Η καθ. Εγκληματολογικής Ψυχολογίας Όλγα Θεμελή μιλά στο Infokids για την παιδική σεξουαλική κακοποίηση

Γνωστή για την εξαιρετική τεχνογνωσία της και το ερευνητικό της έργο στο τομέα των νομικών θεμάτων σχετικά με τα δικαιώματα του παιδιού, η καθηγήτρια Εγκληματολογικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, κα Όλγα Θεμελή, τοποθετήθηκε προ ημερών στο Ανώτατο Συμβουλευτικό Συμβούλιο του Hope For Children CRC Policy Center της Κύπρου.

Με την εξειδίκευση σε θέματα που αφορούν τη δικαιοσύνη ανηλίκων, την δικανική εξέταση παιδιών θυμάτων και μαρτύρων κακοποίησης, και την αποφυγή του κινδύνου δευτερογενούς κακοποίησης και επανατραυματισμού των παιδιών στα πλαίσια των διαδικασιών, η κα Θεμελή θα συνεισφέρει αμισθί στις προσπάθειες του Hope For Children για χάραξη πολιτικής, μεταφορά τεχνογνωσίας και εκπαίδευση επαγγελματιών, με ιδιαίτερη έμφαση στο θέμα που αφορά τη βία ενάντια στα παιδιά και στη δικαιοσύνη ανηλίκων.

Με αφορμή τον διορισμό της, αλλά και τη σωρεία καταγγελιών και αποκαλύψεων για σεξουαλικές κακοποιήσεις η κα Θεμελή, μίλησε στο Infokids.cy αποκαλύπτοντας τις διαστάσεις του μείζονος αυτού ζητήματος, για τη σιωπή των θυμάτων, αλλά και τους τρόπους αντιμετώπισής του.

Τον τελευταίο καιρό, έχουν έρθει στο φως καταγγελίες για σεξουαλικές κακοποιήσεις γυναικών, αλλά και ανδρών, με αρκετούς να εξομολογούνται, ότι κακοποιήθηκαν σε παιδική ηλικία. Παρατηρούμε πολύ κόσμο να λέει «γιατί τώρα επέλεξαν να μιλήσουν;». Ποια απάντηση τους δίνουμε; Γιατί τα παιδιά σιωπούν;

Σε ερώτημα ακριβώς αυτό, στο κάθε δηλαδή συχνό, επίμονο, αδιάκριτο και ακόμα και επικριτικό «Γιατί;», βρίσκεται και η απάντηση. Γιατί υπάρχει έντονο το συναίσθημα της ενοχής και της ντροπής. Του φόβου και της ανασφάλειας. Του κινδύνου και «Μήπως φταίω εγώ;», «Μπορεί και να τιμωρηθώ αν μιλήσω;» «Τι θα συμβεί στο άτομο που με παραβίασε;» «Τι θα συμβεί σε μένα αν αποκαλύψω;» «Θα με πιστέψουν;» «Τι θα πω στους γονείς μου και πώς θα αντιδράσουν;» «Κι αν το μάθουν κι άλλοι που δε θέλω;». Τα ερωτήματα αυτά προσθέτουν ένα τεράστιο, ένα δυσβάσταχτο βάρος στους ήδη πολυ-ταλαιπωρημένους και τόσο αδύναμους παιδικούς ώμους.

Γιατί στην παιδική ηλικία κάθε παραβίαση της γενετήσιας ζωής υφαρπάζει ένα μέρος από την ίδια τη ζωή. «Και τώρα πώς συνεχίζω;», «Ποιος/ποια είμαι τώρα;» «Θα μπορέσω;», «Πώς θα γίνω και πάλι σαν τα άλλα παιδιά»; «Θα γίνω και πάλι αυτό που ήμουν πριν;». Γιατί ο βουβός θρήνος για τη νέα μετα-ζωή, το βαθύ πένθος της απώλειας, συμπαρασύρει τα πάντα. Η αποκάλυψη μιας τόσο ακραίας εμπειρίας είναι μια διαδικασία ενεργητική, απαιτητική, χρονοβόρα και ιδιαίτερα ψυχοφθόρα. Απαιτεί δύναμη, κουράγιο και ασφάλεια. Καθώς κυριαρχεί το έσχατο συναίσθημα το πόνου, η ζωτική ανάγκη ανασυγκρότησης του νέου εαυτού, η τιτάνια προσπάθεια συγκόλλησης των σπασμένων κομματιών, η βασανιστική μοναξιά, ο φόβος πανταχού παρών, η απόσυρση στο ασφαλές καταφύγιο της σιωπής φαντάζει ως η μόνη λύση. Οι έρευνες μάς επιβεβαιώνουν ότι στον συντριπτικό αριθμό των περιπτώσεων, η απόκρυψη, η άρνηση, η αποφυγή και η απώθηση θα οδηγήσουν τελικά σε ένα κελί ισόβιου εγκλεισμού.

Σε λιγοστές περιπτώσεις η αποκάλυψη θα έρθει με μεγάλη καθυστέρηση η οποία μπορεί α κυμαίνεται από 3 έως και πάνω από 18 χρόνια. Και τότε μια νέα θυματοποίηση θα συνθλίψει τον νέο εαυτό, αυτόν που ανασυγκροτήθηκε με τόσο πόνο και κόπο για να αποκτήσει επιτέλους φωνή. Το πέρασμα μέσα από το εχθρικό – έως και σήμερα- Σύστημα Ποινικού Μηχανισμού, παρά τις επιταγές της νομοθεσίας για μια φιλική προς τα παιδιά Δικαιοσύνη- ενέχει πολλούς κινδύνους για το ανήλικο θύμα καθώς νιώθει κάθε φορά να συναντά «τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας».

Πολλαπλές, πολύωρες ακροάσεις και καταθέσεις σε αστυνόμους, εισαγγελείς, ανακριτές, πραγματογνώμονες, τεχνικούς συμβούλους, κοινωνικούς λειτουργού, δικηγόρους. Ερωτήσεις ακατάλληλες, από επαγγελματίες δίχως καμία εξειδίκευση στη δικανική εξέταση ανήλικων θυμάτων κακοποίησης. Επαναλήψεις διαδικασιών εξοντωτικών ακόμα και έναν ενήλικα. Καθυστερήσεις στην απονομή της Δικαιοσύνης που απελπίζουν. Το ενήλικο πια θύμα έχασε την παιδική του ηλικία περιμένοντας, ευελπιστώντας, προσδοκώντας. Σε πόσες περιπτώσεις η θυματοποίηση έλαβε χώρα στα 7 έτη, η αποκάλυψη ακολούθησε στα 12, το σύστημα ενεργοποιήθηκε στα 16 και η υπόθεση έφτασε σε πρώτο βαθμό στα 19 για να καταστεί τελικά αμετάκλητη στα 24! Γιατί;

Όταν δε τα ΜΜΕ και ο αδηφάγος φακός συναντήσουν την ιστορία του θύματος, αναμένεται να λάβει χώρα μια ακόμα ψυχική λεηλασία προκειμένου να χορτάσει το άπληστο κοινό. Είναι τότε που παραβιάζεται κάθε αρχή δημοσιογραφικής δεοντολογίας, τότε που με τη διαρροή προανακριτικού υλικού παραβιάζεται η ιερή αρχή της μυστικότητας, τότε που ο περίφημος νόμος για την προστασία των προσωπικών δεδομένων μένει γράμμα κενό. Τότε που τα ανήλικα θύματα θα τρομάξουν τόσο, που αφού κάνουν εκατό βήματα πίσω, θα οδηγηθούν και πάλι στην ασφαλή τους κρύπτη. Γιατί;

Η σεξουαλική παραβίαση στα πρώιμα χρόνια συμπαρασύρει όλες τις διαστάσεις της ζωής του θύματος, το οποίο συνήθως επιλέγει τη σιωπή, ύστατη καταφυγή από τα δεινά του τραύματος, από το έσχατο συναίσθημα του πόνου. Σύμφωνα με ερευνητικά αποτελέσματα, το 30 με 80 τοις εκατό των παιδιών αρνείται να αποκαλύψει τη θυματοποίησή του μέχρι την ενηλικίωσή του. Η δε καθυστέρηση στην αποκάλυψη της παραβίασης, κυμαίνεται από 3 έως και 18 χρόνια Αλλά ακόμα και κατά την ενήλικη ζωή στην πλειοψηφία τα θύματα δε θα μιλήσουν ποτέ. Γνωρίζουμε μάλιστα ότι τα ποσοστά αποκάλυψης είναι εξαιρετικά χαμηλά για τα αγόρια καθώς φοβούνται ιδιαιτέρα το στιγματισμό και την κοινωνική περιθωριοποίηση που συχνά επιβάλλουν οι στερεοτυπικές αντιλήψεις των συντηρητικών κοινωνιών.

Η ολοκληρωτική επιβολή του δράστη, η υποταγή, η μαθημένη αβοηθησία, η παγίδευση, ο συμβιβασμός, αλλά και ο φόβος αντιποίνων, η δημιουργία συναισθημάτων ντροπής και συνενοχής αποτελούν τις σημαντικότερες αιτίες της απόκρυψης. Η γονεϊκή αντίδραση, ιδίως της μητέρας, διαδραματίζει επίσης σημαντικό ρόλο. Μπορεί να σας ακουστεί παράδοξο, αλλά μόνον ένα στα δύο παιδιά γίνεται πιστευτό από τον ένα τουλάχιστον γονέα και ένα στα τέσσερα παιδιά δέχεται πιέσεις από τον ίδιο να αποσύρει τις κατηγορίες. Οι ανήλικοι καλούνται στη συνέχεια να διαχειριστούν ένα ακόμα τραύμα, αυτό της προδοσίας.

Ο σημαντικότερος παράγοντας όμως στην αποσιώπηση της κακοποίησης, είναι η σχέση θύματος – δράστη. Όσο πιο στενή η σχέση με το θύτη, τόσο πιο απίθανη η αποκάλυψη. Όταν ο δράστης είναι και ο φροντιστής του ανηλίκου τότε ο ιδιαίτερος δεσμός που τον συνδέει μαζί του και η ανάγκη για τη διασφάλιση της ακεραιότητας της οικογένειας, απομακρύνουν την πιθανότητα φανέρωσης της αλήθειας. Το κόστος της αποκάλυψης φαντάζει μεγαλύτερο από αυτό της απόκρυψης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα παιδιά θύματα των γονέων τους, περιγράφουν τη σχέση μαζί τους ως θετική, παρά την παραβίαση που έχουν υποστεί και δεν μπορούν να διανοηθούν ότι μπορεί να τιμωρηθούν εξαιτίας του. Το θύμα συνειδητοποιώντας ότι διακινδυνεύει τόσο τη σχέση με το πρόσωπο από το οποίο εξαρτάται, όσο και την ψυχική του υγεία, παγιδεύεται. Τελικά εισέρχεται σε μια «φάση αποφυγής» και επιλέγει ως έξοδο φυγής την απώθηση, ή όπως έχει πολύ χαρακτηριστικά ειπωθεί, «την τέχνη του να γνωρίζεις πώς να μη γνωρίζεις». Για όσους θυματοποιήθηκαν ως παιδιά, η άρνηση επιστρατεύεται ως η πιο εύκολη λύση καθώς η παραδοχή της αλήθειας φαντάζει οδυνηρότερη.

Έχετε γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Τα παιδία καταθέτει». Ποια ήταν η ιδέα για αυτό το βιβλίο και σε ποιους απευθύνεται;

Ήταν Δεκέμβρης μήνας όταν, πριν μια περίπου δεκαετία η γραφική και φιλήσυχη πόλη του Ρεθύμνου συγκλονίστηκε από μια υπόθεση παιδεραστίας πρωτόγνωρων διαστάσεων για τη δική μας έννομη τάξη. Η αποκάλυψη ότι στο πλαίσιο αθλητικής δραστηριότητας που ελάμβανε χώρα πάνω από μια δεκαετία, δεκάδες αγοριών είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά από τον προπονητή τους, ήταν κάτι περισσότερο από τρομακτική.

Στη συνέχεια ακόμα πιο απειλητικός φάνταζε και ο τρόπος διερεύνησης της υπόθεσης. Πώς θα κατέθεταν πάνω από πενήντα περίπου παιδιά; Με ποιες διαδικασίες; Με ποιες επιστημονικές μεθόδους; Ποιοι επαγγελματίες του Συστήματος Δικαιοσύνης διέθεταν ειδικές γνώσεις και επάρκεια προκειμένου να λάβουν τις καταθέσεις τόσων παιδιών, αποφεύγοντας την επαναθυματοποίηση και τον επανατραυματισμό τους; Πόσες φορές θα κατέθεταν τα ανήλικα θύματα, για πόση ώρα, σε πόσους «ειδικούς», σε πόσες διαφορετικές δομές, φορείς, αφιλόξενα δωμάτια και οικήματα; Και μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο, πώς θα ήταν δυνατή η προστασία της ιδιωτικότητας τους και η τήρηση των αρχών του απόρρητου και της εχεμύθειας σε μια μικρή πόλη στην καρδιά του χειμώνα;

Τότε ήταν που η έρευνα και η μελέτη της διεθνούς βιβλιογραφίας, μας άνοιξε νέους «δρόμους».

Δρόμους φωτεινούς που οδηγούν με μεγάλη βεβαιότητα σε αυτό που αναζητούμε, την αλήθεια, δρόμους ασφαλείς που δεν επανατραυματιζουν και δεν επανακακοποιούν. Δρόμους πολύ πιο σύντομους και ευκολοδιάβατους, γνωστούς στον επιστημονικό κόσμο ήδη από τη δεκαετία του ’80. Αυτούς τους δρόμους παρουσιάζει το βιβλίο προτείνοντας ένα άλλο ταξίδι, μια άλλη διαδρομή προς την αποκάλυψη και την αλήθεια, χαρτογραφώντας την πορεία, δίνοντας «οδηγίες» για να αποφευχθούν οι κακοτοπιές και τα ατυχήματα: Μερικές από τις «οδηγίες» αυτές απαντούν στα ερωτήματα: Πόσο εύκολα αποκαλύπτει ένα παιδί τη σεξουαλική του παραβίαση; Τι είναι η δικανική εξέταση και τι περιλαμβάνει; Γιατί είναι θεμελιώδους σημασία η υιοθέτηση και η τήρηση ειδικού πρωτόκολλου δικανικής εξέτασης ανήλικων θυμάτων; Ποιοι οι βασικοί κανόνες και η δεοντολογία που το διέπουν;

Ποια στάδια ακολουθεί και πόση ώρα μπορεί να διαρκέσει; Πόσο σημαντική είναι η αναπτυξιακή αξιολόγηση του ερωτώμενου παιδιού και η προσαρμογή της όλης διαδικασίας στην η ηλικία του; Ποιες τεχνικές και ποια εξωλεκτικά βοηθήματα μπορεί να χρησιμοποιηθούν; Τι είδους ερωτήσεις μπορεί να γίνουν και πώς πρέπει να διατυπωθούν; Τι μπορεί να θυμηθεί ένα παιδί και πόσο ακριβής μπορεί να είναι η μνήμη του; Πώς μπορεί να διερευνηθεί αν λέει την αλήθεια;

Πώς γίνεται δικανική εξέταση παιδιών από διαφορετικό πολιτισμικό πλαίσιο ή με ειδικές ανάγκες Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός καλού συνεντευκτή; Πώς μπορεί να διακρίνει τις αληθινές μαρτυρίες από τους ψευδείς ισχυρισμούς;

Γιατί η όλη διαδικασία θα πρέπει να λαμβάνει χώρα κατά τα διεθνή πρότυπα, μόνο στα «Σπίτια του Παιδιού» και σε καμία περίπτωση σε χώρους της αστυνομίας, της εισαγγελίας, του δικαστικού μεγάρου ή όπου αλλού; Γιατί χρειάζεται μία μόνο βιντεοσκοπημένη κατάθεση, από έναν εξειδικευμένο δικανικό ψυχολόγο και όχι πολλαπλές ακροάσεις από δεκάδες επαγγελματίες;

Επιτρέψτε μου να επισημάνω ότι στην Ελλάδα, παρά τη θεσμοθέτηση της δομής Αυτοτελή Γραφεία Προστασίας Ανηλίκων Θυμάτων – «Σπίτι του Παιδιού» (βλ. άρθρα 74, 75 και 76 του Κεφαλαίου Ε, Ν. 4478/2017, τη σύνταξη δομημένου πρωτόκολλο δικανικής συνέντευξης ανήλικων θυμάτων (Υ.Α 7320/2019 – ΦΕΚ 2238/Β/10-6-2019), την επιλογή και στη συνέχεια την εκπαίδευση δικανικών ψυχολόγων στο καλύτερο διεθνώς κέντρο εκπαίδευσης σε θέματα δικανικής εξέτασης στις ΗΠΑ, την ενοικίαση κτιρίων, παρά ακόμα και την έκδοση πορίσματος της Ανεξάρτητης Αρχής «Συνήγορος του Πολίτη» για τις παραπάνω θλιβερές διαπιστώσεις, τίποτα δε λειτουργεί έως σήμερα. Γιατί;

Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το φαινόμενο;

«Για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δουλειά πολλή». Θέλει πολιτική βούληση, θέλει ενίσχυση της παιδείας, θέλει ενδυνάμωση και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, θέλει ΜΜΕ μιας άλλης δεοντολογίας. Θέλει την καλλιέργεια μιας κουλτούρας ενσυναίσθησης για τον πόνο και τον τραυματισμό του άλλου και όχι αυτής της αυστηριοποίησης των ποινών.

Θέλει ένα σχολείο που να προτάσσει τον κοινωνικό έναντι το εκπαιδευτικού του ρόλου. Θέλει και πολίτες που να είναι διατεθειμένοι να δουν κατάματα αυτόν τον ήλιο και μαζί τους μύθους και τις βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις τους για την «καλή» ελληνική οικογένεια και το «κακό» θύμα που «τα ’θελε κα τα ’παθε», που «εάν δεν κουνούσε την ουρά του» ή «εάν έδινε δικαίωμα», τίποτα από όλα αυτά δεν θα του είχαν συμβεί.

Σε ένα Κράτος Δικαίου, η Πολιτεία χαράζει νομικό πολιτισμό τον οποίο πρώτη πρέπει να τιμά εάν θέλει να αξιώνει και από τους πολίτες της να κάνουν το ίδιο. Αυτό σημαίνει πρώτα απ΄ όλα την εφαρμογή του νομικού πλαισίου που έχει θεσπίσει. Εφαρμογή τόσο των αρχών και των επιταγών της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, όσο και του συνόλου του νομικού οπλοστασίου το οποίο έχει ως δικαιοταξία υιοθετήσει. Διαφορετικά ενέχει ο κίνδυνος της οικοδόμησης μιας ανομικής κοινωνίας δίχως καμία ασφάλεια Δικαίου.

Στη χώρα μας, αυτή η τάση της μη εφαρμογής της νομοθεσίας, η οποία στην ουσία σηματοδοτεί μια απαράδεκτη οπισθοδρόμηση -κυρίως στο πεδίο των δικαιωμάτων των ανηλίκων-, απέχει πολύ από τα διεθνή κεκτημένα. Η επαναθυματοποίηση και ο επανατραυματισμός των θυμάτων, από την Πολιτεία αυτή τη φορά- ως αποτέλεσμα της παραβίασης της υφιστάμενης νομοθεσίας και της υιοθέτησης αναχρονιστικών τακτικών, τείνει να γίνει ο κανόνας.

