- Infokids.cy - https://www.infokids.cy -

Τι κάνεις όταν το παιδί σου αρνείται να πάει στο σχολείο εξαιτίας ενός δασκάλου;

Τι κάνεις όταν το παιδί σου αρνείται να πάει στο σχολείο εξαιτίας ενός δασκάλου;

«Την συνάντησα σήμερα το πρωί στα σκαλιά του σχολείου των παιδιών μας. Σχεδόν βουρκωμένη, μετά την τυπική καλημέρα μας κατάλαβα, ότι σε κάποιον ήθελε να μιλήσει. «Όλα καλά;» της λέω. «Τι καλά ρε συ;», μου λέει. «Ο μικρός τελευταία έρχεται και φεύγει από το σχολείο κλαίγοντας. Σήμερα αρνιόταν να έρθει. [2] Είναι το χειρότερο σχολείο του κόσμου και δεν θέλω να ξαναπάω ποτέ!, ούρλιαζε».

Δεν είναι το χειρότερο σχολείο του κόσμου –σας το επιβεβαιώνω εγώ. Όπως κάθε σχολείο, όμως, έχει κάποιον (ή κάποιους) δάσκαλο [3] (ή δασκάλα) που απλά εύχεσαι να μη σου τύχει. Και στον 8χρονο Θωμά έτυχε. Όπως μου εξήγησε η μαμά του, ο δάσκαλος αυτός φωνάζει τόσο δυνατά που ακούγεται σχεδόν σε όλο το σχολείο. Δεν είναι κακός άνθρωπος ή εκπαιδευτικός, αλλά έχει τρομερή δυσκολία να διαχειριστεί τα νεύρα του. Χτυπά τα χέρια του πάνω στα θρανία και τα παιδιά παθαίνουν ταχυκαρδία [4]. [4] Σε πολλά έχει δημιουργηθεί τρόμος απέναντί του, όμως λίγοι είναι οι γονείς που μιλούν, ώστε κάτι να αλλάξει.

Η ίδια η μαμά του μίλησε, αλλά εκείνος χαρακτήρισε την αντίδραση του παιδιού υπερβολική και το «έριξε» σε προβλήματα που μπορεί αυτό να έχει με συμμαθητές του (δεν έχει). Με λίγα λόγια, ο δάσκαλος έως και ενοχλήθηκε από τη μαμά που εμμέσως τον έκρινε.

Την ίδια ώρα στην κουβέντα μας μπήκε και μία τρίτη μαμά, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ συμβούλεψε την γνωστή μου: «Πρέπει να δυναμώσεις το παιδί σου. Να καταλάβει, ότι η ζωή δεν είναι εύκολη. Να μάθει να αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις!»

«Τι να δυναμώσω; Μικρό παιδί είναι! Αρνείται να έρθει στο σχολείο!!»

Εκείνη τη στιγμή, ήρθε στο μυαλό μου ένα αφεντικό που είχα στο παρελθόν, το οποίο συνήθιζε να φωνάζει, να χτυπάει χέρια και πόδια, αλλά και να προσβάλλει αυτούς με τους οποίους δεν ήταν ευχαριστημένο. Ήταν τότε η δική μου ώρα να καταλάβω, ότι η ζωή δεν είναι εύκολη και να αντιμετωπίσω την κατάσταση.

Η συμβουλή της τρίτης μαμάς γενικά με βρήκε σύμφωνη. Δεν έδινε, όμως, λύση. Γιατί το «δυναμώνω» και «αντιμετωπίζω», δεν σημαίνει σκύβω το κεφάλι και αποδέχομαι τις φωνές, τις απειλές και τους τραμπουκισμούς κανενός. Δεν σημαίνει καν, ότι επειδή πρόκειται για δάσκαλο και μαθητή, ο δεύτερος είναι υποχρεωμένος να ανέχεται τις φωνές του πρώτου.

Αναρωτιέμαι, μάλιστα, πώς τις ανέχονται τα υπόλοιπα παιδιά και σε τι περιβάλλοντα μεγαλώνουν, ώστε να νιώθουν εξοικειωμένα με τέτοιες αγριάδες.

Ο μικρός Θωμάς, πάντως, από όσο γνωρίζω, ζει με δύο εξαιρετικά ήρεμους γονείς. Αμφιβάλλω αν του έχουν φωνάξει ποτέ σε βαθμό που να τον τρομοκρατήσουν. Ξαφνικά, όμως, αυτό αντί για όφελος γίνεται μειονέκτημα. Το παιδί καλείται για πρώτη φορά να αντιμετωπίσει μια κατάσταση που φτάνει στα όρια της λεκτικής βίας –σίγουρα του ψυχολογικού bullying.

Και ο γονιός καλείται να διαλέξει: Να το αφήσω να σκληραγωγηθεί ή να κάνω κάτι για να το προστατεύσω;

Ο προβληματισμός αυτός ήταν που έκανε τη γνωστή μου να βουρκώσει σήμερα, στα σκαλιά του σχολείου.

Αφού την ενθάρρυνα να ξαναμιλήσει στον δάσκαλο, μα και στον διευθυντή του σχολείου, τη ρώτησα το εξής απλό: Εσύ πώς πιστεύεις, ότι θα πρέπει το παιδί σου να αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις στη ζωή του; Με το σκεπτικό: «Θα το ανεχτώ, γιατί η ζωή εκεί έξω είναι δύσκολη» ή «Δεν θα το ανεχτώ, γιατί η ζωή εκεί έξω είναι δύσκολη, όμως στο χέρι μου είναι να την αλλάξω»;

Προσωπικά πάντως, αφού ανέχτηκα το επιθετικό εκείνο αφεντικό για αρκετά χρόνια, τελικά παραιτήθηκα. Και θυμώνω τρομερά με τον εαυτό μου που δεν το έκανα νωρίτερα»

Διαβάστε επίσης:

«Η κόρη μου μπήκε στα 18 μα είναι μαθήτρια Λυκείου και ο πατέρας της έκοψε την διατροφή»: Ο δικηγόρος απαντά [5]

Ένα δώρο ζωής: Το Α’ Δημοτικό Σχολείο Κολοσσίου Απ. Λουκά απέκτησε απινιδωτή [6]

Το να ζητήσεις συμβουλές από ειδικό για το παιδί σου αποδεικνύει πόσο καλός γονιός είσαι [7]