Ο μπαμπάς της παρακάτω ιστορίας είχε το θάρρος να εντοπίσει και να αντιμετωπίσει το χαρακτηριστικό του, που δυσκόλευε τη σχέση του με την οικογένειά του.
Διαβάστε τι έχει να πει.
«Η ανυπομονησία μου είναι μέρος της προσωπικότητάς μου, από πάντα. Δεν είναι απλά ένα προσωρινό συναίσθημα. Είναι μια τάση που συχνά επηρεάζει τον τρόπο που αλληλεπιδρώ με τα παιδιά μου και την σύντροφό μου.
Ενώ ενδέχεται να μη φαίνεται ότι πρόκειται για ένα μνημειώδες πρόβλημα σε σύγκριση με άλλες δυσκολίες, ο αντίκτυπός της στη δυναμική της οικογένειάς μου είναι εμφανής.
Η ανυπομονησία πραγματικά προσδιορίζει τον τρόπο που αντιδρώ στις καταστάσεις. Για παράδειγμα, όταν τα παιδιά μου παίρνουν τον χρόνο τους για να κάνουν κάτι, αντί να τα καθοδηγώ με υπομονή, βρίσκω τον εαυτό μου να ανησυχεί και μερικές φορές αυξάνω τη φωνή μου.
Είναι σαν ένα εσωτερική φλογίτσα που με οδηγεί σε έκρηξη. Στη σχέση μου με την σύντροφό μου, η ανυπομονησία εμφανίζεται ως έλλειψη προσοχής. Θα διακόπτω, θα ολοκληρώνω προτάσεις ή θα υποθέτω τι λένε, πράγμα που ερμηνεύεται ως αμφισβήτηση και δημιουργεί ένταση.
Η ατμόσφαιρα στο σπίτι γίνεται απελπιστική, καθώς η ανυπομονησία μου προκαλεί συναισθηματικές αντιδράσεις από την οικογένειά μου. Τα παιδιά μου απομακρύνονται μερικές φορές, αισθανόμενα ότι δεν μπορούν να με ικανοποιήσουν, ενώ ο σύντροφός μου εκνευρίζεται εμφανώς και οδηγούμαστε σε διαφωνίες. Είναι ένα αλυσιδωτό αποτέλεσμα. Η ανυπομονησία μου ξεκινά έναν διαδοχικό αντίκτυπο αρνητικών συναισθημάτων που επηρεάζει όλους.
Κοιτάζοντας πίσω, νομίζω ότι αυτή η επιθυμία για τα πράγματα να πηγαίνουν ομαλά προέρχεται από μια συνδυαστική επίδραση της ανατροφής μου και του χαρακτήρα μου. Οι γονείς μου δεν ήταν ιδιαίτερα ανυπόμονοι, αλλά τονίζαν τη σημασία της δομής και της ρουτίνας. Οποιαδήποτε αναταραχή συνοδευόταν από μια υποψία ανυπομονησίας, και νομίζω ότι αυτή η νοοτροπία με επηρέασε.
οικογενειακό αντίκτυπο
Άρχισα να πιστεύω ότι τα πράγματα θα έπρεπε να ακολουθούν έναν συγκεκριμένο δρόμο, και όταν δεν το έκαναν, ένιωθα ότι χάνω τον έλεγχο. Ως ενήλικας, και ιδιαίτερα ως γονιός και σύζυγος, αυτή η επιθυμία να παρέχω το καλύτερο για την οικογένειά μου δυναμώνει. Θέλω η ζωή τους να είναι άνετη, και όταν τα πράγματα αποκλίνουν από αυτήν την εικόνα, ενεργοποιεί την ανυπομονησία μου. Είναι σαν ένας φόβος ότι αν δεν μπορώ να κρατήσω τα πάντα υπό έλεγχο, τότε αποτυγχάνω κάπως στην ευζωία τους.
Η στιγμή που αναγνώρισα ότι η ανυπομονησία μου ήταν ένα πραγματικό πρόβλημα ήταν σημαντική για μένα. Δεν ήταν μια μόνο περιστασιακή αλλά μια συνολική αναγνώριση. Είχα χάσει την υπομονή μου -πάλι- κατά τη διάρκεια μιας προετοιμασίας, και είδα τον πόνο στα μάτια της συντρόφου μου.