Μόνο η εμβληματική εμπέδωση του Δικαιώματος του παιδιού να έχει Δικαιώματα, θα μπορέσει να στρέψει τον Ήλιο πάνω μας, φωτίζοντας τα σκοτάδια μας. Μόνο τότε θα φτάσουμε βαθιά στην αλήθεια απαντώντας στον ποιητή: «Πώς το κέλυφος τούτο να διαπεράσεις με το ξίφος του δήθεν τελειωμένου ανθρώπου; Πώς να κατεβείς βαθιά, απ’ τα διάφανα μάτια των παιδιών, στον πρώτο θάνατο»;

Η κα Όλγα Θεμελή διδάσκει ως αναπληρώτρια καθηγήτρια Εγκληματολογίας και Εγκληματολογικής Ψυχολογίας στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Μεταξύ άλλων, διετέλεσε Πρόεδρος του Κεντρικού Επιστημονικού Συμβουλίου για την Πρόληψη και την Αντιμετώπιση της Θυματοποίησης και της Εγκληματικότητας των Ανηλίκων (ΚΕΣΑΘΕΑ) του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ενώ ήταν μέλος  νομοπαρασκευαστικών επιτροπών στην Ελλάδα.

5 ερωτήσεις που πρέπει να κάνετε στο δάσκαλο του παιδιού σας σύμφωνα με τον ειδικό

Κάθε γονιός που έχει το παιδί του στο σχολείο ενδιαφέρεται να μάθει για την πρόοδό του, τόσο στα μαθήματα, όσο και στη γενικότερη συμπεριφορά του εντός και εκτός της αίθουσας διδασκαλίας.

Για αυτό το λόγο σε τακτά χρονικά διαστήματα επικοινωνεί με τον δάσκαλο ή τον καθηγητή του παιδιού, προκειμένου να ενημερωθεί σχετικά.

Ο εκπαιδευτικός / σχολικός ψυχολόγος Ανδρέας Δημητρίου επισημαίνει σε ανάρτησή του, ότι πολλοί γονείς ρωτούν τι ερωτήσεις πρέπει να κάνουν στον εκπαιδευτικό του παιδιού, στο πλαίσιο της ενημέρωσης των γονέων.

Ο κ.Δημητρίου σημειώνει πέντε σημαντικές ερωτήσεις που οφείλουν οι γονείς να έχουν υπ’ όψιν τους και είναι οι εξής: 

1. Ποια πιστεύετε πως είναι τα θετικά σημεία του παιδιού μου;

2. Σε ποιον τομέα το παιδί μου υστερή και χρειάζεται βοήθεια; Για παράδειγμα, στον τομέα της μάθησης, του συναισθήματος ή της συμπεριφοράς στην τάξη και στο προαύλιο;

3. Με ποιους τρόπους συνεισφέρει το παιδί μου στην τάξη;

4. Με ποιο/ποιους συμμαθητές το παιδί μου εργάζεται καλύτερα στην τάξη και κάνει παρέα στο διάλειμμα;

5. Έχετε κάποιες ανησυχίες για το παιδί μου, για τις οποίες πρέπει να γνωρίζω;

Το Κέντρο Στήριξης «Άνοιξη» είναι μία ζεστή αγκαλιά που βοηθά τα παιδιά να «ανθίσουν»

Ένας «ζεστός», φωτεινός χώρος, γεμάτος χρώμα και θετική αύρα αποτελεί το πλέον ιδανικό μέρος για να φιλοξενήσει τις πιο τρυφερές ηλικίες.

Σε συνδυασμό με τους άρτια καταρτισμένους επαγγελματίες,  με την τεχνογνωσία, τον σεβασμό και την αγάπη για το λειτούργημά τους, καθιστούν το Κέντρο Στήριξης Παιδιών, Εφήβων και Ενηλίκων «Άνοιξη» , έναν χώρο που προσφέρει όλα όσα χρειάζεται το παιδί, ο έφηβος,  ο ενήλικας.

Από ειδική εκπαίδευση και ψυχολογική στήριξη, μέχρι βιωματικά εργαστήρια και δημιουργική απασχόληση, η «Άνοιξη» παρέχει ένα εξαιρετικά ευρύ φάσμα υπηρεσιών και επιλογών, σε ανθρώπους που το χρειάζονται, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Υπεύθυνη του Κέντρου Στήριξης Παιδιών, Εφήβων και Ενηλίκων «Άνοιξη» είναι η Δασκάλα – Ειδική Παιδαγωγός, κυρία Χριστίνα Αποστόλου,  ενώ την υπεύθυνη επιστημονική ομάδα συμπληρώνουν η κα Σταύρη Νεοφύτου – Λογοθεραπεύτρια, η κα Άντρεα Μακρή – Εγγεγραμμένη Σχολική Ψυχολόγος, η κα Μαρία Μαράτου – Ειδική Παιδαγωγός, μαζί με τους υπόλοιπους ειδικούς που συμβάλλουν στο έργο του κέντρου με τις πολύτιμες υπηρεσίες που προσφέρουν.

Η κα Χριστίνα Αποστόλου μίλησε στο Infokids.cy για το πολύτιμο έργο του κέντρου τα προγράμματα που διαθέτει, την ανταπόκριση των παιδιών και τις σύγχρονες προκλήσεις.

Ποιες υπηρεσίες παρέχονται στο κέντρο Άνοιξη;

Στο κέντρο μας παρέχονται οι παρακάτω υπηρεσίες:

  • Ειδική εκπαίδευση
  • Λογοθεραπεία
  • Υπηρεσίες Σχολικού Ψυχολόγου (Αξιολόγηση και διάγνωση μαθησιακών και συναισθηματικών δυσκολιών, παιγνιοθεραπεία, συμβουλευτική γονέων κ.α.)
  • Υπηρεσίες Κλινικού Ψυχολόγου (Αξιολόγηση, διάγνωση και θεραπεία δυσκολιών που αφορούν τις ψυχικές λειτουργίες και τη συμπεριφορά του ατόμου)
  • Ψυχοθεραπεία για παιδιά, εφήβους και ενήλικες
  • Συμβουλευτική
  • Βιωματικά Εργαστήρια για παιδιά, εφήβους και ενήλικες
  • Οργάνωση Μελέτης για παιδιά και εφήβους
  • Δημιουργική Απασχόληση για παιδιά

Σε ποιες ηλικίες απευθύνονται αυτές οι υπηρεσίες;

Οι υπηρεσίες αφορούν παιδιά συνήθως από 3-12 ετών, εφήβους και ενήλικες. Στόχος μας η πρώιμη ανίχνευση και παρέμβαση από την ηλικία των 6 μηνών. Όσο πιο έγκαιρα γίνει ο εντοπισμός των δυσκολιών τόσο πιο αποτελεσματικό θεωρείται ένα παρεμβατικό πρόγραμμα.

Σε ποια περίπτωση ένας γονιός θα οδηγήσει το παιδί του στο κέντρο σας;

Ένας γονέας θα αποταθεί στο κέντρο μας συνήθως μετά από παραπομπή παιδιάτρου ή παιδονευρολόγου ή παιδοψυχίατρου ή εκπαιδευτικού ή έπειτα δικών του ανησυχιών. Συνήθως οι ανησυχίες εντείνονται κατά την έναρξη της σχολικής ζωής ενός παιδιού κοντά στην ηλικία των 4-5 ετών, αλλά δυστυχώς πολλοί γονείς καθυστερούν την αναζήτηση επαγγελματικής βοήθειας. Αυτό που πρεσβεύω και αναφέρω εγώ συχνά στους γονείς είναι η σημασία του έγκαιρου εντοπισμού των δυσκολιών και της πρώιμης παρέμβασης.

Καλύτερα να ανησυχήσουμε για κάτι και να αποταθούμε για αξιολόγηση και τελικά να μην είναι κάτι ανησυχητικό, παρά να καθυστερήσουμε και τελικά να χάσουμε πολύτιμο χρόνο. Και πιστέψτε με. Οι περισσότεροι θεραπευτές και επαγγελματίες στο χώρο της ειδικής αγωγής, δε θα προτείνουν σε ένα παιδί να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα θεραπείας, εάν δεν κρίνεται απαραίτητο. Στην ειδική αγωγή δουλεύουμε με στόχους πολύ μεθοδικά που θα ήταν πολύ δύσκολο να βγάλουμε εξατομικευμένο πρόγραμμα για ένα παιδί χωρίς να υπάρχουν οι δυσκολίες.

Στο κέντρο σας διεξάγονται και προγράμματα δημιουργικής απασχόλησης. Ποια είναι η δραστηριότητα που έχει τη μεγαλύτερη ζήτηση και αγαπούν περισσότερο τα παιδιά;

Η ιδέα της δημιουργικής απασχόλησης προέκυψε έπειτα από αιτήματα γονέων για ποιοτική απασχόληση των παιδιών τους μετά το σχολείο, λόγω των αυξημένων επαγγελματικών τους υποχρεώσεων. Κατά διαστήματα προσφέρονταν διάφορα βιωματικά εργαστήρια. Εντούτοις αρκετοί γονείς δυσκολεύονταν να πηγαινοφέρνουν τα παιδιά για μία-μιάμιση ώρα τη μέρα.

Έτσι δημιουργήθηκε η ιδέα των συνεχόμενων βιωματικών εργαστηρίων έτσι ώστε τα παιδιά να απασχολούνται δημιουργικά για 3-5 ώρες καθημερινά. Ο γονέας, ανάλογα με το πρόγραμμά του, επιλέγει μέρες και ώρες συμμετοχής στο πρόγραμμα. Έχουν δημιουργηθεί διάφορα πακέτα δημιουργικής απασχόλησης και ο καθένας επιλέγει το κατάλληλο πρόγραμμα για το παιδί του.

Κάποιος μπορεί να πάρει το πακέτο της πενθήμερης απασχόλησης, κάποιος άλλος μπορεί να επιλέξει τη δημιουργική απασχόληση τριών ημερών, ενώ κάποιος άλλος μπορεί να επιλέξει την ωριαία απασχόληση. Τα προγράμματα προσφέρονται καθημερινά από τις 13:05-18:00 και Σάββατο 9:00-14:00.

Επίσης προσφέρεται ολοήμερο πρόγραμμα κατά τη διάρκεια των σχολικών αργιών (Χριστούγεννα και Πάσχα) καθώς επίσης και για την καλοκαιρινή περίοδο.

Στο πρόγραμμα της δημιουργικής απασχόλησης προσφέρονται τα παρακάτω εργαστήρια:

  • οργάνωση μελέτης
  • με πινέλα και χρώματα
  • παίζω και μαθαίνω
  • μικροί σεφ
  • μουσικοκινητική
  • θεατρικό παιγνίδι
  • ταξιδεύω στον κόσμο
  • ιστορίες από το σεντούκι
  • πάμε σινεμά
  • ταξίδι στον κόσμο των συναισθημάτων
  • κρυμμένος θησαυρός
  • μικροί δημοσιογράφοι

Πρώτο στις προτιμήσεις των παιδιών έρχεται το εργαστήριο «μικροί σεφ» που έχει να κάνει με γνωριμία και εκτέλεση συνταγών μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής. Αγαπημένα εργαστήρια επίσης αποτελούν και η μουσικοκινητική, το θεατρικό παιχνίδι και το ταξίδι στον κόσμο των συναισθημάτων, τα οποία πραγματοποιούνται από εξειδικευμένα άτομα σε αυτούς τους τομείς.

Ποια είναι η ανταπόκριση τόσο των παιδιών, όσο και των μεγαλύτερων στις υπηρεσίες που προσφέρονται στο κέντρο σας και πώς τους βοηθά στην ζωή τους μετέπειτα;

Πολύ σημαντικό ρόλο στο έργο μας αποτελεί η σχέση που δημιουργούμε με τα παιδιά αλλά και την οικογένειά τους. Τη σχέση αυτή διακατέχει προπάντων ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη. Τα θετικά σχόλια των γονέων αλλά και τα χαμόγελα στα προσωπάκια των μικρών μας φίλων μας δίνουν τη δύναμη να συνεχίζουμε το έργο μας, να επιμορφωνόμαστε και να προσφέρουμε συνεχώς αναβαθμισμένες υπηρεσίες.

Τα επαγγέλματά μας αποτελούν λειτούργημα. Εάν αγαπάς τα παιδιά, σέβεσαι και αποδέχεσαι την όποια διαφορετικότητά τους, πιστεύεις στη μοναδικότητα και στο ταλέντο τους, τότε όλα μπορούν να γίνουν. Στα 12 χρόνια εμπειρίας μου στο χώρο της εκπαίδευσης, έχω δει πολλά «λουλούδια» να ανθίζουν και να βρίσκουν τη δική τους «Άνοιξη», φτάνει να βρεθεί κάποιος να πιστέψει σε αυτά και να τα βοηθήσει να βρουν τη δική τους πορεία.

Κατά πόσο η πανδημία του κορωνοϊού έχει επηρεάσει την ψυχολογία των μικρών, αλλά και των μεγάλων;

Η πανδημία του κορωνοϊού παρατηρούμε ότι έχει επηρεάσει κατά πολύ τη ζωή όλων μας, τόσο των μικρών όσο και των μεγάλων. Αρκετά παιδιά έχουν αναπτύξει μαθησιακές δυσκολίες λόγω μαθησιακών κενών που έχουν δημιουργηθεί από την ελλιπή φοίτησή τους, αφού για πολλές μέρες βρίσκονταν σε καραντίνα, καθώς επίσης μερικά παιδιά έχουν αναπτύξει και αρκετές φοβίες.

Επίσης παρατηρούμε ότι αρκετοί γονείς έχουν πιεστεί πολύ αναλαμβάνοντας πολλαπλούς ρόλους εν καιρώ καραντίνας, με αποτέλεσμα να χαθούν οι ισορροπίες στις σχέσεις μέσα στην οικογένεια. Στις περιπτώσεις αυτές κρίνεται απαραίτητη η παρέμβαση των ειδικών για αντιμετώπιση των δυσκολιών αυτών. Ας ευχηθούμε όλο αυτό να περάσει γρήγορα και να επανέλθουμε στην καθημερινότητά μας με τις λιγότερες «απώλειες».

Η κυρία Χριστίνα Αποστόλου , Δασκάλα-Ειδική Παιδαγωγός και Υπεύθυνη του Κέντρου Στήριξης

Έχετε στα σχέδιά σας κάποια προγράμματα για το καλοκαίρι;

Όλα τα προγράμματα και οι υπηρεσίες του κέντρου παρέχονται κανονικά και κατά την καλοκαιρινή περίοδο. Φέτος θα λειτουργήσει για πρώτη φορά και η υπηρεσία της δημιουργικής απασχόλησης όπου θα προσφέρεται η επιλογή της πρωινής, της απογευματινής ή της ολοήμερης απασχόλησης.

Κέντρο Στήριξης Παιδιών, Εφήβων, Ενηλίκων «Άνοιξη»
Πέτρου Τσίρου 70,  ΤΚ 3075, Λεμεσός
Σωτήρος 1,  ΤΚ 3076
Τηλέφωνο: +357 97 848150

Facebook page:
Άνοιξη – Κέντρο στήριξης παιδιών, εφήβων και ενηλίκων

Πώς να μιλήσω στο παιδί μου για τη μαθησιακή δυσκολία που αντιμετωπίζει

Kid got stress doing homework or prepare for exam. Cartoon schoolboy sitting at desk holding head, textbooks piles and test paper forms scattered around. Sad student in school Vector illustration

Αρκετοί γονείς ανησυχούν για το αν πρέπει να μιλήσουν και τι ακριβώς να πουν σε ένα παιδί που αντιμετωπίζει κάποια μαθησιακή δυσκολία, καθώς και για το ποια επίδραση θα έχει αυτή η πληροφορία στη μαθησιακή πορεία και ψυχολογία του παιδιού.

Στην πραγματικότητα η κατονομασία της μαθησιακής δυσκολίας και η ενημέρωση του παιδιού ότι πρόκειται για μια κατάσταση πολύ συνηθισμένη, μετρήσιμη και διαχειρίσιμη θα ανακουφίσει το παιδί (ήδη το ίδιο έχει παρατηρήσει τις δυσκολίες).

Παράλληλα, θα ενισχύσει τη θετική αυτοαντίληψή του, θα του δώσε μαθησιακό κίνητρο και θα διορθώσει τυχόν παρανοήσεις του σχετικά με τις μαθησιακές δυσκολίες (πχ είναι κουτός όποιος έχει, δεν θα τα καταφέρει ποτέ κλπ).

Στη διάρκεια αυτών των συζητήσεων θα ήταν καλό να:
  • τονίζουμε τις δυνατότητες του παιδιού και τα θετικά σημεία, χωρίς να μένουμε μόνο στις δυσκολίες και να παρέχουμε θετική προοπτική για το μέλλον
  • καταστήσουμε σαφές ότι δεν ευθύνεται το παιδί για τη μαθησιακή δυσκολία
  • αναφέρουμε ότι ο καθένας μαθαίνει με έναν διαφορετικό τρόπο και να παρομοιάσουμε τη μαθησιακή διαδικασία με μια «κούρσα» όπου όλοι φτάνουν στο τέρμα ακόμη κι αν ακολουθήσουν διαφορετική διαδρομή
  • αναφέρουμε δικές μας μαθησιακές προκλήσεις και στρατηγικές που μας φάνηκαν χρήσιμες ως παιδιά

Οι πληροφορίες που θα δοθούν στο παιδί καλό θα είναι να παρασχεθούν με κατάλληλο για την ηλικία του λεξιλόγιο και με τρόπο ήρεμο, σταθερό και ειλικρινή, σταδιακά και διαδοχικά.

Κυριακή Κωφού

Διαβάστε επίσης:

10 ειδικά γάντια θα αγκαλιάζουν τα προωράκια της ΜΕΝΝ του Μακαρείου Νοσοκομείου

Κεταμίνη: Η ουσία από τον πόλεμο Βιετνάμ που χορηγείται σε ζώα και ως «χάπι βιασμού»

«Με ικετεύει να φάει και να πιει, σφίγγεται η καρδιά μου να του λέω «όχι»»

Διγλωσσία: Συνδέεται με διαταραχές λόγου στο παιδί; Η ειδικός απαντά

Happily cute boy enjoying with talking on megaphone at the bedroom, copy space

Πολλά είναι τα παιδιά που μεγαλώνουν μαθαίνοντας από μικρή ηλικία να μιλούν δύο γλώσσες.

Cute photo created by jcomp - www.freepik.com

Ποια είναι, όμως, η ιδανικότερη ηλικία για απόκτηση της δεύτερης γλώσσας και ποιες δυσκολίες μπορεί να αντιμετωπίσει το παιδί;

Η λογοπαθολόγος -λογοθεραπεύτρια, Άντρη Χαραλάμπους λύνει όλες τις απορίες σας για το θέμα.

Ως διγλωσσία ορίζεται η ικανότητα του παιδιού να χειρίζεται εξίσου αντιληπτικά και εκφραστικά τις δύο γλώσσες που μαθαίνει ή έχει κατακτήσει.

Ορισμένες φορές, οι γνώσεις στη μία γλώσσα είναι καλύτερες από την άλλη. Τη γλώσσα την οποία γνωρίζει και χειρίζεται καλύτερα ένα παιδί, την ορίζουμε ως η κυρίαρχη γλώσσα. Βέβαια, η κυρίαρχη γλώσσα ενδέχεται να αλλάξει, κυρίως εάν το παιδί δεν τη χρησιμοποιεί σε καθημερινή βάση.

Η ιδανική ηλικία για την απόκτηση μιας 2ης γλώσσας

Η ιδανικότερη ηλικία για απόκτηση της δεύτερης γλώσσας, είναι πριν την ηλικία των 3 ετών. Η αποθήκευση των πληροφοριών πριν την ηλικία των 3 ετών είναι απεριόριστη και διατηρείται από την διαδικαστική μνήμη, αφού σε αυτή την ηλικία έχει την ικανότητα να μαθαίνει πιο εύκολα και να επεξεργάζεται με μεγαλύτερη ευκολία τα ερεθίσματα που λαμβάνει.

