“Στις αρχές του καλοκαιριού του 2021 η κόρη μας η Στέλλα αρρώστησε βαριά και νοσηλεύτηκε. Λίγο αργότερα, οι γιατροί είχαν να μας δώσουν την διάγνωση για την ασθένειά της, όταν πήρε εξιτήριο: τουλαραιμία ή αλλιώς “πυρετός του λαγού”.
Η Στέλλα μας αρρώστησε στις αρχές Ιουνίου. Άρχισε να έχει σοβαρούς πονοκεφάλους στον μετωπιαίο λοβό και πυρετό πάνω από 38 βαθμούς για κάποιες μέρες. Προσπαθήσαμε να κάνουμε τα πάντα για να τη βοηθήσουμε με παυσίπονα και αντιπυρετικά, αλλά ο πυρετός δεν έπεφτε. Μπήκε στο νοσοκομείο για 21 ημέρες, δηλαδή σε τέσσερα διαφορετικά. Από τις 21 αυτές ημέρες, ήταν σε τεχνητό κώμα για 14.
Όταν αρρώστησε για πρώτη φορά, οι γιατροί στο πρώτο νοσοκομείο έκαναν λόγο για πιθανή ουρολοίμωξη. Ήταν σε λήθαργο, το οξυγόνο της είχε πάσει κάτω από 87% και είχε ταχυπαλμία. Παραπονιόταν για έντονο πονοκέφαλο και ένιωθε χάλια. Στο νοσοκομείο που πήγαμε αρχικά, δεν νοσηλεύονταν παιδιά, κι έτσι μας μετέφεραν σε τοπικό νοσοκομείο παίδων, περίπου 20 χιλιόμετρα μακριά. Περάσαμε περίπου 10 ώρες στα επείγοντα.
Έγιναν διάφορες εξετάσεις στη Στέλλα, καθώς θεώρησαν, ότι ίσως πρόκειται για σκωληκοειδίτιδα και όχι για ουρολοίμωξη. Ωστόσο, συνέχισαν τις εξετάσεις.
Δεν έδειξαν, όμως σκωληκοειδίτιδα, αν και μέχρι εκείνη τη στιγμή η Στέλλα διαμαρτυρόταν και για πόνους στην κοιλιά. Φανταστείτε τώρα, ένα 6χρονο κορίτσι και δεν μπορούσε ακριβώς να μας πει, πού πονούσε. Τελικά, εισήχθη στη μονάδα αυξημένης φροντίδας και της έκαναν περισσότερες εξετάσεις, οι οποίες έδειξαν διογκωμένους λεμφαδένες στο στομάχι της.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η αρτηριακή της πίεση ήταν στο 80/30 και της έδιναν ακόμα υγρά για να προσπαθήσουν να δώσουν ώθηση στο μικρό της σώμα.
Τα υγρά δεν έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνουν και αντίθετα μαζεύονταν στο σώμα της και ασκούσαν πίεση στα όργανά της. Δεν ούρησε για περίπου 8 ώρες. Η κατακράτηση υγρών στο σώμα της είχε αρχίσει να θέτει τα όργανά της σε κατάσταση αστοχίας.
Η χειρουργική επέμβαση
Ο επικεφαλής χειρουργός μπήκε και αποφάσισε ότι χρειαζόταν επείγουσα διερευνητική επέμβαση στην κοιλιά για να ανακουφιστεί η πίεση στα μικρά όργανά της. Αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να διασωληνωθεί για τη διαδικασία.
Το κομμάτι που αφαιρέθηκε, μετά την επιτυχημένη επέμβαση, εστάλη για βιοψία. Οι γιατροί μας είπαν, ο διογκωμένος λεμφαδένας μπορεί να ήταν καρκίνος. ήταν 95% βέβαιοι, ότι ήταν Λέμφωμα Non-Hodgkin’s. Μας εξήγησαν, ότι θα έπρεπε να μεταφερθεί σε άλλο νοσοκομείο, όπου θα λάμβανε καλύτερη θεραπεία.
Έγινε η μεταφορά, ωστόσο ακόμα δεν είχαμε κάποια σίγουρη διάγνωση. Έπαιρνε 9 διαφορετκά φάρμακα, το σώμα της ήταν γεμάτο σωληνάκια.