Ήταν ένα ξυπνητήρι, και για πρώτη φορά συνειδητοποίησα την πραγματική επίδραση της ανυπομονησίας μου στα αγαπημένα μου πρόσωπα. Τυχαία, γύρω σε εκείνη την περίοδο, συνέπεσε να διαβάσω ένα άρθρο για την επίγνωση της γονικής στιγμής. Ήταν σαν ένα σημάδι. Η ανάγνωση για τις επιπτώσεις της ανυπομονησίας στα παιδιά και τις σχέσεις χτύπησε κόρνα. Κοιτούσα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, και δεν μπορούσα πια να το αγνοήσω. Ήξερα ότι έπρεπε να αντιμετωπίσω αυτό το μοτίβο για χάρη της ευημερίας της οικογένειάς μου. Απαιτεί συνειδητή προσπάθεια για να παραμείνετε υπό έλεγχο.
διαρκής αγώνας
Ως πατέρας σε αυτό το ταξίδι, έχω κατανοήσει ότι η αντιμετώπιση των προσωπικών μας προκλήσεων απαιτεί θάρρος. Ο διαρκής αγώνας μου να διαχειριστώ την ανυπομονησία μπορεί να μην είναι τόσο σοβαρό όσο ορισμένα άλλα προβλήματα, αλλά είναι για την οικογένειά μου. Και πιστεύω ότι έχω προχωρήσει. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης οικογενειακής βραδιάς παιχνιδιών, επέλεξα συνειδητά να παραμείνω υπομονετικός και να αφήσω τα παιδιά μου να πάρουν τον χρόνο τους για να εξηγήσουν τους κανόνες. Στο παρελθόν θα χαλούσα τη διασκέδαση και θα προκαλούσα απογοήτευση. Αυτή τη φορά, όμως, η ατμόσφαιρα ήταν χαλαρή, και όλοι απολαύσαμε το παιχνίδι μαζί. Επίσης ένα πρωί που ήμουν πολύ απασχολημένος, πήρα βαθιά ανάσα πριν απαντήσω όταν η σύντροφός μου ζήτησε βοήθεια, και η διαφορά ήταν σημαντική. Δεν υπήρχε ένταση, μόνο αίσθηση συνεργασίας.
Η ευελιξία είναι το κλειδί. Είναι ένα ταξίδι για να ανακαλύψετε αυτά τα μοτίβα σκέψης και να αφήσετε την ανάγκη για τα πάντα να είναι τέλεια.
Στο ιδανικό περιβάλλον μου, το οποίο, υποθέτω, εργάζομαι για να δημιουργήσω, υπάρχει αίσθηση αρμονίας και αμοιβαίου σεβασμού. Όλοι επικοινωνούμε ανοικτά κατανοώντας ότι τα συναισθήματα και οι απόψεις όλων έχουν αξία. Η ανυπομονησία μου δεν κυριαρχεί στις αλληλεπιδράσεις μας. Αντ’ αυτού, αντιμετωπίζουμε από κοινού τις προκλήσεις, βρίσκοντας λύσεις χωρίς περιττή ένταση.
Η ευελιξία είναι το κλειδί
Μαθαίνω ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη. Η ευελιξία είναι το κλειδί. Είναι ένα ταξίδι για να ξανασυνδέσουμε αυτά τα μοτίβα σκέψης και να αφήσουμε την ανάγκη να είναι τα πάντα τέλεια. Επειδή στο τέλος, η πραγματική σύνδεση με την οικογένειά μου είναι πιο σημαντική από οποιοδήποτε σχέδιο ή χρονοδιάγραμμα. Δεν είναι εύκολο, αλλά ο νους μου είναι επικεντρωμένος στο να δημιουργήσω μια πιο υγιή οικογενειακή δυναμική, όπου όλοι νιώθουν αξιολογημένοι και ακουσμένοι, αντί για βιασύνη και αποποίηση. Έχω δει πώς η αναγνώριση και η αντιμετώπιση της ανυπομονησίας μου μπορεί να επιτρέψει στις σχέσεις μου να ανθίσουν. Είμαι αφοσιωμένος στο να χτίσω πάνω σε αυτήν την πρόοδο και να δημιουργήσω ένα πιο υγιές, ευτυχισμένο περιβάλλον για την οικογένειά μου».
Πηγή: https://www.fatherly.com/life/working-on-it-impatience
Διαβάστε επίσης:
Ο Δήμος Λεμεσού αρχίζει εκστρατεία για συλλογή βοήθειας για πληγέντες Ελλάδας
Πορτοκαλί προειδοποίηση για καταιγίδες και χαλάζι
Ομαλή για τα 9.323 πρωτάκια η πρώτη μέρα του Δημοτικού
