- Infokids.cy - https://www.infokids.cy -

Το Περιφερειακό Σχολείο Μεσόγης τίμησε με τον πιο συγκινητικό τρόπο την Εθνική Επέτειο της 1ης Απριλίου

Γράφει η εκπαιδευτικός Παναγιώτα Ματθαίου

Στην εποχή που ζούμε σήμερα δυστυχώς κάποιες αξίες φαντάζουν μακρινές. Δεν πρέπει όμως να είναι. Ο άνθρωπος πάντα θα μάχεται για την Αξιοπρέπεια και την Ελευθερία.

Η Πατρίδα δεν αξίζει να είναι μια παρωχημένη αξία ή να ντύνεται με πολιτικά χρώματα και να χαρακτηρίζεται μόνο από συγκεκριμένες ιδεολογίες και ιστορικές στιγμές.

Η Ελευθερία και η Πατρίδα αξίζουν να είναι στο καθημερινό μας επίκεντρο, γιατί έχουν αξία οικουμενική και είναι πανανθρώπινες ανάγκες που οικοδομούν την αίσθηση του ανήκειν και εξυμνούν την ανθρώπινη υπόσταση.

Θέλαμε λοιπόν μέσα από την εκδήλωσή μας αυτή να τιμήσουμε κατεξοχήν τον άνθρωπο , τον άνθρωπο που αφοσιώνεται, μάχεται και θυσιάζεται για τις αξίες που ονομάζονται Πατρίδα και Ελευθερία, όπως αριστοτεχνικά αποτυπώνει ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος στο ποίημα του «Αποχαιρετισμός» αφιερωμένο στον Γρηγόρη Αυξεντίου [2], απόσπασμα του οποίο και απαγγέλθηκε στην εκδήλωση. Θέλαμε επίσης να υπογραμμίσουμε ότι ο ηρωισμός δεν είναι κάτι έξω από εμάς και πως «η ουσία του ηρωισμού βρίσκεται στη θυσία του προσωπικού για την ευόδωση του γενικού συμφέροντος της Πατρίδας» (Μιχαλάκης Μαραθεύτης, «Ακτινοβολίες του ‘55»).

Οι ήρωες του ’55-’59 [3] δρουν με θάρρος, ξεπερνούν το φόβο του θανάτου και οδηγούνται στην αυτοθυσία όχι τυχαία. Οι αξίες με τις οποίες είναι γαλουχημένοι-και που τελικά τους κατευθύνουν προς στον ηρωισμό- απορρέουν από το γενικό πνεύμα της εποχής, στο οποίο συνδράμουν τόσο η εκπαίδευση όσο και η οικογένεια.

Μέσα από την καλλιτεχνική παρουσίαση των ιστορικών γεγονότων του Αγώνα ’55-’59 προσπαθήσαμε κυρίως να περάσουμε στους θεατές το ψυχικό μεγαλείο τόσο των ιδίων των ηρώων όσο και των γονέων τους και γενικότερα των οικογενειών τους που δεν εξαιρούνται ηρωισμού.

Η ψυχή των γονέων των ηρώων κρατήθηκε όρθια από την βαθύτερη αγάπη τους προς τον Θεό και την Πατρίδα, το χρέος και τον πόθο για ελευθερία και το όραμα για Ένωση με την Ελλάδα, μια Ελλάδα όλο Ιδέα και Ιδανικά.

Τα παιδιά σε ρόλο αποτύπωσαν την καρδιά της μάνας που πονά με το χαμό του παιδιού της αλλά στέκεται λεβέντισσα και αντάξια της θυσίας του: « Μια μάνα τέδκοιου ήρωα εν προσβολή να κλάψει, προσβάλλει το λεβέντη της τζείνον που θ’ απολάψει… Χαλάλιν της πατρίδας μου ο γιος μου , η ζωή μου».

Με αυτά τα λόγια η Αντωνού Αυξεντίου αποχαιρετά τον γιο της Γρηγόρη Αυξεντίου, ενώ η Φλωρεντία Κάρυου θα πει: « Κάθε σαράντα τζι ένα γιό, στέλλω εις την θυσία μα εν γονατώ χαμέ, παρακαλώ προσεύχομαι να ‘ρτει ελευθερία».