Η τελική διάγνωση;
Γιατροί και νοσοκόμες είχαν δώσει ό,τι αντιβιοτικό υπήρχε στο παιδί μου, γιατί δεν ήταν σίγουροι πώς ακριβώς να τη θεραπεύσουν. Την επόμενη μέρα, άρχισε να βήχει και οι γιατροί παρατήρησαν ένα πρόβλημα με τα νεφρά της.
Μετά από την επέμβαση που έκαναν σταθεροποίησαν τα ζωτικά της όργανα. Μας είπαν, ότι μπορεί να μην ήταν τελικά καρκίνος, αλλά πιθανότατα κάποια λοίμωξη που έχει προέλθει από ζώο, όπως τοξοπλάσμωση ή τουλαραιμία.
Πώς μπορείς να αντιμετωπίσεις ένα σπάνιο βακτήριο, για το οποίο δεν γνωρίζεις απολύτως τίποτα; Μας ρώτησαν, αν κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας είχε αρρωστήσει με κάτι παρόμοιο. Όχι, δεν είχε. Όλοι ήταν μία χαρά. Επίσης, μάς ρώτησαν, αν είχε κάποιο τικ και είπαμε πως όχι. Είχαμε παρατηρήσει κάποιες φορές, ότι είχε ενίοτε γρατσουνιές από τη γάτα, αλλά όχι σε περιοχές που θα μπορούσαν να μολυνθούν.
Η βιοψία βγήκε και η Στέλλα δεν είχε καρκίνο. Ανακουφιστήκαμε πολύ με το νέο, αλλά τελικά, τι ήταν αυτή η μυστηριώδης ασθένεια, που είχε το παιδί μου και ούτε οι γιατροί μπορούσαν να καταλάβουν;
Αφού δεν είχε καρκίνο, μάς είπαν, ότι έπρεπε να μεταφερθεί στο τέταρτο κατά σειρά νοσοκομείο. Την πρώτη μέρα εκεί, οι γιατροί αποφάσισαν να κάνουν κάτι με την κοιλιά της. Προχώρησαν σε μία ακόμη επέβμαση και όλα πήγαν καλά. Έτσι, αποφάσισαν να σταματήσουν το φάρμακο, που παρέλυε το σώμα της.
Μετα από πολλούς κύκλους θεραπείας με αντιβιοτικά, η Στέλλα βγήκε από το νοσοκομείο.
Όμως, ακόμη και τότε δεν είχαμε μία διάγνωση, που να μας αποδεικνύει, τι ήταν αυτό που έκανε το παιδί μας να δίνει μάχη για τη ζωή του. Ακόμη και οι γιατροί μας είπαν, ότι μπορεί ποτέ να μην μάθουν τι ήταν αυτό, ωστόσο τουλάχιστον είναι καλά και γίνεται ακόμη καλύτερα»
Τι είναι η τουλαραιμία
Η τουλαραιμία (πυρετός λαγού, πυρετός ελαφόμυγας) είναι μια σπάνια μεταδοτική νόσος που επιτίθεται στο δέρμα, μάτια, λεμφαδένες, πνεύμονες και μερικές φορές σε άλλα εσωτερικά όργανα.
Προκαλείται από το βακτήριο Francisella tularensis και κυρίως επηρεάζει θηλαστικά (τρωκτικά, κουνέλια και λαγούς), αν και μπορεί να μολύνει πουλιά, ερπετά και ψάρια.
Η τουλαραιμία μπορεί να μεταδοθεί στον άνθρωπο μέσω τσιμπημάτων εντόμων και με άμεση επαφή με ένα μολυσμένο ζώο. Αν διαγνωσθεί νωρίς, μπορεί να θεραπευθεί αποτελεσματικά με συγκεκριμένα αντιβιοτικά.
Συμπτώματα
Υπάρχουν αρκετά είδη τουλαραιμίας, και το ποιο είδος έχεις εξαρτάται από το πως και από που μπήκαν τα βακτήρια στο σώμα. Συνήθως, εισέρχονται μέσω του δέρματος και των βλεννωδών μεμβρανών, αλλά επίσης μπορεί να εισπνευστούν ή φαγωθούν. Κάθε είδος τουλαραιμίας έχει τα δικά της συμπτώματα.
