- Infokids.cy - https://www.infokids.cy -

«Ο θηλασμός είναι υπέροχος, όμως έχει σημασία και η ψυχική υγεία της μαμάς»

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο θηλασμός είναι υπέροχος! Συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης ορισμένων καρκίνων στις μητέρες και μειωμένων ποσοστών μόλυνσης και ασθενειών, όπως ο διαβήτης και η λευχαιμία στα βρέφη», γράφει η μαμά-blogger Christine Organ στο scarymommy.com [2]. «Οι μητέρες που θηλάζουν επίσης, καίνε περισσότερες θερμίδες, καθιστώντας πιο εύκολη τη διαδικασία απώλειας των κιλών που αποκτήθηκαν κατά την εγκυμοσύνη.

Ωστόσο, αυτά τα στατιστικά στοιχεία δεν είναι τίποτα παραπάνω από απλά στατιστικά στοιχεία. Και οι αριθμοί δεν μπορούν ποτέ να πούνε ολόκληρη την αλήθεια. Οι αριθμοί δεν δείχνουν τον πόνο στις θηλές που μερικές γυναίκες αισθάνονται όταν θηλάζουν. Οι αριθμοί δεν δείχνουν τα δάκρυα μιας μητέρας που αγωνίζεται για να καταφέρει να ταΐσει το μωρό της, ούτε μπορούν να μετρήσουν τη ντροπή που μια μητέρα συχνά νιώθει επειδή έχει επιλέξει ή δεν μπορεί να θηλάσει.

Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συνιστά τα μωρά να θηλάζουν αποκλειστικά για τους πρώτους έξι μήνες της ζωής τους, και να συνεχίζουν το θηλασμό [3] «για ένα έτος ή περισσότερο, εάν το επιθυμούν οι μητέρες και τα βρέφη». Το Αμερικανικό Κολέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων συμφωνεί και έχει καλέσει τα μέλη του να «ενθαρρύνουν και να επιτρέπουν σε όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες να θηλάζουν και να τις βοηθούν να το κάνουν για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα».

Όμως, αυτές οι συστάσεις δεν ανταποκρίνονται στις ατομικές ανάγκες της μητέρας, του μωρού και ολόκληρης της οικογένειας. Δεν λαμβάνουν υπόψη τις συναισθηματικές και σωματικές βλάβες -για να μην αναφέρουμε τις ουλές που μπορούν να παραμείνουν για πάντα αν ο θηλασμός δεν λειτουργεί για διάφορους λόγους. Δεν κάνουν καμία αναφορά στον ζωτικής σημασίας δεσμό που αναπτύσσεται ανάμεσα στη μητέρα και το μωρό, ο οποίος απαιτεί πρωτίστως μια ασφαλή, σταθερή κι ευτυχισμένη μαμά.

Όταν γεννήθηκε ο πρώτος μου γιος, ήμουν λιγότερο ενθουσιασμένη με την ιδέα του θηλασμού, αλλά το προσπάθησα ούτως ή άλλως. Πίστευα ότι για να είμαι καλή μητέρα έπρεπε να θηλάσω το μωρό μου. Έτσι, το έκανα ακόμα κι αν μισούσα κάθε λεπτό από αυτό. Τόσο πολύ, που κάθε φορά που ο γιος μου έπρεπε να φάει, δυσανασχετούσα όλο και περισσότερο με τις ανάγκες του. Η κατάθλιψη [4] που βίωσα μετά τον τοκετό μπορεί να έπαιξε κάποιο ρόλο στα προβλήματα που αντιμετώπισα με το θηλασμό, ή ίσως τα προβλήματα του θηλασμού να επιδείνωσαν την επιλόχεια κατάθλιψη. Είναι δύσκολο να το ξέρεις. Και στις δύο περιπτώσεις, ο θηλασμός όχι μόνο δεν διευκολύνει τη σχέση μαμάδων-παιδιών, αλλά στην πραγματικότητα προκαλεί σημαντική βλάβη σε αυτόν. Έτσι, μετά από έξι εβδομάδες, σταμάτησα εντελώς τη διαδικασία του θηλασμού.

