Σήμερα, η παιδική παχυσαρκία αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που απασχολούν τη διεθνή ιατρική κοινότητα.
Το ερώτημα αυτής της μητέρας δείχνει την αγωνία που υπάρχει και από την πλευρά των γονιών.
Η ερώτηση
“H κόρη μου είναι 7 ετών και τον τελευταίο καιρό τρώει πολύ, σκέφτεται το φαγητό συνέχεια και μιλάει πολύ για αυτό με ενθουσιασμό. Ανησυχούμε μήπως γίνει παχιά αλλά και μήπως αυτή η ενασχόληση υποδηλώνει ψυχολογικό πρόβλημα.”
Η απάντηση
Απαντά η Μυρσίνη Κωστοπούλου, διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας-ψυχοθεραπεύτρια
Η σχέση ενός παιδιού με το φαγητό είναι μια σχέση που χτίζεται μέσα από μηχανισμούς μάθησης, όπως π.χ. είναι η μίμηση. Η ατμόσφαιρα λοιπόν που επικρατεί στο σπίτι αναφορικά με το φαγητό, τα ρητά και τα άρρητα μηνύματα που μεταφέρονται στο παιδί ως προς τις αξιολογικές διαστάσεις του φαγητού (π.χ. το πάχος είναι αδυναμία), η υπερβολική ενασχόληση των ίδιων των γονιών με το φαγητό, η χρήση της τροφής ως ψυχολογικό υποκατάστατο βαθύτερων στερήσεων ή η απόσυρση του φαγητού ως μέσο τιμωρίας, εύκολα μπορούν να διαμορφώσουν μια παθολογική ενασχόληση.
Προσπαθήστε να εντοπίσετε τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτό το σύμπτωμα και να παρατηρήσετε πότε η ενασχόληση εντείνεται (π.χ. όταν νιώθει παραμελημένη ή όταν την κρίνετε). Όσο μπορείτε μείνετε ουδέτεροι και μην την φοβίσετε για τον κίνδυνο να παχύνει, κάτι που θα της αυξήσει το άγχος και πιθανώς μία διαταραγμένη σχέση με το φαγητό στο μέλλον.
Είναι σημαντικό να τη μάθετε να τρώει συγκεκριμένες ώρες, υγιεινά, να τρώει για να ικανοποιεί το αίσθημα της πείνας και όχι για να ανακουφίζεται από αρνητικά συναισθήματα. Το φαγητό πρέπει λίγο-πολύ να είναι ένα ουδέτερο αντικείμενο στο μυαλό του παιδιού – δίχως να δαιμονοποιείται για τους κινδύνους του (π.χ. πάχος) αλλά ούτε να εξιδανικεύεται για τα οφέλη ή την απόλαυσή του. Αυτό θα επιτευχθεί μέσα από την στάση εσάς, των γονέων.
Διαβάστε επίσης
Πάφος: Έντεκα καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία μόνο τον Μάιο
Η Κόρτνεϊ Καρντάσιαν επιλέγει την Συγκοίμηση (Co-sleeping) για τα παιδιά της. Εσείς;
