«Ο 10χρονος γιος μου κρεμάστηκε… Δεν θα περνούσε ποτέ από το μυαλό μου»: Μία μαμά αποκαλύπτει το δράμα της

«Ο 10χρονος γιος μου κρεμάστηκε... Δεν θα περνούσε ποτέ από το μυαλό μου»: Μία μαμά αποκαλύπτει το δράμα της

Μία μαμά περιγράφει πώς παραλίγο να χάσει τον 10χρονο γιο  της, ο οποίος προσπάθησε να αυτοκτονήσει σε μία τόσο τρυφερή ηλικία.  Μέσα από την ιστορία της ευαισθητοποιεί και καλεί τους γονείς να μην παρβλέπουν τα σημάδια.

«Ήταν Ιούνιος του 2016, όταν ο γιος μου προσπάθησε να βάλει τέλος στη ζωή του σε ηλικία μόλις 10 ετών. Περνούσε μία δύσκολη στιγμή, καθώς είχε χάσει τον μπαμπά του ένα χρόνο πριν. Μέχρι τη στιγμή που τον βρήκαμε, δεν είχε σφυγμό. Πέρασε μία εβδομάδα σε μηχανική υποστήριξη και δεν έδειχνε σημάδια εγκεφαλικής λειτουργίας.

Ποτέ δεν είχε περάσει από το μυαλό μου ούτε καν σαν κακή σκέψη το ενδεχόμενο αυτοκτονίας του παιδιού μου. Πάντα ήταν ένα χαρούμενο παιδί, γεμάτο ζωή και αγάπη. Αφότου πέθανε ο πατέρας του, γέμισε θυμό, έγινε απότομος. Όμως, θεώρησα ότι δεν είναι κάτι ασύνηθες σε μία τέτοια περίπτωση, σκέφτηκα πως περνάει απλά τη φάση του, όπως όλα τα παιδιά στην προεφηβεία. Εκείνος έλεγε ότι όλα ήταν μια χαρά.

Μία μέρα η αδελφή μου, η μητέρα μου κι εγώ μαζευτήκαμε για να παίξουν τα παιδιά μας. Ο γιος μου συμπεριφερόταν σαν κάτι να τον ενοχλούσε και πήγε να μείνει λίγο στον ξενώνα. Υπήρχε εκεί ένα ψυγείο, που είχε πάντα παγωτό και θεώρησα πως το είχε επιθυμήσει. Έτρωγε πάντα παγωτό, όταν δεν είχε τα κέφια του. Όμως το φως της βεράντας αυτού του δωματίου ήταν για ώρα ανοιχτό και η μητέρα μου τού φώναξε από την κάτω βεράντα να το κλείσει. Λίγο μετά ανέβηκε πάνω για να δει γιατί δεν της απαντούσε το παιδί. Η πόρτα ήταν κλειδωμένη και έπρεπε να πάω της φέρω το κλειδί.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς ήταν το πρόσωπό του

Δεν ξεχάσω ποτέ το ουρλιαχτό της. Η καρδιά μου έφυγε από τη θέση της, καθώς κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο γιος μου είχε κρεμαστεί και το πώς έδειχνε το πρόσωπό του δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Ήταν μελανιασμένο και είχε αίμα γύρω από τα χείλη του. Το παιδί μου πέθανε, φώναξα.

Ήμουν 30 εβδομάδων έγκυος στην κόρη μου τότε και δεν μπορούσα να κάνω και πολλά για να βοηθήσω τη μητέρα και την αδελφή μου για να τον κατεβάσουν. Απλά για δέκα λεπτά ούρλιαζα στο δρόμο φωνάζοντας για βοήθεια. Ήμουν σε σοκ. Πήγα πίσω στο δωμάτιο και είδα τη μαμά μου να προσπαθεί να τον κάνει να αναπνεύσει ξανά, αλλά έδινε μάχη. Τον πήγαμε στο πλησιέστερο νοσοκομείο, οι γιατροί μας μίλησαν εμπιστευτικά και μας προετοίμασαν για το χειρότερο.

Τον είχαν συνδέσει με τόσα μηχανήματα και σε αναπνευστήρα. Ήθελα απλά να τον σφίξω στην αγκαλιά μου κι ένιωθα ότι είχα αποτύχει σαν μητέρα. Είχα αποτύχει να δω τα σημάδια.

Τον είχαν συνδέσει με τόσα μηχανήματα και σε αναπνευστήρα. Ήθελα απλά να τον σφίξω στην αγκαλιά μου κι ένιωθα ότι είχα αποτύχει σαν μητέρα. Είχα αποτύχει να δω τα σημάδια.

Περίμενα τα χειρότερα

Περίμενα τα χειρότερα. Η θερμοκρασία του δεν ήταν σταθερή και ήταν δύσκολο να γίνει. Του έβαζαν θερμότητα, επανερχόταν, αλλά και ξανάπεφτε. Η κατάστασή του άρχισε να χειροτερεύει, οι πνεύμονές του κατέρρευσαν και οι γιατρεί είπαν, ότι θα χρειαζόταν λίγες εβδομάδες με δύο μήνες μέχρι να αρχίσει να δείχνει δείγματα βελτίωσης. Περνούσα κάθε δευτερόλεπτο δίπλα του, τον ρωτούσα αν με άκουγε που του έλεγα πόσο τον αγαπάω.

Προσευχήθηκα πολύ και όπως φαίνεται οι προσευχές μου εισακούστηκαν. Ο Θεός άκουσε το κλάμα μου. Κι ο μικρός μου αποδείχθηκε πολύ γενναίος μαχητής. Τα κατάφερε και είμαι ευγνώμων που τον έχω ξανά μαζί μου.

Η αυτοκτονία δεν έχει ηλικία, αλλά το να είμαστε ενημερωμένοι για αυτό θα πρέπει να γίνεται κάθε μέρα. Σπάστε τη σιωπή! Κι αυτό θέλω να γίνει μέσα από τη δική μας ιστορία»

Διαβάστε επίσης:

Νοσοκομεία αρνούνταν κάνουν καισαρική σε μητέρες – 300 μωρά πέθαναν ή έμειναν με εγκεφαλικές βλάβες

«Η Ωραία Κοιμωμένη της Σικελίας»: Η ιστορία της 2χρονης Ροζαλία που ο μπαμπάς της κράτησε στην αιωνιότητα

Pancakes χωρίς ζάχαρη και βούτυρο: Μία υγιεινή λιχουδιά για όλη την οικογένεια