«Όταν γεννιέται ένα παιδί έχει δύο ανάγκες. Την ανάγκη της σύνδεσης και την ανάγκη της αυθεντικότητας. Αν η αυθεντικότητα (το να είναι ο εαυτός του) απειλήσει τη σύνδεση (τη σχέση με τους φροντιστές του) τότε τις περισσότερες φορές νικάει η ανάγκη για σύνδεση. Πιο απλά, αν το παιδί νιώσει ότι το να είναι ο εαυτός του δεν είναι αποδεκτό από τους φροντιστές του, τότε θα προτιμήσει να χάσει κομμάτι του εαυτού του για να μη χάσει τη σύνδεση με τους φροντιστές του – θα καταπιεστεί προκειμένου να εξασφαλίσει την αποδοχή και την έγκριση των φροντιστών του».
Διαβάστε κάποια highlights του παγκοσμίου φήμης ομιλητή, συγγραφέα και ειδικό στον τομέα του εθισμού, του τραύματος και του στρες, Dr. Gabor Maté.
βουτιά στην υγιή ανάπτυξη του παιδιού
- Ποιες προϋποθέσεις είναι απαραίτητες για αυτήν;
- Ποιοι από αυτούς τους παράγοντες λείπουν από την κοινωνία μας;
- Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς ως γονείς για να αναδημιουργήσουμε συνθήκες που ευνοούν την προαγωγή της υγείας και της ευημερίας των παιδιών μας;
Η ανθρώπινη προσωπικότητα βρίσκεται υπό την επίδραση του περιβάλλοντος και ο ανθρώπινος εγκέφαλος το ίδιο. Άρα η φυσιολογία του ίδιου του εγκεφάλου καθορίζεται από τις ανθρώπινες σχέσεις μας. Και τι σημαίνει αυτό;
«Σημαίνει ότι ο εγκέφαλος διαμορφώνεται ήδη από τη μήτρα της μητέρας. Και όσο περισσότερη υποστήριξη έχει η έγκυος γυναίκα, όσο πιο ήρεμη είναι, τόσο καλύτερα για την ανάπτυξη του εγκεφάλου του παιδιού. Και όσο πιο αγχωμένη είναι, τόσο πιο επιβλαβής είναι δυνητικά για την ανάπτυξη του εγκεφάλου του παιδιού».
μητρα η αρχη ολων
«Έτσι, πολλά προβλήματα για τα παιδιά μας ξεκινούν από τη μήτρα, επειδή οι γυναίκες είναι πολύ αγχωμένες αυτές τις μέρες. Οι γονείς βρίσκονται υπό τρομερό άγχος. Και αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλος των παιδιών υπόκειται σε τεράστιο άγχος. Και αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι απλώς δεν αναπτύσσονται με τον τρόπο που η ανθρώπινη φύση θα μας επέτρεπε, αν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες. Αυτό λοιπόν πρέπει να γίνει κατανοητό. Και δεν φταίνε οι γονείς γι’ αυτό».
Γιατί διαγιγνώσκονται τόσα πολλά παιδιά με ΔΕΠΥ ( Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας ) και γιατί αυτοί οι αριθμοί αυξάνονται;Γιατί τόσα πολλά παιδιά διαγιγνώσκονται με αυτισμό και διπολική διαταραχή και άγχος και κατάθλιψη και ούτω καθεξής;
«Αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι βέλτιστες συνθήκες για υγιή ανάπτυξη του εγκεφάλου για τα παιδιά, είναι όλο και λιγότερο διαθέσιμες. Οι γονείς κάνουν το καλύτερο δυνατό που μπορούν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Το θέμα δεν είναι αν οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους. Αν είναι αφοσιωμένοι. Αν κάνουν το καλύτερο που μπορούν. Ναι, ναι, ναι, αλλά το κάνουν υπό συνθήκες που δεν υποστηρίζουν την υγιή ανάπτυξη. Το μεγαλύτερο δώρο που μπορούν να κάνουν οι γονείς στα παιδιά τους είναι η δική τους ευτυχία. Γιατί είναι γεγονός ότι τα παιδιά απορροφούν το άγχος των γονιών τους. Έτσι, από την αρχή, οι γονείς πρέπει να φροντίζουν τη συναισθηματική τους υγεία, εάν θέλουν να προάγουν τη συναισθηματική υγεία των παιδιών τους. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα».
