«Δεν με νοιάζει.. Δεν έπρεπε να το κάνεις»: Κι όμως μας νοιάζει να εξηγήσουμε στο παιδί τι έκανε λάθος

«Μα μαμά… να σου εξηγήσω τι έγινε…

-Δεν με νοιάζει! Δεν έπρεπε…

Μπορεί να χτύπησε την αδερφή του, να πέταξε κάτι από το μπαλκόνι, να τρύπησε την αγαπημένη μας μπλούζα, να έσπασε ένα ποτήρι, να έφαγε κάτι που δεν ήταν προγραμματισμένο, να έριξε υγρό στο laptop στην τηλεκπαίδευση, να άνοιξε το youtube ενώ διάβαζε, να έπαιξε λίγο ακόμα minecraft, να μίλησε άσχημα σε μία φίλη της….

Μπορεί να έγινε οτιδήποτε και πλησιάζουμε για να εξηγήσουμε, να παρέμβουμε και να δούμε τι συνέβη. Αυτή τη στιγμή χρειάζεται να ξεκινάμε από το τελευταίο – να δούμε τι συνέβη – και σε αυτό χρειαζόμαστε και το παιδί.

Το “Δεν με νοιάζει…” που πολλές φορές μπορεί να πούμε ώστε να επισημάνουμε πως ό,τι και να έχει συμβεί δε θα έπρεπε πχ. να χτυπήσει την αδερφή του δεν είναι αλήθεια. Γιατί μας νοιάζει και μάλιστα πολύ!

Μας νοιάζει:

γιατί και το ίδιο το παιδί εξιστορώντας αυτό που συνέβη αποκτά μεγαλύτερη σαφήνεια για την ίδια του τη σκέψη και τα κίνητρα που το έκαναν να κάνει κάτι ή να συμπεριφερθεί κάπως

γιατί τις περισσότερες φορές αυτό που εμείς βλέπουμε δεν είναι ποτέ ολόκληρο. Συμβαίνει πάντα και κάτι άλλο το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας και μπορεί να αλλάζει και αυτό που εμείς πιστεύουμε για αυτό που έχει εξελιχθεί

γιατί και το ίδιο το παιδί εξιστορώντας αυτό που συνέβη αποκτά μεγαλύτερη σαφήνεια για την ίδια του τη σκέψη και τα κίνητρα που το έκαναν να κάνει κάτι ή να συμπεριφερθεί κάπως

γιατί ενδυναμώνει τη σκέψη του, το λόγο του και μαθαίνει να εξηγεί και να αναλύει τις πράξεις του

γιατί μας νοιάζει πρώτα απ’ όλα το παιδί οπότε πάντα θα μας νοιάζουν αυτά που έχει να μας πει!

Τη στιγμή που μπορεί να θυμώσαμε, να εκνευριστήκαμε, να στεναχωρηθήκαμε είναι η στιγμή που το να μας νοιάζει…γίνεται δύσκολο αλλά και κρίσιμο για αυτή τη συναισθηματική ασφάλεια των παιδιών.

Παραφράζοντας γνωστό παραμύθι… θα μας νοιάζει ό,τι και να έχει γίνει…»

Δήμητρα Γούναρη