SHARE

Η σχολική σάκα συνοδεύει τα παιδιά μας όλο τον χρόνο και, δυστυχώς, μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα στην υγεία τους.

Όχι στις βαριές σχολικές τσάντες: Τι πρέπει να προσέξουν οι γονείς για το βάρος της σάκας

Πολλές επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει πως το βάρος αλλά και η λανθασμένη μεταφορά της σχολικής τσάντας μπορούν να προκαλέσουν:

• πόνο στη μέση (οσφυαλγία) και τον αυχένα εξαιτίας του μεγάλου βάρους του φορτίου της τσάντας
• τραυματισμούς της ωμικής ζώνης, λόγω της μεγάλης πίεσης που δέχονται οι κλείδες από τους ιμάντες (λουριά) της τσάντας
• μυϊκή καταπόνηση και μυϊκές θλάσεις που οφείλονται τόσο στο μεγάλο φορτίο, όσο και στον λανθασμένο τρόπο με τον οποίο οι μαθητές σηκώνουν τη σχολική τσάντα για να τη βάλουν στους ώμους τους.

Για να αποφύγετε τα παραπάνω πρέπει να επιλέξετε μία τσάντα η οποία δεν θα επιβαρύνει την πλάτη του μαθητή, ενώ πρέπει να προσέχετε πάντα και το βάρος της σάκας.

Ποιο ειναι το μεγιστο βαρος της σχολικης σακας;

Σύμφωνα με τους ειδικούς η σχολική τσάντα δεν πρέπει να ξεπερνάει το 15% του βάρους του παιδιού.

Για παράδειγμα, ένα παιδί 20 κιλών δεν μπορεί να σηκώνει τσάντα βάρους άνω των 3 κιλών.

Στην παρακάτω φωτογραφία θα δείτε όλα τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει η σωστή σχολική τσάντα για να μην επιβαρύνει το παιδικό σώμα.

Τα χαρακτηριστικα της σωστης σχολικης τσαντας

• Φαρδείς ιμάντες με βάτες για τους ώμους. Να υπάρχουν δύο ιμάντες για τους ώμους και όχι μόνο ένας που περνά διαγώνια μπροστά από το σώμα του μαθητή.
• Φαρδιά βάτα στο πίσω μέρος (εκείνο που έρχεται σε επαφή με την πλάτη) που κάνει την τσάντα να είναι πιο αναπαυτική και προστατεύει από αιχμηρά αντικείμενα.
• Ο ιμάντας που περνά από τη μέση να επιτρέπει καλύτερη πρόσδεση της τσάντας στο σώμα και καλύτερη κατανομή του βάρους της. Η ίδια η τσάντα, δεν πρέπει να είναι βαριά αλλά ελαφριά –ωστόσο αυτό δεν είναι πάντα στο χέρι του παιδιού.
• Οι σχολικές τσάντες με ρόδες είναι πολύ καλή επιλογή, διότι επιτρέπουν στους μαθητές να μην τις φορτώνονται και έτσι να μην επιβαρύνουν την πλάτη τους.

Αφού επιλέξετε τη σχολική τσάντα του παιδιού σας, θα πρέπει να διασφαλίσετε ότι η χρήση της θα είναι ασφαλής και πρακτική.

Τι πρεπει να προσεξετε

• Το βάρος της τσάντας θα πρέπει να είναι μικρότερο από το 16% του βάρους του παιδιού.
• Το μέγεθος της θα πρέπει να είναι μικρότερο από την πλάτη του παιδιού, δηλαδή να εκτείνεται μεταξύ των δύο ωμοπλατών.
• Θα πρέπει να διαθέτει δύο ιμάντες εξάρτησης (λουριά), φάρδους 5 cm, με ενισχυμένες βάτες ώστε να μην πιέζονται οι κλείδες.
• Η βάση τσάντας θα πρέπει να βρίσκεται στη γραμμή των ισχίων του παιδιού.
• Προτιμούμε τσάντες με ιμάντα στην περιοχή του θώρακα για σταθερότητα κατά τη βάδιση.
• Στις θήκες που βρίσκονται δεξιά και αριστερά της τσάντας τοποθετούμε τα ελαφριά αντικείμενα.
• Σωστός τρόπος τοποθέτησης των βιβλίων μέσα στην τσάντα: τα βαριά πιο κοντά στη σπονδυλική στήλη, τα πιο ελαφριά στο μπροστινό μέρος της τσάντας.
• Τοποθετούμε κάθε φορά μόνο τα απαραίτητα βιβλία και αντικείμενα στην τσάντα.

