“Αγαπητέ σύζυγε, έτσι θέλω να με αγαπάς όταν είμαι λυπημένη”

Θα ήταν ψέματα αν λέγαμε ότι δεν έχουν υπάρξει στιγμές στη ζωή μας, κατά τις οποίες νιώθουμε πως θέλουμε να τα παρατήσουμε. Νιώθουμε εξαντλημένες και στεγνές από ενέργεια και όρεξη.

Ο τελευταίος καιρός, μάλιστα, μοιάζει να στράγγιξε κάθε σταγόνα θετικής μας ενέργειας. Όταν βρίσκεσαι σε μία σχέση -και ειδικότερα σε έναν γάμο με παιδιά- ο καταλληλότερος άνθρωπος για να σε βοηθήσει να ηρεμήσεις και να καταλαγιάσεις είναι ο ή η σύντροφός σου.

Μία γυναίκα, με την ψυχολογική κατάσταση της οποίας πολλές θα ταυτιστούμε, γράφει στον σύζυγό της τι θα ήθελε να κάνει για να τη βοηθήσει τις ημέρες που νιώθει λυπημένη και το γράμμα της αξίζει να το διαβάσουμε όλοι, άντρες και γυναίκες…

«Αγαπητέ σύζυγέ,

Όταν έρχεσαι στο σπίτι από τη δουλειά και με βλέπεις στην κουζίνα, προσποιούμαι ότι πλένω τα πιάτα και σκύβω πάνω από τον νεροχύτη προσπαθώντας να κρύψω τα δάκρυά μου. Με αγκαλιάζεις και σκέφτομαι ότι ίσως δεν αντιλήφθηκες τι συμβαίνει.

Τότε το 4χρονο παιδί μας φωνάζει: “Η μαμά είναι λυπημένη”.

Τώρα ξέρεις. Σε κοιτάζω, γνωρίζοντας πόσο άσχημη μπορεί να φαίνομαι. Και ενώ ανοίγεις πατατάκια με ρωτάς: “Ποιο ήταν το πιο σκληρό σημείο της ημέρας; Τι πιστεύεις ότι χρειάζεσαι για να νιώσεις καλύτερα;”

Η εμπιστοσύνη που μου δείχνεις με βοηθά να καταλάβω ότι έχω την απάντηση, απλώς πρέπει να ψάξω να τη βρω.

Και τότε με ρωτάς: “Τι μπορώ να κάνω για να σε βοηθήσω;”

Πάρε τα παιδιά και παίξτε στο σαλόνι, όσο εγώ κλαίω στο δωμάτιο και σκουπίζω τα μάτια μου με την πετσέτα του μπάνιου.

Πάρε τα παιδιά και πήγαινε μία βόλτα με το αυτοκίνητο μέχρι να κοιμηθούν. Δώσε μου λίγο χρόνο με ησυχία για να σκουπίσω ακούγοντας μουσική. Μη με ρωτήσεις τι και γιατί. Απλώς ξεκουράζομαι.

Πάρε με αγκαλιά. Ρώτα με αν χρειάζομαι μια αγκαλιά.

Πες μου ότι με αγαπάς και ότι τα πάω καλά.

Άκουσέ με με προσοχή όταν σου εξηγώ πως δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο. Δεν μπορώ να είμαι πολύ αδύνατη, δεν μπορώ να είμαι πολύ υπομονετική, δεν μπορώ να μαζεύω κάθε μέρα τα ρούχα, τα παιχνίδια, τα άπλυτα και τα πλυμμένα.

Έχω ξεχάσει πώς να τα καταφέρνω. Πώς να έχω τα πράγματα σε μία σειρά.

Μην προσβάλλεσαι όταν σου λέω ότι το μόνο πράγμα που με κάνει ευτυχισμένη αυτή τη στιγμή είναι να κοιτάζω τα παιδιά μας που κοιμούνται κάτω από τα σκεπάσματα.

Πάρε με αγκαλιά.

Φτιάξε μου βραδινό.

Κάλεσέ με σε ένα ραντεβού.

Πες μου ευχαριστώ για το βαρετό δείπνο που σου έφτιαξα.

Πες μου ότι μόνο αυτή η περίοδος θα είναι έτσι. Πες το μου, επειδή ξεχνάω.

Απλώς αγάπα με όταν είμαι λυπημένη…

Με αγάπη η γυναίκα σου, που έχει αληθινά αισθήματα, παλεύει καθημερινά για την οικογένειά μας και σε αγαπά πάντα…»