Αμέσως ένιωσα ανακούφιση σε συνδυασμό με εξουθενωτική ντροπή. «Τι πηγαίνει λάθος με μένα;», ήταν το μόνο που σκεφτόμουν εκατομμύρια φορές την ημέρα για πολλά χρόνια. «Γιατί δεν μπορώ να το κάνω; Γιατί δεν μπορώ να διαχειριστώ αυτό το πράγμα που γίνεται τόσο φυσικά και με ενθουσιασμό από άλλες γυναίκες;». Ένιωθα ότι είχα αποτύχει.

Όταν έμεινα έγκυος στον δεύτερο γιο μου, ήξερα ότι δεν θα προσπαθούσα να τον θηλάσω. Ο σύζυγός μου συμφώνησε και η υποστήριξη εκ μέρους του για την απόφαση που είχα πάρει ήταν σωτήρια! Είχα αγχωθεί για το πώς θα το μεταφέρω στους γιατρούς μου, αλλά ήταν ευχαριστημένοι από την αρχή. Συμφώνησαν με την απόφασή μου και μού έδειξαν εμπιστοσύνη. Όπως αποδεικνύεται, η ντροπή και η αμηχανία που ένιωσα γύρω από τις αποφάσεις μου για το θηλασμό δεν είναι ασυνήθιστες. Στην πραγματικότητα, πολλές γυναίκες βιώνουν αισθήματα ντροπής και λύπης εξαιτίας της ανικανότητας ή της απροθυμίας τους να τηρήσουν τις οδηγίες του θηλασμού.

Ο θηλασμός είναι κάτι παραπάνω από τη διατροφή, είναι αγκαλιές και συναισθηματικό δέσιμο με το μωρό, ώστε να αισθάνεται ασφαλές, άνετο και συνδεδεμένο με τον περιβάλλοντα κόσμο. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, λένε οι γιατροί, με διάφορους τρόπους. Οι κατευθυντήριες γραμμές βασίζονται φυσιολογικά στην επιστήμη, αλλά φέρουν επίσης μια απειλή (εάν δεν θηλάζετε, το μωρό σας κινδυνεύει) και ένα στίγμα (εάν δεν θηλάζετε, δεν είστε καλή μητέρα), τα οποία και τα δύο μπορεί να είναι επιζήμια για πολλές μητέρες.

«Όπως τα νέα μωρά είναι ευαίσθητα, το ίδιο είναι και οι μητέρες τους», υποστηρίζουν οι ειδικοί. «Και η ψυχική υγεία της μητέρας είναι ζωτικής σημασίας -όχι μόνο για εκείνη, αλλά και για το μωρό της. Μια καταθλιπτική και ανήσυχη μητέρα δεν είναι σε θέση να παρέχει την φροντίδα που το μωρό της χρειάζεται για να αναπτυχθεί». Αντί της προσέγγισης του θηλασμού, οι γιατροί συνιστούν μια διαφορετική προσέγγιση που δίνει έμφαση στην υγεία και την ευημερία τόσο της μητέρας όσο και του παιδιού. «Εάν ο θηλασμός δουλεύει για σένα, θαυμάσια! Εάν δεν τα καταφέρνεις, δεν χρειάζεται να πιεστείς για να συμβεί».

Η μητρότητα είναι δύσκολη -πραγματικά σκληρή- και χρειαζόμαστε όλη την υποστήριξη που μπορούμε να έχουμε για τις αποφάσεις που λαμβάνουμε, συμπεριλαμβανομένου του τόπου και του τρόπου που επιλέγουμε να ταΐσουμε τα μωρά μας, είτε αυτό γίνεται μέσα στο λεωφορείο ή στον χώρο εργασίας ή ακόμη κι αν δίνουμε ξένο γάλα στο παιδί από την πρώτη κιόλας στιγμή της γέννησής του».