Με πληροφορίες από το paedialine.blogspot.com

Διαβάστε επίσης:

Τι μπορεί να προκαλέσει στη σπονδυλική στήλη η σχολική τσάντα;

Μπαμπάς έφτιαξε την πιο όμορφη σχολική τσάντα στον γιο του, γιατί δεν μπορούσε να του αγοράσει (εικόνες)

Η απάντηση ενός μαθητή σε σχολική εργασία που… έγινε το απόλυτο viral

SHARE

Η εκμάθηση κοψίματος με ψαλίδι ως δεξιότητα είναι πολύ σημαντική, αλλά ταυτοχρόνως και πολύ δύσκολη στο να κατακτηθεί από ένα μαθητή με ή χωρίς ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες αναφέρει ο Φώτης Παπαναστασίου, Ειδικός Παιδαγωγός.

Είναι μια προγραφική δεξιότητα, μιας και το παιδί χρησιμοποιεί τα τρία δάχτυλα που χρησιμοποιεί κατά τη γραφή, ακολουθεί γραμμές και μαθαίνει να κινείται μέσα σε πλαίσια. Το κόψιμο, λοιπόν, με το ψαλίδι βοηθά το παιδί να ενδυναμώσει και να συνδυάσει τους μύες των δαχτύλων που εμπλέκονται στη διαδικασία της γραφής. Επιπλέον, διδάσκει στο παιδί να χρησιμοποιεί ένα μόνο χέρι κατά τη διαδικασία του κοψίματος και το οδηγεί σταδιακά στην παγίωση της πλευρίωσης.

Το κόψιμο με το ψαλίδι είναι μια λεπτή κινητικότητα, και γι’ αυτό καλό είναι πριν ξεκινήσει η συγκεκριμένη εκμάθηση το παιδί να έχει εξασκηθεί και σε άλλες ασκήσεις λεπτής κινητικότητας, όπως να ανοίγει τρύπες σε ένα κομμάτι χαρτί με διακορευτή, να πιέζει μαλακά μπαλάκια για ενδυνάμωση του χεριού, να παίζει με δαχτυλόκουκλες για να μάθει να κουνάει το κάθε δάχτυλο του χεριού ξεχωριστά και προς διαφορετικές κατευθύνσεις, να βάζει μανταλάκια σε ένα κομμάτι χαρτί. Κάτι ακόμα που θα πρέπει να προσέξουμε πριν ξεκινήσουμε την συγκεκριμένη δεξιότητα είναι να επιλέξουμε τα κατάλληλο ψαλίδι. Για αρχή καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσουμε ειδικά ψαλίδια ασφαλείας, τονίζει ο κ. Παπαναστασίου. Αν το παιδί είναι αριστερόχειρας θα πρέπει να επιλέξουμε ένα ψαλίδι για αριστερόχειρες.

Η δεξιότητα κοψίματος με ψαλίδι θα πρέπει να διδαχθεί σε δύο στάδια:

Πρώτο στάδιο: Το παιδί μαθαίνει να κρατά σωστά το ψαλίδι

Το παιδί μαθαίνει να κρατά το ψαλίδι με το σωστό τρόπο: τον αντίχειρα μέσα στη μια τρύπα, το μεσαίο δάκτυλο μέσα στην άλλη τρύπα και το δείκτη να στηρίζει πάνω στο εξωτερικό μέρος του ψαλιδιού. Σε περίπτωση που τα δάχτυλα του παιδιού είναι πολύ μικρά μπορούμε να το κατευθύνουμε ώστε να βάλει το μεσαίο δάχτυλο και το δείκτη σε μία τρύπα για να διευκολυνθεί.

