Η υιοθεσία αποτελούσε για πολλά χρόνια θέμα ταμπού. Στις μέρες μας αν και τα πράγματα έχουν βελτιωθεί, κάποιοι άνθρωποι την αντιμετωπίζουν ως κοινωνικό στίγμα.
Παρόλα αυτά, είναι στο χέρι των θετών γονέων να περάσουν μια άλλη αντίληψη για το εν λόγω θέμα, και με τον τρόπο τους να διευκολύνουν το υιοθετημένο τους παιδί να χειριστεί καταστάσεις και σε σχέση με τον εαυτό του, αλλά και σε σχέση με τον κόσμο.
Όπως αναφέρει η ψυχολόγος υγείας και εκπαίδευσης, Αντιγόνη Κεμερλίογλου, όσο νωρίτερα μιλήσετε για την υιοθεσία -έστω και από την πρώτη μέρα- τόσο το καλύτερο είναι ώστε να μπορέσει το παιδί να ενσωματωθεί στη νέα οικογένεια. Η ηλικία του παιδιού δεν παίζει ρόλο, όσο μικρή και να είναι, αρκεί η επικοινωνία και το μοίρασμα να γίνονται σε γλώσσα κατανοητή από την εκάστοτε ηλικία.
Πολλές φορές όταν το παιδί είναι γύρω στην ηλικία των τριών, τεσσάρων βοηθάει να έχετε ένα άλμπουμ με φωτογραφίες του από διάφορες αναπτυξιακές φάσεις και αν το κοιτάτε μαζί, σαν να διαβάζετε ένα παραμύθι ή ένα βιβλίο. Το έχει ανάγκη. Επειδή τα συναισθήματα που ακολουθούν την υιοθεσία είναι επώδυνα και πολλές φορές συνοδεύονται από φόβους απόρριψης και εγκατάλειψης, πρέπει με τη στάση σας να του δείξετε ότι το αγαπάτε γι’ αυτό που είναι.
Πολλά υιοθετημένα παιδιά είναι σύνηθες να αναζητούν τις ρίζες τους κατά τη διάρκεια της εφηβείας τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι απορρίπτουν τους θετούς γονείς, αλλά ότι έχουν ανάγκη να μάθουν ό,τι μπορούν γύρω από την ταυτότητά τους.
Οι θετοί γονείς πρέπει να είναι δίπλα τους και να σεβαστούν αυτή την ανάγκη τους. Μάλιστα, μπορούν να τα βοηθήσουν στην αναζήτηση της φυσικής οικογένειας αλλά και στην επανασύνδεσή τους με αυτήν. Είναι πολύ σημαντικό να μη θεωρήσουν οι θετοί γονείς ότι το παιδί τους με τη στάση του στρέφεται εναντίον τους, αλλά να κατανοήσουν ότι χρειάζεται να πάρει τις απαντήσεις που δικαιούται. Αν έστω ασυνείδητα σαμποτάρουν το εγχείρημά του, τότε είναι πολύ πιθανόν ο έφηβος να αντιδράσει με συναισθηματική απομάκρυνση.