Διγλωσσία και διαταραχές λόγου

Οι διαταραχές λόγου και ομιλίας εμφανίζονται ή οχι στα παιδιά ανεξαρτήτως εάν αυτά μεγαλώνουν μονόγλωσσα ή δίγλωσσα. Αν ένα δίγλωσσο παιδί παρουσιάσει καθυστέρηση λόγου (late talker) θα έχει την ίδια καθυστέρηση, ακόμη και αν μεγάλωνε μόνο με μία γλώσσα.

Οι δυσκολίες που μπορεί να εμφανίσει ένα δίγλωσσο παιδί είναι οι εξής:

  • δυσκολίες στο φωνολογικό του σύστημα. Σε κάποιες χώρες δεν υπάρχουν ορισμένα φωνήματα που υπάρχουν σε άλλη γλώσσα. Π.χ. στη Ρουμανία δεν υπάρχουν οι ήχοι /θ/ και /δ/. Είναι πολύ πιθανό, να μην παράγει αυτά τα φωνήματα και να λέει “τέλω” αντί για “θέλω”.
  • Το παιδί ίσως δυσκολεύεται στο να χρησιμοποιεί σωστά τους χρόνους (“Χθες πάω γιαγιά”) ή να παρουσιάζει δυσκολία στις καταλήξεις των λέξεων (“Το παιδί πάω βόλτες”) ή πολύ πιθανών να μην καταφέρνει να διαχωρίσει τα τρία γένη (“τα κοπέλες, το σκύλος”).
  • Φτωχό λεξιλόγιο σε κάποια από τις δύο γλώσσες, συνήθως αυτό συμβαίνει στη δεύτερη. Το παιδί περιγράφει τη λέξη που θέλει (λέξη- στόχος) αντί να την εκφράσει με μια λέξη, π.χ. αντί για πιάτο λέει εκείνο το στρογγυλό που βάζουμε φαγητό.

Ποιος είναι ο ρόλος του Λογοπαθολόγου στη Διγλωσσία;

Αρχικά, ο κλινικός θα πρέπει να είναι ικανός να διαχωρίσει εάν η δυσκολία που παρουσιάζει το παιδί πρόκειται για γλωσσική διαφορά ή γλωσσική καθυστέρηση.

Σε κάθε περίπτωση, χρησιμοποιούνται εξατομικευμένες μέθοδοι παρέμβασης, με στόχο την καλύτερη ένταξη των δίγλωσσων παιδιών στο κοινωνικό σύνολο.

Απαραίτητη είναι η λήψη ενος καλού λογοπαθολογικού ιστορικού το οποίο θα διευκρινίσει εάν το παιδί παρουσιάζει γλωσσική καθυστέρηση ή δυσκολίες λόγου και ομιλίας λόγω λαθεμένης χρήσης της διγλωσσίας (γλωσσική διαφορά).

Παράλληλα, θα σχεδιαστεί εξατομικευμένο πρόγραμμα σχεδιασμένο πάνω στις ανάγκες του παιδιού και της οικογένειας.

Τέλος, η ειδικός τονίζει ότι ένα δίγλωσσο παιδί με καθυστέρηση λόγου, θα είχε την ίδια καθυστέρηση εάν ήταν και μονόγλωσσο. Ο σωστός χειρισμός ενός δίγλωσσου παιδιού κατά την διάρκεια της γλωσσικής του ανάπτυξης, θα το ωθήσει στην σωστή ανάπτυξη και των δύο γλωσσικών συστημάτων.

Ανοίγει τις πόρτες του ο Βρεφοκομικός Σταθμός στο Πολυδύναμο Κέντρο Κοινωνικής Μέριμνας

Την λειτουργία του πρότυπου Βρεφοκομικού Σταθμό στο Πολυδύναμο Κέντρο Κοινωνικής Μέριμνας, από τις 15 Μαρτίου αποφάσισε ο Δήμος Πάφου εφόσον συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός παιδιών.

Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, ο Βρεφοκομικός Σταθμός είναι μοναδικός στο είδος του στην Κύπρο, καθώς διαθέτει πέντε αίθουσες με όλο τον απαιτούμενο εξοπλισμό για τη φροντίδα των βρεφών, όπως επίσης και ειδικό δωμάτιο θηλασμού.

Υπό το φως της βελτίωσης των επιδημιολογικών δεδομένων και της πιθανής επαναδραστηριοποίησης των επιχειρήσεων, κυρίως στον τουριστικό τομέα, το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος Πολυδύναμο Κέντρο Κοινωνικής Μέριμνας του Δήμου Πάφου, αποφάσισε, προστίθεται στην ανακοίνωση, την έναρξη των Προγραμμάτων του Κέντρου από τα μέσα του τρέχοντος μηνός εφόσον υπάρξει η απαιτούμενη ανταπόκριση για εγγραφές παιδιών.

Πρώτο αναμένεται να λειτουργήσει το βρεφοκομικό τμήμα και τον Απρίλιο αναμένεται να λειτουργήσει το νηπιοκομικό τμήμα και η Απογευματινή Απασχόληση. Από το τέλος της σχολικής χρονιάς και μέχρι την επανέναρξή της θα λειτουργήσει Πρόγραμμα Καλοκαιρινής Απασχόλησης για παιδιά Δημοτικού.

Το Κέντρο θα αρχίσει τη λειτουργία του με τα Τμήματα για τα Βρέφη 4 μηνών-2 ετών, τα Νήπια 2-4 ετών και την Απογευματινή απασχόληση παιδιών 5-12.

Οι ώρες λειτουργίας

Οι ώρες λειτουργίας των Τμημάτων για τα βρέφη, τα νήπια και τα παιδιά είναι από από τις 07.30 μέχρι τις 15.00 και για την απογευματινή απασχόληση από τις 13.00 μέχρι τις 18.00.

Το Πρόγραμμα Καλοκαιρινής Απασχόλησης για παιδιά Δημοτικού από τις 7.30 το πρωί μέχρι τις 4.30 το απόγευμα.

Αιτήσεις για τα προγράμματα μπορούν να υποβληθούν στο Βρεφοκομικό Τμήμα μέχρι τις 10 Μαρτίου 2021, στην Απογευματινή Απασχόληση και Νηπιοκομικό Τμήμα μέχρι τις 15 Μαρτίου 2021, και στην Καλοκαιρινή Απασχόληση μέχρι τις 4 Ιουνίου 2021

Οι ενδιαφερόμενοι για εγγραφή μπορούν να προμηθευτούν τα σχετικά έντυπα αιτήσεων, από την ιστοσελίδα του Δήμου www.pafos.org.cy ή από το γραφείο της αρμόδιας λειτουργού κ. Άντρης Χριστοδουλίδου, στο Δημοτικό Μέγαρο.

Οι αιτήσεις, δεόντως συμπληρωμένες και υπογραμμένες, πρέπει να παραδοθούν στο Γραφείο του Δήμου για τα θέματα Κοινωνικής Μέριμνας, στο Δημοτικό Μέγαρο, ή να αποσταλούν, αφού πρώτα σαρωθούν (σκαναριστούν), στην ηλεκτρονική διεύθυνση social.welfare@pafos.org.cy

Για περισσότερες πληροφορίες ή διευκρινίσεις, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αποτείνονται στα τηλέφωνα 26822854 και 26822218, κατά τις εργάσιμες ώρες.

Τα 3 στάδια ανάγνωσης που κάθε παιδί πρέπει να κατακτήσει στην Α’ Δημοτικού

ανάγνωση

Η Α’ Δημοτικού είναι ένα μεγάλο βήμα και μια μεγάλη αλλαγή για όλα τα παιδιά, η οποία όμως δεν προκαλεί άγχος μόνο σε εκείνα αλλά και στους γονείς.

Photo by Josh Applegate on Unsplash

“Θα προσαρμοστεί εύκολα το παιδί; Τι θα πρέπει να μάθει αυτή τη χρονιά και πώς θα είναι μέσα στην τάξη;”, είναι μερικές μόνο από τις ανησυχίες των γονιών που τα παιδιά τους πηγαίνουν για πρώτη φορά Δημοτικό.

Από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις της πρώτης τάξης του Δημοτικού σχολείου είναι η ανάγνωση και η γραφή.

Η λογοπαθολόγος – λογοθεραπεύτρια, Άντρη Χαραλάμπους, αναφέρει σε ανάρτησή της ποια είναι τα στάδια που θα πρέπει ένα παιδί να έχει κατακτήση όταν τελειώσει την Α’ Δημοτικού στην ανάγνωση.

Τα στάδια της ανάγνωσης στην Α’ Δημοτικού

Με την ένταξη του παιδιού στη Α’ τάξη, ένας από τους σημαντικότερους στόχους είναι η ανάγνωση η οποία βέβαια ακολουθεί κάποια στάδια για να εδραιωθεί η ικανότητα και να τελειοποιηθεί.

  1. Αρχικά το παιδί αναγνωρίζει γράμματα, έπειτα συλλαβές, ακολούθως δισύλλαβες λέξεις και σε ένα μεταγενέστερο στάδιο μικρές προτάσεις.
  2. Ως τα Χριστούγεννα τα παιδιά είναι ικανά να συλλαβίζουν δισύλλαβες και τρισύλλαβες λέξεις.
  3. Μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς το παιδί είναι ικανό να διαβάζει με άνεση λέξεις, προτάσεις και μικρά κείμενα που του δίνονται.

Αν ένα παιδί παρατηρήσουμε ότι δυσκολεύεται πολύ στην ανάγνωση τότε είναι πολύ σημαντικό να απευθυνθούμε σε ένα ειδικό για να μας κατευθύνει σωστά ώστε το παιδί να μην δημιουργήσει μετέπειτα κενά που θα έχουν σαν αποτέλεσμα μεγάλου βαθμού μαθησιακές δυσκολίες.

Τέλος, εξίσου σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι η καλή ανάγνωση οδηγεί σε γρήγορη και σωστή γραφή.

Δείτε εδώ την αρχική ανάρτηση της ειδικού.

Το Δημόσιο Νηπιαγωγείο Τσάδας έγινε ολοκαίνουριο για τα παιδιά (εικόνες)

Με καινούρια χρώματα, γλάστρες με όμορφα φυτά, καινούριες ζωγραφιές, βαμμένα κάγκελα και πάνω από όλα μεράκι και αγάπη, το Δημόσιο Νηπιαγωγείο Τσάδας άλλαξε όψη.

Με την πολύτιμη, εθελοντική και πολύωρη βοήθεια μελών του Συνδέσμου Γονέων του νηπιαγωγείου , το σχολείο απέκτησε νέο πρόσωπο και έγινε ακόμη πιο χαρούμενο και όμορφο για τα παιδιά.

Οι εικόνες που αναρτήθηκαν στην σελίδα του Συνδέσμου αποδεικνύουν, πως όταν έχει κανείς διάθεση και αγάπη μπορεί να κάνει όμορφα πράγματα.

Το πριν:

Και το μετά:

Γιατί σήμερα τα παιδιά έχουν πάψει να συγκεντρώνονται;

Στις μέρες μας, οι μαθητές φαίνεται ότι ολοένα και περισσότερο δυσκολεύονται να μείνουν συγκεντρωμένοι σε ένα πράγμα και ότι η προσοχή τους είναι πολύ εύκολο να διαταραχθεί από οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο περισπασμό”, γράφει ο καθηγητής Φυσικής, κ. Δημήτρης Τσιριγώτης και ξεκαθαρίζει ότι  δεν αναφέρεται στο ποσοστό των παιδιών που έχουν ΔΕΠΥ, αλλά στο σύνολο των μαθητών.

Καταρχάς να πούμε ότι η αδυναμία συγκέντρωσης προσοχής (short attention span) δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο και δεν αφορά μόνο τα παιδιά. Το ίδιο ακριβώς πρόβλημα παρατηρείται τη σημερινή εποχή και στους ενήλικες.

Γιατί, όμως, συμβαίνει;

Η σχετική έρευνα

Σε σχετική έρευνα που έγινε το 2015 στον Καναδά (έλαβαν μέρος 2100 άτομα) διαπιστώθηκε ότι ενώ το έτος 2000 η μέση δυνατή ανθρώπινη συγκέντρωση ήταν 12 δευτερόλεπτα, στις μέρες μας έχει μειωθεί στα 8 δευτερόλεπτα.

Δηλαδή μέσα σε ελάχιστα χρόνια οι άνθρωποι έχουν απολέσει το ένα τρίτο (1/3) της διάρκειας της συγκέντρωσής τους.

Μάλιστα για να διασκεδάσουν λίγο τις εντυπώσεις οι υπεύθυνοι των ερευνών ανακοίνωσαν ότι οι άνθρωποι πλέον έχουν μικρότερη διάρκεια συγκέντρωσης ακόμα και τα χρυσόψαρα (τα οποία ακολουθεί η φήμη ως το είδος με τη μικρότερη διάρκεια συγκέντρωσης, μόλις 9 δευτερολέπτων).

Τα αποτελέσματα της έρευνας φυσικά δεν ευχαρίστησαν και πολύ την Microsoft γιατί φωτογράφιζαν ως ηθικό αυτουργό του προβλήματος τη χωρίς μέτρο χρήση των υπολογιστών, των Smartphones, των tablets και πάνω από όλα το σερφάρισμα στο διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Η Microsoft προσπάθησε να προλάβει τις τυχόν αντιδράσεις δηλώνοντας ότι η απώλεια μέρος της συγκέντρωσης του ανθρώπου αντισταθμίζεται από την αύξηση της ικανότητας για multitasking (να κάνει ταυτόχρονα πολλές εργασίες).

Είναι όμως αυτό αληθές; Αν μιλάμε για εργασίες στους υπολογιστές πιθανόν η Microsoft να έχει δίκιο αλλά αν μιλάμε για οποιεσδήποτε άλλες εργασίες μάλλον έχει συμβεί το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ισχυρίζεται.

‘Εχουν στο μυαλό μόνο το κινητό τους

Ένα ακόμα αξιοσημείωτο αποτέλεσμα της παραπάνω έρευνας που έγινε στον Καναδά είναι ότι στις νεαρές ηλικίες (15-25 ετών) το 77% των ερωτηθέντων απάντησε ότι όταν δεν υπάρχει κάτι άλλο που να τραβάει την προσοχή τους, το πρώτο πράγμα που τους έρχεται στο μυαλό είναι να ασχοληθούν με το κινητό τους.

Αυτό φαντάζομαι είναι κάτι που όλοι το έχουμε διαπιστώσει για τους σημερινούς νέους που είναι μόνιμα με το κινητό τηλέφωνο στο χέρι. Στο χέρι και όχι στο αυτί όπως ήταν οι νέοι της ακριβώς προηγούμενης γενιάς.

Οι δυο παράλληλοι κόσμοι των μαθητών: Ο ψηφιακός και ο πραγματικός

Ας επιστρέψουμε πάλι στους μαθητές. Στην εποχή μας μοιάζουν σαν να ζουν σε δυο παράλληλους κόσμους. Στον έναν κόσμο ,αυτόν εκτός σχολείου, τα παιδιά αντικρίζουν τον κόσμο πολλές ώρες τη μέρα μέσα από μια οθόνη. Μια οθόνη υπολογιστή, κινητού, tablet ή τηλεόρασης.

Οι εικόνες εναλλάσσονται αστραπιαία, τα χρώματα είναι σε πανδαισία, υπάρχει βομβαρδισμός πληροφοριών και η πρόσβαση σε οποιαδήποτε πληροφορία ή τόπο είναι εφικτή με το πάτημα ενός κουμπιού. Το πιο σημαντικό είναι ότι το παιδί έχει την ψευδαίσθηση της επιλογής σε ένα άπειρο μενού.

Και επειδή ακριβώς είναι άπειρο και είναι και πανεύκολο επιλέγει να πάρει λίγο από όλα από το μενού αυτό. Έτσι μεταπηδά από τη μια πληροφορία στην άλλη χωρίς να στοχάζεται, χωρίς να κρίνει κριτικά και χωρίς να μαθαίνει τίποτα ουσιαστικό που θα το βοηθούσε να ωριμάσει. Σε ένα ξέφρενο σερφάρισμα με μοναδικό καύσιμο την αδρεναλίνη.

Στον δεύτερο παράλληλο κόσμο, στον κόσμο του σχολείου, έχουμε τα παιδιά να πρέπει συνήθως σχεδόν ακίνητα να παρακολουθούν έναν και μοναδικό άνθρωπο(εκπαιδευτικό) για τουλάχιστον μια ώρα που επιπλέον απαιτεί από αυτά απόλυτη συγκέντρωση.

Αλήθεια, έχουμε αναρωτηθεί ποτέ πόσο εύκολο είναι να μεταπηδά ο μαθητής από τον ένα παράλληλο κόσμο των υψηλών ταχυτήτων και διαρκούς εναλλαγής εικόνων στον άλλο κόσμο της σχεδόν παγωμένης εικόνας;

Οι εκπαιδευτικοί όσο ικανοί και να είναι, όσο ενδιαφέρον μάθημα και να προσφέρουν, είναι σίγουρο, ότι δεν μπορούν να επιτύχουν συγκέντρωση των μαθητών τους όταν εκείνοι όλη την υπόλοιπη μέρα έξω από το σχολείο εθίζονται στην, χωρίς σταματημό, διάσπαση της συγκέντρωσής τους .

Τα παιδιά γίνονται όλο και πιο αδέξια

Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, αξιοσημείωτη αύξηση μιας εντελώς πρωτότυπης μορφής μαθησιακής και αναπτυξιακής δυσκολίας, της «δυσπραξίας» .

Η «δυσπραξία» (Clumsy Child Syndrome) είναι μια διαταραχή ανάπτυξης των κινητικών δεξιοτήτων. Τα παιδιά έχουν αδυναμία συντονισμού των κινήσεων που είναι πιθανό να επηρεάσει τη συμμετοχή τους σε καθημερινές δραστηριότητες, τις σπουδές και την εργασιακή ζωή.

Ολοένα και περισσότερα παιδιά είναι πάρα πολύ αδέξια και δεν μπορούν να κάνουν απλές κινήσεις με τα άκρα τους ,όπως το να φάνε με μαχαιρο-πήρουνο ή να κάνουν καλά γράμματα που οφείλεται στο ότι δεν κρατάνε σωστά το στυλό.

Όσοι είναι εκπαιδευτικοί σίγουρα θα έχουν διαπιστώσει τα τελευταία χρόνια μια αλλαγή προς το χειρότερο της ποιότητας των γραμμάτων που κάνουν οι μαθητές. Σπάνια συναντάς πλέον γραπτό με σχετικά καλά γράμματα.

Με απίστευτη όμως ταχύτητα οι ίδιοι αυτοί μαθητές πληκτρολογούν ένα μήνυμα στο κινητό ή στον υπολογιστή τους. Τα σημερινά παιδιά προτιμούν δηλαδή να πληκτρολογούν παρά να γράφουν με το χέρι.

Και σε αυτή την περίπτωση έχουμε τους δύο κόσμους του παιδιού που ανταγωνίζονται: Στον κόσμο έξω από το σχολείο όπου τα παιδιά επικοινωνούν πληκτρολογώντας συνήθως λίγες και μικρής γκάμας λέξεις και στον κόσμο του σχολείου όπου τα παιδιά γεμίζουν ατέλειωτες σελίδες τετραδίων γραμμένες με το χέρι. Ένα χέρι που ολοένα και περισσότερο ξεμαθαίνει να γράφει και μαθαίνει να κτυπά πλήκτρα ή οθόνες αφής.