Δεύτερο στάδιο: Το παιδί μαθαίνει να κόβει με ψαλίδι

Αρχικά το παιδί μαθαίνει να κόβει μαλακά υλικά, όπως λωρίδες πλαστελίνης ή πηλού. Στη συνέχεια μαθαίνει να κόβει λωρίδες από μαλακά κορδόνια ή κλωστές, που του τις κρατάμε τεντωμένες, και έπειτα λωρίδες από χαρτί, που τις κόβει κομματάκια. Συνεχίζουμε με γραμμές πάνω σε χαρτί που χρειάζονται ένα ή δύο κοψίματα. Σταδιακά αυξάνουμε το μήκος των γραμμών μέχρι να καταφέρει το παιδί να κόβει ένα κομμάτι χαρτί στη μέση. Συνεχίζουμε με ευθείες γραμμές, με γραμμές ζικ-ζακ, και τέλος με καμπύλες. Έπειτα, το παιδί προχωρά στο κόψιμο απλών σχεδίων με ευθείς γραμμές, όπως τρίγωνα και τετράγωνα. Μόλις εξοικειωθεί, μαθαίνει να κόβει απλά σχέδια με καμπύλες και κύκλους. Στη συνέχεια, εξοικειώνεται με το κόψιμο πιο σύνθετων σχημάτων με ευθείες γραμμές, όπως ένα αστέρι, και τέλος μαθαίνει να κόβει πολύπλοκα σχήματα με καμπύλες.

SHARE

Τα παιδιά που περνάνε περισσότερο χρόνο σε μη δομημένες δραστηριότητες- όπως π.χ παίζοντας έξω από το σπίτι, διαβάζοντας βιβλία, πηγαίνοντας περιπάτους- είναι πιο ικανά να θέσουν τους προσωπικούς τους στόχους και να αναλάβουν δράση προκειμένου να επιτύχουν αυτούς τους στόχους χωρίς ώθηση από του γονείς τους, σύμφωνα με μια νέα έρευνα του Πανεπιστημίου του Μπόλντερ στο Κολοράντο.
Η έρευνα η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Frontiers in Psychology, ανακάλυψε επίσης ότι τα παιδιά που συμμετέχουν σε πιο δομημένες και οργανωμένες δραστηριότητες – όπως μαθήματα ποδοσφαίρου, πιάνου και διάβασμα για το σχολείο- επέδειξαν πιο φτωχή αυτορυθμιζόμενη εκτελεστική λειτουργικότητα η οποία αποτελεί ένα μέτρο της ικανότητας να θέσει κανείς στόχους και να τους επιτύχει ανεξάρτητα, χωρίς βοήθεια ή ενίσχυση.

«Η εκτελεστική λειτουργικότητα είναι εξαιρετικά σημαντική για τα παιδιά» είπε η Καθηγήτρια του πανεπιστημίου Boulder Colorado στους τομείς της ψυχολογίας και νευροεπιστήμης και βασική συγγραφέας της έρευνας Yuko Munakata. «Τα βοηθάει με κάθε πιθανό τρόπο κατά τη διάρκεια της καθημερινότητάς τους, από το να αλλάζουν δραστηριότητες με ευκολία χωρίς να κολλάνε σε μία δραστηριότητα και μόνο μέχρι να ελέγχουν τον εαυτό τους προκειμένου να μη φωνάζουν όταν είναι θυμωμένα και μέχρι να μπορούν να αναβάλλουν την ικανοποίηση. Η εκτελεστική λειτουργικότητα κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, επίσης, μπορεί να αποτελέσει δείκτη πρόβλεψης σημαντικών ζητημάτων, π.χ των ακαδημαϊκών επιδόσεων, της υγείας, της ευημερίας και της εγκληματικότητας για χρόνια ή και δεκαετίες αργότερα.»

Η έρευνα είναι μια από τις πρώτες που προσπαθούν να καταπιαστούν επιστημονικά με το πώς μια αύξηση των οργανωμένων δραστηριοτήτων μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που αναπτύσσεται ο παιδικός εγκέφαλος.
Η Munakata είπε ότι μια διαμάχη για τη φιλοσοφία της γονεϊκότητας —με πολύ αυστηρούς γονείς από τη μία και αρκετά πιο ελαστικούς από την άλλη- έχει κάνει αισθητή την παρουσία της στα διάφορα μέσα και στα blogs γονεϊκότητας τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, υπάρχουν λίγα επιστημονικά στοιχεία που να υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς της μίας ή της άλλης πλευράς.

