Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Εξωτερικά και μόνο διαφέρουμε, ανατομικά. Δεν έχουμε όλοι τα ίδια μαλλιά και μάτια, ίδιο ύψος και βάρος, συνεπώς και οι δεξιότητές μας είναι διαφορετικές. Δεν διαπρέπουμε όλοι στους ίδιους τομείς.
Αν το εξηγήσουμε με την αθλητική ορολογία, πόσες φορές τα λεγόμενα αουτσάιντερ δεν έχουν κάνει την ανατροπή και έχουν κατατροπώσει τα μεγάλα φαβορί. Γιατί; Γιατί πίστεψαν στη νίκη, στην ικανότητά τους.
Ο κλινικός ψυχολόγος Ευάγγελος Ορφανίδης εξηγεί σε ανάρτησή του γιατί δεν πρέπει να φοβόμαστε να είμαστε αυτά τα αουτσάιντερ, να διώχνουμε το βάρος της «ταμπέλας» και να πιστεύουμε στην εσωτερική μας δύναμη:
«Κάποτε ήξερα κάποιον, το “αουτσάιντερ” (αυτός που στο ξεκίνημα ενός αγώνα έχει θεωρητικά λιγότερες πιθανότητες να νικήσει) όπως τον θυμάμαι, που από παιδί είχε νιώσει το βάρος της «ταμπέλας» στους ώμους του.
«Είσαι ανεπίδεκτος μαθήσεως», «Δεν θα καταφέρει τίποτα αυτό το παιδί στη ζωή του», «Είναι ο χειρότερος μαθητής στην τάξη», «Είσαι βλάκας», «Δεν θα γίνουμαι όλοι κάποιοι στη ζωή», «Έχεις μαθησιακά προβλήματα, δεν θα κάνεις πολλά».
Όταν ερχόταν η σειρά του στην ανάγνωση στην τάξη κρυβόταν καθώς είχε και τάση για εμετό. Στο σχολείο ήταν συνεχώς λυπημένος, έκλαιγε, αλλά τα δάκρυά του ήταν εσωτερικά.
Αυτός ο φίλος μετά από χρόνια αποφάσισε μια μέρα ότι δεν είναι αυτός που του περίγραφαν οι «ειδικοί» και οι «παιδαγωγοί» τόσα χρόνια, έτσι ξεκίνησε να αποδομεί τουβλάκι-τουβλάκι τον εαυτό του και να ψάχνει στον πυρήνα του, ήθελε να βρει την ομορφιά μέσα του, ήθελε να βρεί λόγο να αγαπήσει τον εαυτό του.
Πάλεψε πολλά χρόνια με τους δαίμονες του αλλά τον βρήκε τον λόγο.
Μετά από χρόνια αυτός ο φίλος συνάντησε έναν δάσκαλο του και είχαν αυτό τον διάλογο: «Σε ξέρω;» ρώτησε.
«Ναι, με ξέρετε,» απάντησε ο φίλος » Το όνομά μου είναι ….. και ήμουν μαθητής σας.»
«Πολύ χαίρομαι που σας βλέπω,» του είπε. «Και έχω πολύ καλά νέα. Εργάζομαι ως …… και τελικά διαπίστωσα ότι δεν είμαι βλάκας όπως μου είχατε πει.»
Του είπε ότι ήθελε να του κάνει μια χάρη: «Την επόμενη φορά που θα έρθει κάποιος σαν εμένα στην τάξη σου, σε παρακαλώ μην του πεις την «διάγνωση» σου.»
Το ταξίδι και η προοπτική του καθενός στη ζωή είναι εντελώς διαφορετικά.
Το ποιος είσαι είναι αυτό που σε κάνει εξαιρετικό. Το τι επιφυλάσει το μέλλον θα είναι πάντα ένα μυστήριο. Μην φοβάσαι να το εξερευνήσεις, να μάθεις και να αναπτυχθείς. Το γιατί συμβαίνουν ορισμένα πράγματα δεν θα μάθεις ποτέ. Κάνε το βήμα και προχώρα προς τα εμπρός.
Όταν η ζωή σε σπρώχνει στην άκρη, βγες μπροστά και σπρώξε ακόμα πιο δυνατά. Όταν υπάρχει μια διασταύρωση στον δρόμο σου και πρέπει να κάνεις μια επιλογή, επέλεξε αυτό που θα κάνει τον μελλοντικό σου εαυτό να σε ευχαριστεί.
Να είσαι το “αουτσάιντερ” που στο τέλος ανατρέπει τις “προβλέψεις”. Η ζωή ανταμείβει την προσπάθεια, άκουσε με!»