Τα παιδιά δεν διαβάζουν πλέον τίποτα για ευχαρίστηση

“Σύμφωνα με την UNESCO, ο πιο ποιοτικός δείκτης για το αν ένα παιδί πρόκειται να έχει ευτυχισμένη πορεία στο σχολείο και στην μελλοντική του εργασία είναι το αν διαβάζει για ευχαρίστηση.”

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τα σημερινά παιδιά όχι μόνο δεν διαβάζουν για ευχαρίστηση αλλά ότι γενικά δεν διαβάζουν βιβλία ή κείμενα που δεν αφορούν τα μαθήματά τους στο σχολείο.

Πολλές φορές έχω ρωτήσει τους μαθητές μου(γυμνασίου και λυκείου) αν διαβάζουν λογοτεχνικά βιβλία. Πλην ελάχιστων εξαιρέσεων οι απαντήσεις τους δείχνουν ότι δεν έχουν διαβάσει λογοτεχνικά βιβλία. Ένας δυο σε κάθε τμήμα πιθανόν να απαντήσουν ότι έχουν διαβάσει κάνα-δυό βιβλία του τύπου Dan Brown.

Μέχρι εκεί. Αν τους ρωτήσεις τους λόγους αυτής τους της άρνησης θα σου πουν ότι έχουν κουραστεί από το διάβασμα γενικότερα αφού διαβάζουν πολλές ώρες για το σχολείο και γι’ αυτό προτιμούν κάτι πιο ξεκούραστο όπως το σερφάρισμα στο διαδίκτυο ή να παίξουν κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι.

Η συντριπτική πλειοψηφία τους δηλώνει αποστροφή στα μεγάλα κείμενα και ότι είναι αδύνατον να συγκεντρωθεί για αρκετή ώρα για να διαβάσει έστω και μια σελίδα ενός κειμένου.

Τα παιδιά δεν διαβάζουν – Σκανάρουν

Το πιο ανησυχητικό είναι αυτό που μου είπαν πολλοί μαθητές μου: ότι τις περισσότερες φορές δεν καταλαβαίνουν τι λέει το κείμενο και ότι στην πραγματικότητα δεν διαβάζουν αλλά κατά κάποιο τρόπο «σκανάρουν» με τα μάτια τους το κείμενο ψάχνοντας μια χρήσιμη πληροφορία ή κάποιες λέξεις κλειδιά για να «αρπαχτούν» νιώθοντας ότι πνίγονται σε έναν ωκεανό λέξεων.

Αντί δηλαδή τα παιδιά να λαχταρούν να «χαθούν» μέσα σε μια ωραία λογοτεχνική ιστορία, νιώθουν ότι πνίγονται και διακατέχονται από την βασανιστική αγωνία να βγουν από αυτή όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Το γεγονός αυτό, θεωρώ, ότι πρέπει να μας προβληματίσει.

Φυσικά οι ευθύνες πρέπει να αναζητηθούν στους ενήλικες. Καταρχάς στο εκπαιδευτικό μας σύστημα που αντί να δίνει κίνητρο στα παιδιά ώστε να θέλουν να διαβάζουν για ευχαρίστηση τα κάνει να νιώθουν απέχθεια και τα ωθεί να διαβάζουν μόνο χρησιμοθηρικά ώστε να επιτυγχάνουν υψηλές βαθμολογίες.

Οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς οφείλουν να εξηγούν στα παιδιά την αξία της λογοτεχνίας και του διαβάσματος για ευχαρίστηση και όχι μόνο να επαναλαμβάνουν το γνωστό μότο : «διάβασε για να πάρεις καλούς βαθμούς».

Οι ενήλικες το παράδειγμα

Φυσικά τα παιδιά μας δεν πείθονται μόνο με τα λόγια αλλά με τα παραδείγματα των ενηλίκων. Πότε δηλαδή ήταν η τελευταία φορά που εμείς οι ίδιοι διαβάσαμε ένα ολόκληρο λογοτεχνικό βιβλίο; Επαναλαμβάνω: ολόκληρο.

Και πόσοι από εσάς που διαβάζετε αυτή τη στιγμή αυτό το συγκεκριμένο άρθρο δεν ρίξατε ήδη κλεφτές ματιές για να δείτε αν έχει πολύ ακόμα μέχρι να τελειώσει;

Πόσοι από εμάς αντί να διαβάζουμε από την αρχή ένα άρθρο προτιμάμε να πηγαίνουμε κατευθείαν στο τέλος του, στα «γαργαλιστικά» σχόλια των αναγνωστών;

Δηλαδή αν εμείς οι ενήλικες εθιζόμαστε στην αναζήτηση στο διαδίκτυο του όσο γίνεται μικρότερου μηνύματος, του τσιτάτου, της ατάκας, του αποφθέγματος, του σλόγκαν και έχουμε γίνει εικονολάτρες και τεμπέληδες της ανάγνωσης τι διαφορετικό μπορούμε να περιμένουμε από ένα παιδί;

Τα παιδιά έχουν δυσκολία έκφρασης

Ένα άλλο ανησυχητικό σύμπτωμα που παρατηρείται στους σημερινούς μαθητές είναι η μεγάλη δυσκολία τους να εκφραστούν σωστά. Οι περισσότεροι μπορούν εύκολα να παπαγαλίσουν αλλά είναι αδύνατον να σου εξηγήσουν κάτι με δικά τους λόγια.

Το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν είναι φτωχό και στις περιγραφές τους υπάρχει έλλειψη δομής λόγου, ηχοχρώματος και συναισθήματος. Θα τολμήσω να χρησιμοποιήσω έναν αδόκιμο όρο για να περιγράψω το πρόβλημα: «περιγραφική δυσλεξία».

Το πρόβλημα αυτό εμφανίζεται ως αλυσιδωτή αντίδραση που γεγονότος ότι τα παιδιά δεν διαβάζουν βιβλία εκτός σχολείου αλλά και του ότι παραμένουν αμίλητα για μεγάλη διάρκεια της ημέρας, είτε στο σχολείο ή φροντιστήριο ακούγοντας παθητικά τον εκπαιδευτικό είτε στο σπίτι καθηλωμένα μπροστά από ένα σχολικό βιβλίο ή από μια οθόνη.

Οι νέες τεχνολογίες είναι ο δαίμονας; Όχι φυσικά

Ο στόχος συγγραφής αυτού του κειμένου δεν είναι να δαιμονοποιήσει τις νέες τεχνολογίες, το διαδίκτυο, τις νέες ανθρώπινες συνήθεις και συμπεριφορές που προκύπτουν από την τεχνολογική «έκρηξη» των τελευταίων ετών. Θα ήταν άλλωστε και παράλογο κάτι τέτοιο αφού ο λόγος που διαβάζετε αυτό το κείμενο αυτή τη στιγμή είναι χάρη στις νέες τεχνολογίες.

Στόχος είναι αναζητήσει το μέτρο και το όριο

Όπως σε όλα τα σημαντικά θέματα που αφορούν την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους έτσι και εδώ δεν μπορούμε να θεωρήσουμε υπεύθυνο το μέσο όσο τη χρήση του από τους ανθρώπους.

Η εξέλιξη της τεχνολογίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να ανακοπεί. Αυτό που έχει σημασία είναι να αποφασίσουμε η χρήση της να είναι δημιουργική που ενεργοποιεί τον ανθρώπινο νου παρά να είναι αποβλακωτική που τον αχρηστεύει.

Προσωπικά ανησυχώ με την εικόνα ανθρώπων να είναι σκυμμένοι πάνω σε ένα smartphone ή tablet χαμένοι μέσα σε ένα δικό τους ψηφιακό κόσμο αδιαφορώντας για τον πραγματικό που είναι γύρω τους. Ο κόσμος είναι τόσο απέραντος που δεν μπορεί να χωρέσει μέσα σε λίγες ίντσες. Να προσέξουμε.

Η σμίκρυνση του κόσμου, στο τέλος θα μας κάνει και εμάς μικρούς για να χωρέσουμε μέσα του. Πράγματα μπορούν να συμβούν και χωρίς να κοινοποιηθούν. Μηνύματα μπορούν να δοθούν και χωρίς να αποσταλούν.

Ερωτήσεις μπορούν να απαντηθούν και χωρίς να γκουγκλαριστούν. Δειλινά και πανσέληνοι μπορούν να μαγέψουν και χωρίς να φωτογραφηθούν. Κοιτώντας μόνο μέσα σε αυτές τις οθόνες χάνουμε όλον τον σκληρό αλλά υπέροχο κόσμο.

Ανησυχητική η απώλεια της φαντασίας

Ανησυχώ με την διαφαινόμενη διάθεση των ανθρώπων να ανταλλάξουν όλα τα σπουδαία ανθρώπινα επιτεύγματα του παρελθόντος όπως τις τέχνες, τη λογοτεχνία, τις επιστήμες , τη φιλοσοφία, την παιδεία με τα τεχνολογικά ευρήματα των δύο τελευταίων δεκαετιών. Επί παραδείγματι, πως μπορεί αλήθεια να συνεχίσει να υπάρχει η λογοτεχνία αν κανείς δεν θα θέλει να διαβάζει βιβλία;

Ανησυχώ επίσης για την τυχόν απώλεια της κινητήριας δύναμης της έως σήμερα ανθρώπινης πολιτισμικής εξέλιξης που δεν είναι άλλη από την φαντασία και την περιέργεια.

Σε έναν κόσμο δηλαδή που η εικονική πραγματικότητα ξεπερνάει την φαντασία μας για ποιο λόγο θα χρειάζεται να εξακολουθήσει να υπάρχει η φαντασία;

Σοβαρές οι επιπτώσεις στους ανθρώπους που δεν έχουν προλάβει να εξισορροπήσουν

Κυρίως όμως ανησυχώ γιατί βλέπω τις επιπτώσεις στα παιδιά δηλαδή σε ανθρώπους που δεν έχουν ακόμη προλάβει να δημιουργήσουν εξισορροπητικούς μηχανισμούς γιατί πολύ απλά δεν έχουν γνωρίσει κάτι διαφορετικό, όπως είχαν γνωρίσει οι παλαιότερες γενιές.

Παιδιά που δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν, να διαβάσουν, να γράψουν, να εκφραστούν σωστά και εν τέλει να σκεφτούν καθαρά. Φυσικά και δεν πρέπει στη σύγχρονη εποχή τα παιδιά να είναι «τεχνολογικά αναλφάβητα» αλλά μην φτάσουμε και στο σημείο να γίνονται «αναλφάβητα» σε όλα τα υπόλοιπα ασχολούμενα αποκλειστικά με την τεχνολογία.

Αναρωτιέμαι μήπως τρέχοντας με τόσο μεγάλες ταχύτητες ξεχάσαμε που αρχικά θέλαμε να πάμε. Υπάρχει άραγε κάτι που μπορεί να ανακόψει αυτή την ξέφρενη πορεία; Φυσικά. Λέγεται ανθρώπινη επαφή, ανθρώπινη σχέση, ανθρώπινη επικοινωνία και αληθινή παιδεία.

Ο πολιτισμός μας δεν υπάρχει μόνο τα τελευταία είκοσι χρόνια. Το παρελθόν μας κρύβει αμέτρητο πλούτο που μπορεί να δράσει εξισορροπητικά στη χρήση των νέων τεχνολογιών. Εδώ είναι το κλειδί κατά τη γνώμη μου. Αλλιώς, πολύ φοβάμαι, το άμεσο μέλλον θα ισοπεδώσει όλο το παρελθόν μας.

Όσο για εμάς τους εκπαιδευτικούς οφείλουμε να μιλάμε στα παιδιά, να τους εξηγούμε. Και κυρίως να τα ακούμε. ‘Έχουν πολλά να πούνε. Έστω και μπροστά από μια οθόνη…..

Δημήτρης Τσιριγώτης

Φυσικός

7 πράγματα που κάθε νηπιαγωγός θέλει να ξέρουν όλοι οι γονείς

Άκυρο για Προδημοτική από 4 ετών – Χάνονται €12.2 εκατ.

Μπορεί ο βρεφονηπιακός και ο παιδικός σταθμός να είναι σημαντικά ορόσημα στην ανάπτυξη του παιδιού, εντούτοις το νηπιαγωγείο είναι ακόμα σημαντικότερο.

Άκυρο για Προδημοτική από 4 ετών – Χάνονται €12.2 εκατ.

Αποτελεί την πρώτη επίσημη εκπαιδευτική βαθμίδα στην οποία εντάσσεται ένα παιδί και θέτει τα θεμέλια για τη μετέπειτα ζωή του. Ο σκοπός του νηπιαγωγείου δεν είναι να μάθει το νήπιο να γράφει ή διαβάζει, αλλά να το προετοιμάσει για τη μελλοντική αναγνωστική του ικανότητα. Σκοπός, δηλαδή, είναι η πλήρης εκπαίδευση, ανάπτυξη και ωρίμανση της σωματικής και ψυχοπνευματικής κατάστασης του νηπίου.

Το Infokids.com.cy συγκέντρωσε και σας παρουσιάζει 7 πράγματα που κάθε νηπιαγωγός θέλει να ξέρουν όλοι οι γονείς των παιδιών:

1. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα με την ακοή ή την όρασή του.

Η προφορική επικοινωνία και η δυνατότητα το παιδί να ακούει σωστά και να βλέπει όλα όσα τους μαθαίνει η νηπιαγωγός είναι βασικό στοιχείο για να μπορέσει να κατακτήσει τα εφόδια της προσχολικής αγωγής που θα του εξασφαλίσουν μια εύκολη μετάβαση στην Α Δημοτικού.

2. Το νήπιο πρέπει να ξέρει πώς να κρατά σωστά το μολύβι καθώς και άλλες βασικές δεξιότητες (πώς να κρατά το ψαλίδι και πώς να κόβει).

Ίσως και να μην σας φαίνεται σημαντικό να εκπαιδεύσετε το 5 ετών παιδί σας πώς να κρατάει το μολύβι σωστά, όταν ζωγραφίζει, αλλά το να μάθει τη σωστή θέση που πρέπει να έχει το μολύβι, θα το βοηθήσει να αναπτύξει τις κινητικές του ικανότητες και να αποτρέψει τις κακές συνήθειες όσον αφορά τη γραφή αργότερα. Η εκμάθηση κοψίματος με ψαλίδι ως δεξιότητα είναι πολύ σημαντική, αλλά ταυτοχρόνως και πολύ δύσκολη.Το κόψιμο με το ψαλίδι βοηθά το παιδί να ενδυναμώσει και να συνδυάσει τους μύες των δαχτύλων που εμπλέκονται στη διαδικασία της γραφής. Επιπλέον, διδάσκει στο παιδί να χρησιμοποιεί ένα μόνο χέρι κατά τη διαδικασία του κοψίματος και το οδηγεί σταδιακά στην παγίωση της πλευρίωσης.

3. Γονείς, πρέπει να συμμετέχετε ενεργά στη διαδικασία μάθησης του παιδιού

Ο θεσμός του νηπιαγωγείο στο πέρασμα των χρόνων έχει αναβαθμιστεί και πλέον δεν είναι ο χώρος που τα παιδιά περνούν την ώρα τους παρέα με υπόλοιπους συνομηλίκους, αλλά είναι η εκπαιδευτική βαθμίδα στην οποία το παιδί εκπαιδεύεται στις προ-μαθηματικές και μαθηματικές έννοιες του χώρου και του χρόνου, στην αφαιρετική και κριτική σκέψη και διευρύνει το λεξιλόγιό του. Περά από τη καθοδήγηση των νηπιαγωγών είναι απαραίτητο οι γονείς να διευκολύνουν αλλά και να ενδυναμώνουν τη διαδικασία μάθησης των παιδιών. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τρόπους όπως οι κάτωθι:

  • Βοηθήστε τα νήπια σε τυχόν εργασίες, projects ή ζωγραφιές που έχουν να κάνουν στο σπίτι
  • Να διαβάζετε τακτικά παραμύθια και βιβλία στα παιδιά. Μην εστιάζετε μόνο στο παραμύθι που τους διαβάζετε πριν πέσουν για ύπνο.
  • Δείξτε τους γράμματα ή αριθμούς σε διάφορα σημεία και με διάφορες αφορμές και ζητήστε στα παιδιά να σας τα αναγνωρίσουν
  • Ενθαρρύνετέ τα να γράφουν και να ζωγραφίζουν
  • Ρωτήστε τα διάφορα πράγματα στα οποία δεν αρκεί μια μονολεκτική απάντηση “Ναι” ή  “Όχι” αλλά τα παιδιά πρέπει να πουν τη γνώμη τους
  • Εστιάστε στο τι τους αρέσει να κάνουν στο σχολείο και δώστε τους ευκαιρίες να τα απασχολούνται με αυτά όσο συχνότερα γίνεται

4. Διδάξτε στο παιδί σας πώς να εκφράζει και να διαχειρίζεται σωστά τα συναισθήματά του

Τα μικρά παιδιά θυμώνουν, στεναχωριούνται, απογοητεύονται, νευριάζουν, χαίρονται, ντρέπονται αλλά συχνά δεν έχουν τις κατάλληλες λέξεις για να μιλήσουν γι’ αυτό που νιώθουν. Αντί γι’ αυτό, κάποιες φορές εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους με λανθασμένους τρόπους. Αυτό που πρέπει να προσπαθήσετε να διδάξετε στα παιδιά είναι να ελέγχουν τη συμπεριφορά τους και όχι τα συναισθήματά τους!

5. Γονείς, πρέπει και εσείς να υπακούτε σε κανόνες

Δεν είναι μόνο τα πιτσιρίκια υποχρεωμένα να τηρούν τους κανόνες αλλά και εσείς οι ίδιοι. Ακούστε τους κανόνες που έχει να σας πει η νηπιαγωγός και οι οποίοι πολύ πιθανόν να έχουν κοινοποιηθεί και στα παιδιά σας και δώστε τους προσοχή. Αν τα παιδιά σας δουν ότι εσείς κάνετε ακριβώς το ανάποδο από αυτό που έχουν διδαχθεί ή υποβαθμίζετε τη σημασία ενός κανόνα που πρέπει να τηρούν, τότε αυτομάτως τους δίνετε το ελεύθερο να μην υπακουούν.

6. Βοηθήστε το παιδί να ανεξαρτητοποιηθεί

Είναι σπουδαίο το παιδί να έχει αυτοπεποίθηση και να μπορεί να αυτονομείται. Μερικοί τρόποι για να το επιτύχετε αυτό είναι οι εξής:

  • Μάθετέ του να ανοίγει και κλείνει μόνο του το δοχείο με το κολατσιό του, όπως και να μπορεί να βάλει το καλαμάκι στο χυμό.
  • Διδάξτε του πώς να φυσάει μόνο του τη μύτη του, πώς να πλένει καλά τα χέρια του, πώς να βήχει και να φτερνίζετε σωστά
  • Βεβαιωθείτε ότι μπορεί να πάει μόνο του στην τουαλετα και ότι ξέρει τους κανόνες υγιεινής
  • Διδάξτε τους πώς να βγάζουν και να φοράνε το μπουφάν τους

7. Ηρεμήστε και μην έχετε άγχος για το πώς θα τα πάει το παιδί στο Νηπιαγωγείο

Το νηπιαγωγείο είναι  ένας υπέροχος χώρος για το παιδί όπου θα βρει νέους φίλους και θα μπορεί να παίζει αλλά αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσει και δυσάρεστες καταστάσεις. Σε κανέναν γονιό δεν αρέσει να βλέπει το παιδί του να κλαίει και να παρακαλάει να μην πάει στο νηπιαγωγείο όμως είναι σημαντικό να παραμείνετε σταθεροί στην απόφασή σας και να μην υποκύψετε στα νάζια του. Αν κάθεται τρεις μέρες στο σπίτι και πηγαίνει μια φορά την εβδομάδα στο νηπιαγωγείο οι πιθανότητες να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα ελαχιστοποιούνται. Δείχνοντας εμπιστοσύνη στις παιδαγωγούς δίνετε το καλό παράδειγμα και στο παιδί. Είναι σημαντικό να σας δει το παιδί να μιλάτε να χαμογελάτε και να συμβουλεύεστε τις παιδαγωγούς ώστε να αισθανθεί
ότι τις εμπιστεύεστε.