Για την έρευνα, οι γονείς 70 παιδιών 6 ετών κατέγραψαν τις καθημερινές δραστηριότητες των παιδιών τους για μια εβδομάδα. Οι επιστήμονες μετά κατηγοριοποίησαν αυτές τις δραστηριότητες ως δομημένες ή λιγότερο δομημένες, βασιζόμενες/οι σε υπάρχουσες ταξινομήσεις χρήσης του χρόνου που έχουν χρησιμοποιηθεί ήδη στην επιστημονική κοινότητα από οικονομολόγους.

«Αυτές ήταν οι καλύτερες και οι πιο αυστηρές ταξινομήσεις που μπορέσαμε να βρούμε» είπε η Barker. «Δεν αποδίδουν πλήρως τον βαθμό οργάνωσης της κάθε δραστηριότητας αλλά ήταν το καλύτερο σημείο εκκίνησης καθώς θέλανε να συνδέσουμε αυτήν την έρευνα με προηγούμενες εργασίες.»

Σε αυτό το σύστημα ταξινόμησης οι οργανωμένες δραστηριότητες περιλαμβάνουν εργασίες σπιτιού, μαθήματα σωματικής άσκησης, μαθήματα γενικά και θρησκευτικές δραστηριότητες. Οι λιγότερο οργανωμένες δραστηριότητες περιλαμβάνουν ελεύθερο παιχνίδι μεμονωμένα ή με άλλα παιδιά, κοινωνικές εξόδους, περιήγηση σε αξιοθέατα, διάβασμα και χρόνο που αφιερώνεται στα διάφορα μέσα. Οι δραστηριότητες που δεν μέτρησαν για καμία κατηγορία είναι ο ύπνος, το φαγητό, το σχολείο και οι μετακινήσεις.

Τα παιδιά αξιολογήθηκαν επίσης στην εκτελεστική λειτουργικότητα μέσω ενός κοινά χρησιμοποιημένου τεστ λεκτικής δεξιότητας.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσο περισσότερο χρόνο αφιέρωναν τα παιδιά σε λιγότερο οργανωμένες δραστηριότητες τόσο καλύτερη ήταν η εκτελεστική λειτουργικότητα. Το αντίθετο συνέβαινε με τις πιο οργανωμένες δραστηριότητες.

Εξαιτίας του γεγονότος ότι κάποιες κατηγορίες μπορεί να μην αντανακλούν τον πραγματικό βαθμό οργάνωσης μιας δραστηριότητας, οι ερευνήτριες και οι ερευνητές έκαναν κάποιους επιπλέον υπολογισμούς αφού αφαίρεσαν τις κατηγορίες που ήταν αμφισβητήσιμες. Σε κάθε περίπτωση τα αποτελέσματα ήταν και πάλι τα ίδια.

«Η έρευνα δεν είναι τέλεια αλλά είναι ένα πρώτο βήμα» είπε η Munakata. «Τα αποτελέσματά μας είναι ενδεικτικά και ενδιαφέροντα. Τώρα θα δούμε αν θα διατηρηθούν αν συνεχίσουμε με περισσότερες πληροφορίες.»

Οι ερευνήτριες και οι ερευνητές δίνουν έμφαση στο γεγονός ότι τα αποτελέσματά τους δείχνουν μια σύνδεση μεταξύ της χρήσης του χρόνου και της εκτελεστικής λειτουργικότητας, αλλά, δεν αποδεικνύουν ότι η αλλαγή στην εκτελεστική λειτουργικότητα προκλήθηκε από το ποσό του οργανωμένου ή μη οργανωμένου χρόνου. Η ομάδα ήδη σκέφτεται να διενεργήσει μια μακροχρόνια έρευνα η οποία θα παρακολουθούσε τους συμμετέχοντες στο πέρασμα του χρόνου προκειμένου να απαντήσουν στο ερώτημα της αιτίας.

Οι υπόλοιποι συγγραφείς της έρευνας είναι οι : Andrei Semenov, Laura Michaelson Lindsay Provan, από το CU-Boulder και η Hannah Snyder, από το Πανεπιστήμιο του Denver. Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Παιδικής Υγείας και Ανθρώπινης Ανάπτυξης.

