκας, που θα διαβάσετε, είναι μια ιστορία νίκης

Τι κάνεις όταν βρεθείς με ένα διαζύγιο και τρία παιδιά, με ελάχιστη διαφορά μεταξύ τους, χωρίς δουλειά  και μόνη; Τα καταφέρνεις. Και ας πέσεις. Όταν σηκωθείς έχεις κεδίσει τα πάντα.  Η ιστορία της γυναίκας, που θα διαβάσετε, είναι μια ιστορία νίκης.

Δεν υπάρχει τίποτα δυσκολότερο, από τα να αποκτάς τρία παιδιά μέσα σε τρία χρόνια. Αυτόματα σε κάνει να αισθάνεσαι ότι τελείωσες ως άνθρωπος και γυναίκα. Από τη φροντίδα μόνο του εαυτού μου βρέθηκα με τρία μικρά παιδιά, απόλυτα εξαρτώμενα από εμένα. Έπρεπε να ικανοποιήσω όλες τους τις ανάγκες τους αμέσως και χωρίς να παίρνω ανάσα. Ήταν συγκλονιστική εμπειρία. Και μέσα σε όλο αυτό, χώρισα. 

Σήμερα έξι χρόνια μετά, μπορώ να πω με όλη την ειλικρίνεια ότι το τέλος του γάμου μου με έκανε να μεγαλώσω ακόμα πιο γρήγορα, από την μητρότητα. Πέρασα από την κατάσταση της παντρεμένης γυναίκας, με σύντροφο ζωής, σύμμαχο στην ανατροφή τους και οικονομικό στήριγμα σε μία άλλη εντελώς κατάσταση. Έπρεπε να γίνω οικονομικά ανεξάρτητη, να ανταποκρίνομαι στο ρόλο της εργαζόμενης και μητέρας τριών παιδιών και να έχω και προσωπικό χρόνο.

ξαφνικΑ ημουν μονη

Ξαφνικά ήμουν μονογονέας. Όταν τα παιδιά μου ήταν μαζί μου έπρεπε να τα βγάλω πέρα με όλα. Από ένα απλό ζήτημα, το ότι σταμάτησε να ζεσταίνει νερό ο θερμοσίφωνας, μέχρι να μάθω πώς να αντιμετωπίζω όλα τα συναισθήματά μου. Την θλίψη, το θυμό, την απογοήτευση, τη μοναξιά. Φυσικά, υπήρχαν φίλοι και οικογένεια που βοηθούσαν. Είχα άτομα που μπορούσα να μιλήσω και να μοιραστώ τα προβλήματά μου. Έκλαψα πολλές φορές στην καλύτερή μου φίλη, στο τηλέφωνο. Είχα ζήσει μόνη μου για χρόνια, πριν γνωρίσω τον πρώην σύζυγό μου, αλλά να ζεις μόνος σου σε ένα σπίτι με τρία παιδιά είναι εντελώς διαφορετικό από το να ζεις σε ένα διαμέρισμα μόνος σου.

θα τα καταφερω;

Έπρεπε να αρχίσω να δουλεύω και να βρω έναν τρόπο να υποστηρίξω τον εαυτό μου και τα παιδιά μου. Δεν υπήρχε κανείς που να έρχεται με χρήματα ή με την ιδανική δουλειά για μένα. Όταν χάλασε η πόρτα του γκαράζ, όταν το καλοριφέρ σταμάτησε να λειτουργεί τα ξημερώματα πριν τα Χριστούγεννα, ήμουν εγώ αυτή που αναλάμβανα τα πάντα. Έπρεπε να βρω λύσεις. Υπήρχαν φορές που μπορούσα να αντιμετωπίσω τα πράγματα μόνη μου και να νιώθω ισχυρή. Υπήρχαν φορές που έπρεπε να καλέσω έναν ειδικό για βοήθεια. Αλλά υπήρχαν και φορές που πνιγόμουν. Και με πλήγωναν τα πάντα. Ας πούμε ότι ξέχασα να πάρω κάτι από το σούπερ μάρκετ που ήταν απαραίτητο για να μαγειρέψω. Έπαιρνα ανάσα και προσποιόμουν ότι όλα είναι εντάξει. Και συνέχιζα αγνοώντας τα καμπανάκια. Έκρυβα τα συναισθήματά μου από όλους, αλλά κυρίως από εμένα. Προσποιούμενη ότι δεν με επηρέαζαν. Αλλά το έκαναν. Και επηρέαζαν τα παιδιά μου. Αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι είχα συγκεκριμένο χρόνο και ενέργεια. Δεν θα τα ξόδευα, λοιπόν, σε ανθρώπους ή πράγματα που δεν βελτιώνουν τη ζωή μου.

Από την εξάρτηση στην ανεξαρτησία

Η μονογονεϊκότητα με έκανε να οργανώνομαι με τρόπους που δεν το έκανα όταν ήμουν παντρεμένη. Ήταν ένας παροτρυντικός παράγοντας για να με κάνει να συνειδητοποιήσω ότι είχα τη δυνατότητα να δουλεύω σκληρά, να υποστηρίζω την οικογένειά μου και να πιστέψω ότι αξίζω να έχω κάποια πράγματα.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε τα λάθη και τις αδυναμίες μας, να εργαζόμαστε για να τις αλλάξουμε προκειμένου να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Είναι σημαντικό να είμαστε επιλεκτικοί όσον αφορά τους ανθρώπους που επιτρέπουμε στη ζωή μας, ιδιαίτερα όταν έχουμε παιδιά. Είναι σημαντικό να ζητάμε βοήθεια.

Είναι σημαντικό να στεκόμαστε στα πόδια μας

Το διαζύγιό μου ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έχω βιώσει.  Ωστόσο, αυτή η περίοδος επίσης ήταν μια υπέροχη, μετατρεπτική για τη ζωή μου. Έχω αλλάξει και αναπτυχθεί πολύ και δεν υπάρχει μέρα που δεν συνειδητοποιώ πόσο μεγάλο δώρο ήταν.

Διαβάστε επίσης:

Παγκόσμια ημέρα γονέων: Δεν υπάρχει συνταγή γονεϊκότητας

Σας μιλάει άσχημα; Υπάρχει εξήγηση

Δεν είναι αρκετό απλά να αγαπάς το παιδί σου;