Πηγή: popsugar.com

10 πράγματα που οι γονείς πρέπει να διδάξουν τα παιδιά τους πριν το νηπιαγωγείο

Μπορεί να είναι δύσκολο να το πιστέψετε, αλλά ο καιρός που το παιδάκι σας θα πάει στο νηπιαγωγείο πλησιάζει. Το μικρό σας μεγάλωσε γρήγορα και -ακόμα και να έχετε ήδη στείλει ένα μεγαλύτερο παιδί στο σχολείο- η αγωνία για τις μεγάλες αλλαγές που έρχονται στη ζωή του σας έχει κατακλύσει. Για να κάνετε το ταξίδι του αυτό λίγο πιο εύκολο, μία μαμά – και νηπιαγωγός – μοιράζεται μαζί μας 10 πρακτικές γνώσεις που πρέπει το παιδί να έχει πριν πάει στο νηπιαγωγείο ή τον παιδικό σταθμό, τις οποίες είναι στο χέρι σας να του μεταφέρετε.

Προσπαθήστε, λοιπόν, να διδάξετε το παιδί σας να:

Ανοίγει το δοχείο με το κολατσιό του

Αν το παιδί σας πηγαίνει σε σχολείο που το φαγητό δεν παρέχεται στα παιδιά, αλλά φέρνει από το σπίτι το κολατσιό του, τότε δείξτε του πώς να χρησιμοποιεί το ταπεράκι του. Πώς να το ανοίγει, πώς να το κλείνει και -αν χρειαστεί- πώς να το καθαρίζει. Φυσικά και οι γονείς μπορείτε να έχετε ήδη κόψει το κέικ του παιδιού σε κομματάκια, να έχετε ανοίξει τις συσκευασίες από μπάρες δημητριακών και να τις έχετε τοποθετήσει σε διάφανα τσαντάκια για ευκολότερη χρήση από τα παιδιά,να έχετε καθαρίσει τα φρούτα τους ή ό,τι άλλο πιστεύετε ότι θα έκανε την ώρα του κολατσιού ευκολότερη.

Ακολουθεί απλές οδηγίες

Σε αντίθεση με όσα πιστεύουν πολλοί, οι νηπιαγωγοί δεν περιμένουμε τα παιδιά να ξέρουν να μετρούν μέχρι το 100, να διαβάζουν ή να δένουν τα κορδόνια τους. Η μετάβαση στο νηπιαγωγείο, όμως, θα ήταν ευκολότερη αν όλοι μαθαίναμε στα παιδιά μας να ακολουθούν απλές οδηγίες, όπως: «Μπείτε στη σειρά» ή «Καθίστε στα τραπεζάκια σας».

Να ντύνεται

Το να δείξετε στα παιδιά σας πώς να κουμπώνουν το μπουφάν τους, να φορούν τα γάντια, τα σκουφάκια και τα κασκόλ τους θα κάνει τα πράγματα πιο εύκολα και για εκείνα και για εμάς, καθώς θα ετοιμάζονται πιο γρήγορα και δεν θα χάνεται πολύτιμος χρόνος από δραστηριότητες που ίσως γίνουν έξω από το σχολείο, αλλά και από την ώρα που σχολάμε.

Να προσέχει τα πράγματά του

Αυτό είναι σχετικά δύσκολο, αλλά μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί βάζοντας πάνω στα πράγματά του ετικέτες με το όνομά του, για να μην χάνει και μπερδεύει τίποτα. Πολύ συχνά δάσκαλοι και νηπιαγωγοί ακούμε για μολύβια, γόμες, γάντια, τετράδια, ακόμα και μπουφάν που χάθηκαν. Ξεκινήστε, λοιπόν, με τις ετικέτες, αλλά – κυρίως – μιλάτε συχνά στο παιδί για τη σημασία της προσοχής των δικών του αντικειμένων. Μπορείτε να εξασκείστε ζητώντας από το μικρό σας να βάζει στη θέση του αντικείμενα ή παιχνίδια που χρησιμοποιεί, όταν πια δεν τα χρειάζεται, όπως τα παιχνίδια του.

Να κοιμάται καλά

Τα περισσότερα παιδιά σήμερα είναι πολύ κουρασμένα από μικρή ηλικία. Και πώς να μην είναι άλλωστε όταν οι δραστηριότητές τους είναι τόσες πολλές. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να κοιμούνται σωστά το βράδυ. Προσπαθήστε, λοιπόν, όσο γίνεται να βάζετε τα παιδιά για ύπνο μια λογική ώρα. Είναι ο μόνος τρόπος για να καταφέρουν να αποδώσουν σωστά στα απαιτητικά τους προγράμματα.

Να χρησιμοποιεί την τουαλέτα

Τα περισσότερα παιδιά που πάνε νηπιαγωγείο ξέρουν να χρησιμοποιούν την τουαλέτα. Υπάρχουν και εκείνα, όμως, που δεν τα καταφέρνουν πάρα πολύ καλά. Ωστόσο, η γνώση αυτή είναι καίριας σημασίας, αφού και το παιδί νιώθει πιο ανεξάρτητο και αποφεύγονται μολύνσεις και ουρολοιμώξεις – που είναι αρκετά συχνές στα μικρά παιδιά. Σίγουρα, οι δάσκαλοι θα βοηθήσουμε, αλλά δεν είναι πάντα εύκολο…

Να παραμένει μακριά σας για πολλή ώρα

Το να φύγει ένα παιδί μακριά από τους γονείς του για πρώτη φορά είναι αρκετά δύσκολο και μπορεί να του προκαλέσει μεγάλο άγχος. Το να παρακολουθούν, λοιπόν, τα παιδιά μια δραστηριότητα που δεν περιλαμβάνει εσάς έστω και για λίγο είναι πολύ σημαντικό και για την ομαλή μετάβασή τους στο σχολείο. Να θυμάστε μόνο ότι στα παιδιά οι μέρες στο νηπιαγωγείο φαντάζουν στην αρχή τεράστιες, γι’ αυτό και τους λείπει τόσο το σπίτι τους. Είναι μια μεγάλη αλλαγή που θα πάρει χρόνο, για αυτό να έχετε υπομονή.

Να πηγαίνει στο… νηπιαγωγείο

Όχι δεν θα το αφήσετε να έρθει μόνο του, αλλά εξασκηθείτε μαζί στη διαδρομή, έτσι ώστε να νιώθει οικεία κάθε πρωί με αυτήν – είτε πηγαίνετε μαζί στο νηπιαγωγείο είτε έρχεται με το σχολικό λεωφορείο. Θα αποφύγετε και τα πολλά κλάματα με αυτόν τον τρόπο!

Να περνάει καλά

Και στο νηπιαγωγείο και στο σπίτι και σε κάθε δραστηριότητα. Στην ηλικία του δεν πρέπει να αγχώνεται ή να φοβάται. Πρέπει να γελά! Εσείς είστε εκείνοι που θα του δείξετε πώς να περνά καλά, ακόμα και όταν βρίσκεται μακριά σας. Εκείνο που λατρεύω στη δουλειά μου είναι το να βλέπω μικρά παιδιά να μεγαλώνουν και κυρίως… να γελούν και το νηπιαγωγείο είναι ο χώρος που θα το κάνει!

πηγή: scarymommy.com

Σχολική Ετοιμότητα: Αυτά είναι τα μυστικά για την ομαλή μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο Δημοτικό σχολείο

Τα τελευταία χρόνια ο όρος «σχολική ετοιμότητα» ακούγεται και χρησιμοποιείται πολύ συχνά. Πρόκειται για έναν όρο που δείχνει αν το παιδί στην ηλικία των έξι ετών έχει κατακτήσει δεξιότητες που «αγκαλιάζουν» ένα ευρύ φάσμα. Ωστόσο, δεν αφορά μόνο τη μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό, αλλά και τη μετέπειτα σχολική ζωή του μαθητή.

Ο όρος σχολική ετοιμότητα περιλαμβάνει την αναγκαία συνολική ωριμότητα ενός παιδιού τη χρονική στιγμή της έναρξης φοίτησης του στην Α’ Δημοτικού. Δηλαδή, με τον όρο σχολική ετοιμότητα εννοούμε ένα ορισμένο επίπεδο ανάπτυξης του παιδιού σε κοινωνικο-συναισθηματικό, κινητικό, γνωστικό και σωματικό επίπεδο. Είναι καθοριστικής σημασίας μιας και αξιολογεί κανείς αν το παιδί είναι έτοιμο να διδαχθεί με οργανωμένο και συστηματικό τρόπο τα γνωστικά αντικείμενα του Δημοτικού σχολείου.

Τα περισσότερα παιδιά έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο και πληρούν τις προϋποθέσεις ένταξης μεταξύ 5ετών και 7μηνών και 6 ετών και 6 μηνών. Ορισμένα παιδιά, αν και βρίσκονται σε αυτή την ηλικία και τυπικά θα μπορούσαν να φοιτήσουν στην Α’ Δημοτικού, δεν είναι ακόμη «ώριμα» για να αντεπεξέλθουν επαρκώς στο νέο εκπαιδευτικό πλαίσιο.

Κατά τη διαδικασία της αξιολόγησης της σχολικής ετοιμότητας γίνεται έλεγχος της αδρής και λεπτής κινητικότητας, της πλευρίωσης, των γραφοκινητικών δεξιοτήτων, της κατάκτησης των προμαθηματικών εννοιών, της επικοινωνίας και της αλληλεπίδρασης του παιδιού.

Τα βασικά κριτήρια για την ομαλή μετάβαση του παιδιού από το νηπιαγωγείο στο Δημοτικό σχολείο

Νοητική ετοιμότητα (νοητικό δυναμικό, οπτική & ακουστική αντίληψη, λογική/σύνθετη/επαγωγική σκέψη, μνήμη, γνώση λογικομαθηματικών εννοιών, ικανότητα σειροθέτησης)

Προφορική ετοιμότητα (αντίληψη & έκφραση λόγου, ορθή χρήση του λόγου σε διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες, ακουστική αντίληψη, μοίρασμα βιωμάτων)
Αναγνωστική ετοιμότητα (ανάπτυξη γραφο-φωνολογικής ενημερότητας, αναγνώριση γραμμάτων, οπτική αντίληψη)

Σωματική ετοιμότητα (ανάπτυξη αδρής & λεπτής κινητικότητας, παγίωση πλευρίωσης, συντονισμός ματιού-χεριού, αυτοεξυπηρέτηση, πραξιακός μηχανισμός, προσανατολισμός, συγκέντρωση-οργάνωση)

Κοινωνική και Συναισθηματική ετοιμότητα (ικανότητα αναγνώρισης των συναισθημάτων, ικανότητα διαχείρισης των συναισθημάτων του, ικανότητα σύναψης και διατήρησης διαπροσωπικών σχέσεων, ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, διαχείριση ματαίωσης, ικανότητα συνεργασίας, ανάπτυξη κατάλληλης διεκδικητικότητας)

Στην περίπτωση που το αποτέλεσμα της αξιολόγησης μας δείξει ότι το παιδί δεν είναι έτοιμο να φοιτήσει στην Α’ Δημοτικού, θα πρέπει να γίνει στοχευμένη παρέμβαση από ειδικό ή ειδικούς για να βοηθήσουν το παιδί να κατακτήσει τις απαραίτητες δεξιότητες και να στηρίξουν το ίδιο και την οικογένειά του. Η μορφή και η συχνότητα της παρέμβασης εξαρτώνται από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί.

Σε πολλές περιπτώσεις κατόπιν αξιολόγησης και ανάλογα το μέγεθος των δυσκολιών του παιδιού, πιθανώς ο ειδικός να προτείνει επαναφοίτηση του μαθητή στην τάξη του νηπιαγωγείου. Τέτοιες περιπτώσεις είναι όταν ο ειδικός εντοπίσει αναπτυξιακή ανωριμότητα ή κάποια ειδική εκπαιδευτική ανάγκη. Επίσης, προτείνεται επαναφοίτηση όταν ο χρόνος δεν επαρκεί για ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα παρέμβασης, το οποίο θα βοηθήσει το παιδί να ξεπεράσει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει.

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η επαναφοίτηση δεν είναι απαραίτητη, εάν ο κάθε μαθητής υποστηρίζεται από ένα μαθησιακό πλαίσιο που λαμβάνει υπόψη τις εμπειρίες, τις ανάγκες και το επίπεδο ανάπτυξής του. Αν δεχτούμε την επαναφοίτηση ως τη μόνη λύση, είναι σαν ταυτίζουμε τη μετάβαση μόνο με τα προσωπικά χαρακτηριστικά του παιδιού κι όχι με τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος που αναπτύσσεται το παιδί.

Στην περίπτωση της επαναφοίτησης, καθοριστικός παράγοντας για τον ψυχολογική κατάσταση του παιδιού είναι η στάση των γονέων. Οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται ότι το παιδί εισπράττει ό,τι αισθάνονται. Το αγγίζουν όλες οι φοβίες, τα άγχη κι η απογοήτευση που γεννιούνται από το άκουσμα της επαναφοίτησης του παιδιού τους.

Αν λοιπόν το παιδί λάβει την κατάλληλη ενημέρωση με τον κατάλληλο τρόπο, η επαναφοίτηση δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχολογία του. Από την άλλη όμως, η επαναφοίτηση στο νηπιαγωγείο χωρίς υποστηρικτικό πλαίσιο μπορεί να εγκλωβίσει το μαθητή σε επανάληψη γνωστικών δραστηριοτήτων και να τον οδηγήσει σε απόσυρση από τη διαδικασία της μάθησης.

Είναι πολύ σημαντικό στην περίπτωση της επαναφοίτησης, το παιδί να βρεθεί σε ένα υποστηρικτικό και ασφαλές περιβάλλον ώστε να αποφύγουμε τις ψυχολογικές επιπτώσεις της επανάληψης του νηπιαγωγείου.

Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά το παιδί του ώστε να ξεπεράσει τις τυχόν δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Καλό θα είναι να βοηθήσουν το παιδί να ανεξαρτητοποιηθεί, να έχουν ρεαλιστικές προσδοκίες, να καθορίσουν σαφή όρια, να βοηθήσουν το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματά του, να δώσουν στο παιδί τον απαραίτητο χρόνο και έναν καλά οργανωμένο και δομημένο χώρο, να εστιάσουν στην προσπάθεια και να δείχνουν κατανόηση. Το σημαντικότερο όλων όμως είναι να προσδοκούν την επιτυχία.

Φώτης Παπαναστασίου

Ειδικός Παιδαγωγός – Συγγραφέας / MSc Σχολική Ψυχολογία

Επιστημονικός Διευθυντής του τομέα Ειδικής Αγωγής του Μητροπολιτικού Κολλεγίου (Metropolitan College)

Επιστημονικός Δ/ντης του Πρότυπου Κέντρου Ειδικών Θεραπειών «Παιδίων Πλεύση»

Κύπρια εκπαιδευτικός προτείνει στους δασκάλους 16 συμβουλές για την ασφάλεια των μικρών μαθητών απο εξωσχολικούς

Η πρόσφατη πρωτοφανής απαγωγή των δύο εντεκάχρονων παιδιών από το Δημοτικό Σχολείο Καμάρων καθήλωσε όλη την Κύπρο. Τα παιδιά μας είναι απληροφόρητα, μη υποψιασμένα. Η βασική εκπαίδευση για να μην απομακρύνονται τα παιδιά με αγνώστους και να κινδυνεύουν ν’ απαχθούν, θα πρέπει ν’ αρχίζει προφανώς από το σπίτι. Οι καταστάσεις δε τώρα επιβάλλουν, όπως ενταχθεί πλέον η ανάλογη εκπαίδευση των μαθητών και στα προγράμματα Ασφάλειας και Υγείας του Υπουργείου Παιδείας.

Το νηπιαγωγείο ως πρώτη βαθμίδα της εκπαίδευσης, καλείται σήμερα να συνεισφέρει τόσο στην ενδυνάμωση των παιδιών ώστε να είναι κατά το δυνατόν υποψιασμένα, όσο και να λάβει τα κατάλληλα μέτρα για την ασφάλεια των παιδιών.

Η Λουκία Βούργια Δημητριάδου, Πρώην Επιθεωρήτρια Δημοτικής Εκπαίδευσης (Για τα Νηπιαγωγεία) προτείνει 16 πολύτιμες συμβουλές και μέτρα ασφαλείας  που καλό είναι να τηρούν οι εκπαιδευτικοί εντός των νηπιαγωγείων ούτως ώστε να εξασφαλιστεί η ασφάλεια των μικρών μαθητών. Η υπόθεση με του δύος μαθητές που απήχθησαν από το σχολείο αποτέλεσε ένα συνταρακτικό συμβάν που όλοι απευχόμαστε να συμβεί.  Το κάθε σχολείο καλείται σήμερα να ενδυναμώσει τα παιδιά ώστε να είναι υποψιασμένα και παράλληλα να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης, για να εξασφαλίσει την ασφάλεια των μικρών παιδιών κατά το ανθρωπίνως δυνατόν.

Τι μπορεί πρακτικά να κάνει μια νηπιαγωγός για να προστατεύσει τους μικρούς μαθητές;

1. Ερχόμενα τα παιδιά στο νηπιαγωγείο συναποφασίζουμε τους κανόνες της τάξης, τον κώδικα συμπεριφοράς της τάξης, τον κώδικα συμπεριφοράς του σχολείου. Ευθύνη του εκπαιδευτικού της τάξης το πρώτο, ευθύνη της Διεύθυνσης το δεύτερο, σε συνεργασία πάντα με τους εκπαιδευτικούς. Από τις πρώτες μέρες.

2. Όπως λοιπόν λέμε «συγυρίζω τα παιχνίδια μου», «βάζω στη θέση του το κάθε τι», «ψηλώνω το χεράκι μου» κλπ, μπαίνει αβίαστα, με παιγνιώδη μορφή διδασκαλίας και ο κανόνας «Δεν μιλώ με αγνώστους».

Παίζοντας, μέσα από την επεξεργασία κατάλληλων παραμυθιών, καταλήγουμε  στα πιο κάτω:

  • «Άγνωστος είναι οποιοσδήποτε δεν τον γνωρίζουμε. Εάν κάποιο άγνωστο πρόσωπο πλησιάσει τα κάγκελα του σχολείου δεν τρέχουμε να δούμε τι θέλει. Φωνάζουμε τη δασκάλα μας.
  • Αν κάποιος άγνωστος μας προσεγγίσει και θέλει να μας κεράσει καραμέλες, σοκολάτες ή οποιεσδήποτε άλλες λιχουδιές ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ. Δεν παίρνουμε τίποτα από αγνώστους.
  • Δεν πάμε να βοηθήσουμε σε τίποτα αγνώστους. Αν θέλουν, να πάνε να ζητήσουν βοήθεια από ένα μεγάλο πχ τη δασκάλα μας, την Αστυνομία κλπ.
  • Δεν φεύγουμε ποτέ από το σχολείο για να πάμε με αγνώστους. Αν δούμε κάποιο παιδάκι να φεύγει από το σχολείο, τρέχουμε αμέσως να το πούμε στη δασκάλα μας.
  • Κι αν μας πουν να πάμε μαζί να δούμε κανένα όμορφο σκυλάκι ή γατάκι, να το θυμόμαστε: ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν ακολουθούμε άγνωστα πρόσωπα.
  • Όταν βρισκόμαστε στην αυλή, δεν απομακρυνόμαστε από τον χώρο όπου βρίσκονται τα άλλα παιδιά και οι δασκάλες μας. Πάντα να βρισκόμαστε μαζί με άλλους, ποτέ μόνα μας».

