Μερικές φορές, το μόνο που έχουμε ανάγκη είναι ένα «καλό» κλάμα –σωστά; Δεκάδες είναι οι έρευνες που έχουν συνδέσει την έκλυση δακρύων με την απελευθέρωση δύσκολων συναισθημάτων, όπως η λύπη, το άγχος και η αναστάτωση.
Σύμφωνα με τον Junko Umihara, καθηγητή στην Ιατρική Σχολή Nippon της Ιαπωνίας, το κλάμα φαίνεται να αποτελεί και την καλύτερη διέξοδο για τη μείωση του στρες.
«Το κλάμα είναι μία πράξη αυτο-άμυνας, έναντι στο συσσωρευμένο στρες», λέει ο καθηγητής στους Japan Times.
Αυτός είναι και ο λόγος που στην Ιαπωνία, όλο και περισσότερα σχολεία και εταιρίες ενθαρρύνουν τους μαθητές και τους υπαλλήλους να κλαίνε, γιατί τους ανακουφίζει από το στρες και βελτιώνει την πνευματική τους υγεία.
Για παράδειγμα, ο Hidefumi Yoshida, ένας πρώην καθηγητής Γυμνασίου, ο οποίος πλέον αποκαλεί τον εαυτό του «namida sensei» ή «δάσκαλο των δακρύων» διοργανώνει δραστηριότητες με σκοπό να βοηθήσει ανθρώπους σε σχολεία και εταιρίες της Ιαπωνίας να αναγνωρίσουν τα πλεονεκτήματα του κλάματος.
«Η πράξη του κλάματος είναι πιο αποτελεσματική από το γέλιο ή τον ύπνο στη μείωση του στρες», λέει ο ίδιος και προσθέτει: «Αν κλαις μια φορά την εβδομάδα, θα ζήσεις χωρίς στρες για μια ζωή».
Το να κλαίμε με συναίσθημα, μάλιστα, έχει περισσότερα πλεονεκτήματα από το να βουρκώνουν απλά τα μάτια μας. Αυτό αποδείχτηκε από το έργο του William Frey, ενός ερευνητή στο Ιατρικό Κέντρο Ramsey της Minneapolis, ο οποίος βρήκε, ότι τα αντανακλαστικά δάκρυα είναι κατά 98% νερό, ενώ τα συναισθηματικά δάκρυα περιέχουν, επίσης, ορμόνες του στρες και τοξίνες. Όταν κλαίμε, λοιπόν, αποτοξινώνουμε το σώμα μας από αυτές τις συσσωρευμένες ουσίες.
Άλλες έρευνες έχουν δείξει, ότι το κλάμα ενεργοποιεί την παραγωγή ενδορφινών, οπότε μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα.
«Είμαι ευγνώμων όταν μπορεί να κλάψω», λέει η ψυχίατρος Judith Orloff και συνεχίζει: «Το κλάμα είναι καθαρτικό, ένας τρόπος να έρθουν στην επιφάνεια συναισθήματα που δεν θα ‘ριζώσουν’ μέσα στο σώμα μου, για να γίνουν συμπτώματα στρες, όπως εξάντληση ή πόνος.»
Για να παραμένουν υγιείς και να απελευθερώνουν το στρες, λοιπόν, η Orloff ενθαρρύνει τους ασθενείς της να κλαίνε και να μην ντρέπονται γι’αυτό: «Μην συγκρατείτε τα δάκρυά σας! Μερικές φορές οι ασθενείς μου λένε: Παρακαλώ, συγχωρέστε με που κλαίω. Προσπάθησα πολύ να συγκρατηθώ, γιατί το κλάμα με κάνει να νιώθω αδύναμος.»
«Κι όμως», καταλήγει η Orloff, «τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες, τα δάκρυα είναι σημάδια θάρρους, δύναμης και αυθεντικότητας».
Πηγή: thisisinsider.com