Σε μια εκδήλωση χωρίς κοστούμια, με ένα λιτό αλλά όλο νόημα σκηνικό, μέσα από αντιπροσωπευτικά δείγματα της ποιητικής έκφρασης των γονέων των ηρώων αλλά και αποσπάσματα από τα τελευταία λόγια -παρακαταθήκη των ίδιων των ηρώων πριν την θυσία τους, την προβολή οπτικοακουστικού υλικού, τραγούδια, χορούς, απαγγελίες ποιημάτων και κυρίως μέσα από μια παιδαγωγική διαδικασία βασισμένη στο εκπαιδευτικό δράμα αλλά και στη χρήση άλλων θεατρικών τεχνικών προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε το ανάστημα αυτών των γονιών και των παιδιών τους, του καθημερινού ανθρώπου της Κύπρου μας που μετουσιώνεται σε αυτή την ιστορική στιγμή σε φωτεινό φάρο και παράδειγμα υπέρβασης της ανθρώπινης φύσης.

Γι’ αυτό και επαναλάβαμε πολλές φορές επί σκηνής πως: «Ήρωες είναι τζ’ οι γονιοί μαζί με τα παιδκιά τους, που ετιμήσαν την πατρίδα τους τζιαί ούλλη την γενιά τους».

Επιπλέον, επειδή πιστεύουμε ότι το σχολείο οφείλει να είναι σε ανοιχτή επικοινωνία με την κοινότητα και την ευρύτερη κοινωνία και επειδή τα παιδιά χρειάζεται να γνωρίζουν την ιστορία και τους ήρωες της κοινότητάς τους, αποφασίσαμε την εκδήλωσή μας να την αφιερώσουμε στον ήρωα της κοινότητας της Μεσόγης Μιχαήλ Νικολάου, ο οποίος θυσιάστηκε για την πατρίδα στις 21 Σεπτεμβρίου 1958, όταν σκοτώθηκε από Άγγλους στρατιώτες.

Καλέσαμε τις εν ζωή αδερφές του ήρωα στην εκδήλωσή μας και τους προσφέραμε ένα χειροποίητο, πήλινο στεφάνι σύμβολο τιμής και δόξας. Θέλαμε με αυτή μας την κίνηση να τιμήσουμε την ηρωική θυσία του αδερφού τους αλλά και μαζί ολόκληρη την οικογένεια που τον ανέθρεψε, τον γαλούχησε και τον προσέφερε στον βωμό της ελευθερίας και της πατρίδας. Μετά το τέλος της εκδήλωσης ακολούθησε πορεία μνήμης προς την προτομή του ήρωα στο κέντρο του χωριού όπου και έγινε κατάθεση στεφάνων τόσο από τους μαθητές όσο και από επίσημους καλεσμένους.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να εκφράσω τις θερμές μας ευχαριστίες στις αδερφές του ήρωα και σε όλους τους καλεσμένους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας, ενώ ταυτόχρονα να επιβραβεύσω τους μαθητές της Δ’ τάξης του σχολείου μας με ένα μεγάλο «Μπράβο» για τον υπέροχο τρόπο που εργάστηκαν, την αγάπη και την αφοσίωσή τους καθώς και για την άψογη παρουσία τους επί σκηνής.

Διαβάστε επίσης:

Δομνίτσα Λανίτου-Καβουνίδου: Η πρώτη Ελληνίδα που έτρεξε σε Ολυμπιακούς Αγώνες και κοίταξε στα μάτια τον Χίτλερ [4]

Σπάνια κότα με τέσσερα πόδια δέχθηκε bullying από άλλα πτηνά της φάρμας – Ποιος της έσωσε τη ζωή [5]

Φρίκη: Ιερωμένοι κακοποιούσαν παιδιά σεξουαλικά και η ιεραρχία έκανε τα στραβά μάτια [6]