Οι μητέρες των παιδιών με αναπηρίες μπορεί να είναι πιο αφηρημένες καθώς μεγαλώνουν σε σχέση με άλλες μαμάδες, σύμφωνα με νέα μελέτη που υποδηλώνει ότι οι ανησυχίες και τα άγχη γύρω από την ανατροφή ενός παιδιού με αναπηρία προκαλούν φθορά στη μνήμη των μαμάδων τους με το πέρασμα του χρόνου.
Αντίθετα, οι μπαμπάδες των παιδιών με αναπηρία δεν διαφέρουν από εκείνους των παιδιών χωρίς αναπηρία στις δεξιότητες μνήμης καθώς μεγαλώνουν. Επιπλέον, οι μητέρες με ισχυρό υποστηρικτικό πλαίσιο, με αίσθηση ελέγχου και ήπια σωματική άσκηση, παρουσίασαν καλύτερη μνήμη από εκείνες που δεν είχαν αυτά τα χαρακτηριστικά: «Οι ποιοτικές φιλίες, η αίσθηση του ελέγχου για τη ζωή και ο σωματικά ενεργός τρόπος ζωής θα βοηθούσε τις μαμάδες από την πρόωρη γνωστική γήρανση», αναφέρει η Jieun Song, επικεφαλής της έρευνας από το Κέντρο Waisman στο Πανεπιστήμιο Wisconsin-Madison.
Τα ευρήματα αυτά δεν προκαλούν έκπληξη, δεδομένου ότι οι προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι οι γονείς με παιδιά με αναπηρίες τείνουν να αισθάνονται περισσότερο άγχος και να έχουν περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα, όπως η κατάθλιψη, σε σχέση με τους γονείς με παιδιά χωρίς αναπηρίες: «Επειδή οι μητέρες των παιδιών με αναπηρίες είναι συνήθως περισσότερο εμπλεκόμενες με την ανατροφή τους και με τις οικιακές εργασίες σε σχέση με τους συζύγους τους, είναι πιθανό να είναι πιο εκτεθειμένες στο χρόνιο στρες και συνεπώς να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο γνωσιακής παρακμής σε σύγκριση με τους μπαμπάδες των παιδιών με αναπηρίες.
Η μελέτη χρησιμοποίησε στοιχεία από μια άλλη μεγάλη έρευνα σε γονείς που διεξήχθη από το 2004 έως το 2006, εξετάζοντας το ιστορικό 128 γονέων με παιδιά με αναπηρίες και 512 γονέων με παιδιά χωρίς αναπηρίες (και οι οποίοι δεν φρόντιζαν άλλα παιδιά ή ενήλικες με αναπηρία). Τα παιδιά της πρώτης ομάδας είχαν διαγνωσθεί με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητα, αυτισμό, εγκεφαλική παράλυση, σύνδρομο Down, επιληψία.
Οι γονείς δοκιμάστηκαν στη λεκτική μνήμη, την ταχύτητα νοητικής επεξεργασίας και την ικανότητα να αλλάζουν την προσοχή τους. Η υγεία, η σωματική δραστηριότητα, η κατάθλιψη, η αίσθηση του ελέγχου, η κοινωνική υποστήριξη συμπεριλήφθηκαν επίσης στην ανάλυση.
Η έρευνα αποκάλυψε ότι οι μητέρες των παιδιών με αναπηρίες τείνουν να είναι πολύ πιο καταθλιπτικές, σε χειρότερη σωματική υγεία και να αισθάνονται ότι έχουν λιγότερη αίσθηση ελέγχου από τις μητέρες με παιδιά χωρίς αναπηρίες. Επιπλέον, οι μητέρες των παιδιών της πρώτης ομάδας αντιμετώπιζαν περισσότερα προβλήματα με τα παιδιά τους και είχαν λιγότερη υποστήριξη από φίλους συγκριτικά με τις γυναίκες με παιδιά χωρίς αναπηρίες.
Οι ερευνητές δεν είχαν στη διάθεσή τους πληροφορίες σχετικά με τη σοβαρότητα της αναπηρίας των παιδιών, την ηλικία τους ή τυχόν αναπηρίες και προβλήματα υγείας μεταξύ των γονέων που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη γνωστική λειτουργία τους. Επιπλέον, στην έκθεσή τους αναφέρουν ότι δεν μπορούν να ξέρουν με σιγουριά εάν η ανατροφή ενός παιδιού με αναπηρίες προκάλεσε τις διαφορές μνήμης που παρατήρησαν. Συνολικά, οι ερευνητές καταλήγουν στην ανάγκη παροχής υπηρεσιών οικογενειακής υποστήριξης και υποστήριξης οικογενειών με άτομα με αναπηρίες.
