«Ο άντρας μου κι εγώ είμαστε διαφορετικοί γονείς, αλλά αυτό είναι το σημαντικότερο»

«Είναι 8.30 το βράδυ, άλλη μία ημέρα που επιβίωσα στην ζωή μου ως μητέρα. Όσο κάθεσαι στον καναπέ και ακούς από την ενδοεπικοινωνία την ανάσα του μωρού, αρχίζεις να νιώθεις την εξάντληση και ένα συναίσθημα του να παραδοθείς…

Οι μέρες σου μοιάζουν θολές τον περισσότερο καιρό. Πώς είναι δυνατό να προλάβεις να τα κάνεις όλα μέσα σε μία μέρα; Από το πρωί, ταΐσματα, καθαριότητα, φροντίδα των παιδιών…. Από την ώρα που θα ξημερώσει, μέχρι που θα νυχτώσει.

Μερικές φορές νιώθεις πολύ μόνη. Νιώθεις ότι κάνεις όλη τη δουλειά και κανείς δεν το καταλαβαίνει. Ας είμαστε ειλικρινείς, είτε δουλεύουν στο σπίτι, είτε εκτός, οι μαμάδες κάνουν τη δύσκολη δουλειά. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι αγαπάς τα παιδιά σου, αλλά αναρωτιέσαι:

“Αυτό νιώθουν όλες οι μαμάδες; Αυτήν την βαριά εξάντληση;
Αυτό νιώθουν όλες οι σύζυγοι; Πίκρα και ενόχληση;
Πού είναι ο άντρας μου; Μόνη μεγαλώνω το παιδί μου;
Θα με βοηθήσει κάποιος;”

Το βάρος αυτό μεγαλώνει στην καρδιά σου, όσο αναρωτιέσαι…

“Πώς γίνεται να μην βλέπει ότι παλεύω ή την κούραση στο πρόσωπό μου;
Απλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς δεν έχει το ίδιο ένστικτο με μένα. Πώς μπορεί να μην ακούει τις τσιρίδες των παιδιών μέσα στη νύχτα;
Δεν βλέπει ότι κοντεύουμε να ξεμείνουμε από πάνες;
Πόσο δίκαιο είναι να έχω εγώ στους ώμους μου όλες τις δουλειές πάντα;”

Είμαστε μαμάδες κάθε μέρα, όλη μέρα. Δεν υπάρχουν διαλείμματα, να κάνουμε μπάνιο μόνες, να τρώμε ζεστό φαγητό ή να πίνουμε ζεστό τον καφέ μας.

Κακία, θυμός, εξάντληση… Όλες οι άσχημες λέξεις που πολλές μαμάδες και σύζυγοι νιώθουν κάποια στιγμή.

Ίσως νιώθεις ότι όλες σου οι προσπάθειες πάνε στο βρόντο. Παλεύεις να επιβιώσεις και ταυτόχρονα να κρατήσεις την οικογένεια χαρούμενη, αποφεύγοντας τους καβγάδες και τις εξάρσεις. Προγραμματίζεις δραστηριότητες, το μαγείρεμα, την καθαριότητα, το κολατσιό και πολλές άλλες.

Πολλές φορές φορτωμένη από την εξάντληση βάζεις στο στόχαστρο τον άντρα σου και θέλεις να τον κάνεις να δει ότι χρειάζεσαι βοήθεια. Και ξεκινάς τη συζήτηση λέγονττας, ότι μπορεί να κάνει διάλειμμα κάθε μέρα, μπορεί να πάρει το αμάξι και να πάει μια βόλτα, να απολαύσει έναν ζεσδτό καφέ, να πάρει τον αέρα του… ΄

Όμως, αγαπητή μαμά είμαι εδώ για να σου πω αυτό: Δεν είσαι ΜΟΝΗ.

Η καρδιά σας ακούγεται, τα συναισθήματά σου έχουν αξία, οι αγώνες σου φαίνονται, η μοναξιά σου γίνεται αισθητή. Και ο πόνος σου είναι αληθινός. Όμως, μην μένεις εκεί, μην αφήνεις να σε καταπιούν τα συναισθήματά σου.