Αναρτούμε τους κανόνες για ορθή συμπεριφορά σε σχέση με «αγνώστους» σε ξεχωριστό μέρος στην τάξη. Ανατρέχουμε σ΄ αυτούς όποτε χρειαστεί, για υπενθύμιση, νουθεσία, προβληματισμό. Σταδιακά συσχετίζουμε το θέμα με κανόνες ορθής συμπεριφοράς για την ασφάλειά μας, κατά το παιχνίδι στο πάρκο, στο σπίτι, στο πολυκατάστημα  κλπ.

Εννοείται ότι η νηπιαγωγός απλά «αγγίζει » το θέμα, λόγω της ηλικίας των παιδιών, αλλά  ταυτόχρονα τα ενισχύει, δίνοντας ορθές κατευθύνσεις  συμπεριφοράς ώστε να είναι κάπως υποψιασμένα. Προσέχουμε ώστε να ενημερώσουμε μεν τα παιδιά για τους κινδύνους που εγκυμονούν, χωρίς βέβαια να τα τρομάξουμε.

Ενημερώνουμε τους γονείς για τις προσπάθειές μας και ζητούμε και τη δική τους ενεργητική συμβολή.

3. Όταν μπαίνει νέο άγνωστο πρόσωπο στην τάξη, η νηπιαγωγός προβαίνει άμεσα σε συστάσεις πχ ο κ. τάδε ..ο Δήμαρχος … ο κοινοτάρχης… η  κ. τάδε η Επιθεωρήτρια… κλπ. Μας αγαπούν και ήλθαν να δουν τι κάνουμε..Να τους χαιρετίσουμε. Έτσι το παιδί μαθαίνει ότι μπορούν να μιλούν σ΄ αυτά τα πρόσωπα, εφόσον τα έχει συστήσει η δασκάλα τους. Δεν είναι πλέον «άγνωστοι». Σιγά σιγά ξεκαθαρίζει  στο μυαλό των παιδιών τι εστί «άγνωστος» σε αντιδιαστολή με το τι είναι «γνωστός». «Γνωστός» είναι μόνον αυτός που μας τον /την συστήνουν η μάμα, η δασκάλα, ο παππούς, η γιαγιά κλπ, δηλαδή τα πρόσωπα στο δικό μας περιβάλλον, που αγαπούμε και μας φροντίζουν, που γνοιάζονται για μας.

4. Από την πρώτη μέρα συστήνουμε στα παιδιά της κάθε τάξης, τη δασκάλα, τη βοηθό, τη συνοδό, τη διεύθυνση. Επιμένουμε πάντα μέσα από το παιχνίδι ώστε τα παιδιά να μάθουν ποιος είναι τι. Η κ. τάδε είναι η…Να το προσέξουμε ιδιαίτερα. Μας διαφεύγει. Πολλές φορές στο νηπιαγωγείο ρωτάς ένα παιδί πώς λένε τη δασκάλα σου και σου λέει όνομα άλλου μέλους του προσωπικού. Ακόμη, μόλις τα παιδιά προσαρμοστούν, συστήνουμε όλο το προσωπικό.

5. Μια άλλη καλή πρακτική είναι, όταν τα παιδιά παίζουν στην αυλή, πλησιάζοντας για να τα βοηθήσουμε, να λέμε πάντα το όνομά μας. Στόχος είναι, το παιδί να γνωρίσει από την αρχή όλο το προσωπικό του σχολείου και να το εμπιστεύεται.

6. Η παιδονομία ήταν ανέκαθεν απαραίτητη, σήμερα όμως καθίσταται πάρα πολύ σημαντική. Θα πρέπει αρχικά να καθοριστούν τα σημεία όπου θα βρίσκονται οι παιδονόμοι, ώστε να ελέγχονται κατά το δυνατόν όλα τα σημεία της αυλής. Να’ ναι ξεκάθαρο ότι ο χ συγκεκριμένος χώρος είναι υπό την ευθύνη της χ παιδονόμου.

Πρώτιστα δίνονται σαφείς οδηγίες από τη διεύθυνση για τα πιο κάτω:

  • Οι παιδονόμοι δεν κάνουν πηγαδάκια για να συνομιλήσουν μεταξύ τους και να χαρούν την παρέα, γιατί η ώρα της παιδονομίας είναι πάρα πολύ σημαντική για την υγεία και την ασφάλεια των παιδιών.
  • Δεν ξεχνιόμαστε ποτέ στον καφέ κι αφήνουμε τα παιδιά έξω μόνα τους. Δεν βγαίνουν πρώτα τα παιδιά και μετά οι παιδονόμοι.
  • Δεν καθυστερούμε στην τάξη για δικές μας δουλειές.
  • Η νηπιαγωγός βγαίνει πάντα μαζί με τα παιδιά. Το μάτι της άγρυπνο, πάνω από τα παιδιά. Δεν μιλά στα κινητά, παρατηρεί για τυχόν κινδύνους. Δεν τρώει, δεν πίνει και εννοείται δεν καπνίζει.

  Όσον αφορά ακόμη την παιδονομία, όταν έχουμε εκδηλώσεις, προβαίνουμε σε πολύ προσεκτική οργάνωση και διευκρινίζουμε πλήρως τις ευθύνες του καθενός. Προπάντων σε μικρά νηπιαγωγεία, η επιτήρηση των παιδιών ποτέ δεν αφήνεται σε πρόσωπα μη έμπειρα που ήλθαν πχ για εξάσκηση. Το σταθερό προσωπικό παιδονομεί, ο ρόλος των φοιτητριών είναι επικουρικός. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή.

 Σε περίπτωση αλλαγής της ώρας του υπαίθριου παιχνιδιού, εξάπαντος λαμβάνουμε πρόνοια για την παιδονομία.

7. Να το θυμόμαστε: Ποτέ τα παιδιά δεν μένουν μόνα τους στην αυλή. Είναι απαραίτητο να επιβλέπονται με ικανοποιητικό αριθμό παιδονόμων (δασκάλων/ βοηθών), ( ουλάχιστον ένα πρόσωπο ανά τάξη).

8. Εκτός απροόπτου, ακολουθούμε αυστηρά το πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας, το οποίο είναι ορθά δομημένο σύμφωνα με τις ανάγκες αυτής της ηλικίας και σαφέστατα προάγει την υγεία και ασφάλεια των παιδιών. Βγαίνουμε στην αυλή, στην ώρα μας, στις  10.05 ή και λίγο νωρίτερα. Τα παιδιά σε γραμμούλα. Τα  μετρούμε.  Μπαίνουμε στην τάξη και πάλι σε γραμμούλα, αφού έχουμε  μετρήσει ξανά  τα παιδιά. Γιατί, όπως μας έλεγε η μακαριστή Επιθεωρήτριά μας   Λητώ Παπαχριστοφόρου, η καλή νηπιαγωγός κάθε 20 λεπτά μετρά τα παιδιά.

9. Η διεύθυνση του νηπιαγωγείου κάθε πρωί, με το καλημέρα,  βγαίνει μια βόλτα στην αυλή κι ελέγχει για τυχόν κινδύνους. Προς μεγάλη μου έκπληξη, ένα πρωί σε νηπιαγωγείο πόλης της Κύπρου, είχαμε ανακαλύψει , ότι στην περίφραξη, τα ττέλια πίσω από συστάδα θάμνων είχαν κοπεί το προηγούμενο βράδυ και είχε δημιουργηθεί μια αρκετά μεγάλη τρύπα που χωρούσε παιδί να βγει στον αυτοκινητόδρομο ή και κάποιος να εισέλθει κρυφά στον χώρο του σχολείου.

10. Η διεύθυνση εξασφαλίζει πολύ καλή ορατότητα στον υπαίθριο χώρο, με το ανάλογο κλάδεμα δέντρων και θάμνων.

11. Στην αυλή  καθορίζουμε το μέρος για παιχνίδι. Αποκλείουμε τους χώρους όπου  δεν υπάρχει έλεγχος. Εξ αρχής εντοπίζουμε σημεία στην αυλή ή  στην περίφραξη  όπου μπορεί να κρυφτούν παιδιά και να διαφύγουν από το οπτικό μας πεδίο. Ελέγχουμε προσεκτικά την περίφραξη και ζητούμε αναλόγως διορθωτικά μέτρα.

12. Μαθαίνουμε τα παιδιά ότι για να φύγουν από την αυλή και να μπουν στην τάξη για να πάνε στην τουαλέτα, ζητούν άδεια από την παιδονόμο / δασκάλα τους και τελειώνοντας επιστρέφουν για να της το αναφέρουν .  Καλύτερα αναθέτουμε σε κάποιο πρόσωπο να τα συνοδεύσει/ελέγχει ότι είναι ασφαλή. Ζητούμε από τη Σχολική Εφορεία να κτιστούν αποχωρητήρια  στην αυλή για καλύτερο έλεγχο των παιδιών.

13. Πηγαίνοντας σ΄ ένα νέο σχολείο, η διεύθυνση καλό είναι να γνωρίσει όχι μόνο το προσωπικό, τους γονείς, τα παιδιά, τη Σχολική Εφορεία  κλπ αλλά και τυχόν γείτονες, οι οποίοι μπορούν είτε ν΄ αποτελέσουν μελλοντικά «φίλιες δυνάμεις » ή και να ληφθούν μέτρα γι’ ασφάλεια των παιδιών από τυχόν κακοποιά στοιχεία.

14.  Έχουμε σταθερή θέση  στον κύκλο στην τάξη για κάθε παιδί, πάντα σε  συνεργασία  μαζί τους. Σύμφωνα με έγκριτη Αμερικανίδα παιδαγωγό, αυτό το μέτρο είναι πάρα πολύ σημαντικό για την ασφάλεια των παιδιών.  Γιατί αυτό μας βοηθά αμέσως να εντοπίσουμε ότι ένα παιδί λείπει από την τάξη και  ποιο είναι αυτό το παιδίΠεραιτέρω σαφώς βοηθά το παιδί να νιώθει ψυχοσυναισθηματική ασφάλεια εφόσον γνωρίζει ποια είναι η θέση του. Κάνει ευκολότερα φίλους προπάντων στην αρχή που είναι πιο συμμαζεμένο. Το είδα και σε Ουγγαρέζικα νηπιαγωγεία. Για να μην αδικηθεί δε κανένα παιδί, όπως η τάξη κάθεται περίπου σε σχήμα Π , φροντίζουμε ώστε κάθε τρίμηνο οι τρεις σειρές να μετακινούνται, ώστε όλα τα παιδιά για ένα τρίμηνο να κάθονται στο κέντρο, εξασφαλίζοντας έτσι ισότιμα την προσοχή του εκπαιδευτικού. Είναι ένα δίκαιο μέτρο.

15. Η αρμονική συνεργασία σχολείου- οικογένειας θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ. Μαζί με τους γονείς συμφωνείται ποιος θα είναι ο χώρος  παραλαβής / αποχώρησης, πότε τα κάγκελα  κλείνουν / ανοίγουν κλπ.  Οι γονείς ενημερώνουν πρωί-πρωί όταν το παιδί τους δεν θα πάει στο σχολείο   και εάν θα παραλάβει το μωρό νωρίτερα άλλο συγγενικό πρόσωπο.

16. Το νηπιαγωγείο συνεργάζεται στενά με τον Αστυνομικό της γειτονιάς και τον ψυχολόγο του σχολείου  για επιμόρφωση και επαγγελματική ενημέρωση γονιών-παιδιών.

   Είπαμε τ΄ αυτονόητα. Χρειάζεται όμως κι αυτό, εφόσον η συντριπτική πλειοψηφία των Δημόσιων Νηπιαγωγείων στελεχώνεται, όσον αφορά τη διεύθυνση, με απλές νηπιαγωγούς, αρκετές φορές εντελώς άπειρες.

Στο Δημοτικό Σχολείο Απ. Βαρνάβα θα ήθελαν να φοιτούν όλα τα παιδιά – Οι υπέροχες φωτογραφίες από το προαύλιό του

Ένα υπέροχο προαύλιο έχουν στη διάθεσή τους οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Απ. Βαρνάβα στη Λεμεσό.

Ο χώρος που μπορούν να παίζουν τα παιδιά έχει διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε οι μικροί μαθητές να απολαμβάνουν με ασφάλεια και φαντασία τα παιχνίδια τους.

Χρώματα, σχέδια, αγαπημένα παιχνίδια και σημαντικά μηνύματα έχουν γεμίσει το προαύλιο του σχολείου, καθώς και τους εσωτερικούς χώρους.

Όπως βλέπετε από τις φωτογραφίες, που μοιράστηκε στο Facebook το Reaction, το Δημοτικό Σχολείο Απ. Βαρνάβα, πληροί και τις προϋποθέσεις προστασίας κατά της πανδημίας του κορωνοϊού.

5 νέες και έξυπνες ιδέες για να μελετούν τα παιδιά την ορθογραφία τους χωρίς… γκρίνια!

young boy frustrated over homework, writing at home. Boy studying at table. Kid drawing with a pencil.

Η εκμάθηση της ορθογραφίας είναι ένας “μπελάς” για πολλούς μαθητές, όπως για άλλους η προπαίδεια.

Ωστόσο, η  ορθογραφία μπορεί να γίνει μια ευχάριστη δραστηριότητα για τους μικρούς μας φίλους με τη βοήθεια ορισμένων  έξυπνων πρακτικών που μετατρέπουν τη γνώση σε παιχνίδι και το παιχνίδι σε γνώση.

Ο πολυαισθητηριακός τρόπος μάθησης αυξάνει το κίνητρο και βοηθά τα παιδιά να κατακτήσουν ευκολότερα την γνώση.

Τι μπορείτε να κάνετε; Για κάθε ημέρα της εβδομάδας μπορείτε να φτιάχνετε και από ένα παιχνίδι ορθογραφίας.

Για παράδειγμα, τη Δευτέρα κολλήστε αυτοκόλλητα με γράμματα σε παιδικά τουβλάκια και στη συνέχεια βάλτε τα σε σειρά. Την Τρίτη φτιάξτε τα γραμματάκια της λέξεις με σύρματα χειροτεχνίας.

Την Τετάρτη χρησιμοποιήστε τουβλάκια από το Scrabble, την Πέμπτη γράψτε γράμματα σε χαρτάκια σημειώσεων (post it) και σχηματίστε τη λέξη.Τέλος, την Παρασκευή γεμίστε με χρώμα μία σακούλα τροφίμων, κλείστε καλά και γράψτε τη λέξη με μία μπατονέτα.

Δείτε εικόνες:

Θεραπαίζοντας

Διαβάστε επίσης:

Καλά τα νέα για τον 11χρονο Λάμπρο! Η υγεία του βελτιώνεται και γεμίζουμε αισιδοξία

Συγκλονίζει νεαρή μαμά: «Πίσω από τον πονόδοντο κρυβόταν ένας μεγάλος κίνδυνος για τη ζωή μου»

Αφαίρεσαν σχολικό συνοδό από παιδί με διπληγία: «Κλαίει, δεν θέλει να πάει σχολείο» λέει η μητέρα του

Εκδρομικά παγκάκια ομορφαίνουν το προαύλιο του Β’ Δημοτικού Σχολείου Παλαιομετόχου (εικόνες)

Τον τελευταίο χρόνο η πανδημία του κορωνοϊού έβαλε τα δικά της δεδομένα στην καθημερινότητά μας και ιδιαίτερα των παιδιών.

Με τα σχολεία να μένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα κλειστά, τα παιδιά δεν είχαν την ευκαιρία να παίξουν με τους συμμαθητές τους ή να απολαύσουν σχολικές εκδρομές.

Το Β’ Δημοτικό Σχολείο Παλαιομετόχου σε μία προσπάθεια να ομορφύνει τόσο το σχολείο, όσο και να αλλάξει τη διάθεση των μαθητών, αγόρασε και τοποθέτησε εκδρομικά παγκάκια που θα κάνουν ακόμη πιο ευχάριστα τα διαλείμματα των παιδιών.

Τα παγκάκια αγοράστηκαν και τοποθετήθηκαν από τον σύλλογο γονέων, με την βοήθεια της Σχολικής Εφορείας.

To K’ Δημ. Σχ. Αγ. Παντελεήμονα Λεμεσού υποδέχθηκε τους μαθητές με ζωγραφισμένα παιχνίδια στο προαύλιο (εικόνες)

Επέστρεψαν στα θρανία τη Δευτέρα οι μαθητές και τα σχολεία τους καλωσόρισαν με χαρά και ευχές να ολοκληρωθεί η χρονιά μέσα στις αίθουσες.

Τους μαθητές του Κ’ Δημοτικού Σχολείου Αγίου Παντελεήμονα Λεμεσού περίμενε μία όμορφη έκπληξη: χρωματιστά παιχνίδια στο προαύλιο του σχολείου.

Οπως αναφέρει στη σελίδα του το σχολείο, «έπειτα από ένα διήμερο σκληρής δουλειάς, το βάψιμο των παιχνιδιών της αυλής του σχολείου μας. Ευχόμαστε καλή επιστροφή σε όλα τα παιδιά και να είναι η τελευταία φορά που αναγκάζονται να μείνουν μακριά από το σχολείο τους για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα!!»

Οι 7 επιτελικές λειτουργίες που είναι απαραίτητες για την ένταξη του παιδιού στο σχολείο

Όλοι οι γονείς αγχώνονται όταν αφήνουν το παιδί τους στο σχολείο, ειδικά τα πρώτα χρόνια. Θα καταφέρει να προσαρμοστεί και να παρακολουθήσει τη δασκάλα ή τον δάσκαλό του; Πώς θα τα πάει με τα άλλα παιδιά και πώς θα είναι οι επιδόσεις από εδώ και πέρα;

Μεγάλη σημασία για την ομαλή ένταξη του παιδιού στο σχολείο, αλλά και την καλύτερη εξέλιξη στη ζωή του παίζουν οι επιτελικές λειτουργίες, οι οποίες σύμφωνα με τον ειδικό παιδαγωγό κ. Φώτη Παπαναστασίου, είναι απαραίτητες για τη συμπεριφορά του παιδιού στο σχολείο και όχι μόνο.

Οι επιτελικές λειτουργίες (executive functions) είναι ένα σύνολο γνωστικών λειτουργιών οι οποίες είναι απαραίτητες για την προσαρμοστική συμπεριφορά, όπως είναι η επίλυση προβλημάτων και η κοινωνική συμπεριφορά.

Είναι δηλαδή κάποιες γνωστικές διεργασίες που συντονίζουν άλλες νοητικές διεργασίες.

Οι επιτελικές λειτουργίες ενός ατόμου ενεργοποιούνται όταν πρέπει να προσαρμοστεί σε μια νέα – άγνωστη κατάσταση ή όταν πρέπει να παρουσιάσει μια μη αυτοματοποιημένη αντίδραση. Οι επιτελικές λειτουργίες παρομοιάζονται από τον Goldberg ως το έργο που επιτελεί ο Διευθύνων Σύμβουλος μιας εταιρίας ή ο Διευθυντής μιας ορχήστρας, δηλαδή ρυθμίζει και συντονίζει το έργο των συνεργατών.