η αναγκη τησ προσκολλησης
Το δεύτερο πράγμα είναι ότι το παιδί έχει μια τεράστια αδιαπραγμάτευτη ανάγκη, η οποία είναι η προσκόλληση, η ορμή για εγγύτητα με έναν άλλο άνθρωπο. Γιατί έχουμε αυτή την ορμή προσκόλλησης; Την έχουμε με σκοπό, πρωτίστως, να φροντίζουμε εκείνους που χρειάζονται φροντίδα και αντίστροφα να μας φροντίζουν οι άλλοι.
«Η προσκόλληση είναι η πιο επιτακτική ανάγκη κατά την πρώιμη παιδική ηλικία, επειδή το ανθρώπινο είδος είναι το λιγότερο ώριμο και το πιο εξαρτημένο από οποιοδήποτε άλλο πλάσμα στο σύμπαν και παραμένει έτσι για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Το άλογο μπορεί να τρέξει την πρώτη μέρα της ζωής του, ενώ οι άνθρωποι μπορούν να το κάνουν αυτό μετά από ενάμιση χρόνο. Οι πίθηκοι μπορούν να σκαρφαλώσουν πάνω στις μητέρες τους ήδη από τη γέννησή τους, ενώ οι άνθρωποι δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι η περίοδος εξάρτησης και ανωριμότητας και ευαλωτότητάς μας είναι πολύ μεγαλύτερη. Και το μόνο πράγμα που υποστηρίζει την ανάπτυξη της υγείας μας, είναι μια υγιής προσκόλληση με τους ενήλικες που μας φροντίζουν. Στην κοινωνία μας, αυτή η προσκόλληση έχει χαθεί. Όταν οι γυναίκες αναγκάζονται οικονομικά να επιστρέψουν στη δουλειά, αυτός ο χωρισμός από τη μητέρα είναι τεράστιος για το παιδί».
ΥΓΙΕΙΣ ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ
«Τα ανθρώπινα βρέφη είναι όλα ίδια. Έτσι, όταν οι γονείς δεν είναι κοντά, τα παιδιά προσκολλούνται στους φίλους και συνδέονται με όποιον είναι τριγύρω. Και για τα περισσότερα παιδιά, τις περισσότερες φορές, από νεαρή ηλικία, βρίσκονται κυρίως γύρω από άλλα παιδιά. Πράγμα που σημαίνει ότι τα μικρά παιδιά αυτές τις μέρες, δέχονται ουσιαστικά τις πιο σημαντικές επιρροές τους, όχι από υγιείς, προσγειωμένους, ώριμους ενήλικες, αλλά από ανώριμους συνομήλικούς τους. Και το κάνουν αυτό αυτοπροσώπως ή το κάνουν διαδικτυακά, από πολύ μικρή ηλικία. Και αυτό είναι μια καταστροφή αναπτυξιακά, που δημιουργεί κάθε είδους προβλήματα».
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
«Τώρα λοιπόν, πρέπει να το αντισταθμίσουμε αυτό. Επομένως, πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει σίγουρα να υπάρχει περισσότερη υποστήριξη για τη γονική άδεια. Ελλείψει αυτού, εάν τα παιδιά πρέπει να πάνε στον παιδικό σταθμό σε μικρή ηλικία, θα πρέπει να είναι μαζί με άλλους ενήλικες σαν να ήταν πίσω στη φυλή πριν από 20.000 χρόνια. Επομένως, οι παιδικοί σταθμοί πρέπει να είναι χώροι όχι μόνο της σωματικής φροντίδας των παιδιών, αλλά και της συναισθηματικής φροντίδας από υγιείς ενήλικες χωρίς άγχος.
Επίσης, δεν μπορούμε να πούμε ότι τα παιδιά μας είναι ακόμα δικά μας. Γιατί όλες τις μέρες τους τις πέρασαν συνδεόμενα με άλλους ανθρώπους, συνήθως συνομήλικούς τους. Πρέπει λοιπόν να τα μαζέψουμε και να τα ξαναφέρουμε κάτω από την πτερύγιά μας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να περνάμε χρόνο μαζί τους και όχι να βλέπουμε τηλεόραση ή ο καθένας να ασχολείται με το μικρό του gadget.