Αυτό που χρειάζεσαι, είναι χρόνος.

Θέλεις λίγο χρόνο, ένα διάλειμμα και δεν θα πρέπει για κανένα λόγο να νιώθεις ένοχη για αυτό. Τις περισσότερες μέρες σε καταπίνει η εξάντληση, το να ακούγεται όλη την ώρα Baby Shark μπορεί να σε τρελάνει… Ξεχνάς ότι είσαι άνθρωπος, αλλά χρειάζεσαι και λίγη ηρεμία.

Από την εμπειρία μου σου λέω, ότι έχω βρει αυτήντην ηρεμία από τότε που άρχισα να βλέπω πιο καθαρά τον σύζυγό μου. Μπορώ να δω ξεκάθαρα, όλα όσα κάνει κι εκείνος.

Μπορώ να δω το βάρος που κουβαλά καθώς προσπαθεί να παρέχει τα πάντα στην οικογένειά μας, μπορώ να δω το επίσης πολύ κουρασμένο πρόσωπό του. Ξέρωότι κάνει το καλύτερο καθημερινά για να είναι καλός σύζυγος και μπαμπάς. Κάνει ό,τι καλύτερο για μας.

Οι άντρες μας δεν θα είναι ποτέ σαν εμάς. Μπορεί να συνεχίζουν να κοιμούνται μέσα στη νύχτα, ενώ τα παιδιά ουρλιάζουν ή να τα κάνουν θάλασσα με τις δοσολογίες στο γάλα ή τις κρέμες. Όμως, είναι κι αυτοί γονείς. Ο άντρας μου κάποια στιγμή μού είπε πάνω στη συζήτηση για τους γονεϊκούς μας ρόλους: Κι αν η οπτική σου για το πώς είμαι ως πατέρας δεν είναι ίδια με τη δική μου; Αυτό με έκανε λίγο να σκεφτώ.

Γιατί; Επειδή οι μαμάδες είναι πάντα οι άνθρωποι που δεν θέλουν να μας λένε πώς να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, γιατί ξέρουμε τι να κάνουμε, δεν θέλουμε συμβουλές. Συνεπώς, γιατί θα πρέπει αυτό να μας δίνει το δικαίωμα να προσπαθούμε να αλλάξουμε τους άντρες μας ή να τους κάνουμε να συμπεριφέρονται ως γονείς όπως εμείς;

Αυτό που θεωρώ ότι γεμίζει πικρία τους άντρες μας είναι το γεγονός ότι προσπαθούμε να τους βάλουμε σε κουτάκια, στα οποία δεν ταιριάζουν.

Δεν θα έχουμε ποτέ τα ίδια ένστικτα ή τα ίδια συναισθήματα. Μπορεί ποτέ να μην καταλάβουν πώς είναι να θηλάζεςις ή να κλαις όλη μέρα ή να βλέπεις έναν νεροχύτη γεμάτο μπουκάλια ή γιατί είναι σημαντικό να κάνεις μόνος σου μπάνιο.

Είναι μπαμπάδες κι εμείς μαμάδες. Και οι δύο έχουμε ξεχωριστούς, αλλά πολύ σημαντικούς ρόλους να εκπληρώσουμε. Όμως, και οι δύο είμαστε γονείς.

Συνεπώς, χρειάζεσαι βοήθεια; Ζήτησε από τον σύζυγό σου.

Θέλεις ένα διάλειμμα; Ζήτησε από τον σύζυγό σου.

Τα παιδιά χρειάζονται μπάνιο; Ζήτησε από τον σύζυγό σου.

Θέλεις λίγο ύπνο; Ζήτησε από τον σύζυγό σου.

Το να συνεργάζεστε στο μεγάλωμα των παιδιών είναι το πιο σημαντικό. Δώσε στον άντρα σου να καταλάβει, να τον αγαπάς, αναγνώρισε τηναξία του. Κάνει τα πάντα από την πλευρά του, ακόμη κι αν δεν είναι όπως το αντιλαμβάνεσαι. Είναι υπέρ αρκετός».

*Γράφει η μαμά blogger  Britanny Chamberlaine