Πόσες φορές δεν έχουμε σταθεί μπροστά στον καθρέφτη κοιτώντας τον εαυτό μας με τις ατέλειές του.
Πόσες φορές αυτές οι ατέλειες δεν μας έχουν κάνει να νιώσουμε ανασφαλείς και λίγοι απέναντι στο «τέλειο» που μπορεί να έχει ο διπλανός μας, ο απέναντί μας.
Γιατί να έχω ουλές; Γιατί να έχω σημάδια; Γιατί να έχω ατέλειες;
Σε έναν κόσμο που τα πρότυπα έχουν ποτίσει μέχρι το μεδούλι, σε έναν κόσμο γεμάτο φίλτρα στα κινητά για να βγαίνει η φωτογραφία όσο πιο τέλεια γίνεται, ένα ποίημα (σε ελεύθερη απόδοση) έρχεται να μας διδάξει ότι τα σημάδια που μπορεί να είναι ακριβώς ο υπέροχος εαυτός μας.
Ο εαυτός μας που έχει παλέψει, που έχει ζήσει εμπειρίες, που έχει πάρει μαθήματα, που έχει γίνει σοφότερος. Κι αυτό είναι που μας κάνει να ξεχωρίζουμε μέσα στο σύνολο. Είναι τρόπαιο, και όχι αιτία «φυλακής».
Έτσι, λοιπόν αγαπημένα εφηβάκια και όχι μόνο, αν κάτι σας απασχολεί στην εμφάνισή σας, διαβάστε αυτό το ποιηματάκι και σίγουρα θα νιώσετε πολύ διαφορετικά.
«46»
Χθες το βράδυ μέτρησα
Πόσες ατέλειες θα ΄θελα να διορθώσω
Από το γόνατο μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών μου
Βρήκα 46
Αυτό το 46 μου θύμιζε πως ντρέπομαι
46 φαντάσματα, στοιχειά της ανασφάλειας
46 φορές που κοίταξα τον καθρέφτη
Κλαίγοντας για την ατέλειά μου
Είμαι ένας κατεστραμμένος καμβάς
Καλυμμένος με χιλιάδες λεκέδες μπογιάς
Δώς μου μία παλέτα με το χρώμα του αοράτου να τις βάψω
Έτσι για να νιώσω κολακεία στην εικόνα μου
Όμως τα λόγια αυτά του μίσους προς εμένα
Δεν μπορούν γίνουν λόγια περηφάνειας
Δεν θα μπορώ να είμαι ελεύθερος
Πιστέψτε με, προσπάθησα
Αλλά ίσως για αυτό οι ουλές μου ζουν για πάντα
Της ιστορίας μου και των εμπειριών μου ο καθρέφτης
Σκληρός είμαι σαν ατσάλι, με την πιο καυτή φλόγα
Κι είναι της δύναμής μου τα σημάδια
Οι ουλές μου είμαι εγώ
Όσα έκανα
Ποιος είμαι
Οι ουλές μου είμαι εγώ
Και είμαι όμορφος
Πολύ όμορφος για να ντρέπομαι
Πηγή: voices of youth