Πηγή: Antikleidi.gr

SHARE

Τα σημεία στίξης για πολλά από τα παιδιά με Δυσλεξία είναι στοιχεία περιττά. Ένα δυσλεξικό παιδί έχει πολλά πράγματα να καταφέρει ταυτόχρονα, π.χ. να κατανοήσει την ερώτηση, να συνθέσει την απάντησή του και να τη γράψει με τα λιγότερα ορθογραφικά λάθη. Αυτό σημαίνει πως τα «δεύτερα» στοιχεία του Λόγου, όπως είναι ο τονισμός και άλλα σημεία στίξης, πολλές φορές δεν εμφανίζονται στο γραπτό του.

Το κλειδί και πάλι για το δυσλεξικό παιδί είναι η αυτοματοποίηση. Η επιτυχία είναι να χρησιμοποιεί τα σημεία στίξης όσο γράφει, χωρίς να χρειάζεται υπενθύμιση ή να ανατρέχει στο γραπτό του αφού το ολοκληρώσει, ώστε να τα προσθέσει στο τέλος.

Υλικά: πινέζες, επιφάνεια με φελλό ή φελιζόλ

Μια μέθοδος αφομοίωσης αυτών των στοιχείων, που είναι χρήσιμα για την απόδοση του νοήματος στο γραπτό λόγο, είναι να τα τονίσουμε. Να δείξουμε ότι υπάρχουν εκεί! Να τα απεικονίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Να κάνουν αισθητή την εμφάνισή τους μέσα στο κείμενο.

Βάζουμε τη σελίδα με το κείμενο που θέλουμε να δουλέψουμε πάνω στην επιφάνεια του φελλού ή φελιζόλ. Το παιδί βρίσκει όλες τις τελείες του κειμένου και πιέζει πάνω τους κάθε φορά από μια πινέζα.

Τώρα είναι και η ευκαιρία να δείξουμε ότι μετά από κάθε τελεία ξεκινάμε πάντα με κεφαλαίο γράμμα!

Extra-tip: Είναι επίσης ένας πολύ καλός τρόπος για να τονίσουμε τους τόνους!

Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός – Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολιών/δυσλεξίας
E-mail: amitrakaki@gmail.com
dyslexiaathome.blogspot.gr

SHARE

Ένα παιδί που μαθαίνει να σκέφτεται δημιουργικά, τα οφέλη που θα αποκομήσει θα το βοηθήσουν, όχι μόνο στην παιδική ηλικία, αλλά και στη μετέπειτα ζωή του ως ενήλικας.

Τα παιδιά που αναπτύσσουν τη δημιουργικότητα τους έχουν υψηλότερη αυτοεκτίμηση και περισσότερη όρεξη για τη ζωή!

Τα οπτικά παιχνίδια βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν τη δημιουργικότητα  τους διότι μαθαίνουν να βρίσκουν λύσεις μέσα από γεωμετρικά σχήματα και φόρμες. Έτσι χρησιμοποιούν τη δημιουργικότητα τους ενώ παράλληλα διευρύνουν τη διορατικότητα τους. 

Ένας τρόπος να πυροδοτήσετε αυτήν τη δεξιότητα στα παιδιά είναι μέσω αφηρημένων εικόνων. Αφήστε τα να κοιτάξουν τις εικόνες και μετά μιλήστε μαζί τους και συζητήστε για το τι είδαν.

Μη σταματήσετε εκεί όμως! Ενθαρρύνεται τα παιδιά να κοιτάξουν τις εικόνες και από άλλες οπτικές και γωνίες.

Θυμηθείτε.. Το νόημα του παιχνιδιού είναι να αναπτύξουν τη δημιουργικότητα και τη φαντασία τους οπότε μην τα περιορίσετε!

SHARE

Γράφει η Παρασκευούλα Στυλιανού-Χατζηαναστάση, Δασκάλα- Σύμβουλος Ελληνικών Λάρνακας/Αμμοχώστου

Μελέτες και έρευνες έχουν δείξει ότι ο κάθε μαθητής, όπως και ο καθένας από εμάς, μαθαίνει ορθογραφία με διαφορετικό τρόπο. Σύγχυση προκαλεί η άποψη, ότι η ορθογραφική ικανότητα αποτελεί δεξιότητα ή έμφυτη ικανότητα. Από αυτήν την παρανόηση ξεκινά η σχετικοποίηση του ρόλου του δασκάλου, αλλά και της βοήθειας του στον τομέα αυτό.