Ποιες είναι οι επιτελικές λειτουργίες;

  • Μνήμη Εργασίας

Είναι η ικανότητα του ατόμου να συγκρατεί πληροφορίες στη μνήμη ενώ παράλληλα εκτελεί άλλα γνωστικά έργα. Η μνήμη εργασίας δεν ταυτίζεται με την βραχυπρόθεσμη μνήμη. Είναι δηλαδή η ικανότητα διατήρησης στη μνήμη και παράλληλης διαχείρισης πληροφοριών.

  • Γνωστική Ευελιξία

Είναι η ικανότητα του ατόμου να μετατοπίζει την προσοχή του από ένα ερέθισμα σε κάποιο άλλο με σκοπό να ολοκληρώσει επιτυχώς μια δραστηριότητα.

  • Ανασταλτική Λειτουργία

Είναι η ικανότητα του ατόμου να εστιάζει την προσοχή του σε ένα ερέθισμα, ενώ ταυτόχρονα αντιστέκεται σε άλλα ερεθίσματα που προέρχονται είτε από τον ίδιο του τον εαυτό, είτε από το περιβάλλον. Η ανασταλτική λειτουργία έχει τρεις διαστάσεις. Πρώτον, αναφέρεται στην ικανότητα ενός ατόμου να αναστέλλει την εκτέλεση μιας μαθημένης συμπεριφοράς. Δεύτερον, αναφέρεται στην ικανότητα του ατόμου να διακόπτει την εκτέλεση μιας συμπεριφοράς που βρίσκεται σε εξέλιξη και τέλος, αναφέρεται στην ικανότητά του ατόμου να αντιστέκεται στη παρεμβολή που προκαλείται από ερεθίσματα.

  • Σχεδιασμός

Η ικανότητα του ατόμου να συντονίζει, να αξιολογεί, να παρακολουθεί και να τροποποιεί τις ενέργειές του και τις δράσεις του για την επίτευξη ενός σκοπού.

  • Συντηρούμενη Προσοχή

Είναι η ικανότητα του ατόμου να εστιάζει και να διατηρεί την προσοχή του σε ένα προκαθορισμένο ερέθισμα,
ώστε να ολοκληρώσει το έργο που έχει αναλάβει.

  • Συναισθηματικός Αυτοέλεγχος

Αναφέρεται στην αυτοπειθαρχία, στην προσαρμοστικότητα και στην αυτορρύθμιση του συναισθηματικού κόσμου ενός ατόμου.

  • Αναβολή Ικανοποίησης

Είναι η ικανότητα του ατόμου να περιμένει για ένα συγκεκριμένο διάστημα για να λάβει την αμοιβή ή την ικανοποίηση για την ολοκλήρωση ενός έργου.

Οι ερευνητές συμφωνούν πως από τις παραπάνω επιτελικές λειτουργίες οι πιο σημαντικές είναι οι τρεις πρώτες: η γνωστική ευελιξία, η εργασιακή μνήμη και η ανασταλτική λειτουργία.

Πώς επηρεάζουν την καθημερινότητα ενός παιδιού τα ελλείμματα στις Επιτελικές Λειτουργίες;

Οι επιτελικές λειτουργίες είναι η σημαντικότερη προϋπόθεση για την ομαλότερη ένταξη των παιδιών στο
νηπιαγωγείο. Προβλέπουν επίσης τη μελλοντική ακαδημαϊκή πορεία ενός παιδιού, ειδικότερα στα
μαθηματικά αλλά και την ανάγνωση.

Επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό και άλλες πτυχές της καθημερινότητάς των παιδιών, όπως την ικανότητα προσαρμογής τους σε νέες καταστάσεις, την ικανότητα ελέγχου των συναισθημάτων τους , την ικανότητα αντίστασής τους απέναντι στους πειρασμούς, καθώς και την ικανότητα συνεργασίας τους με άλλα παιδιά.

Τα παιδιά με ελλείμματα στις επιτελικές λειτουργίες μπορούν επίσης να παρουσιάζουν ανεπαρκή ανταπόκριση και προσαρμογή σε νέες συνθήκες, δυσκολίες στην προσοχή, δυσκολίες στη ρύθμιση και στον έλεγχο της συμπεριφοράς καθώς και στη αφηρημένη σκέψη.

Συνοψίζοντας, υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι η βελτίωση των επιτελικών λειτουργιών και ιδιαίτερα της προσοχής μπορεί να έχει ευεργετικές επιπτώσεις ακόμα και στην συναισθηματική ζωή των παιδιών που παρουσιάζουν αυτού του τύπου τα ελλείμματα.

Φώτης Παπαναστασίου

Ειδικός Παιδαγωγός / Συγγραφέας

MSc Σχολική Ψυχολογία

www.eidikospaidagogos.gr

“Όταν είσαι νηπιαγωγός…”: Το viral κείμενο που αναδεικνύει την αξία της δασκάλας που το παιδί μας θα θυμάται για μια ζωή

Αυτό είναι το viral κείμενο του τι σημαίνει “Όταν είσαι νηπιαγωγός…”

Όταν είσαι νηπιαγωγός….

Ακούς πίσω σου 25 φωνές και ξέρεις ακριβώς σε ποιόν ανήκει η κάθε μια

Σε λένε μαμά 20 φορές την ημέρα και δεν έχεις καν παιδιά

Μπορείς να πας τουαλέτα και να επιστρέψεις σε λιγότερο απο 30 δευτερόλεπτα

Φυλάς τα σκουπίδια σου (αλλά και τα σκουπίδια των άλλων) γιατί όλο και κάτι θα σου χρησιμεύσει στην τάξη σου

Θέλεις πραγματικά να φέρεις στην τάξη σου έστω για μια ώρα όσους σου λένε “ποιηματάκια, τραγουδάκια όλη μέρα, μια χαρά είσαι”

Έχεις ξεχάσει πως είναι να διαβάζεις βιβλίο κανονικά και όχι ανάποδα, δείχνοντάς το στους άλλους, υποδεικνύοντας τον τίτλο, συγγραφέα, εικονογράφο και εκδόσεις.

Ξοδεύεις περισσότερα λεφτά για πράγματα για την τάξη σου παρά για σένα. Δεν μπορείς να περάσεις απο βιβλιοπωλείο και να μην μπεις να πάρεις τουλάχιστον 5 πράγματα

Το αγαπημένο σου μαγαζί είναι το JUMBO. Παίρνεις κρυφή ικανοποίηση όταν πλαστικοποιείς κάτι. Φτιάχνεις τον καφέ στις 7.30, πίνεις την πρώτη γουλιά στις 9 και τον τελειώνεις 12.30

Όταν στο σουπερμάρκετ ακούς..”ααα, η κυρία”…ξέρεις οτι σε τσάκωσαν

Πλένεις τα χέρια σου τουλάχιστον 5 φορές μέχρι να σχολάσεις

Προτιμάς να κάθεσαι οκλαδόν

Έχεις καταστρέψει όλα σου τα ρούχα με κόλλες. Καταλαβαίνεις αμέσως γιατί ένα παιδί φέρεται όπως φέρεται όταν γνωρίζεις τους γονείς του

Έχεις ιδιαίτερο ενθουσιασμό όταν ανοίγεις καινούργιο κουτί με μαρκαδόρους

Κάνεις τη δασκάλα και στους φίλους σου

Γυρνάς σπίτι σου και έχεις στις τσέπες σου όλα τα πράγματα που κατέσχεσες απο παιδιά

Στο αυτοκίνητό σου τραγουδάς “για που, για που, για που…τραβάει η αλεπού”

Κολλάς ψείρες σχεδόν κάθε χρόνο. Ξέρεις απέξω όλα σχεδόν τα βιβλία του Τριβιζά

Λες “Μη σκαλίζεις τη μύτη σου” τουλάχιστον 10 φορές την ημέρα

Λες “ευχαριστώ” και “παρακαλώ” πάνω απο 30 φορές την ημέρα!

Υπενθυμίζεις και στους φίλους σου οτι φτερνιζόμαστε στον αγκώνα

Ο Σεπτέμβριος είναι ο χειρότερός σου μήνας

Σε παίρνουν τηλέφωνο στην τάξη και σου λένε “πωπω καλέ τι φασαρία είναι αυτή” αλλά εσύ ξέρεις οτι τα παιδιά σου είναι ήσυχα

Σου φτιάχνει την ημέρα ένα 5χρονο όταν σου λέει…”κυρία είσαι όμορφη”

Σου λένε “σ’ αγαπώ” κάθε μέρα και λιώνει η καρδιά σου

Σε ρωτούν οι φίλοι σου τι κάνεις και τους λες για τα κατορθώματα των μαθητών σου

Δεν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου να κάνει άλλη δουλειά…

(Από άγνωστο εκπαιδευτικό)

Πηγή: Facebook Ομάδα Πρωτοβουλίας για την προάσπιση του Δημόσιου Σχολείου

Τι αποκαλύπτουν οι ζωγραφιές των παιδιών μας για την ψυχολογία τους;

One toddler boy drawing in a table. Top view.

Από την Ελένη Κοντοπούλου, νηπιαγωγός Ειδικής Αγωγής

Η ζωγραφική για τα μικρά παιδιά είναι μια από τις πιο αγαπημένες ασχολίες τους. Μπορούν να ζωγραφίζουν παντού και με τα πάντα. Λατρεύουν να εξερευνούν τις δυνατότητές τους πάνω στο χαρτί με όλων των ειδών τα υλικά και τα χρώματα. Πριν ακόμη καταφέρουν να εκφραστούν επαρκώς με τη γλώσσα εκφράζονται μέσα από τις ζωγραφιές τους. Όλα εκείνα τα συναισθήματα που δεν μπορούν να εκφράσουν με το λόγο, πολλές φορές, παίρνουν τους μαρκαδόρους, τις μπογιές και τα πινέλα και τα εκφράζουν μέσα στις ζωγραφιές και τα σχέδιά τους. Όταν ένα παιδί νιώθει ότι του λείπουν σημαντικά στοιχεία από τη ζωή του, νιώθει μόνο ή παραμελημένο, όταν έχει το φόβο της αποτυχίας, νιώθει θυμό ή αγωνία τότε αυτά του τα συναισθήματα είναι πιθανό να τα εκφράσει άμεσα ή έμμεσα στις ζωγραφιές που δημιουργεί.

Τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί μπορούμε να εκτιμήσουμε διαφορετικά πολλά πράγματα για ένα παιδί κοιτώντας τις ζωγραφιές του. Είναι ο πιο γρήγορος δρόμος για να φτάσουμε στην συναισθηματική κατάσταση του παιδιού τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Οι ζωγραφιές των παιδιών συνήθως δείχνουν την καλλιτεχνική έκφραση και την ανάπτυξή τους. Σε πολλές χώρες χρησιμοποιείται από ειδικούς σαν μέσο για να εκτιμήσουν την προσωπικότητα, τη νοητική ανάπτυξη, τις επικοινωνιακές ικανότητες και την συναισθηματική κατάσταση των παιδιών. Επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί ακόμη και να βοηθήσει στην έγκαιρη διάγνωση μαθησιακών δυσκολιών. Εισαγγελείς, κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι συχνά ζητούν από μικρά παιδιά να ζωγραφίσουν κάποιο δραματικό γεγονός που βίωσαν, ιδιαίτερα αν δεν είναι σε θέση να επικοινωνήσουν επαρκώς λεκτικά, ώστε να εξηγήσουν και να περιγράψουν αυτό που τους συνέβη.

Τα σχέδια 

2 ετών – Μουτζούρες

Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία απλώς μουτζουρώνουν. Οι πρώτες μουτζούρες είναι απλώς η καταγραφή μιας ευχάριστης κινητικής δραστηριότητας από μέρους των παιδιών και όχι προσπάθεια από μέρους τους να αναπαραστήσουν τον κόσμο. Με τον καιρό τα σημάδια γίνονται πιο «καθαρά» καθώς τα παιδιά γίνονται πιο ικανά. Τα σχήματα αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους με την κυκλική κίνηση να είναι η πρώτη που χρησιμοποιούν τα παιδιά σε αυτό το στάδιο καθώς τους βγαίνει φυσικά. Με τον καιρό τα παιδιά αρχίζουν να περιγράφουν τις «μουτζούρες» σαν να έχουν ζωγραφίσει κάτι συγκεκριμένο.

3-4 ετών – Προσχηματικό στάδιο

Η πρώτη συνειδητή δημιουργία εικόνων εμφανίζεται γύρω στην ηλικία των 3 και αποτελεί μια χειροπιαστή καταγραφή της σκέψης των παιδιών. Η πρώτη προσπάθεια να αναπαραστήσει κάτι το παιδί είναι να ζωγραφίσει έναν άνθρωπο, συνήθως κάνοντας έναν κύκλο για κεφάλι και δυο κάθετες γραμμές για πόδια. Αργότερα κι άλλες φόρμες αναπτύσσονται πιο αναγνωρίσιμες και καμιά φορά ιδιαίτερα πολύπλοκες. Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία συνεχώς ψάχνουν για καινούριες ιδέες, οπότε και τα σχήματα που χρησιμοποιούν συνεχώς αλλάζουν.

Στα 4 το παιδί αρχίζει να λέει ιστορίες και να επιλύει προβλήματα μέσω της ζωγραφικής, έτσι αλλάζει τις βασικές φόρμες που χρησιμοποιεί, ώστε να αναπαραστήσει αυτό που επιθυμεί. Συχνά όταν ένα πρόβλημα εκφράζεται από το παιδί μέσω της ζωγραφικής το βοηθάει να το αντιμετωπίσει πιο εύκολα και με καλύτερο τόπο.

5-6 ετών – Σχηματικό στάδιο

Το παιδί φτάνει σε ένα «σχέδιο», έναν συγκεκριμένο τρόπο να αναπαριστά τα αντικείμενα. Το σχέδιο που επιλέγει το παιδί, δείχνει την γνώση του παιδιού για το συγκεκριμένο αντικείμενο. Σ’ αυτό το στάδιο υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος των σχεδίων του παιδιού μέσα στο χαρτί. Γύρω στην ηλικία των 6 το παιδί αρχίζει να αναπαριστά τοπία, μια μπλε γραμμή και ήλιος στο πάνω μέρος της σελίδας και μια πράσινη γραμμή στο κάτω γίνονται η συμβολική αναπαράσταση για τον ουρανό και το χορτάρι. Όλα τα σχέδια μπαίνουν στη ζωγραφιά προσεχτικά από το παιδί, δίνοντας την εντύπωση ότι αν αφαιρεθεί έστω και ένα σχέδιο θα διαταραχθεί η ισορροπία όλης της ζωγραφιάς.

Ο τρόπος που το παιδί ζωγραφίζει

Δώστε προσοχή στο πώς είναι η εικόνα που έχει ζωγραφιστεί. Συνεχής σβησίματα και διορθώσεις μπορούν να υποδείξουν υπερβολικό άγχος. Πολλές διακοσμήσεις, λεπτομέρειες και στολίδια θα μπορούσαν να δείχνουνότι το παιδί θέλει να τραβήξει την προσοχή. Τα παρορμητικά παιδιά συχνά δεν τελειώνουν εικόνες και οι εικόνες τους να φαίνεται απλές και εκτός ελέγχου.

Το μέγεθος – Ανθρώπινες φιγούρες 

Τα παιδιά που ζωγραφίζουν μικρές φιγούρες τείνουν να είναι ντροπαλά, συνεσταλμένα και ανασφαλή, ενώ τα παιδιά που ζωγραφίζουν μεγάλες φιγούρες που πιάνουν το μεγαλύτερο μέρος του χαρτιού ίσως υποδηλώνουν επιθετικότητα και αδυναμία αυτοελέγχου. Άλλες φορές το παιδί ζωγραφίζει μια φιγούρα μεγαλύτερη από τις άλλες και αυτό μπορεί να δηλώνει τη σημασία του προσώπου αυτού στη ζωή του παιδιού ή το ότι το άτομο αυτό είναι επιθετικό απέναντι στο παιδί.

Η τοποθέτηση πάνω στο χαρτί 

Η τοποθέτηση των σχεδίων στο κάτω μισό της σελίδας μπορεί να δηλώνει αισθήματα κατωτερότητας ή ανασφάλεια. Η τοποθέτηση των φιγούρων στο μισό πάνω μέρος της σελίδας μπορεί να δηλώνει αισιοδοξία και πλούσια φαντασία. Επίσης, το που θα τοποθετήσει το παιδί τον εαυτό του σε σχέση με τα άλλα μέλη της οικογένειας δείχνει με ποια από τα μέλη νιώθει μεγαλύτερη οικειότητα.

Τα χρώματα

Η χρήση των χρωμάτων στη ζωγραφιά του παιδιού μπορεί να δείξει τα συναισθήματα και τη διάθεσή του. Δεν είναι όμως απόλυτο αυτό που αντιπροσωπεύει το κάθε χρώμα. Για παράδειγμα το μαύρο χρώμα μπορεί να δηλώνει το φόβο , την απειλή ή την στεναχώρια, αλλά μπορεί και να δηλώνει την ανάμνηση του παιδιού από ένα βράδυ στην εξοχή που ο ουρανός ήταν σκούρος και το παιδί το αναπαριστά στην ζωγραφιά του.

Η ανάλυση των χρωμάτων που χρησιμοποιεί ένα παιδί στη ζωγραφιά του μπορεί ως ένα βαθμό να καθορίσει την συναισθηματική του κατάσταση. Η χρήση πολύ κόκκινου σε μια ζωγραφιά μπορεί να αποτελεί σημάδι εκνευρισμού. Το πολύ μαύρο μπορεί να δηλώνει θλίψη ή απελπισία. Το πολύ κόκκινο μπορεί να δηλώνει θυμό ή επιθετικότητα. Το μπλε και το πράσινο θεωρούνται συνήθως σημάδι ηρεμίας και τα πορτοκαλοκίτρινα συνήθως δηλώνουν τη χαρά και την ευτυχία. Φυσικά για να μην ανησυχούμε χωρίς λόγο καλό είναι να θυμόμαστε ότι μια μόνο ζωγραφιά δεν υποδηλώνει τίποτα, συνήθως η συνεχής και εκτεταμένη χρήση χρωμάτων που υποδηλώνουν πρόβλημα θα μπορούσαν να μας ανησυχήσουν.

ΣΚΟΥΡΟ ΜΠΛΕ : έντονη συγκέντρωση, ηρεμία, ικανοποίηση

ΠΡΑΣΙΝΟ : ηρεμία, ανεξαρτησία, επιμονή, πείσμα, επιφυλακτικότητα

ΚΟΚΚΙΝΟ : δύναμη, εκκεντρικότητα, μοναδικότητα, επιθετικότητα, υπερκινητικότητα, ευερεθιστότητα

ΚΙΤΡΙΝΟ: θετική σκέψη, αμεσότητα, αισιοδοξία, περιέργεια

ΜΩΒ: εφευρετικότητα, διαίσθηση, πνευματική ανωριμότητα (παιδιά προτιμούν συχνά αυτό το χρώμα)

ΚΑΦΕ: νωθρότητα, φυσική ταλαιπωρία, αρνητικότητα

ΜΑΥΡΟ: επιθυμία για αλλαγή, μελαγχολία, δυσαρέσκεια, καταστροφικές τάσεις

ΓΚΡΙ: αδιαφορία, απόσταση, άγνοια, τάση για εσωτερίκευση

Ο αριθμός των χρωμάτων που χρησιμοποιούνται είναι επίσης πολύ σημαντικός. 5-6 χρώματα σημαίνει ότι τοεπίπεδο της συναισθηματικής ανάπτυξης είναι ισορροπημένο. Όσο μεγαλύτερη είναι η παλέτα των χρωμάτων, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα ότι το άτομο βιώνει μια πλούσια γκάμα συναισθημάτων. Αν ένα παιδί μεγαλύτερο των τριών ή τεσσάρων ζωγραφίζει με μόνο ένα ή δύο χρώματα, θα μπορούσε να είναιενδεικτικό μιας αρνητικής ή ανικανοποίητης ποιότητας ζωής. Εάν ένα παιδί χρησιμοποιεί μολύβια, αντί τωνχρωματιστών, θα μπορούσε να σημαίνει την έλλειψη φωτεινότητας και θετικής ενέργειας.

