Ήταν μία μέρα σαν σήμερα, 9 Νοεμβρίου 1989, όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου. Το Τείχος της Ντροπής, όπως ονομαζόταν, και που για σχεδόν 40 χρόνια χώριζε την Γερμανία σε Ανατολική και Δυτική.
Οικογένειες και φίλοι που χωρίζονταν από το τείχος κατάφεραν να ξαναπεράσουν στην άλλη πλευρά του Βερολίνου και να ξανασμίξουν. Οι σκηνές που ακολούθησαν την πτώση ήταν πανηγυρικές.
Χιλιάδες κόσμου από την Ανατολική Γερμανία πέρασαν στη δυτική πλευρά της γερμανικής πρωτεύουσας, κάτι που για πολλά χρόνια το έκαναν ελεύθερα μόνο στα όνειρά τους τους.
Οι ιστορίες των ανθρώπων που βίωσαν, τόσο την απομόνωση από τους δικούς τους ανθρώπους στις δύο πλευρές της πόλης, όσο και μετά την πτώση του Τείχους, είναι συγκλονιστικές.
Μία τέτοια ιστορία είναι και της δρ. Inga Burgmann – Zamagni, η οποία σήμερα είναι καθηγήτρια σε σχολείο του Βερολίνου. Ήταν πολύ μικρή, όταν το Βερολίνο ήταν χωρισμένο στα δύο, πράγμα που για το παιδικό μυαλό της ήταν δύσκολο να το καταλάβει.
«Ως παιδί δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ήταν χωρισμένη η πόλη. Το μόνο που μπορούσα να αντιληφθώ, ήταν ότι δεν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε στην άλλη πλευρά εύκολα και ότι υπήρχαν στρατιώτες που φρουρούσαν αυτόν τον παράξενο τοίχο», ανέφερε η Ίνγκα.
Ανέσυρε στη μνήμη της την ημέρα που το Τείχος έπεσε.
«Εκείνη την ώρα βρισκόμασταν στο σπίτι μας. Το σύνορο μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας ήταν 10 λεπτά από αυτό», είπε η Ίνγκα.
«Πηγαμε εκεί και μαζί με τους γονείς μου βοηθήσαμε να πέσει ο τοίχος και το φράχτης. Αγκαλιαστήκαμε και όλοι οι μεγάλοι που βρίσκονταν εκεί έκλαιγαν. Ήμουν μόνο 8 ετών, και δεν καταλάβαινα πάρα πολλά», πρόσθεσε.
Αναλογιζόμενη τι σημαίνει για εκείνη σήμερα η πτώση του Τείχους, εκείνη απαντά «ελευθερία». «Αφού τελείωσα τις σπουδές μου έζησα για πάνω από 10 χρόνια σε αγγλόφωνες χώρες. Δούλεψα 5 χρόνια στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, κάτι που σε άλλη περίπτωση θα ήταν αδύνατο. Αυτή η ελευθερία είναι μέρος του εαυτού μου και αυτού που είμαι σήμερα. Χωρίς αυτό θα ήμουν τώρα οπουδήποτε αλλού και το σχολείο όπου τώρα διδάσκω δεν θα ήταν εδώ», σημείωσε.
Τι ήταν το Τείχος του Βερολίνου;
Μετά την ήττα των Ναζί, το 1945, οι σύμμαχοι, Βρετανία, Γαλλία, ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση, προχώρησαν στον διαχωρισμό της Γερμανίας σε διοικητικές ζώνες. Η περιοχή που επρόκειτο να εξελιχθεί σε Ανατολικό Βερολίνο, ελεγχόταν από τους Σοβιετικούς.
Αρχικά, οι Γερμανοί μπορούσαν να μετακινούνται ελεύθερα μεταξύ των τομέων, όμως, με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και καθώς αυξανόταν η ένταση μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Δύσης, άρχισαν να επιβάλλονται περιορισμοί. Τα σημεία ελέγχου, αντικαταστάθηκαν από φράχτες με συρματόπλεγμα.
Καθώς όλο και περισσότεροι Γερμανοί εγκατέλειπαν την ανατολική πλευρά-υπολογίζονται σε 3,5 εκατομμύρια έως το 1961, η Σοβιετική Ένωση αποφάσισε να λάβει δραστικά μέτρα και στις 13 Αυγούστου 1961 ξεκίνησαν οι εργασίες για την κατασκευή του 155 χιλιομέτρων τείχους, που επρόκειτο να χωρίσει την πόλη για τα επόμενα 30 χρόνια.
Καθώς η πόλη του Βερολίνου βρισκόταν στον Ανατολικό Τομέα της Γερμανίας, το Δυτικό Βερολίνο ήταν μία νησίδα, μέσα στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (DDR).
Tο σημείο ελέγχου Τσάρλι (Checkpoint Charlie)
Προορισμός για αμέτρητους επισκέπτες του Βερολίνου, το Σημείο Ελέγχου Τσάρλι, Chechpoint Charlie, ήταν ένα από τα κυριότερα περάσματα μεταξύ ανατολής και δύσης για διπλωμάτες, αξιωματούχους, δημοσιογράφους και τουρίστες, οι οποία λάμβαναν ημερήσιες άδειες.
Ένα λιγότερο γνωστό γεγονός για το Checkpoint Charlie, είναι το πώς πήρε το όνομά του. Charlie, είναι το τρίτο γράμμα του φωνητικού αλφάβητου του ΝΑΤΟ. Το συγκεκριμένο σημείο ελέγχου ήταν το τρίτο που καθιερώθηκε, μετά το Helmstedt-Marienborn (Alpha) και το δεύτερο, Dreilinden-Drewitz (Bravo).
