Έγινε ευρέως γνωστή μέσα από τη βράβευσή της με το «τιμητικό βραβείο εις μνήμη Άντη Χατζηκωστή», τον Απρίλιο του 2019.
Η Ελένη Λουκά, για όσους δεν την γνωρίζουν, είναι μία πραγματικά ξεχωριστή Κυπρία, για την οποία όσα μπράβο και να πούμε θα είναι λίγα. Γεννήθηκε με σύνδρομο Down, όμως αυτό δεν την εμπόδισε ούτε να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα, ούτε να γίνει εξαιρετιά επιτυχημένη στο έργο της. Έτσι, αφού αποφοίτησε από το σχολείο, έγινε ο πρώτος Κύπριος πολίτης με σύνδρομο Down που φοίτησε στο Πανεπιστήμιο, όπου σπούδασε νηπιαγωγός.
Η μεγάλη αγάπη της Ελένης για τα παιδιά ήταν αυτό που της έδωσε ώθηση να κυνηγήσει τα όνειρά της, παρά τις όποιες δυσκολίες έφερε στον δρόμο της η ζωή. Η οικογένειά της, βέβαια, ήταν αυτή που τη στήριξε όσο κανένας.
H αγάπη για τα παιδιά και η διαφορετικότητα
Με την αγάπη για τα παιδιά να κυριαρχεί στη ζωή της και τον δυναμισμό που τη διακατέχει, η Ελένη έγινε η πρώτη στην Κύπρο, με σύνδρομο Down, που ακολούθησε πιστά το όνειρό της και το υλοποίησε.
Φοίτησε στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο και σήμερα είναι και επίσημα πτυχιούχος νηπιαγωγός. Τώρα, ετοιμάζεται ν’ ανοίξει νέα κεφάλαια στη ζωή της και να κάνει σχέδια για νέα «ταξίδια».
Σε δηλώσεις τις σε συνέντευξή της στο philenews.com, συγκινεί λέγοντας πως εξηγεί τη διαφορετικότητα-στους μεγάλους και στα παιδιά- με τον ίδιο τρόπο: Όπως το ουράνιο τόξο έχει διαφορετικά χρώματα, έτσι και οι άνθρωποι μεταξύ τους είναι διαφορετικοί και έχουν ξεχωριστά χαρίσματα. Έχουν ομοιότητες, έχουν διαφορές. Δημιουργούν ομορφιά ως ένα σώμα.
Όπως τα λουλούδια με την ποικιλία και τη διαφορετικότητά τους ομορφαίνουν τη φύση, έχουν διαφορετικό χρώμα, ύψος, μέγεθος, δημιουργούν και κάνουν μεταξύ τους ομορφότερη τη ζωή μας, έτσι και οι άνθρωποι με τη διαφορετικότητά τους ομορφαίνουν τη ζωή μας και την κάνουν πιο ενδιαφέρουσα.
Όπως οι νότες ενός πιάνου διαφέρουν μεταξύ τους και όλες μαζί δημιουργούν ωραίες μελωδίες -αρμονικές! Χωρίς τη διαφορετικότητα η ζωή μας θα ήταν ανιαρή. Έτσι και η διαφορετικότητα στους ανθρώπους δημιουργεί μιαν αρμονία.
Οι γνώσεις που αποκόμισε η Ελένη από τη ζωή και τους ανθρώπους μέχρι τώρα
Από παιδί έμαθε πολλά. Έμαθε να παίζει πιάνο, να τραγουδά, έκανε και μαθήματα χορού (αδυναμία της είναι το ζεϊμπέκικο), έμαθε να αγαπά τη ζωή, μα πάνω απ’ όλα να αγαπά τα πάντα γύρω της και πιο πολύ τους ανθρώπους.
Στο Πανεπιστήμιο, έμαθε πολλά. Λάτρεψε τη θεωρία. Ιδιαίτερα όμως την ψυχολογία γιατί της έδωσε εκείνα τα εργαλεία να καταλάβει όσα νιώθει για τα παιδιά. Άλλωστε ήταν πολύ συνειδητή επιλογή να σπουδάσει νηπιαγωγός για να προσφέρει στα παιδιά. Γιατί τα παιδιά είναι το αύριο του τόπου μας.
Παράλληλα, αναπόσπαστο κομμάτι των σπουδών της ήταν και η σχολική εμπειρία η οποία έδωσε στην Ελένη την ευκαιρία να ζήσει τη διδασκαλία στην πράξη. Μια διαδικασία που θεωρείται εύκολη, αλλά στην πράξη είναι δύσκολη. Μπορεί τα παιδιά να είναι οι πιο δύσκολοι κριτές, ωστόσο έχουν μέσα τους την ενσυναίσθηση. Καταφέρνουν να μπαίνουν στη θέση του άλλου και να καταλαβαίνουν ποιος τους αγαπά αληθινά.
Η βράβευση από το Madame Figaro
Στήριγμά της οι γονείς της
Όπως ανέφερε στη συνέντευξή και ο πατέρας της Ελένης, όταν άρχισε να συζητείται η εισαγωγή της νομοθεσίας για την Ειδική Εκπαίδευση στην Κύπρο ουσιαστικά, προηγουμένως, δεν υπήρχε τίποτα. Με τον Νόμο και τους Κανονισμούς 1999-2001 περί Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, έγινε η αρχή για την εισαγωγή νομοθεσίας και κανονισμών μετά από διαβούλευση και εκτενή συζήτηση στη Βουλή.
Παλαιότερα, τα άτομα με αναπηρίες είχαν πρόσβαση στην εκπαίδευση μέχρι το δημοτικό σχολείο και απ’ κεί και πέρα δεν υπήρχε οποιασδήποτε άλλης μορφής εκπαίδευση πέρα από τα διάφορα κέντρα.
Με την εισαγωγή της νομοθεσίας παιδιά με αναπηρίες άρχισαν να εντάσσονται στα σχολεία με κάποια στήριξη εκεί και όπου χρειαζόταν. Σήμερα η υφιστάμενη νομοθεσία συζητείται ξανά για τον εκσυγχρονισμό της.
Φιλική χώρα προς τα άτομα με αναπηρίες
Μέσα από την προσωπική τους εμπειρία, οι γονείς της Ελένης θεωρούν πως η χώρα μας είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό φιλική ως προς τα άτομα με αναπηρίες. Σαφώς όμως δέχονται και τον αντίλογο ότι δεν είμαστε φιλική χώρα για να ζήσουν, να εργαστούν και να δημιουργήσουν τα άτομα με αναπηρίες.
Ωστόσο, υπογραμμίζουν πως ο Κύπριος έχει μέσα του τον ανθρωπισμό και την ενσυναίσθηση για να αποδεχτεί. Δεν έχει την ψυχρή λογική άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Η ένταξη των παιδιών με αναπηρίες στην εκπαίδευση και στο σχολικό περιβάλλον δημιούργησε διαφορετικές προοπτικές ως προς την αποδοχή τους.
με πληροφορίες από philenews.com [3]