- Infokids.cy - https://www.infokids.cy -

«Κρατούσε μία φωτογραφία της και μου έλεγε κλαίγοντας: Μαμά, είμαι άσχημη»

Το μόλις 4 ετών κοριτσάκι της είχε μπει στο περιθώριο, λόγω των κοντών μαλλιών του. Δεν το ήθελαν μαζί τους τα υπόλοιπα κορίτσια, γιατί δεν είχε μακριά μαλλιά όπως οι πριγκίπισσες και έμοιαζε με αγόρι. 

Η μαμά της κατάφερε να βρει μία προσωρινή -και θα μπορούσε να πει κανείς- ανατρεπτική λύση για να την κάνει να χαμογελάσει ξανά.

«Την επόμενη μέρα σχεδόν ξύρισα το κεφάλι μου… Ήθελα να κάνω τα πάντα για να της δείξω, πόσο όμορφη είναι, αλλά συνειδητοποίησα ότι θα στεναχωριόταν, επειδή λάτρευε να παίζει με τα μαλλιά μου. Ξέρω ανθρώπους που θα έχουν αρνητική άποψη, αλλά δεν με νοιάζει γιατί δεν ξέρουν πως πονά η καρδιά μου για το πώς νιώθει το 4χρονο κοριτσάκι μου, όταν ένα άλλο παιδί της λέει ότι μοιάζει με αγγοράκι επειδή δεν έχει μαλλιά.

Πολλές φορές την κρατάω στα χέρια μου και της λέω ότι είναι τόσο όμορφη, όσο η Ραπουνζέλ -η αγαπημένη της πριγκίπισσα- υπενθυμίζοντάς της, ότι η ομορφιά βρίσκεται μέσα μας. Ξέρω ότι δίνει μάχη, επειδή κι εγώ δεν είχα μαλλιά για πολύ καιρό, ενώ όλες μου οι φίλες είχαν μακριές κοτσίδες και μακριές μπούκλες.

Τόσες πολλές φορές έχω κρατήσει την αναπνοή μου, την ώρα που πλησιάζουμε στην παιδική χαρά που είναι γεμάτη παιδιά. Όσο η κόρη μου τρέχει, εγώ προσεύχομαι να βρει ένα παιδάκι να μπορέσει να παίξει. Ένα άλλο παιδάκι που να μην έχει πολλά μαλλιά, αλλά να λάμπει ο χαρακτήρας του. Όμως, είναι το παιδί που όλα τα υπόλοιπα το δείχνουν μ το δάχτυλο και γελάνε μαζί του.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγαμε στο νηπιαγωγείο. Έτρεχε μαζί με τα άλλα παιδάκια, τον οποίων οι γονείς είχαν αργήσει λίγο να έρθουν να τα πάρουν. Κάποια στιγμή ήρθε τρέχοντας και μου είπε να πάμε αμέσως στο σπίτι. Σε όλη τη διαδρομή ήταν αμίλητη. Τη ρώτησα, αν ήθελε να μοιραστεί τι της συνέβη. Άρχισε να κλαίει λέγοντας ότι οι φίλες της δεν μπορούσαν να παίξουν μαζί της τις πριγκίπισσες, καθώς εκείνη έμοιαζε με αγόρι.

Στην αρχή εκνευρίστηκα, όπως θα έκανε κάθε μαμά, αλλά παίρνοντας βαθιές ανάσες συνειδητοποίησα, ότι δεν ήταν κάτι σημαντικό. Τα παιδιά είναι παιδιά. Και ιδιαίτερα σε τόσο μικρή ηλικία. Προσπάθησα να της εξηγήσω ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, όπως και τα λουλούδια δεν έχουν όλα ίδιο μέγεθος πέταλα. Άλλα έχουν μεγαλύτερα, άλλα μικρότερα. Κι εσύ, της είπα, είσαι ένα μικρό, σπάνιο, πολύτιμο λουλουδάκι.

Δυστυχώς, όμως δεν σταμάτησε εκεί. Όσο μεγάλωνε, τόσο πιο έντονο γινόταν. Όταν πήγαινα το βράδυ στο κρεβάτι, έβλεπα μόνο τα θλιμμένα της μάτια. Πονούσα στην εικόνα της να παρακαλά να μεγαλώσουν τα μαλλάκια της. Το μωρό μου, τόσο όμορφο και αθώο.

Κάποια στιγμή αναζήτησα ιατρική αιτία στο γεγονός, ότι τα μαλλιά της δεν μάκραιναν, αλλά το θέμα ήταν απλά γονιδιακό. Την πήγα σε έναν δερματολόγο και μου είπε να μην ανησυχήσω, δεν ήταν κάτι τρομακτικό. Μία μέρα όμως, με διέλυσε. Την “έπιασα” να κοιτά μία φωτογραφία της με τριες φίλες της. Τη ρώτησα τι συνέβαινε. Μου είπε: «Μαμά, είμαι άσχημη». Η καρδιά μου ράγισε. Είναι μόνη 4 ετών. Είναι τόσο δύσκολο να είσαι γονιός και να νιώθεις τόσο αβοήθητος. Δεν μπορώ να κάνω τα μαλλάκια της να μεγαλώσουν, αλλά ως κομμώτρια έπρεπε να κάνω κάτι. Κάτι που θα την έκανε να νιώσει μοναδική, ξεχωριστή! Έτσι πήραμε ροζ βαφή, που μένει προσωρινά πάνω στα μαλλιά, και τα βάψαμε!

Η αποκάλυψη έκανε το πρόσωπό της να λάμψει! Ήξερα τι έκανα, δεν θα την έθετα σε κίνδυνο. Την είδα να με κοιτά με τόση ανακούφιση και να μου λέει «σ’ ευχαριστώ μαμά». Τη φίλησα και της χάιδεψα τα νέα ροζ μαλλάκια της και της ψιθύρισα πόσο όμορφη είναι. Όλη την ημέρα χόρευε, τραγουδούσε έλαμπε, έλεγε πόσο όμορφα μαλλιά έχει. Ξέρω δεν είναι ό,τι καλύτερο, αλλά είναι καλοκαίρι. Κι έτσι τα έβαψα κι εγώ μωβ. Επίσης, γνωρίζω πόση κριτική μπορεί να δεχθώ από τον κόσμο, αλλά δεν με νοιάζει. Δεν ήταν εκείνοι που άκουγαν κάθε βράδυ το παιδί μου να κλαίει και να νιώθει άσχημο.

Αυτό που θέλω να πω στους γονείς που τα παιδιά τους νιώθουν ανασφάλεια, να μην τα παρατούν επειδή ο κόσμος θέλει να τους επιβάλλει τη δική του «κανονικότητα». Αντ’ αυτού, να είναι δημιουργικοί και να σκέφτονται ότι μερικές φορές οι απλές λύσεις είναι που κάνουν τη διαφορά».