Με τη βοήθεια ενός σχεδίου μπορείτε όχι μόνο να κερδίσετε μια εικόνα στην ψυχή του παιδιού σας, αλλάεπίσης, να αλλάξετε το περιβάλλον του προς το καλύτερο.
Εάν ένα παιδί είναι θυμωμένο, με φοβίες ή λυπημένο για κανέναν ευδιάκριτο λόγο, ζητήστε από το παιδί να ζωγραφίσει αυτό που το ενοχλεί. Ένα φοβερό τέρας, ένα ποντίκι σε μια τρύπα ή ακόμα και μια γκρίζαάμορφη μάζα μπορεί να εμφανιστούν στη σελίδα και να σας δώσουν τις απαντήσεις που ψάχνετε.

Σε γενικές γραμμές, τα σχέδια των παιδιών δεν είναι απαραίτητο να γίνονται αιτία ανησυχίας, παρά τηνεπιλογή χρώματος ή το περιεχόμενο. Είναι απλώς καλλιτεχνικές εκφράσεις και μπορεί να παρουσιάζουν μια ποικιλία από συναισθήματα, παραστάσεις, καθώς και θέματα που έχουν τα παιδιά στο μυαλό τους την συγκεκριμένη χρονική περίοδο και σε λίγο καιρό θα τα ξεπεράσουν ή θα τα αλλάξουν.

Παρ’ όλα αυτά, εάν ένα παιδί ζωγραφίζει επανειλημμένα βίαιες εικόνες, ενδέχεται να υπάρχει λόγος για να αναζητήσουμε έναν θεραπευτή και να δούμε αν υπάρχουν βαθύτερα συναισθηματικάζητήματα.

Αν και οι ζωγραφιές ενός παιδιού μιλούν από μόνες τους πιο δυνατά από τις λέξεις, οι γονείς καλό είναι να θυμούνται ότι η ανάλυση της ζωγραφιάς είναι μια επιστήμη από μόνη της . Οι ψυχολόγοι και οι θεραπευτές το σπουδάζουν για χρόνια πριν καταφέρουν να είναι σε θέση να ερμηνεύουν τις ζωγραφιές των παιδιών.

Το να μελετάτε τις ζωγραφιές των παιδιών σας δεν σας κάνει ειδικό στην ψυχολογική ανάλυση, αλλά σίγουρα σας βοηθάει να καταλάβετε και να γνωρίσετε το παιδί σας καλύτερα.

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα σχετικά άρθρα EΔΩ.

QuikMealz: Μαθητές από την Πάφο δημιούργησαν «έξυπνη» ιστοσελίδα μαγειρικής

Μια καινοτόμο επιχείρηση που κάνει πιο εύκολο το μαγείρεμα δημιούργησαν οι μαθητές του The International School of Paphos (ISOP) στο πλαίσιο της συμμετοχής τους στο πρόγραμμα Μαθητική Επιχείρηση του Junior Achievement (JA), το οποίο επιδιώκει να καλλιεργήσει μια νέα γενιά επιχειρηματικών, καινοτόμων και πολιτικά σκεπτόμενων ταλέντων.

Το JA βοηθά στους μαθητές να μάθουν πώς ο σχεδιασμός μιας επιχειρηματικής ιδέας μπορεί να γίνει πραγματικότητα, δίνοντάς τους παράλληλα τη δυνατότητα να αποκτήσουν πρακτική εμπειρία στη διαχείρισή της.

Συγκεκριμένα, οκτώ μαθητές του ΙSOP δημιούργησαν την επιχείρηση QuikMealz, η οποία παρέχει ψηφιακές λύσεις σε προβλήματα που σχετίζονται με το μαγείρεμα με βάση τους στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών, όπως η υπεύθυνη κατανάλωση και παραγωγή, η καινοτομία, η καλή υγεία και ευημερία.

Η QuikMealz, είναι ένα χρήσιμο εργαλείο μαγειρικής. Οι χρήστες μέσα από τη λειτουργία Recipe Generator στον ιστότοπο της επιχείρησης, μπορούν να εισάγουν τα συστατικά της επιθυμίας τους και μέσω της τεχνολογίας Τεχνητής Νοημοσύνης που διαθέτει ο ιστότοπος, να ενημερωθούν για συνταγές απόλυτα συνυφασμένες με τις ανάγκες τους. Αξίζει να αναφερθεί πως οι χρήστες μπορούν, επίσης, να φιλτράρουν τις συνταγές με βάση διάφορες επιλογές, όπως είναι για παράδειγμα οι θερμίδες, η δυσκολία και ο χρόνος που απαιτείται, ενώ τους δίνεται η δυνατότητα να βρουν συνταγές με βάση τα υπολείμματα τροφών που έχουν στην κατοχή τους, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στη μείωση των απωλειών και της σπατάλης τροφίμων.

Ένα άλλο καινοτόμο χαρακτηριστικό που παρέχει η QuikMealz είναι η αναγνώριση τροφίμων μέσα από την ανάλυση των φωτογραφιών και τον προσδιορισμό μιας συνταγής με βάση τη φωτογραφία.

Το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες να τραβήξουν μια φωτογραφία από ένα εντυπωσιακό γεύμα και να το ανεβάσουν στον ιστότοπο της QuikMealz, η οποία θα τους προσφέρει την καλύτερη συνταγή για τη δημιουργία ενός παρόμοιου γεύματος.

Παράλληλα, μεταξύ άλλων, οι χρήστες κατά την περιήγησή τους στον ιστότοπο μπορούν να έρθουν σε επαφή με βίντεο και βιβλία συνταγών μέσω των οποίων μπορούν να αντλήσουν χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με συνταγές.

Το ISOP συγχαίρει τους μαθητές: Arian Adeli Koodehi, Διευθύνων Σύμβουλος, Christopher Luizinho, Γενικός Διευθυντής, Marco Elverdal, Διευθυντής Τεχνολογίας, Tatiana Vinogradova, Διευθύντρια Μάρκετινγκ, Elli Paphitis, Οικονομική Διευθύντρια, Doan Nguyen, Εκπρόσωπος, Lucy Chojnowski, Διευθύντρια Προϊόντος, Anahita Golastaneh, Υπεύθυνη Ανθρώπινου Δυναμικού.

Οι υπηρεσίες της QuikMealz είναι προσβάσιμες μέσω του ιστότοπου www.QuikMealz.com καθώς και μέσω εφαρμογής για κινητά με λογισμικό Android και πολύ σύντομα με iOS

«ASTRO 1»: Ένα από τα μεγαλύτερα εκπαιδευτικά ρομπότ έφτιαξαν μαθητές στη Λάρνακα

Ένα από τα μεγαλύτερα εκπαιδευτικά ρομπότ στον κόσμο, ο «ASTRO 1» δημιουργήθηκε από μαθητές του Pascal Private English School στην Λάρνακα και τοποθετήθηκε στην πλατεία Ευρώπης στις Φοινικούδες.

Το ρομπότ, «ASTRO 1» είναι μία εκπαιδευτική πλατφόρμα Steam που συνδυάζει ρομποτική και διαστημική με την οποία οι μαθητές μπορούν να κατασκευάσουν συσκευές για να προσθέσουν σε αυτόν διάφορες λειτουργίες.

Παράλληλα, δάσκαλοι και καθηγητές έχουν την δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν την πλατφόρμα με στόχο να συνδυάσουν ύλη του Υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας της Κύπρου με το ρομπότ και να δείξουν έμπρακτα στους μαθητές πώς η θεωρία γίνεται πράξη για την επίλυση προβλημάτων

Λειτουργεί και ως κινητός δορυφορικός σταθμός από τον οποίο οι μαθητές μπορούν να παίρνουν ζωντανό βίντεο από μικρό-δορυφόρους που στέλνουν στην στρατόσφαιρα. Το ρομπότ ζυγίζει περίπου 1400 kg, έχει περίμετρο 10 μέτρα και ύψος τρία μέτρα, κινείται με τη βοήθεια 24 υδραυλικών κινητήρων και προέκυψε μέσα από την ανταλλαγή ιδεών ανάμεσα σε μαθητές στο πλαίσιο του προγράμματος «PASCAL SPACE STEAM EDUCATION».

Σημειώνεται ότι ο μοναδικός σχεδιασμός του ρομπότ, σαν αράχνη, του επιτρέπει να μετακινείται εύκολα, και να τοποθετείται σε οποιαδήποτε επιφάνεια χρησιμοποιώντας ελάχιστη ενέργεια.

Το πρόγραμμα της διοργάνωσης περιλαμβάνει δραστηριότητες που ξεκίνησαν την Δευτέρα 22 Μαρτίου και θα κορυφωθούν την Παρασκευή 26 Μαρτίου 2021 με την πραγματοποίηση της διαστημικής Ημερίδας.

Στην Ημερίδα, όλοι οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ζωντανά την εκτόξευση του μικροδορυφόρου που θα περιλαμβάνει τα πειράματα που επέλεξε ο εκπαιδευτικός οργανισμός και να μιλήσουν για τα πειράματα τους ζωντανά».

Σημειώνεται ότι υποστηρικτές της συγκεκριμένης προσπάθειας είναι το Τμήμα Μετεωρολογίας, ο Οργανισμός Νεολαίας Κύπρου, το Κέντρο Αριστείας Ερατοσθένης, το Excelsior, το Pascal Space Centre και το Pascal English School Λάρνακας.

Γνωρίστε την Ελένη, την πρώτη γυναίκα με σύνδρομο Down που αποφοίτησε από Πανεπιστήμιο της Κύπρου

Έγινε ευρέως γνωστή μέσα από τη βράβευσή της με το «τιμητικό βραβείο εις μνήμη Άντη Χατζηκωστή», τον Απρίλιο του 2019.

Η Ελένη Λουκά, για όσους δεν την γνωρίζουν, είναι μία πραγματικά ξεχωριστή Κυπρία, για την οποία όσα μπράβο και να πούμε θα είναι λίγα. Γεννήθηκε με σύνδρομο Down, όμως αυτό δεν την εμπόδισε ούτε να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα, ούτε να γίνει εξαιρετιά επιτυχημένη στο έργο της. Έτσι, αφού αποφοίτησε από το σχολείο, έγινε ο πρώτος Κύπριος πολίτης με σύνδρομο Down που φοίτησε στο Πανεπιστήμιο, όπου σπούδασε νηπιαγωγός.

Η μεγάλη αγάπη της Ελένης για τα παιδιά ήταν αυτό που της έδωσε ώθηση να κυνηγήσει τα όνειρά της, παρά τις όποιες δυσκολίες έφερε στον δρόμο της η ζωή. Η οικογένειά της, βέβαια, ήταν αυτή που τη στήριξε όσο κανένας.

H αγάπη για τα παιδιά και η διαφορετικότητα

Με την αγάπη για τα παιδιά να κυριαρχεί στη ζωή της και τον δυναμισμό που τη διακατέχει, η Ελένη έγινε η πρώτη στην Κύπρο, με σύνδρομο Down, που ακολούθησε πιστά το όνειρό της και το υλοποίησε.

Φοίτησε στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο και σήμερα είναι και επίσημα πτυχιούχος νηπιαγωγός. Τώρα, ετοιμάζεται ν’ ανοίξει νέα κεφάλαια στη ζωή της και να κάνει σχέδια για νέα «ταξίδια».

Σε δηλώσεις τις σε συνέντευξή της στο philenews.com, συγκινεί λέγοντας πως εξηγεί τη διαφορετικότητα-στους μεγάλους και στα παιδιά- με τον ίδιο τρόπο: Όπως το ουράνιο τόξο έχει διαφορετικά χρώματα, έτσι και οι άνθρωποι μεταξύ τους είναι διαφορετικοί και έχουν ξεχωριστά χαρίσματα.  Έχουν ομοιότητες, έχουν διαφορές. Δημιουργούν ομορφιά ως ένα σώμα. 

Όπως τα λουλούδια με την ποικιλία και τη διαφορετικότητά τους ομορφαίνουν τη φύση,  έχουν διαφορετικό χρώμα, ύψος, μέγεθος, δημιουργούν και κάνουν μεταξύ τους ομορφότερη τη ζωή μας, έτσι και οι άνθρωποι με τη διαφορετικότητά τους ομορφαίνουν τη  ζωή μας και την κάνουν πιο ενδιαφέρουσα.

Όπως οι νότες ενός πιάνου διαφέρουν μεταξύ τους και όλες μαζί δημιουργούν ωραίες μελωδίες -αρμονικές! Χωρίς τη διαφορετικότητα η ζωή μας θα ήταν ανιαρή. Έτσι και η διαφορετικότητα στους ανθρώπους δημιουργεί μιαν αρμονία.

Οι γνώσεις που αποκόμισε η Ελένη από τη ζωή και τους ανθρώπους μέχρι τώρα

Από παιδί έμαθε πολλά. Έμαθε να παίζει πιάνο, να τραγουδά, έκανε και μαθήματα χορού (αδυναμία της είναι το ζεϊμπέκικο), έμαθε να αγαπά τη ζωή, μα πάνω απ’ όλα να αγαπά τα πάντα γύρω της και πιο πολύ τους ανθρώπους.

Στο Πανεπιστήμιο, έμαθε πολλά. Λάτρεψε τη θεωρία. Ιδιαίτερα όμως την ψυχολογία γιατί της έδωσε εκείνα τα εργαλεία να καταλάβει όσα νιώθει για τα παιδιά. Άλλωστε ήταν πολύ συνειδητή επιλογή να σπουδάσει νηπιαγωγός για να προσφέρει στα παιδιά. Γιατί τα παιδιά είναι το αύριο του τόπου μας.

Παράλληλα, αναπόσπαστο κομμάτι των σπουδών της ήταν και η σχολική εμπειρία η οποία έδωσε στην Ελένη την ευκαιρία να ζήσει τη διδασκαλία στην πράξη. Μια διαδικασία που θεωρείται εύκολη, αλλά στην πράξη είναι δύσκολη. Μπορεί τα παιδιά να είναι οι πιο δύσκολοι κριτές, ωστόσο έχουν μέσα τους την ενσυναίσθηση. Καταφέρνουν να μπαίνουν στη θέση του άλλου και να καταλαβαίνουν ποιος τους αγαπά αληθινά.

Πλέον, έχει ολοκληρώσει και το τελευταίο μάθημα για την απόκτηση του πτυχίου της και σκοπεύει να εγγραφεί στους καταλόγους των διορισίμων εκπαιδευτικών. Φύσει ανήσυχο πνεύμα, προς το παρόν, κάνει μια μικρή ανάπαυλα και σχεδιάζει το μέλλον της βλέποντας τις επιλογές που έχει μπροστά της! Μας αποκαλύπτει ότι γράφει τις δικές της ιστορίες και παραμύθια για παιδιά… τις οποίες ενδεχομένως τα επόμενα χρόνια, γιατί όχι, να τις συναντήσετε και στα βιβλιοπωλεία!

Η βράβευση από το Madame Figaro

Η Ελένη, κατά τη διάρκεια των σπουδών της, βραβεύτηκε από το περιοδικό Madame Figaro «Πρωτείον Ζωής» εις μνήμην Άντη Χατζηκωστή. Μια ιδιαίτερα σημαντική επιβράβευση των προσπαθειών της και μια ευκαιρία να δώσει ένα δυνατό μήνυμα προς την κοινωνία! Μετά τη βράβευσή της διάφοροι οργανισμοί και επιχειρήσεις πρόσφεραν ευκαιρίες εργοδότησης στην Ελένη, με την ίδια να επιλέγει να εργαστεί σε καλοκαιρινό σχολείο το οποίο διοργάνωσε το περσινό καλοκαίρι ο παιχνιδότοπος Play4Kids στη Λευκωσία! Όταν αναφέρεται σε αυτή την εμπειρία της, πάντα σε πρώτο πλάνο βάζει τα παιδιά και όσα όμορφα έζησε μαζί τους!

Στήριγμά της οι γονείς της

Tην καμαρώνουν για το πείσμα της και τον δυναμισμό της και στέκονται στο πλευρό της σε κάθε βήμα να τη στηρίξουν όποτε χρειαστεί! Ο Μιχάλης και η Ξένια Λουκά, οι γονείς της Ελένης, είναι οι πιο πιστοί συνοδοιπόροι της, αφού από την πρώτη στιγμή πίστεψαν, ενίσχυσαν τις δυνατότητές της και την «έσπρωξαν» προς τα μπρος για να παλέψει για την κατάκτηση όλων όσων η ίδια επιθυμούσε.
Όταν ήρθε στη ζωή τους, η Ελένη αποτέλεσε και την αρχή της δραστηριοποίησής τους σε διάφορους οργανισμούς, συνδέσμους γονέων ατόμων με αναπηρίες κτλ, ως μια ευκαιρία για να ενημερωθούν και να διεκδικήσουν ζητήματα που αφορούσαν στην ευημερία αλλά και την εκπαίδευση.

Όπως ανέφερε στη συνέντευξή και ο πατέρας της Ελένης, όταν άρχισε να συζητείται η εισαγωγή της νομοθεσίας για την Ειδική Εκπαίδευση στην Κύπρο ουσιαστικά, προηγουμένως, δεν υπήρχε τίποτα. Με τον Νόμο και τους Κανονισμούς 1999-2001 περί Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, έγινε η αρχή για την εισαγωγή νομοθεσίας και κανονισμών μετά από διαβούλευση και εκτενή συζήτηση στη Βουλή.

Παλαιότερα, τα άτομα με αναπηρίες είχαν πρόσβαση στην εκπαίδευση μέχρι το δημοτικό σχολείο και απ’ κεί και πέρα δεν υπήρχε οποιασδήποτε άλλης μορφής εκπαίδευση πέρα από τα διάφορα κέντρα.

Με την εισαγωγή της νομοθεσίας παιδιά με αναπηρίες άρχισαν να εντάσσονται στα σχολεία με κάποια στήριξη εκεί και όπου χρειαζόταν. Σήμερα η υφιστάμενη νομοθεσία συζητείται ξανά για τον εκσυγχρονισμό της.

Φιλική χώρα προς τα άτομα με αναπηρίες

Μέσα από την προσωπική τους εμπειρία, οι γονείς της Ελένης θεωρούν πως η χώρα μας είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό φιλική ως προς τα άτομα με αναπηρίες. Σαφώς όμως δέχονται και τον αντίλογο ότι δεν είμαστε φιλική χώρα για να ζήσουν, να εργαστούν και να δημιουργήσουν τα άτομα με αναπηρίες.

Ωστόσο, υπογραμμίζουν πως ο Κύπριος έχει μέσα του τον ανθρωπισμό και την ενσυναίσθηση για να αποδεχτεί. Δεν έχει την ψυχρή λογική άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Η ένταξη των παιδιών με αναπηρίες στην εκπαίδευση και στο σχολικό περιβάλλον δημιούργησε διαφορετικές προοπτικές ως προς την αποδοχή τους.

με πληροφορίες από philenews.com

1/23