Υπάρχουν ασφαλώς μαθητές, που με μικρή σχετικά προσπάθεια γίνονται ορθογράφοι. Αποτυπώνουν στη μνήμη τους ορθογραφημένα τις λέξεις ή μαθαίνουν με ευκολία και εφαρμόζουν τους ορθογραφικούς κανόνες. Είναι αποδεδειγμένο, ωστόσο, το γεγονός ότι όλοι μπορούν να πετύχουν ικανοποιητικά αποτελέσματα, έστω κι αν χρειαστεί να καταβάλουν μακροχρόνιες και επίπονες προσπάθειες.

Η ορθογραφία μπορεί να αποκτήσει νόημα, εφόσον καλλιεργείται στο μαθητή η κριτική σκέψη και η πεποίθηση πως έχει την ικανότητα να ελέγξει με λογικό τρόπο το κείμενό του. Η προσπάθειά μας θα πρέπει να επικεντρώνεται στο να διδάξουμε τους μηχανισμούς της ορθογραφημένης γραφής και να καλλιεργήσουμε την ικανότητα της αυτοδιόρθωσης στους μαθητές. Οι ευκαιρίες που μας δίνονται είναι οι ορθογραφικές και λεξιλογικές ασκήσεις που υπάρχουν σε κάθε ενότητα, αλλά και τα γραπτά των παιδιών μας.

Ο στόχος μας δεν είναι να διορθώνουμε εμείς τα λάθη των παιδιών αλλά να τα βοηθάμε να τα δουν μόνα τους και να τα αξιοποιούμε για να τα επεξεργαστούμε. Μια άσκηση γραμματικής ή μια άσκηση παραγωγής λόγου είναι μια ευκαιρία να καταγράψουμε τις ορθογραφικές αδυναμίες της τάξης μας και να τις δουλέψουμε. Π.χ., αν κάνουμε μετατροπή ενός κειμένου από το παρόν στο παρελθόν και ζητάμε τη μεταφορά των ρημάτων στον αόριστο και βλέπουμε ότι η τάξη μας έχει ορθογραφικό πρόβλημα στις καταλήξεις σε –ησα, επωφελούμαστε από αυτό και θυμίζουμε την καταληκτική ορθογραφία του αορίστου. Υπενθυμίζουμε πως τα εργαλεία μας για να διδάξουμε την ορθογραφία είναι η ετυμολογία και οι οικογένειες λέξεων για το θεματικό κομμάτι και η γραμματική για την καταληκτική ορθογραφία.

Προτεινόμενες ορθογραφικές δραστηριότητες:

Να συμπληρώσουν γράμματα που λείπουν σε λέξεις
Να συμπληρώσουν λέξεις που λείπουν σε κείμενο
Να συμπληρώσουν λέξεις που λείπουν σε προτάσεις επιλέγοντας κάθε φορά, από διαφορετικές προτεινόμενες, τη σωστή
Να υπογραμμίσουν μέσα σε κείμενο ή σε προτάσεις λέξεις με μια συγκεκριμένη ορθογραφική απόδοση (π.χ. ουσιαστικά και επίθετα που λήγουν σε –οι)
Να χρησιμοποιήσουν σωστά τα σημεία στίξης σε προτάσεις ή σε κείμενο
Να φτιάξουν λίστες με λέξεις που τους δυσκόλεψαν πολύ στην ορθογραφία και τις έκαναν πολλές φορές λάθος
Να λύσουν ένα σταυρόλεξο ή ένα κρυπτόλεξο
Να κάνουν παιχνίδια με τις λέξεις (π.χ. ακροστιχίδες, αναγραμματισμούς)
Να εξηγήσουν την ορθογραφία των λέξεων συνδέοντάς την με την ετυμολογία και τη γραμματική

SHARE

«Ο γιος μου έχει πρόβλημα με την ανάγνωση επειδή αναπτύσσεται πιο αργά ή επειδή έχει μαθησιακές δυσκολίες;»