140 νεκροί σε απόπειρες περάσματος του τείχους
Σύμφωνα με στοιχεία του Berlin Wall Memorial, τουλάχιστον 140 άνθρωποι σκοτώθηκαν επιχειρώντας να περάσουν το τείχος, μεταξύ 1961 και 1989, μεταξύ αυτών, 101 ανατολικογερμανοί που είτε σκοτώθηκαν, είτε έχασαν την ζωή τους σε κάποιο ατύχημα, είτε αυτοκτόνησαν, επιχειρώντας να περάσουν “απέναντι”.
Η 9η Νοεμβρίου 1989
Το 1989 υπήρξε καθοριστικής σημασίας έτος για την Ευρώπη. Στην Πολωνία και την Ουγγαρία, το Σοβιετικό καθεστώς αντικαταστάθηκε από εθνικές κυβερνήσεις, στην Ρουμανία ο Νικολά Τσαουσέσκου ανετράπη και εκτελέστηκε, ενώ οι διαρκώς αυξανόμενες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στην Τσεχία επρόκειτο να οδηγήσουν στην Βελούδινη επανάσταση.
Σε αντίθεση με το 1956 και το 1968, όταν η Σοβιετική Ένωση έστειλε στρατεύματα σε Ουγγαρία και Τσεχοσλοβακία, πλέον υπό τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, δεν υπήρξε κάποια παρέμβαση. Αντιθέτως, ο σοβιετικός στρατός αποσυρόταν από κράτη-δορυφόρους.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ο Γκορμπατσόφ είχε εισαγάγει στην Σοβιετική Ένωση την Περεστρόικα(αναδόμηση). Επρόκειτο για πρόγραμμα οικονομικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων στα πλαίσια της Γκλάσνοστ, πολιτικής «διαφάνειας και δημοσιότητας».
Στις 9 Νοεμβρίου, λίγο μετά την επίσκεψη του Γκορμπατσόφ στην GDR, οι αρχές του ανατολικού Βερολίνου, προχώρησαν στην σοκαριστική ανακοίνωση ότι οι πολίτες θα μπορούσαν να ταξιδέψουν στην Δύση. Εντός ωρών χιλιάδες κόσμου βρισκόταν στους δρόμους.
Στο κέντρο του Βερολίνου, νέοι άνθρωποι και από τις δύο πλευρές άρχισαν να γκρεμίζουν το τείχος, με σφυριά και αξίνες ενώ τα συνοριακά περάσματα πλημμύρισαν με κόσμο. Την επόμενη μέρα, ο καγκελάριος της δυτικής Γερμανίας, Χέλμουτ Κολ θα έλεγε απευθυνόμενος σε ένα πλήθος 20.000: «Είμαστε ένα έθνος!». Μέσα σε 24 ώρες, 100.000 άνθρωποι είχαν περάσει στη δυτική πλευρά.
Η πτώση του Βερολίνου θεωρήθηκε ήδη από τότε, το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Μετά από 4,5 δεκαετίες, η Γερμανία επανενώθηκε ξανά στις 3 Οκτωβρίου 1990.
Το 1991, ο Κολ του οποίου ο κυβερνών συνασπισμός κέρδισε ευρεία πλειοψηφία στις εκλογές του Δεκεμβρίου 1990, συνέβαλε στην εγκαθίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην συνέχεια, μέσα σε μία δεκαετία στην υιοθέτηση του κοινού νομίσματος.
The Wind of Change
Η μπαλάντα που έχουμε τραγουδήσει οι πάντες, το θρυλικό Wind of Change των Scorpions, είναι ένα από τα τραγούδια που συνδέθηκαν άρρηκτα με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Το τραγούδι αυτό, η περίφημη ροκ μπαλάντα που κατάφερε να συγκινήσει εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο, κυκλοφόρησε το 1990 στο άλμπουμ Crazy World, το ενδέκατο των θρυλικών «Σκορπιών» από το Ανόβερο.
Η μπάντα έγραψε το τραγούδι αυτό μετά την εμφάνισή της στο Moscow Music Peace Festival, τον Αύγουστο του 1989, την εποχή κατά την οποία η «ανασυγκρότηση» και η «διαφάνεια» του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ άλλαζαν εντελώς το διεθνές πολιτικό σκηνικό και σηματοδοτούσαν μια νέα φάση στην ιστορία της ανθρωπότητας.
«Θέλαμε να δείξουμε στους ανθρώπους εδώ στη Ρωσία ότι η νέα γενιά των Γερμανών δεν έρχεται με όπλα και δεν κάνει πόλεμο, έρχεται με κιθάρες και rock ‘n’ roll και φέρνει αγάπη» είχε δηλώσει ο Ρούντολφ Σένκερ, κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος των Scorpions.
Διαβάστε επίσης:
«Bambini, bambini!»: Στον Β’ Παγκόσμιο παραλίγο να πυροβολήσει 3 παιδιά, σήμερα τα αγκαλιάζει ξανά!
Το θλιμμένο παιδί που μεγάλωσε στα φτωχοκομεία μάς χάρισε απλόχερα το γέλιο (εικόνες+video)
Πομπηία: Η τραγική στιγμή που η λάβα «πέτρωσε» μία μητέρα με το τρομαγμένο παιδί της (εικόνα)