Τα οικογενειακά γεύματα, που μαζεύονται τα παιδιά και οι γονείς ή και αυτοί που σχετίζονται με τα παιδιά, δεν γίνονται για το φαγητό ή μόνο για το φαγητό, γίνονται κυρίως για την ανάπτυξη της σχέσης. Για παράδειγμα, γνωρίζω μια μαμά που μου έχει εκμυστηρευτεί ότι είναι εργασιομανής, κάτι που στο παρελθόν έχει παρεμποδίσει τη σχέση της με τα παιδιά της.
Τώρα αυτό που κάνει, στις έξι το βράδυ, είναι οτι βάζει την κόρη της να κρύβει το κινητό της σε ένα σημείο όπου η μαμά δεν έχει ιδέα πού είναι. Και για δύο ώρες απλά παίζει με τα παιδιά της και προφανώς, σύμφωνα με αυτή την υπέροχη μαμά, ήταν επαναστατικό όσον αφορά την αναζωογόνηση της σχέσης της με τα παιδιά της. Και επιτρέψτε μου να σας πω, η μακροπρόθεσμη επίδραση σε αυτά τα παιδιά, θα είναι ανυπολόγιστα όμορφη. Είναι ένα απλό κόλπο, αλλά πόσο αποτελεσματικό που είναι».
Attachment Parenting
Ο Dr. Maté υποστηρίζει το Attachment Parenting, μια προσέγγιση για την ανατροφή των βρεφών που στοχεύει στην προώθηση μιας στενής σχέσης μεταξύ του μωρού και των γονιών του, με μεθόδους όπως η σίτιση κατά απαίτηση του μωρού και το να αφήνουμε το μωρό να κοιμάται με τους γονείς του, ενώ είναι αντίθετος σχετικά με τη δημοφιλή μέθοδο CIO (Crying it Out).
Το Crying it Out, γνωστό και ως μέθοδος εξαφάνισης, είναι μια τεχνική εκπαίδευσης ύπνου που περιλαμβάνει το να βάζετε το μωρό σας στην κούνια του εντελώς ξύπνιο και να το αφήνετε να κλαίει μέχρι να αποκοιμηθεί – χωρίς τη βοήθεια σας. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα το ταΐζετε για να κοιμηθεί, δε θα το κουνάτε για να κοιμηθεί ή δεν θα χρησιμοποιήσετε οποιονδήποτε άλλο τρόπο για να κάνετε το μωρό σας να κοιμηθεί.
«Τα βρέφη είναι οι πιο ευάλωτοι άνθρωποι από όλους, επομένως μπορεί να τραυματιστούν… Όταν χρησιμοποιείται μια μέθοδος «Crying it Out», το μήνυμα που παίρνει ένα βρέφος είναι ότι δεν έχει σημασία για τους άλλους. Ότι είναι μόνο του με τα συναισθήματά του. Ότι δεν είναι αρκετά καλό για να το νοιάζονται. Ότι ο κόσμος είναι αδιάφορος».
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Dr. Gabor Maté, είναι γιατρός και παγκοσμίως γνωστός για το επαναστατικό του έργο σχετικά με την ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας, την ανατροφή των παιδιών, την ADHD ( Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας ) και τον εθισμό. Του απονεμήθηκε το παράσημο του Καναδά, είναι συγγραφέας τεσσάρων Bestseller βιβλίων που εκδόθηκαν σε περισσότερες από 25 γλώσσες και κάνει συχνά ομιλίες για τη σύνδεση μυαλού-σώματος. Με πάνω από 30 χρόνια εμπειρίας, ο Δρ Μάτε έχει επηρεάσει αμέτρητες ζωές μέσω του πρωτοποριακού του έργου, της συμπονετικής του προσέγγισης και των ισχυρών διδασκαλιών του. Τα best-seller βιβλία του περιλαμβάνουν τους τίτλους: «Στο βασίλειο των πεινασμένων φαντασμάτων», «Όταν το σώμα λέει όχι» και «Κρατήστε τα παιδιά σας».