Απαντά η Αλίκη Κασσωτάκη Λογοπεδικός /Επιστημονική Συντονίστρια Κέντρων ikid

Το κάθε παιδί αναπτύσσεται με τον δικό του ρυθμό. Ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπιστεί οποιαδήποτε «καθυστέρηση» στην ανάπτυξη είναι λαμβάνοντας υπόψιν συγκεκριμένα κριτήρια. Για παράδειγμα: Ποιες είναι οι σχετιζόμενες με την ανάγνωσηεργασίες που φαίνεται να αποτελούν εμπόδιο στην επιτυχία του γιου σας; Μπορεί να αναγνωρίζει πολύ συνηθισμένες λέξεις, να προφέρει νέες λέξεις, να συνδυάζει ήχους γραμμάτων και να καταλαβαίνει το νόημα των λέξεων (με ή χωρίς άντληση στοιχείων από τα συμφραζόμενα);

Ο δάσκαλος του παιδιού σας πιθανόν να μπορεί να σας διαφωτίσει σχετικά με τις ανησυχίες σας με βάση πληροφορίες που έχει συγκεντρώσει από εξέταση. Το σχολείο ίσως προτείνει την εξέταση για ανίχνευση μαθησιακής δυσκολίας που σχετίζεται με την ανάγνωση (γνωστή ως δυσλεξία) αλλά θα πρέπει να γνωρίζετε ότι και εσείς θα μπορούσατε να ζητήσετε την διενέργεια αξιολόγησης οποιαδήποτε στιγμή. Μην βιάζεστε όμως να προχωρήσετε στην εξέταση! Μερικές φορές η αλλαγή διδασκαλίας στην τάξη ή η συζήτηση με εξειδικευμένους επαγγελματίες μπορεί να αρκεί για να οδηγήσει τον γιο σας στομονοπάτι της επιτυχίας.

SHARE

Πολλά παιδιά αντιμετωπίζουν δυσκολίες με την άσκηση επαρκούς πίεσης στο μολύβι όταν γράφουν. Η χρήση μαρκαδόρου αποτελεί μία λύση στο πρόβλημα, υπάρχουν όμως κι άλλες. Ας δούμε 10 εύχρηστες ιδέες…

• Χρησιμοποιείστε μαρκαδόρο ή στυλό με τζελ, αντί για μολύβι
• Χρησιμοποιείστε μολύβι με βαρίδι ή βαρίδια καρπών/χεριών προκειμένου ν’ αυξήσετε την ασκούμενη πίεση
• Χρησιμοποιείστε χαρτί με καρμπόν. Το παιδί είναι υποχρεωμένο να πιέσει περισσότερο το μολύβι προκειμένου να βγει το αποτύπωμα στην δεύτερη σελίδα
• Ζητείστε από το παιδί ν’αποτυπώσει το περίγραμμα μιας εικόνας, κάνοντας μικρές τρύπες στο χαρτί με το μολύβι του.
• Τοποθετείστε το χαρτί πάνω σε ανώμαλη επιφάνεια (πχ. γυαλόχαρτο), ώστε να υπάρχει απτική ανάδραση όταν γράφει το παιδί.
• Ζητείστε από το παιδί να εμπλουτίσει τη ζωγραφιά του με σκιές. Ο διαφορετικός τόνος της κάθε σκιάς απαιτεί από το παιδί την άσκηση λιγότερο ή περισσότερο έντονης πίεσης στο μολύβι.
• Ζητείστε από το παιδί να χρησιμοποιήσει ένα μολύβι ή κάποιο άλλο αιχμηρό αντικείμενο για να γράψει πάνω σε πηλό ή πλαστελίνη.
• Ζητείστε από το παιδί να «ζεστάνει» πρώτα τα χέρια του με μια μπάλα αντιστρές, παίζοντας καροτσάκι ή κάνοντας επιτοίχια πους απ.
• Ενδυναμώστε τα δάχτυλα του παιδιού και τη λαβή παίζοντας διάφορα παιχνίδια με μανταλάκια.
• Ενδυναμώστε τα δάχτυλα του παιδιού επιλέγοντας παιχνίδια στα οποία πρέπει ν’ ανοίξει τρύπες στο χαρτί.
• Χρησιμοποιήστε παιχνίδια με εργαλεία (βίδες, παξιμάδια, κατσαβίδια, κλπ.)

Ελιζιάννα Χριστοδούλου
Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια SIT
E-mail: paidikaiergotherapeia@gmail.com
http://paidikaiergotherapeia.blogspot.gr/