Λίγο πριν αρχίσει η νέα χρονιά, μιλήστε στα παιδιά σας για τις αναπηρίες

Το σχολείο σε πολύ λίγες μέρες ξεκινά και οι γονείς προετοιμάζουν σιγά σιγά τα παιδιά τους για τη νέα σχολική χρονιά. Ψωνίζουν τα απαραίτητα και εντάσσουν σταδιακά τα παιδιά σε μια πιο «κανονική» και ήρεμη πραγματικότητα.

Πριν κάνετε και εσείς το ίδιο σκεφτείτε μήπως τώρα είναι η ευκαιρία να μιλήσετε με τα παιδιά σας για τη διαφορετικότητα και τις αναπηρίες.

Όπως ξέρετε, είναι πολύ πιθανό τα παιδιά σας στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και όχι μόνο να συναντήσουν κάποιο παιδί με αναπηρία και ίσως να αντιδράσουν με αγένεια ή και φόβο. Τώρα, λοιπόν, που η νέα χρονιά ξεκινά αδράξτε την ευκαιρία και μιλήστε στα παιδιά σας για αυτά τα θέματα.

Κι αν διστάζετε ή θέλετε να αφήσετε αυτή τη συζήτηση για αργότερα, μία δασκάλα με το γράμμα της θα σας πείσει να το κάνετε αυτή τη στιγμή.

Αγαπητοί γονείς,

Το σχολείο ξεκινά μετά από ένα χαλαρωτικό καλοκαιρινό διάλειμμα. Ελπίζω να περάσατε όμορφα με τα παιδιά σας και τώρα να προετοιμάζεστε  για την επιστροφή στο σχολείο. Καθώς συζητάτε θέματα τρόπων, ευγένειας, εργασιών και άλλα τέτοια που αφορούν τη σχολική χρονιά και τάξη, παρακαλώ μην ξεχάσετε τη συζήτηση για την αναπηρία και το πόσο ανοιχτοί θα έπρεπε να είμαστε σε φιλίες και γνωριμίες με παιδιά που έχουν κάποιο είδος αναπηρίας. Και σας ζητάω να το κάνετε αυτό όχι ως γυναίκα, αλλά ως καθηγήτρια σε σχολείο ειδικής αγωγής που πάσχει από εγκεφαλική παράλυση.

Οι γονείς προετοιμάζουν τα παιδιά τους για να αντιμετωπίσουν κάποιον άγνωστο. Τα μαθαίνουν καλούς τρόπους και πώς να προστατεύουν τους εαυτούς τους. Τους μαθαίνουν, επίσης, πώς να είναι καλοί μαθητές, συνεπείς και ευγενικοί. Σπάνια, όμως, τα παιδιά διδάσκονται πώς να είναι “ανοιχτά” στην αναπηρία. Πώς να είναι “εντάξει” με κάποιον διαφορετικό. Μπορεί μάλιστα να νομίζουν ότι οι άλλοι θα τους υποτιμήσουν αν κάνουν παρέα με κάποιο παιδί που δεν μοιάζει τόσο με εκείνα.

Μπορεί να πιστεύετε ότι το παιδί σας δεν θα επέτρεπε σε κανέναν να πειράξει άλλο παιδί ή δεν θα απέκλειε ένα παιδί από την παρέα του. Αλλά είμαι εδώ για να σας πω ότι θα το κάνει. Αυτό δεν είναι κακό, απλώς το παιδί σας δεν είναι προετοιμασμένο για να αντιμετωπίσει κάποιον διαφορετικό ή να αντιταθεί στους άλλους φίλους του που το πιέζουν να κοροϊδέψει και εκείνο.

Τα παιδιά μαθαίνουν από τα παραδείγματα, ενώ παρατηρούν πάντα τι κάνουν και λένε οι γονείς τους. Για παράδειγμα, εγώ πολύ συχνά θυμώνω με μερικούς γονείς, οι οποίοι με βλέπουν με το αμαξίδιο και δεν επιτρέπουν στο παιδί τους να με πλησιάσει μήπως και το πατήσω με αυτό ή το χτυπήσω. Αλλά πιστέψτε με κανένας από όσους χρησιμοποιούν αμαξίδιο δεν έχει σκεφτεί να… περάσει πάνω από κάποιον άλλο!

Αυτές οι συμπεριφορές διδάσκουν στο παιδί ότι όσοι χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο πρέπει να μείνουν μακριά μας, μόνοι και απομονωμένοι. Τους δείχνει ότι όσοι κυκλοφορούν στους δρόμους με αμαξίδια είναι τρομακτικοί.

Σας παρακαλώ ΜΗΝ ΤΟ ΛΕΤΕ ΑΥΤΟ!

Αφήστε τα να μιλήσουν και να κάνουν ερωτήσεις σε άτομα με αναπηρία. Δείξτε τους ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να μιλάς και να συναναστρέφεσαι ανθρώπους με αναπηρίες.

Το να συζητήσετε για τη διαφορετικότητα και την αναπηρία με τα παιδιά είναι πολύ καίριο για την ανάπτυξή τους. Η συμπερίληψη, το να υπάρχουν δηλαδή σε έναν κοινωνικό χώρο πολλά και διαφορετικά άτομα, είναι πολύ συνηθισμένη, πλέον, στα σχολεία, οπότε είναι πολύ πιθανό ο γιος σας, για παράδειγμα, να είναι συμμαθητής με ένα αγοράκι που περπατά με αμαξίδιο. Μπορεί, επίσης, να έχει κάποιο δάσκαλο με αναπηρία.

Οι άνθρωποι αυτοί είναι ίδιοι όπως όλοι οι άλλοι, απλώς προσαρμόζονται στην ιδιαιτερότητα του σώματός τους. Πρέπει να πείτε στα παιδιά σας ότι αυτό είναι φυσιολογικό. Είναι “εντάξει” να είναι φίλοι με κάποιο παιδί που δεν είναι ίδιο με εκείνα, αλλά πότε δεν είναι “εντάξει” να το πειράζουν, να το κοροϊδεύουν ή να το αποκλείουν από τις δράσεις τους.

Όταν κάνετε ένα παιδικό πάρτι μην ξεχάσετε να τους καλέσετε όλους, ακόμα και το παιδί που δεν τρέχει ή μιλάει ή χοροπηδάει όπως το δικό σας. Πληγωνόμουν βαθιά όταν οι συμμαθητές μου μιλούσαν χαρούμενοι για τα παιδικά πάρτι που πήγαιναν. Πάρτι στα οποία εγώ ποτέ δεν καλέστηκα! Και ξέρετε γιατί; Επειδή έχω εγκεφαλική παράλυση.

Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο σημαντική είναι η σωστή επικοινωνία με το παιδί σας ακόμα και για τη διαφορετικότητα. Όχι δεν έχει ποτέ πλάκα να πειράζεις κάποιον που δεν είναι ίδιος με σένα. Δεν είναι ποτέ σωστό να χτυπάς ή να κοροϊδεύεις κάποιον επειδή δεν μπορεί να κάνει ό,τι και εσύ. Αν οι άλλοι το κάνουν εσύ πρέπει να αντισταθείς, δεν πρέπει να συμμετέχεις σε αυτό.

Να συμπεριφέρεσαι στους άλλους με σεβασμό και όπως θα ήθελες να σου συμπεριφέρονται. Αυτό πείτε στα παιδιά σας και διδάξτε τα πόσο όμορφο είναι να έχεις φίλους. Φίλους που σε αγαπούν και σε στηρίζουν είτε περπατούν στα δυο τους πόδια είτε κινούνται με αμαξίδιο…»