Η ελκοαδενική τουλαραιμία είναι η πιο συνηθισμένη μορφή της νόσου. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:
Ένα δερματικό έλκος που σχηματίζεται στο σημείο της λοίμωξης
- Οιδηματώδεις και επώδυνους λεμφαδένες
- Πυρετός
- Κρυάδες
- Κεφαλαλγία
- Κόπωση
Η αδενική τουλαραιμία έχει τα ίδια συμπτώματα με την ελκοαδενική τουλαραιμία, εκτός από τα δερματικά έλκη.
Η οφθαλμοαδενική τουλαραιμία που επηρεάζει τα μάτια και μπορεί να προκαλέσει άλγος στους οφθαλμούς, ερυθρότητα, οίδημα και ένα έλκος στο εσωτερικό του βλεφάρου.
Η στοματοφαρυγγική τουλαραιμία που προέρχεται από την κατανάλωση μη σωστά μαγειρευμένου κρέατος από άγρια ζώα ή πίνοντας μολυσμένο νερό, που επηρεάζει το πεπτικό σύστημα. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, κυνάγχη, στοματικά έλκη, εμέτους και διάρροια.
Η πνευμονική τουλαραιμία, πιο συχνή στους ηλικιωμένους με βήχα, θωρακικό άλγος και δυσκολία αναπνοής.
Η τυφοειδής τουλαραιμία, μια σπάνια και σοβαρή μορφή της νόσου που συνήθως προκαλεί: υψηλό πυρετό, σοβαρή κόπωση, εμέτους και διάρροια, διογκωμένο σπλήνα, διογκωμένο ήπαρ και πνευμονία.
Αίτια
Η τουλαραιμία δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο και δεν συμβεί φυσιολογικά στους ανθρώπους. Είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές, επειδή πολλά θηλαστικά, πουλιά, έντομα και ψάρια είναι μολυσμένα με το βακτήριο Francisella tularensis. Το βακτήριο μπορεί να ζήσει για εβδομάδες στο χώμα, νερό και στα νεκρά ζώα.
Η τουλαραιμία έχει διάφορους τρόπους μετάδοσης. Γενικά, η τουλαραιμία μεταδίδεται μέσω: τσιμπημάτων εντόμων, έκθεσης σε άρρωστα ή νεκρά ζώα, αερομεταφερόμενων βακτηρίων και μολυσμένου φαγητού και νερού.
Επιβαρυντικοί παράγοντες
Συγκεκριμένες ασχολίες ή δραστηριότητες, ή ζώντας σε συγκεκριμένες περιοχές μπορεί να ενέχουν κινδύνους. Τα παρακάτω μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο τουλαραιμίας: κυνήγι και στήσιμο παγίδων, κηπουρική και διαμόρφωση κήπων και εργασία στην διαχείριση της άγριας ζωής ή στην κτηνιατρική.
Επιπλοκές
Αν δεν ληφθεί ιατρική φροντίδα, η τουλαραιμία μπορεί να είναι θανατηφόρος. Άλλες πιθανές επιπλοκές περιλαμβάνουν:
- Φλεγμονή των πνευμόνων (πνευμονία)
- Φλεγμονή στον εγκέφαλο και στον νωτιαίο μυελό (μηνιγγίτιδα)
- Ερεθισμός γύρω από την καρδιά (περικαρδίτιδα)
- Οστική λοίμωξη (οστεομυελίτιδα)
Πρόληψη
Υπήρξαν ανεπιτυχείς προσπάθειες ανάπτυξης εμβολίου για την τουλαραιμία. Οι άνθρωποι πρέπει να προστατευτούν ενάντια στη λοίμωξη όταν δουλεύουν σε υψηλού κινδύνου εργασίες ή ζούνε σε περιοχή που ενδημεί η τουλαραιμία με αυτά τα μέτρα:
- Προσωπική προστασία από τα έντομα.
- Προστασία των παιδιών από τα έντομα.
- Προστασία των κατοικίδιων ζώων.
- Προστασία κατά την κηπουρική.
- Προσεκτική αντιμετώπιση των ζώων.
Διαβάστε επίσης:
Πώς τα παιδιά μπορούν να διασώσουν τον πολιτισμό και την ιστορική μνήμη
Τραγωδία: 23χρονη ξεψύχησε στην άσφαλτο δίπλα στο 3χρονο κοριτσάκι της
Πώς κατάφερε η Αγγλία και θεράπευσε περισσότερα από 200 παιδιά από ηπατίτιδα Γ;
