«Ακόμη και πριν γίνω μαμά, έβλεπα πάντα τον εαυτό μου να θηλάζει. Ωστόσο, τα πράγματα δεν πήγαν, όπως τα σχεδίαζα, όταν απέκτησα τον γιο μου.
Αυτό που ήθελα πάντα ήταν να τον κρατήσω και να τον θηλάσω. Όταν τελικά κατάφερα να τον ταΐσω, γαντζωνόταν πάνω μου, αλλά πονούσα πολύ. Οι νοσηλεύτριες μου έλεγαν, ότι ήταν φυσιολογικό και ότι θα βελτιωνόταν στην πορεία, κι έτσι έσφιξα τα δόντια.
Επέστρεψα στο σπίτι και συνέχισα να θηλάζω, όμως το πρόβλημα συνεχιζόταν. Είδα τρεις ειδικούς συμβούλους θηλασμού, που προσπάθησαν να βοηθήσουν, αλλά χωρίς καμία τύχη.
Μέσα σε δύο εβδομάδες, είχα ραγισμένες ρώγες που μάτωναν. Αμέσως πήρα την απόφαση: θα του έδινα γάλα με το μπιμπερό. Δεν άντεχα άλλο. Για δύο ημέρες του έδινα «ξένο» γάλα και ένιωθα απαίσια για αυτό. Σε αυτές τις δύο μέρες, άρχισα να αντλώ γάλα και το βρήκα λιγότερο επίπονο.
Έτσι, άρχισα να αντλώ αποκλειστικά. Κάθε μέρα συνδεόμουν με το τρομερό μηχάνημα για 10 έως 20 λεπτά κάθε τρεις ώρες.
Δωρίζοντας μητρικό γάλα
Τους επόμενους εννέα μήνες είχα αντλήσει περίπου 29,5 λίτρα μητρικό γάλα για να βοηθήσω επτά ακόμη μωρά που χρειάζονταν γάλα, καθώς οι μαμάδες τους ήταν, είτε στο νοσοκομείο, είτε είχαν χαμηλά επίπεδα γάλακτος.
Αν με ρωτούσατε τον πρώτο μήνα που γέννησα, αν θα συνέχιζα μέχρι τον 9ο να αντλώ γάλα, θα σας έλεγα, ότι το ‘χετε χάσει. Όμως, είμαι εδώ, 9 μήνες μετά και έχω γάλα για έναν ολόκληρο χρόνο. Στην αρχή αντλούσα περίπου 700 ml τη μέρα και συνειδητοποίησα, ότι ήταν αρκετό για να τον ταΐζω καθημερινά και ποτέ δεν είχα αρκετό για να φυλάξω σε περίπτωση ανάγκης.
Μπήκα στο διαδίκτυο και έψαξα τρόπους για να ενισχύσω τα αποθέματα. Έτσι, διαπίστωσα, ότι η ενισχυμένη άντληση βοηθούσε πολύ. Τα αποθέματά μου αυξήθηκαν σχεδόν στο διπλάσιο καθημερινά.
Ο μικρός μου τρώει περίπου 700 ml τη μέρα, έτσι άφηνα στο ψυγείο με ετικέτα που ανέγραφε ημερομηνία και ώρα. ‘Εμαθα, επίσης, ότι το γάλα που αντλείται το βράδυ είναι πιο σκουρόχρωμο σε σχέση με το πρωί, καθώς υπάρχουν περισσοτερα λιπαρά. Υπήρχαν νύχτες που ξυπνούσα για να αντλήσω γάλα και έκλαιγα όλη την ώρα. Ξέρω ότι ακούγεται απαίσιο, αλλά ο κόσμος τώρα λέει, ότι είμαι ευλογημένη που το έκανα.
Κι ευχαριστώ το Θεό κάθε μέρα που μου έδωσε αυτήν την ευκαιρία. Οι θηλές μου πονούν, το να φοράω ένα κανονικό σουτιέν είναι μια πρόκληση και το να βρίσκω ρούχα εκτός από μπλουζάκια για να ταιριάζουν πάνω τους είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία.
Δημοσίευσα μία μέρα στο διαδίκτυο το απόθεμά μου. Όχι για να καυχηθώ, αλλά δούλεψα σκληρά και ήμουν περήφανη για αυτό!
Τότε άρχισα να δέχομαι πολλά μηνύματα από μαμάδες, που ρωτούσαν πώς το έκανα και αν είχα κάποιον να με συμβουλεύσει. Τότε άρχισα να κάνω δωρεές.
Η πρώτη μου μαμά ήταν λίγο αγχωμένη, καθώς η μικρή της ήταν 3 μηνών και είχε RSV στο νοσοκομείο. Δυσκολευόταν να τον θηλάσει, γιατί δεν ανέπνεε καλά και δυστυχώς, δεν ανταποκρινόταν καλά στην αντλία για να ταΐσει το μωρό.
Ένιωσα την επιθυμία να τη ρωτήσω αν χρειαζόταν γάλα για να την κρατήσει μέχρι να βγει έξω.
Ξέσπασε σε κλάματα, καθώς ένιωσε ηττημένη, όμως εγώ ήξερα ότι ήταν κουρασμένη. Κι ένιωσα υπέροχα που μπορούσα να ταΐσω όχι ένα, αλλά δύο μωρά!
Μετά από αυτό, απλώς το πρόσφερα σε όσους χρειάζονταν βοήθεια. Έχω μία φίλη, στην οποία εξακολουθώ να κάνω δωρεές τακτικά, ενώ είχα και μια μαμά που ήθελε μερικές σακούλες για πλύσεις με γάλα. Η κόρη της είχε έντονη ακμή και ορκιζόταν στις πλύσεις με γάλα.
Μέσα από τους αγώνες μου νιώθω ευλογημένη Ήταν ένας μακρύς, δύσκολος, συναισθηματικός δρόμος, αλλά τα καταφέραμε. Εννιά μήνες και απογαλακτισμός. Είμαι ευγνώμων για την οικογένειά μου και κυρίως τον σύζυγό μου που έχει βγάλει φαγητό από την κατάψυξη πολλές φορές για να κάνει χώρο για το απόθεμά μου»
Διαβάστε επίσης:
Απίθανος 8χρονος βοήθησε τη μαμά του να γεννήσει το αδελφάκι του στο σπίτι
