Μία μητέρα εξομολογείται και ξεσπά: «Μισώ όλες εκείνες τις μαμάδες που… »

Μήπως ως γονείς γίναμε αυτό που ως παιδιά κατηγορούσαμε;

Με μία χειμαρρώδη εξομολόγηση  μία μητέρα ομολογεί γιατί «σιχαίνεται» τις μητέρες που τα κάνουν όλα τέλεια. 

Τις μαμάδες, των οποίων τα παιδιά τους υπόδειγμα συμπεριφοράς, κάνουν χιλιάδες πράγματα, είναι «σαΐνια» και τρώνε υγιεινά. Κάτι, που όπως, λέει δεν κάνει η ίδια και… ξεσπά.

«Μισώ αυτές τις μητέρες που δεν αφήνουν τα παιδιά τους ούτε στιγμή μπροστά στην οθόνη, αλλά στη συνέχεια υπερηφανεύονται πόσο υπέροχες είναι στο Facebook. Την ίδια στιγμή που προσπαθώ να χρησιμοποιήσω το μπάνιο και το ντους για πρώτη φορά μετά από δέκα μέρες και να λούσω τα λαδωμένα μαλλιά μου, πρέπει να ξεπλύνω και την ενοχή μου που έχω «συνδέσει» τα παιδιά μου με τα τάμπλετ και έχω περίπου ένα λεπτό να κάνω τα πάντα.

Μισώ αυτές τις μητέρες που εν μέσω πανδημίας έκαναν επιστημονικά πειράματα μετά παιδιά τους, ενώ εργάζονταν από το σπίτι, αυτές που λένε ότι στην καραντίνα εκείνα έμαθαν κινέζικα ή πιάνο, καθώς και τις έννοιες της κοινωνικής απόστασης και της σωστής χρήσης μάσκας.

Μισώ αυτές τις μητέρες που ποστάρουν φωτογραφίες από τα υπερτέλεια σπίτια τους με τα λουλούδια στην κουζίνα, που δεν έχουν ούτε ένα ασιδέρωτο ρούχο ή άπλυτο πιάτο, ούτε μία κόρα ψωμιού τοστ στο πάτωμα. Αυτές τις μητέρες που πηγαίνουν για ορειβασία, που αναπνέουν φρέσκο αέρα και μαθαίνουν στα παιδιά τους ψάρεμα, να ισορροπούν πάνω στο κανό, να παίζουν μπέιζμπολ. Τις μισώ επίσης για το αθλητικό τους στιλ και την ομολογία τους ότι όλα είναι υπέροχα.

Μισώ αυτές τις μαμάδες, τον οποίων τα παιδιά παίζουν στα δάχτυλα την εγκυκλοπαίδεια και κάνουν μαθηματικούς υπολογισμούς για διασκέδαση. Αυτές τις μαμάδες που εμφυσούν στα παιδιά τους τον εθελοντισμό και την αξία της ανταποδοτικής ανακύκλωσης. Αυτές της μαμάδες που καυχιούνται ότι τα παιδιά τους πηγαίνουν στο κολλέγιο, που συμμετέχουν σε μαθηματικές Ολυμπιάδες και σε διαγωνισμούς ρομποτικές και απονομές βραβείων.

Ξέρετε ποιες αγαπώ; Αυτές τις μαμάδες που δίνουν στα παιδιά τους δημητριακά για βραδινό, που επιστρέφουν νύχτα στο σπίτι και βρίσκουν τον πάγκο τις κουζίνας τους γεμάτους φυστικοβούτυρο, τα πιάτα στο νεροχύτη και τα μικρότερα παιδιά τους κλειδωμένα στη ντουλάπα από τα μεγαλύτερα αδέλφια τους Αυτές τις μαμάδες που πηδούν τα κακά του σκύλου μέσα στο σαλόνι, αυτές που τα παιδιά τους κάνουν ακόμη τσίσα στο κρεβάτι τους. Αγαπώ αυτές τις μαμάδες που χάνουν την προθεσμία για την καλοκαιρινή κατασκήνωση, που δεν μπορούν να τραβήξουν μια σωστή φωτογραφία, που τους πέφτει το κινητό στην λεκάνη της τουαλέτας ή μέσα στο μπολ με το λιωμένο τυρί.

Μην μου λέτε για μαμάδες, τα παιδιά των οποίων κάνουν χορό σε επαγγελματικές σχολές μπαλέτου και κάνουν γυμναστική έξι ώρες την εβδομάδα, που οδηγούν ώρες για να συμμετάσχουν σε ολυμπιακού επιπέδου τουρνουά ποδοσφαίρου κάθε σαββατοκύριακο. Και για αυτές τις μαμάδες που πηγαίνουν σε κολυμβητικούς αγώνες.

Νιώθω ένας απαίσιος γονιός. Κάθε φορά που αυτές οι μαμάδες που ποστάρουν τις φωτογραφίες τους στο Instagram, νιώθω μία απαίσια μαμά. Επειδή τα παιδιά μου σήμερα αρνήθηκαν να φάνε βραδινό και άρχισαν να τρέχουν στο σπίτι γυμνά και να βάφουν το σώμα τους με σχεδόν ανεξίτηλους μαρκαδόρους και δεν μπορώ να τραβήξω καμία τέτοια φωτογραφία, καθώς μία ποσότητα κέτσαπ στέγνωσε το φακό της κάμερας του κινητού μου.

Δεν τρώμε λαχανικά ή φρούτα ή ξηρούς καρπούς. Ή τρώμε λίγο από αυτά και μόνο όταν ο γιος μου αποφασίσει ότι είναι ένας «δεινόσαυρος που τρώει φυτά», πάει στο ψυγείο, πετάξει το γάλα στο πάτωμα για να μπορέσει να φτάσει το μπολ με τη σαλάτα.

Δεν κάνουμε μαθήματα μουσικής ή λογοτεχνίας ή ονλάιν μαθήματα. Τα παιδιά δεν μπορούν να παίξουν ανεξάρτητα για περισσότερο από τέσσερα λεπτά χωρίς να χτυπήσουν κάτι, να ουρλιάξουν ή να κάνουν photobombing στα διαδικτυακά μίτινγκ και πέφτω ξερή μέχρι το βράδυ. Όταν κοιτώ το ρολόι και συνειδητοποιώ ότι μένουν οκτώ ώρες μέχρι να πέσω για ύπνο, κλαίω.

Τα παιδιά μου μπορεί να φάνε μπράουνις για βραδινό. Ουρλιάζουν και χοροπηδούν στον καναπέ και τα μαξιλάρια και έχω να καθαρίσω μια εβδομάδα το σπίτι. Έχω αφήσει τα πιάτα άπλυτα, έχασα το κινητό μου και τους τραγουδώ το Wrecking Ball για νανούρισμα.

Κάποια στιγμή θα τις αγαπήσω αυτές τις μαμάδες. Θα ξεπεράσω την ενοχή μου του να μην μπορώ να κάνω τα πάντα, το γεγονός ότι δεν είμαι Instagrammer, ότι είμαι μία κακή μαγείρισσα, το σπίτι μου είναι χάλια. Κάποια στιγμή θα νιώσω καλά. Θα σταματήσω να μισώ τον εαυτό μου για το γονιό που δεν είμαι και να με αγκαλιάσω»

Πηγή: scarymommy.gr