Από την Έφη Κωστάρα, Χειρουργός Οδοντίατρος
Δυστυχώς η Ελλάδα κατέχει τα θλιβερά πρωτεία ανάμεσα στις χώρες της Ευρώπης, στην κατανάλωση αντιβιοτικών. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως οι Έλληνες είναι πιο “αρρωστιάρηδες” από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, αλλά ότι υπάρχει έλλειψη ενημέρωσης του κοινού για τα πολύ άσχημα αποτελέσματα που φέρνει αυτή η κατάχρηση.
Βεβαίως η ευθύνη των γιατρών είναι μεγάλη, γιατί είναι αυτοί που πρέπει να εκπαιδεύσουν τους ασθενείς τους στην αποφυγή αυτής της κατάχρησης, αλλά και οι ίδιοι να συνταγογραφούν με φειδώ αντιβιοτικά μόνο όταν αυτά κρίνονται τελείως απαραίτητα.
Εκτός του ότι η άσκοπη λήψη φαρμάκων επιβαρύνει τον οργανισμό μας, το κυριότερο πρόβλημα στην κατάχρηση των αντιβιοτικών είναι η δημιουργία υψηλής αντοχής στα μικρόβια. Και το κυριότερο είναι ότι αυτή μεταδίδεται.
Αυτό σημαίνει πως τα μικρόβια βρίσκουν αμυντικούς μηχανισμούς σταδιακά και γίνονται άτρωτα απέναντι στα αντιβιοτικά και δυστυχώς οι νέες αυτές ανθεκτικές μορφές μικροβίων μεταδίδονται στον πληθυσμό βάζοντας σε κίνδυνο λοιμώξεων (που ανθίστανται στην αντιβιοτική θεραπεία) ακόμα και ανθρώπους που μπορεί να μην έχουν πάρει ποτέ αντιβιοτικό. Έχουμε δηλαδή μεταδιδόμενη μικροβιακή αντοχή, που καθιστά τα αντιβιοτικά άχρηστα.
Αυτός είναι και ο λόγος που η πρώτη μορφή πενικιλλiνης που ανακάλυψε ο Φλέμινγκ πριν 89 χρόνια, είναι σήμερα παντελώς άχρηστη.
Κι αυτός είναι και ο λόγος που πάνω από 1.000 ασθενείς το χρόνο πεθαίνουν από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, που δυστυχώς δεν αναχαιτίζονται πλέον από τα τρέχοντα αντιβιοτικά.
Εδώ πρέπει να γίνει γνωστό πως οι φαρμακευτικές εταιρείες έχουν σταματήσει πλέον να παράγουν καινούρια αντιβιοτικά για να αντιμετωπίσουν τις νέες ανθεκτικές μορφές μικροβίων. Ο λόγος είναι ότι αυτά δεν είναι αρκετά κερδοφόρα σε σχέση με την έρευνα και την όλη διαδικασία που θα απαιτηθεί για μια τέτοια παραγωγή. Φάρμακα όπως τα αντιχοληστερινικά ή τα αντιδιαβητικά που απευθύνονται σε χρόνιους ασθενείς είναι πολύ πιο
κερδοφόρα για τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις.
“Άρα”…
ΔΕΝ παίρνουμε με το παραμικρό αντιβιοτικά επειδή νομίζουμε ότι είναι πανάκεια για το κάθε ιατρικό μας πρόβλημα.
Κατανοούμε πως οι ιώσεις δεν καταπολεμούνται με αντιβιοτικά τα οποία θα πάρουμε μόνο αν τα συστήσει ο γιατρός και αφού η ίωση ξεπεράσει το χρονικό διάστημα που εκείνος κρίνει.
ΔΕΝ παίρνουμε αντιβιοτικό επειδή έχουμε πονόδοντο. Επισκεπτόμαστε τον οδοντίατρο και αυτός με τους χειρισμούς του και μόνο μπορεί να μας ανακουφίσει.
ΔΕΝ παίρνουμε αντιβιοτικό μετά από εξαγωγή δοντιού, εφόσον είμαστε υγιείς και δεν μας το σύστησε ο γιατρός μας.
ΔΕΝ παίρνουμε το ΙΔΙΟ αντιβιοτικό αν χρειαστεί, αν δεν έχουν περάσει 3 – 6 μήνες γιατί διαφορετικά η ανάπτυξη μικροβιακής αντοχής είναι βέβαιη.
